Vanmorgen werd ik wakker en zoals elke ochtend hier in Amerika, begin ik even met het checken van mijn mails. Mijn geïmproviseerde bureau is op dit moment een vierkante tuintafel met een klapstoel. Hij staat bij het raam in mijn kamer en ik heb uitzicht op de achtertuin. Ik doe de gordijnen open en het eerste dat ik zie is de elektriciteitskabel met een strak blauwe lucht erachter en een squirl (soort eekhoorn)die er op balanceert. Dat is mooi wakker worden. Mijn dag kan vast niet meer stuk.
Het is zaterdag en we hebben een ongenadig drukke dag. We ontbijten buiten de deur, bezoeken de farmersmarkt, ik wil een boek kopen Barnes and Noble, pompoenen halen bij de supermarkt, naar het chili festival van de plaatselijke brandweerkorpsen gaan en ’s avonds vrienden ontmoeten op de pizza party waarvoor ik ben uitgenodigd. Tussendoor wordt er ook nog even gesport. Lekker, leuk druk.
Het ontbijt bij Station 400 is altijd gezellig. De kans dat je even in de rij moet staan zit er dik in, maar zoals jullie inmiddels weten is dat voor mij geen enkel probleem. Je kletst wat, je loopt wat heen en weer en je naam wordt altijd sneller afgeroepen dan je denkt. Ik ben gek op eggs benedict (2 halve Engelse muffins met een plak ham, gepocheerd eitje en Hollandaise saus) en die zijn hier fantastisch. Lunchen hoeft dan niet meer.
De farmersmarket hier in Sarasota is heel goed. Misschien 1 of 2 stands waarvan je denkt wat doen zij hier, maar verder allemaal verse groenten, pasta’s sausen, zelfgemaakte worstjes, kaas, honing en noem maar op. Een beetje rond lopen, de bevlogen standhouders spreken, een onbekende groente kopen, kopje koffie te drinken en met een tas vol lekkers naar huis gaan. De basilicum verkopen ze hier in een plastic tuitzakje met alleen de kluit, geen potje eromheen. Je maakt de zak wat korter zodat je de basilicum wat vrijheid geeft en giet er water in zodat ze niet uitdroogt.
Bij Barnes and Noble wil ik een kookleesboek kopen van Dan Barber. Barber is een chef in de staat New York en heeft een grote biologische boerderij bij zijn restaurant. Daar verbouwt hij bijna alles dat hij nodig heeft in zijn restaurant. Hij is heel erg bezig met gezond eten. Niet alleen de producten, maar ook hoe hij de grond moet bewerken. Ik vind het boek, maar er blijkt ook een versie in CD-vorm. Ik koop de versie met de 11 cd waarin hij zelf de tekst voorleest. Lekker thuis voor in de auto. Als ik het tasje bij thuiskomst openmaak zit er nog een bon in. Ik heb er al een prop van gemaakt, maar wil eigenlijk toch even lezen wat het is. Geweldig, er staan een aantal kookboeken op die ik misschien ook wel leuk zou vinden. Ze hebben allemaal te maken met gezond eten. Marketing ten top.
Het chili festival is druk. Er zijn hier 19 brandweerkazerne in de omgeving en ze doen allemaal mee met een eigen team. Ieder team heeft een chili gemaakt en de bezoekers kopen voor 5 dollar een kaartje waar de letters A t/m S opstaan. Met die kaart ga je langs de 19 stands, je krijgt het nummer van de stand aangekruist en een bakje met wat chili. Het enthousiasme straalt er bij alle teams vanaf. Elk team vraagt om hun chili als winnaar te kiezen. De bedoeling is dat je aan het eind alle chili’s hebt geproefd en de winnaar aankruist. De bezoekers zorgen voor de publieksprijs. De 10-koppige beroepsjury, bestaande uit plaatselijke chef koks, zitten aan een lange tafel en proeven blind alle 19 chili’s en kiezen dan hun winnaar. De opbrengst van deze dag gaat naar een goed doel. Het is druk, er is muziek en de sfeer is ontspannen.
Om 6 uur vertrek ik naar de pizza party bij Anand en Megan. Geen idee wat het is, maar ik ben altijd overal voor in. Natuurlijk neem je wat mee. Meestal als je bij vrienden gaat eten krijg je het verzoek om iets aan eten of drank kunt meenemen. Wat maakt dat het eten bij vrienden veel makkelijker is dan bij ons. Vorige week werd me nog gevraagd om een bijgerecht te maken en een fles wijn mee te nemen. De gastvrouw zou een grote Colombia salade maken (groene salade met kip eenvoudig gezegd). Ik had geen idee hoeveel mensen er zouden komen, dus heb ik maar een schaal geroosterde spruitjes met granaatappel zaadjes meegenomen. Bij aankomst bleken er totaal 10 mensen te zijn (allemaal iets lekkers meegenomen) en aan het eind van de avond had iedereen heerlijk gegeten en was er nog een klein beetje over. Wij maken ons dagen zorgen of alle gerechten wel bij elkaar passen, of we wel genoeg hebben, of het servies wel goed is, enzovoort. Hier verzinnen ze dat het leuk is om ’s avonds wat vrienden uit te nodigen om te komen eten en als iedereen dan wat meeneemt, is het snel, lekker en gezellig
.
Sorry, iets teveel afgeleid door het samen eten. Terug naar de pizzaparty bij Anand en Megan. Ik was gevraagd om een fles wijn mee te nemen. De party bleek uit een man of acht te bestaan. Anand en Megan hadden grote bollen pizza deeg gekocht. Op het aanrecht stonden allemaal bakjes met ingrediënten om op de pizza te doen en 2 soorten saus, een tomatensaus en een kaassaus. Buiten stond de grill op heet. Twee van de vrienden vonden het heerlijk om het deeg heel dun uit te rollen. Vervolgens kon iedereen een pizza samenstellen. Die werd dan op een pizzasteen in de grill gebakken en vervolgens in stukken gesneden, zodat iedereen een stuk kon proeven. Ongenadig gezellig.
Een mooi slot van een leuke zaterdag.
Nelleke
Geroosterde spruitjes met granaatappelzaadjes
1 pond spruitjes
½ ui in stukjes
2 eetlepels Balsamico azijn
4 eetlepels olijfolie
4 eetlepels granaatappelzaadjes
Zet de oven op 200 graden en bedek een bakblik met aluminiumfolie.
Maak de spruitjes schoon en snijd ze doormidden. Maak een sausje van de ui, Balsamico azijn en olijfolie. Klop er wat peper en zout door. Meng de spruitjes met de saus. Je kunt dit ook met je handen op het bakblik doen en rooster ze ca. 30 minuten. Schep ze halverwege even om. Doe de spruitjes in een schaal en bestrooi met de granaatappelzaadjes
Chili
2 eetlepel olie
1 rode paprika, in stukjes
1 ui, in stukjes
2 knoflooktenen, gehakt
1 pond kip- of kalkoengehakt
3 eetlepels chilipoeder
2 theelepels zout
1 theelepel gedroogde oregano
1 theelepel gemalen komijn
½ theelepel gemalen kaneel
1 blik tomaten (400 gram)
2,5 dl kippenbouillon
2 blikken (400 gram) Cannellini bonen, uitgelekt en afgespoeld
1 laurierblad
geraspte kaas als garnering
Verhit de olie in een grote braadpan. Bak de paprika, ui en knoflook 5 tot 7 minuten tot de groentes zacht zijn. Zet het vuur iets hoger en voeg het gehakt toe en maak het los met een spatel. Bak al roerend 4 tot 6 minuten. Roer er nu de chilipoeder, zout, oregano, komijn en kaneel door en bak 1 minuut. Voeg de tomaten met vocht en de bouillon toe en breng aan het sudderen. Voeg dan de bonen toe en breng weer aan het sudderen. Zet het vuur op middel, doe het laurierblad erbij en laat, af en toe roerend, ca. 30 minuten sudderen. Verwijder het laurierblad. Proef en breng eventueel op smaak met zout en peper. Serveer met een bakje geraspte kaas er los bij.
