Reisverhaal: Verklarende woordenlijst bij Verhaal Texas

Behoort bij het verhaal van de reis naar Texas van Jos Aerts.

Verklarende woordenlijst bij reisverhaal Texas 2003

 (*1a)(*1b)(*1c)(*1d)   LUCHTVAART

————————————————-

ALGEMEEN

De luchtvaart zit algemeen in een zware recessie. De oorzaken zijn veelvoudig:

1)                 de strengere  milieu- en verhoogde veiligheidsvoorschriften;

2)                 de nasleep van 11 september 2001;

3)                 de twee Golfoorlogen in het Midden Oosten, deze van 1991 en 2003;

4)                 de bestendige vrees voor terroristische aanslagen en kapingen;

5)                 de gevaarlijke anthraxbacterie, één van de meest gevreesde biologische wapens, die miltvuur doet ontstaan. Eén kg anthrax, een gemakkelijk te transporteren wit poeder, kan100.000-en mensen de dood injagen;

6)                 de vrees voor een wereldwijde verspreiding, na uitbraak in China, van de dodelijke longziekte SARS (Severe Acute Respiratory Syndrome);

7)                 de verslapte wereldeconomie en de zware prijzenslag in de luchtvaarttarieven.

Deze oorzaken blijken van doorslaggevende betekenis te zijn. Zij brengen een enorme terugloop te weeg van het intercontinentaal vliegtuigverkeer in het algemeen en van het toerisme voor tal van landen in het bijzonder. Vijf tot tien procent minder vliegtuiggebruikers is enorm en weegt zwaar door op alle economische factoren van handel en transport. Hoge exploitatiekosten en dalende bezettingsgraad nopen tot herstructureringen bij vele vliegtuigmaatschappijen: fusioneringen, afslanking van personeel, schrapping van lijnen, afstoting van de vloot. Zo zullen alle 14 Concordes  (eerste vlucht op 21/0/1976) dit jaar hun laatste vlucht kennen, eind oktober 2003.

KLM   

            KLM zit mede in deze algemene wereldcrisis. Zal een doorgedreven kostenbesparing  nodig zijn. Zal haar personeelsbestand van 28.000 man moeten afgeslankt worden? Staan loonmatigingen op de loonkosten ter discussie? Zullen investeringen met jaren opgeschort moeten worden? Zullen toestellen aan de grond gehouden worden? Zal op service ingekort worden? Moet er gefusioneerd worden?Zijn rode cijfers voor één of meer boekjaren te verwachten? Vragen met ja-antwoorden?

 KLM heeft een wereldwijd netwerk over Europa, Afrika, Midden Oosten, Azië, Noord-, Centraal- en Zuid Amerika opgebouwd samen met 25 andere partners. Belangrijk is daarbij Northwest Airlines te noemen.

De vloot bestaat uit toestellen zoals: Boeing 737, Boeing 747, Mc Donnell Douglas 11, Fokker 50, Fokker 70, Fokker100 en Embraer 145.

Voor KLM, KLM cityhopper (*), KLM exel (*) en KLM uk (*)  samen in totaal 111 stuks.

De kleuren van de vliegtuigen van de Royal Dutch Airlines zijn hemelsblauw boven, donkerblauw midden en wit onderaan. Het symbool van KLM is een witte zwaan.

SCHIPHOL of Amsterdam Airport is de thuishaven van KLM. Schiphol is tevens één van de drukste luchthavens in Europa

KLM cityhopper, KLM exel en KLM uk (*)

zijn dochterondernemingen van KLM, die lijndiensten en/of chartervluchten uitvoeren met als thuisbasissen respectievelijk Amsterdam, Maastricht en Londen Stansted.

FOKKER

Deze naam is ontleend aan de Nederlandse vliegtuigbouwer Anthony Fokker (1890-1939). Vliegen en vliegtuigen fascineerden hem, maar aan schoollopen had hij een broertje dood.

De huidige meest bekende (tweemotorige) Fokker types zijn:

–                   Fokker 50 (1985): passagiers: 50; lengte: 25,25 m / spanwijdte: 29 m / max. startgewicht: 20 ton / max. bereik: 1.500 km.

–                   Fokker 70 (1993): passagiers:70 à 80 / lengte:30,91 m / spanwijdte: 28,08 m / max. startgewicht: 38 ton / max. bereik: 2.600 km. Met dit type hebben wij gevlogen.

–                   Fokker 100 (1986): passagiers: 103 / lengte: 35,53 m / spanwijdte: 28,08 m / max. startgewicht:: 42 ton / max. bereik: 1.720 km.

BOEING 747 JUMBO JET    

De eerste vlucht van een Jumbo Jet gebeurde op 9 februari 1969. De eerste versies  waren de 747-100 en de 747-200. Later kwamen de 747-300 en daarna de sterk gemoderniseerde 747- 400 er nog bij.

De Boeing 747-400 Jumbo Jet is één van de grootste passegiersvliegtuigen ter wereld. Maar de ontwikkeling in de luchtvaart gaat steeds verder. Bij Boeing is reeds de versie 777 in gebruik. Bij Airbus Industries als tegenhanger de A330 en A340.

We hebben gevlogen met de 747- 400. Dit viermotorig vliegtuig heeft een verlengd hoog bovendek. Kenmerken: aantal passagiers: 426 / lengte: 70,67 m / spanwijdte van de vleugels : 64,44 m / maximum startgewicht: 396 ton / maximum vliegbereik: 10.500 km à 15.500 km.

            In maart 1977 gebeurde in Tenerife een botsing tussen een Boeing 747 van KLM en een Boeing 747 van Pan Am. Door een bommelding op het vliegveld Las Palmas was het Nederlandse vliegtuig afgeleid naar Tenerife, luchthaven Santa Cruz.

Er hing een dikke mist zodat ruimtelijke oriëntatie ontbrak. Mede uit oorzaak van onderlinge communicatiestoornissen en de drukte bij de verkeersleiding raakten de twee vliegtuigen elkaar. Beide vatten vuur. Alle 248 inzittenden van de Nederlandse Boeing kwamen om, alsmede alle 326 Pan Am-passagiers. Op die 27  maart eiste de luchthaven Santa Cruz een zware tol op met 674 slachtoffers.

(*2)      VEILIGHEIDSNIVEAU OF SECURITY LEVEL

———————————————————————–

Om de graad van alertheid voor bevolking, bedrijfswereld en overheidinstanties visueel aan

te duiden is een risicofactorindex opgesteld. Dit adviserend systeem is tot stand gekome met de binnenlandse veiligheidsdiensten van U.S.A. De beoordeling ervan gebeurt met een vijfkleuren veiligheidsschaal. Namelijk:

rood:                schaal met hoogste risico en direct gevaar voor mogelijke terroristische aanslagen;

oranje:             schaal met aanduiding van hoog risico voor mogelijke terroristische aanslagen;

geel:                schaal met aanduiding tot verhoogd risico voor mogelijke terroristische aanslagen;

            blauw:             schaal waarbij algemene waakzaamheid is in acht te nemen is;

groen:             schaal met laag risico voor mogelijke terroristische aanslagen.

(*3)      VERKEER EN MOBILITEIT

———————————————–

Verkeer en mobiliteit zijn van primordiaal belang in de V.S. De mobiele Amerikaan brengt zijn tijd door in de wagen en voor verre verplaatsingen het vliegtuig.

Het openbaar vervoer bestaat wel in de steden waar bus, trolleybus of tram te zien zijn. Nochtans ontbreekt een sterk uitgebouwd interstedelijk vervoersnetwerk. Zowel bus- als treinverkeer zijn zo goed als onbestaande voor personenvervoer. Een goede uitbouw van het schoolbussengebruik bestaat wel. Meestal te zien aan de gele typische schoolbussen.

De wagen is voor de Amerikaan zijn heiligheid. Veelal zijn twee wagens in garages van particulieren te zien. De wagen is dan ook zo comfortabel mogelijk ingericht met bekerhouders, eettabletten, muziek, enz. Van GSM maken zij uiteraard ook gebruik.  Handvrij telefoneren is hier evenwel nog niet verplicht.

De auto is de King of the Road. Sommige zijn snobachtig uitgerust met goudchromé versierde wieldoppen, exentrieke nummerplaten, mooie afsluitdoppen voor de brandstoftanken, zware bumpers, wimpels aan de antennes, enz.

Voor de vrachtwagenchauffeur is zijn truck zijn idool. Speciaal voor truckers liggen gratis kranten, geïllustreerde boekjes of brochures in snackbars of baanrestaurants ter zijner beschikking. “The Trucker”, America’s trucking newspaper, is er één van en telt wel 65 bladzijden. Met artikels over: top of the news, business news, business management, life on the road, equipment, road report, trucker games, products & services marketplace, jobs.

Een job als truckchauffeur staat hoog aangeschreven. Medische verzekering, tandverzorging, levensverzekering, goede verloning, een maandelijks bonusplan, vakantiegeld, twee dagen thuis voor elke vijf gewerkte dagen, bonussen per afgelegde miles, bonussen voor chauffeurs met 3 jaar ondervinding, wekelijkse elektronische betaling, 2.500 miles per week verzekerd: het zijn de lokmiddelen van transportbedrijven. “Find your dream job and discover the secret of happy, well-paid drivers” of “We are looking for the best professional drivers to join our company” zijn hun slogans. De voorwaarden tot verloning voor “owner operators” en “company drivers” zijn uiteraard verschillend.

Het verkeer, althans naar mijn eerste indrukken, zou ik als volgt willen omschrijven:

–          verkeersongevallen heb ik gedurende onze rondreis nergens gezien;

–          soms waren er korte files om de stad Houston te bereiken of heel plaatselijk aan scholen. Om het fileprobleem op te lossen bestaat er een middenstrook, de carpool line. Zit je met meer dan twee personen in de wagen dan kan je deze snelle strook op. Maar carpoolen is (nog) niet algemeen ingeburgerd bij de Amerikanen.

–          opmerkelijk is dat iedereen de maximum toegelaten snelheden ten volle respecteert. Deze liggen lager dan bij ons;

–          wegenwerken of andere hindernissen zijn lang genoeg op voorhand op borden vermeld. Indien je te snel rijdt op plaatsen waar wegenwerken aan de gang zijn krijg je bij overtreding een dubbele boete te betalen;

–          op infoborden staan overduidelijke aanwijzingen. Ik vernoem er maar enkele van, onder meer:  “killing a roadworker = jail!”, “drive friendly”;

–          men mag het linkerbaanvak benutten. Er is geen verplichting om uiterst rechts te moeten rijden. Desalniettemin ziet je hier geen gekke slalommers in het verkeer. Ik heb nergens dwaze of agressieve rijwegmaneuvers gezien;

–         de wegen zijn in quasi perfecte staat, breed, met verscheidene baanvakken uitgerust en met brede tussenbermen voorzien;

–         waterslokkers, rioleringsputjes en andere toebehoren zie je hier niet. Grote open zijwaartse rioolmonden wel. Die slikken alles op naar de rioleringen toe.

–          er zijn weinig zwakke weggebruikers. Ik heb slechts een 20-tal fietsers gezien,  geen enkele bromfiets en (hoe kan dat?) maar een 10-tal moto’s;

–          ik heb nergens flitspalen aan kruispunten opgemerkt;

–          ik heb maar weinig rotondes gezien (slechts één);

–          iedereen respecteert de lichten, inclusief de oranje;

Verkeerslichten hangen horizontaal boven de rijbaan, gespannen aan kabels. Zij waggelen in de wind. Verticaal aangebrachte verkeerslichtenpalen zie je meestal in de steden.

Op kruispunten zonder lichten stopt iedereen. De eerst aangekomene mag eerst terug vertrekken, dan de tweede aangekomene, enzovoort. En dat lukt prima, zonder problemen! Met respect voor ieders voorrangspositie! A.u.b., hoed af voor zoveel hoffelijkheid!

(*4)      WONIGEN, WOONWIJKEN EN IMMOBILIËNKANTOREN

—————————————————————————————-

Een eerste oppervlakkige bevinding is: “de woningen gelijken op elkaar”. Ogenschijnlijk is dit wel waar, alhoewel er individuele verschillen zijn. Maar de algemene indruk is zo. Waarom? Er is minder individualisme in de woningbouw op te merken. Zo zijn hier de verschillen in een zelfde straat of in een bepaalde wijk of omgeving inder uitgesproken. Ik zou zeggen: er is aan de ene kant meer uniformiteit, maar aan de andere kant ook meer harmonie met de onmiddellijke woonomgeving en de natuur.

Real estate (onroerend goed) is in Amerika vrij duur. Voor reeds 160.000 $ als koopprijs of 1.800 $ als huurprijs/maand zijn woningen gelegen in de Cinco Ranch (een goede omgeving) ter uwer beschikking uit te kiezen. Maar er zijn ook grotere villa’s in dezelfde Cinco Ranch gelegen die te koop zijn tegen 230.000 $ à 430.000 $. In een nog hogere prijsklasse vindt ge uw keuze onder kasten van villa’s. Maar daar betaal je dan tot 800.000 $ of meer voor. Deze prijzen zijn exclusief aankoopkosten.

Wat opvalt is dat de woningen afgesloten worden door omheiningen of schuttingen.

Hier zijn de woningen langs de straatzijde en van de naastliggende buren afgescheiden door houten plankenbeschermingswanden. Daar zijn bepaalde wijken of ranches omwald of met een volledig bakstenen muur, of met een traliehekwerk, of met een combinatie van de twee: een lage muur, stenen kolommen, en traliehekwerk. Deze mooie woonomgevingen (soms echte woonparken) zijn in die gevallen meestal te bereiken via een bareel en een identificatiesysteem. Velen wonen graag in een cul-de-sac, omdat het daar rustiger wonen is. Een cul-de- sac is een doodlopende straat. De huizen staan daar in hoefijzervorm ingeplant.

De immobiliënmarkt draait hier goed. Ook het immobiliënkantoor Century 21 heeft in Katy (Texas) haar kantoren. Hier is ruimte zat om te bouwen. Op een paar jaar tijd zijn grote steden als Houston of kleinere gemeenten als Katy in Texas sterk aangegroeid. Zo zie je dat vandaag een bouwterrein wordt ontgonnen en genivelleerd en dat twee maanden later de ruwbouw van een ganse woonwijk af is.

De huizen hebben doorgaans een houten skeletstructuur en de muren worden er rond gemetst. Op uitzondering van dubbele beglazing, vind ik dat aan isoloatie (tegen warmte) te weinig aandacht wordt besteed. Persoonlijk vind ik ook dat de toepassing van alternatieve energie nog in een verdomhokje zit. Ik denk hier vooral aan de aanwending van zonne-energie, warmtepompen, warmterecuperatie. Ook het hergebruik of de toepassing van regenwater bij huisgezinnen staat nergens. Bijvoorbeeld voor de tuin, voor het doorspoelen van wc’s, voor de auto, voor de schoonmaak, voor het besproeien van gazonperken, enz.

(*5a)(*5b)       AFVAL, NETHEID EN RECYCLAGE 

———————————————————————

De Amerikanen pakken dit probleem gans anders aan. Om te beginnen het huishouden. Thuis mag alles gekieperd worden in een vuilzak. Een leeg flesje bier, een gebroken glas, groentenafval, papier, plastiek, batterijen, grasmaaisel of snoeihout, een blikje cola of een brik melk. Noem maar op. Geen sortering dus.

Keukens in Amerika zijn uitgerust met een vermalingssysteem. Dit om groenten- en etensresten weg te spoelen mee het rioleringssysteem in. Papier en karton kun je wel kwijt in containers bij bepaalde scholen. Daarmee bekomen zij een kleine bron aan inkomsten.

Op straat zie je weinig vuilnis liggen. Noch in de buitenwijken, noch in de stad, noch op pleinen, noch rondom winkelcentra of parkings, of waar dan ook. Grafiti, nergens gezien! Ik vraag me af of de doorsnee Amerikaan beter opgevoed is? Heeft hij soms meer respect voor het milieu? Of is de organisatie van de onderhoudsploegen beter? Werken die regelmatiger? Zijn er meer voorzieningen aanwezig  (meer vuilnisbakken op de juiste plaatsen) ? Is de voorlichting via campagnes naar het publiek toe beter?  Zijn de boetes voor sluikstorten misschien hoger? Ik zou graag daarover een studie willen doen.

In Amerika loopt er een heel uitgewerkt recyclageprogramma. Het wordt het Solid Waste Management genoemd.

(*6a)(*6b)(*6c)           H.E.B., KROGER EN STARBUCKS   

—————————————————————————–

Uitbatingen van onder andere sportcomplexen en drive thru’s voor benzinestations, apotheken en banken zijn 24u/24u open. Ook warenhuizen zijn in Texas 24u/24u open. Aan de ene kant wel gemakkelijk. Aan de andere kant veilig genoeg?

H.E.B. en Kroger zijn de best gekende koopcentra. Zij bieden de klant een breed gamma van producten aan.

Bij H.E.B. wordt je aan de kassa door twee inpakkers (M/V) geholpen. Zij pakken voor u de aangekochte waren in plastiekzakken in.

Bij ons laatste bezoek aan H. E.B. konden wij aan de kassa een sticker (formaat 25×15 cm) meenemen met een wapperende Amerikaanse vlag afgebeeld en met de slagzin “Come home safely, come home soon”. Patriotische deelneming ook in een warenhuis!

De Amerikaanse koffiezaken van Starbucks zijn razend populair. De keten begon in 1971 en telt zo’n 6.000 vestigingen. Het behoort bij de snelst groeiende horeca-ketens. Comfort en gezelligheid staan voorop. De Amerikanen noemen die trend cocooning en lounge.

(*7)      DE STAAT TEXAS EN ZIJN GEBIEDEN   

—————————————————————-

De staat Texas bestrijkt een grote oppervlakte: 1.500 km van N naar Z en 1.300 km van W naar O. Texas is in oppervlakte, na Alaska, de tweede grootste staat van U.S.A.

Met een paar voltreffers kan Texas geschetst worden door:

–         sinds 1682 hebben in Texas volgende zes landenvlaggen gewaaid, namelijk deze van: Spanje, Frankrijk, Mexico, de republiek Texas, de Confederale Staten van Amerika en tenslotte deze van de U.S.A.;

–          route 66, 3.300 km lang van Chicago tot LA, doorkruist Texas in het Noorden;

–          Austin, deep in the heart of Texas, hoofdstad is kleiner dan andere TX-steden;

–          op 22/11/1963 werd J.F. Kennedy, 35^ste president, vermoord in Dallas (TX)

–          volgende Amerikaanse presidenten zijn afkomstig uit Texas: Dwight D. Eisenhower, L. B. Johnson, G.H.W. Bush senior en G.W. Bush junior;

–          volgende bekende muzikanten zijn geboren in Texas: Budddy Holly, Trini Lopez, Kenny Rogers, Bob Wills, Tanya Tucker;

–          het liedje “the yellow rose of Texas” is ontstaan in de stad Amarillo. Amarillo is Spaans voor geel en geel kleurt het water van de nabije kreek. Vandaar.

 

Zes vlaggen, Six Flags (hé?) staan voor zes landenperiodes in de geschiedenis van Texas:

Spanje:                       1519 <> 1685 en van 1690 <> 1821 (bekende naam Cortez);

            Frankrijk:         1685 <> 1690 (met : Rene Robert Cavelier Sieur de la Salle);

            Mexico            :           1821 <> 1836 (met: Alonso Alvarez de Pineda en Santa Anna) ;

            Republiek Texas:        1836 > 1845 (namen als: Sam Colt en Sam Houston);

            Confederale Staten van Amerika:      1861 <> 1865;

            U.S.A.:             1845 <> 1861 en van 1865 <> heden.

 

Zeven gebieden zijn in Texas te onderscheiden. Met name in wijzerszin:

 

the Panhandle Plains: met adembenemende vergezichten, grote vlakten en een zonsondergang om van te dromen.

Steden: Amarillo, Lubbock, Witchita Falls, Shamrock.

Prairies & Lakes:         met nachtleven, shopping, sport, amusementsparken en 34 visrijke meren.

                                               Steden: Fort Worth, Dallas, Austin, San Antonio.

The Piney Woods:       met naaldbomen, pijnwouden en historische steden.

                                    Steden: Nacogdoches, Mount Springs.

the Gulf Coast:            met zijn 900 km kust, havens, zand, duinen en attracties.

Steden: Port Arthur, Houston, Corpus Christi, Mc Allen.

the South Texas Plains: met Spaanse missies en themaparken.

                                    Steden: Laredo, George West.

            the Hill Country:          bronnen, rivieren, heuvels, ranches, muziek en bluebonnets.

Steden: Del Rio, Fredericksburg, Boerne.

             the Big Bend Country: met bergen, woestijnen, parken en een paradijselijke natuur.

Steden: El Paso, Presidio.

 

De symbolen van de staat Texas zijn:

 

            Bijnaam:                     Lone Star State

Hoofdstad:                   Austin

            Insect:                          Monarch Butterfly (Koning dagpauwoog)

            Vogel:                         Mockingbird (spotvogel)

            Bloem:                         Bluebonnet (blauwe lupine)

            Vis:                              Guadalupe Bass (Guadalupe baars)

            Boom:                         Pecan

            Lied:                           “Texas, oh Texas”.

 

(*8a)(*8b)(*8c)(*8d)(*8e)(*8f)(*8g)              ENKELE STEDEN    

———————————————————————————–

Met onze reis naar Texas hebben we deels Hill Country,  Prairies & Lakes en the Gulf Coast  aangedaan. Onze rondreis heeft ons langs verschillende steden gebracht. Ieder op zich hadden zij toeristisch, historisch, cultureel en godsdienstig  heel wat te bieden. Op de voorgevel van  een gebouw in Fredericksburg las ik als opschrift “Science – Religeon – Patriotism”. Wel, in Amerika draait  veel om die drie kernwoorden. De Yankee houdt echter ook van attracties en evenementen, fun en entertainement.

NEW BRAUNFELS: 

In het hart van Texas’ Hill Country ligt New Braunfels. Gesticht in 1845 door Duitse kolonisten, onder leiding van Prinz Carl von Solm Braunfels in opdracht van de Koning van Pruisen.

Je bent altijd welkom in New Braunfels met een “willkommen” of met een “howdy” (how do you do). Er is hier nog vakwerkconstructie te zien met half timmerwerk en half metselwerk.

Doe aan rafting (vlotten), ga kayakken, zwem, dans of speel… met binnenbanden. Inderdaad met binnenbanden worden hier eigenaardige amusementsspelen opgezet. Die bestaan er in: te dansen met binnenbanden rondom het middel, te gooien met een binnenband naar halsen van giraffenbeelden, te golfen met een binnenband rondom het lichaam, te zwemmen met een binnenband…Te gek om op te noemen!

Als attracties zijn hier aanwezig: (voor conversie: 10 acres = 4 hectare)

–                   the National Bridge Caverns: een grottensysteem met stalagtieten en -mieten

–                   the National Bridge Wildlife Ranch: een park met wilde dieren (400 acres groot)

–                   de Schlitterbahn: een groot waterpark met glijbanen en buizen (65 acres groot)

–                   het jaarlijks alomgekende Wurstfest

–                   the Hummel museum, ‘s werelds grootste museum van werken van Zuster Maria Innocentia Hummel. In de tweede wereldoorlog waren deze beeldjes voor de Amerikaanse G.I.’s dé klassieke souvenirs om naar huis te brengen.

–                   de verkiezing voor het mooiste Hummelmeisje.

Kortom “In New Braunfels ist das Leben schön”.

BOERNE:

Boerne is een vakantieoord tot en met. Aan attracties in Boerne geen gebrek:

–                   Cave without a name: een feeëriek grottencomplex, gans het jaar open;

–                   Cibolo nature center, een groen natuurpark (80 acres groot);

–                   Abendkonzerte, gegeven door the Boerne Village Band, in Tiroler kledij;

–                   Boerne Hauptstrasse Quiltfest, een zeer kleurrijk feest waar bontgekleurde  bedspreien (met allerlei tekeningen, antiek of modern en meestal met handgemaakt borduurwerk) opgehangen worden op Main Plaza en Main Street.

There is always something to do in Boerne, star of the Texas Hill Country. “Once you are here, you don’t want to be anywhere else”.

FREDERICKSBURG:

Fredericksburg, één van de populairste toeristische bezoekplaatsen in Hill Country, a touch of old world Germany, the juwel of the Hill Country. Bezienswaardigheden zijn:

–                   the Lady Bird Johnson Golf Course, een golfterrein met 18 holes, 7d/7d open

–                   the Enchanted Rock State Park, met de 2de grootste steenformatie in de V.S.

–                   the National Museum of the Pacific War met o.a. het admiraal Nimitz museum,  de Japanse vredestuin, de zeeslag in de Stille Oceaan.

–                   the Vereins Kirche, een achthoekig gebouw, met als bijnaam koffiemolen. Dit gebouw heeft verscheidene functies gehad: kerk, fort, opslagplaats, school, bibliotheek en sinds 1967 is er een museum ondergebracht met een grote historische collectie aan boeken over de streek.

“Sprechen sie Deutch?”. Jazeker, de Duitse taal wordt hier nog gesproken! Er zijn zelfs nog Duitstalige misvieringen. A propos Fredericksburg telt meer dan 35 kerken, met strekkingen zoals: Lutheran (10), Baptist (9), Catholic (4), Adventist, Assembly of God, Bible, Charismatic, Christadelphian, Christian, Church of Christ, Episcopalian, Gospel, Methodist. De onderstreepte tellen samen reeds 23 kerken.

De huisbrouwerij “Fredericksburg Brewing” bottelt nog lagers, ales en witbieren. De plaatselijke wijnmaker  “Fredricksburg Winery” is met drie medailles onderscheiden op het World Wine Championships omwille van zijn eersteklas wijnen. Verder zijn er nog vier uitbaters met wijngaarden.

Proef de Texaanse bieren en  wijnen Zij zijn bekend en erkend. Ein Prosit!

MEDINA:

Medina, gesticht in 1880, is een stadje genesteld in een vallei. Medina, the Apple Capital of Texas, telde in 1990 slechts 500 inwoners.

In 1980 werd de laagstam appelboom er geïntroduceerd door Baxter Adams jr. Nu zijn er reeds 350.000 appelbomen (gemiddeld 2.000 appelbomen/acre) aangeplant. De handel is op dit product verder afgestemd: cider, appeltaarten, jam, lollies.

De laatste zaterdag van juli vindt er een jaarlijks appelfestival plaats. Dit festival gaat door aan de oevers van de Medina rivier. Het 1^ste appelfestival had plaats in 1988 en telde toen 2.000 bezeoekers. Nu in 2003 verwacht men 20.000 bezoekers. “We don’t allow alcoholic beverages, but there will be gallons of ice-cold apple cider and lots, lots more”.

De opbrengst van deze festivals kan gaan naar groenaanplantingen, brandweer, seniorengroeperingen, Rotary Club, Lions Club, scholen, drugpreventieprojecten, enz. In één woord ter bevordering van het welzijn van de plaatselijke bevolking.

            A day trip to Medina Texas is almost a must.

BANDERO:

Bandera is gesticht in 1856. Vele bloedige gevechten tussen de Apachen, de Comanchen en de Spaanse Conquistadores hebben plaats gehad in de Bandera Pass. Bandera (Spaans voor vlag, banier), the Cowboy Capital of the World, heeft een typische hoofdstraat met saloons en schuin gemarkeerde parkingplaatsen.

Rodeo’s, lassowerpen, Longhorn-veeprijskampen en ranches maken deel uit van plaatselijke evenementen die in cowboystijl in Bandero worden gehouden.

Het kristalheldere water van bronnen, meren, kreken en rivieren zijn voor vissers, zeilers, kayakkers, waterskiërs en andere waterbeoefenaars een trekpleister.

Paardrijders, mountainbikers, kampeerders allen vinden hun gading in het grootse Texas Hill Country State Natural Area ter grootte van 5.370 acres (2.148 ha).

Honky tonks, country music and square dance doen de rest en zorgen voor de nodige feeststemming. 

SAN ANTONIO:

San Antonio is de 2^e grootste stad van Texas, tevens de 9^de grootste stad van de V.S.  San Antonio heeft een hele geschiedenis gekend. Mede daardoor is S.A. een ware aantrekkingspool voor de meer dan 8 miljoen bezoekers die jaarlijks deze stad komen bezoeken. De stad zelf heeft 1,1 miljoen inwoners.

Het is langs de San Antonio rivier dat Spaanse ontdekkers en missionarissen zich kwamen vestigen. San Antonio was toen de hoofdstad van de Spaanse provincie Texas. Het is in het hart van San Antonio dat in 1836 de slag om the Alamo plaats had. Na 13 heroïsche dagen viel the Alamo – in feite de Spaanse missiepost “mission San Antonio de Valero” gesticht in 1718 – op 6 maart 1836 fataal in handen van het Mexicaanse leger 4.000 man sterk onder leiding van generaal Antonio Lopez de Santa Anna ten nadele van de 189 moedige Texas Rangers onder leiding van commandant William. B. Travis. Balans van deze veldslag: 1.600 gesneuvelden aan Mexicaanse zijde en 189 heldhaftige Texaanse vrijheidsstrijders. The Alamo trekt nu nog meer dan 2,5 miljoen bezoekers per jaar!

Bezienswaardigheden van deze stad zijn:

–                   the Paseo del Rio, the River Walk, is ontstaan dank zij een groots opgezet renovatieprogramma. Langs de oevers van een zijarm van de San Antoniorivier is een wandelparklaan aangelegd met aan weerszijden: café’s (Ierse pubs, piano bars, Hard Rock Cafe’s), allerlei (speciale) winkels, zéér vele restaurants (inheems/uitheems), kunstgalerijen, luxe-hotels, nightclubs, zelfs een openluchttheater, enz.

–                   de vijf missieposten, waronder the Alamo;

–                   de zoo, met zijn collectie van meer dan 3.500 stuks (zoogdieren, reptielen,  vissen, vogels), is meteen de derde grootste zoo van Noord-Amerika;

–                   verder attracties zoals: Sea World S.A, Six Flags Fiesta Texas, Wonder World, Tower of the Americas (met op de top een roterend restaurant), Shooting star museum, Texas Air museum, Children’s Museum, Fort Sam Houston Museum,  enz.

–                   the Alamodome afgewerkt in 1993, kostprijs 186 miljoen $. In dit centrum gaan vooral sportevenementen, concerten en conventies door. Goed voor jaarlijks gemiddeld 1,3 miljoen bezoekers;

–                   kunstgalerijen, academies en schildersateliers, studio’s, Imax theatre, La Villita (een artiesten- en ambachtendorp), enz.

–                   de King William Historic Area is een rijkeluibuurt met elegante, residentiële huizen (eertijds opgericht door prominente Duitse handelaars).

 

Nog enkele bijzonderheden van deze stad:

–                   de uitgave van een tweetalig dagblad La Prensa (Spaans en Engels);

–                   er zijn twee luchthavens: San Antonio International Airport en Stinson Municipal Airport;

–                   San Antonio telt verschillende universiteiten: University of Texas at San Antonio (UTSA) / St Mary’s University / Trinity University / Universidad Nacional Antonia de Mexico (UNAM) / University Health Science Center / University of the Incarnate Word (waar Spaans, Portugees, Turks, Chinees, Japans, Koreaans wordt onderwezen) / Our Lady of the Lake University;

–                   er zijn erg veel geloofsgemeenschappen. Hun representanten aan kerken, synagogen, moskeeën en tempels zijn op ongeveer 102 te tellen. Quasi alle strekkingen zijn hier aanwezig: Baptist (17), Non-denominational (15), Methodist (13), Catholic (10), Episcopal (5), Lutheran (5), Presbyterian (5), Synagogues (5), Christian (4), Assembly of God (3), Nazarene (3), Evangelical Lutheran (3), verder nog een veertiental andere (waaronder een Islamitische en een Boedhistishe tempel).

–                   The Grotto, waar u twee openbaringen van de Heilige Moeder kunt zien en missen kunt bijwonen in het Engels of Spaans. De twee exacte, levensgrote replica van de originele grotten zijn toegewijd aan:

1°) Our Lady of Lourdes in the Old World in 1858 (France);

2°) Our Lady of Guadalupe in the New World in 1531 (Mexico City)

Ride the river, see the Alamo, enjoy the missions, tour the city, shop the best shops, dine in a charming restaurant, pray in a place of worship … You have it all in San Antonio! You know: “Every Texan has two houses: his own and San Antonio!”.

HOUSTON:

De dagen dat bisons, koeien, Creek indianen, Cherokee Indianen, Chayenne Indianen en cowboy’s door het gebied van de rivier Buffalo Bayou zwerfden zijn reeds lang voorbij.

Door de slag om the Alamo in San Antonio –  op 6 maart 1836 gewonnen door het Mexicaans leger onder leiding van generaal Antonio Lopez de Santa Anna op het totaal uitgeroeide Texaans bevrijdingsleger van 189 man – bleef Texas binnen de grenzen van Mexico. Mexico dat zich in 1821 onafhankelijk had verklaard van Spanje rukte, na de zege van the Alamo, met zijn Mexicaans leger verder noordwaarts op.

Niet voor lang echter. Want op 21 april 1836 werd datzelfde Mexicaans leger van generaal Santa Anna omsigneld door een nieuwe groep Texaanse bevrijdingsstrijders ditmaal onder bevel van commandant Sam Houston. Het slagveld was de vlakte van San Jacinto, kort bij centrum Bayou. Onder de strijdkreet “Remember the Alamo!” joeg commandant Sam Houston zijn manschappen op naar de overwinning. Balans: 630 doden aan Mexicaanse zijde en 90 doden bij de Texanen. Texas was vrij!

In 1837 erkende de Verenigde Staten de republiek Texas. Aan het hoofd uiteraard Sam Houston (1793-1863), de eerste president van de republiekTexas.

Gesticht door de gebroeders August en John Allen onder de oorspronkelijke naam Bayou City, kreeg deze stad (na de heldendaden van generaal Sam Houston) als naam: Houston. Tevens werd Houston de hoofdstad van de republiek Texas, eigenlijk Lone Star Republic. In 1840 werd die functie van hoofdstad evenwel overgedragen aan Austin. Van 1840 tot heden fungeert daardoor Austin dus als hoofdstad van Texas.

Op 29 december 1845 werd Texas als 28^ste staat bij de Verenigde Staten van Amerika opgenomen. Texas is tevens de 2^de grootste staat van de U.S.A., na Alaska.

In 1848 kwam er een definitief einde aan de oorlog tussen Mexico en de V.S., die eindigde met de vrede van Guadalupe Hidalgo.

Houston is een metropolitische stad, de 4^de grootste van Amerika.

–                   Houston is min of meer in onderscheiden districten opgedeeeld elk met hun eigen functie: theater district, museum district, financieel district, koop- en handelsdistrict, nightclub district, medisch- en universiteitscenter. Het medisch center is zelfs een stad iin de stad, met: 13 hospitalen, 2 medische scholen, 4 verpleegsterscolleges,  colleges voor tandheelkunde, optiek en apotheek. Dit medisch center is goed voor 61.000 jobs en telt 5,4 miljoen patiënten per jaar.

–           Houston leeft bovengronds en ondergronds. Bovengronds de buildings, burelen,  restaurants, openbaar vervoer, enz. van de verscheidene districten met daartussen in grote parken,  groenzones en waterpartijen. Ondergronds talloze straten met openbare toiletten, winkelruimten, restaurants, café’s, enz.

Houston  is een expantiestad en heeft zijn  ongelooflijke groei te danken aan:

–                   zijn haven (gebouwd in 1870)  aan de Galveston Bay en Mexican Gulf;

–                   de ontdekking van de eerste oliebronnen in Spindletop bij Beaumont (1901), in Humble (1905) en in Goose Creek (1906) amper 50 km van Houston;

–                   zijn 80 km lang kanaal, the Houston Ship Channel (gebouwd in 1914-1925);

–                   zijn befaamde universiteiten en medische centra (aan the University of Texas te Houston is het zeer befaamd M.D. Anderson Kankercentrum verbonden);

–                   zijn opleidings- en onderzoekscentrum op gebied van de ruimtevaart;

–                   firma’s met intenationale betrekkingen qua handel en toptechnologie. Onder meer op gebied van olie-, gas- en computernijverheid;

–                   zijn sportaccomodaties zoals: Minute Maid Park, het stadium Astrodome (8^ste wereldwonder genoemd) met zijn reusachtig opengaand dak en het nieuwe Reliant Stadium. Drie reuze indoorstadiums in één stad! Niet alleen nuttig voor sportevenementen, maar ook voor parades, conferenties en congressen.

–                   zijn drie luchthavens: William P. Hobby Airport (1940); het G.B. International Airport (1969 en nu volop in uitbreiding); het Ellington Field Airport, een militair vliegveld. In 2000 waren de twee burgervliegvelden goed voor samen  een omzet van 42 miljoen (vertrekkende en aankomende) reizigers;

–                   zijn meer dan 100 hotels gaande van éénsterhotel tot vijfsterrenhotel oftewel van 89 $ tot 985 $ voor een tweepersoonskamer per nacht.

Houston is een cosmopolitische stad:

–                   één mengeling aan culturen: 54% blank, 23% van Spaans-Mexicaanse origine, 19% Afro-Amerikaans en 4% Aziaten;

–                   één mengeling aan talen: bij de 90 talen worden er gesproken in Houston;

–                   één mengeling aan godsdiensten en geloofsgemeenschappen: Baptist (43), Hara Krishna (10), Non-Denominational (10), Catholic (9), Church of Christ (7), Methodist United (7), Church of God in Christ (6), Christian Methodist (4), Episcopal (4), Lutheran (4), Pentecostal (4), African Methodist Episcopal (2), Islamic (2), Presbyterian (2), New Life Church (2), African Orthodox (1), Christian (1), Seventh Day Adventist (1), United Church of Christ (1), Houston Chinese Churh (1), Jewish Congregation Hadash (1). Hoeveel? 122!

Houston is een mediastad:

–                   de gesprolen pers: 8 TV-stations; 28 FM-radiostations en 11 AM-radiostations, met heel specifieke uitzendingen m.b.t. Ierse folksongs en Texaanse cowboyliedjes;

–                   de geschreven pers: 13 dagbladen, met als voornaamste gazet the Houston Chronicle (een kanjer van 120 blz.); 4 weekbladen waaronder twee speciale the African-American News & Issues voor de zwarten en the Pakistan Chronicle voor de moslims; verder 4 magazines op gebied van kunst, sport, gezondheid en lifestyle en talrijke uitgaven met gratis exemplaren te verkrijgen en te nemen uit verdeelautromaten gans over de stad opgesteld.

Houston is een groene stad:

–                   met bomen, heesters, parken, grasperken, bloemen, meren, waterpartijen en fonteinen.

–                   De gemiddelde temperatuur is er in januari 10°C en in juli 26°C. Dus, naar het tropische toe. Daarom groeit en bloeit hier alles goed

Houston is een bezienswaardige stad:

–                   JCB, Johnson Space Center (1.600 aces of 640 ha en goed voor 14.000 jobs);

–                   Sam Houston Park met oude Victoriaanse woningen, het standbeeld van Sam Houston te paard en een museum met voorwerpen van die tijd (vanaf 1830 tot 1905);

–                   Menil museum: met beeldhouwwerken van 3.000 jaar v. C., verder fresco’s uit de Byzantijnse tijd, stukken uit de Middeleeuwen en doeken van o.a. Magritte, Picasso, Matisse en Klein;

–                   The Holocaust Museum Houston (1996) met de geschiedenis over de Joden voor, tijdens en na WOII;

–                   The Children’s Museum of Houston, speciaal voor kinderen boven de 12 jaar;

–                   National Museum of Funeral History (jawel, met lijkwagens en al);

–                   Museum of Printing History met kostbare zeer oude documenten;

–                   The Jacinto Battleground (1.000 aces of 400 ha) met een herdenkingszuil van 570 m en daarop de Lone Star van 11 m hoog;

–                   The Buffalo Soldiers National Museum (natuurlijk over het ontstaan van de eerste Afro-Amerikaanse regimenten, over hun verschillende oorlogen voor de  Onafhankelijk (1776-1784), hun deelname aan de Indiaanse oorlogen (1866-1891), over hun aandeel in WOI , WoII, de Koreaanse oorlog, de Vietnamese oorlog, tot de 1^ste  Golfoorlog toe! Oorspronkelijk als 9^de en 10^de Cavallerie opgetreden, later in modernere vorm als de 24^ste en 25^ste infanterie.

N.B.: tegen de Indiaanse stammen waren ze met 5.000 manschappen en in de 1^ste  Golfoorlog met 104.000 man (of ¼ van de U.S.-soldaten in de Golf);

–                   Verder staan nog een rij van meer dan 20 musea op uw bezoek te wachten!

De strijdkreet van commandant Sam Houston die in 1836 op de vlakte van San Jacinto zijn strijdmacht aanmoedigde was: “Remember the Alamo!”;

De laatste woorden van de politicus Sam  Houston die in 1863 op zijn sterfbed stierf waren:  “Texas … Texas … Margeret …”

(*9)      OVER RANCHES GESPROKEN …    

———————————————————-

Ranches zijn in alle staten van de V.S. te vinden. In Texas alleen al zijn er 75 working cattle ranches. Maar niet alle ranches zijn veehouderijbedrijven. Er zijn heel wat guest ranches te vinden in Texas. Grofweg kunnen ranches in drie categorieën ingedeeld worden:

1°)       de “working cattle ranches”: de échte ranch is meestal een familiebedrijf dat er vee op na houdt, dat gelegenheid biedt aan gasten om deel te nemen aan de normale bezigheden van het bedrijf, dat voor hen rijtochten organiseert en waar ge aan cattle-drive kunt doen. Een veeteeltbedrijf met een soort hoevetoerisme op zijn Amerikaans.

Voorbeeld van een “working cattle ranch”:

the Sierra Diablo Ranch in El Paso (TX). Hier loopt nog vee rond dat door cowboys en cowgirls bijeengedreven wordt. De ranch en zijn prairies zijn gelegen op de top van de Sierra Diablo berg in El Paso (West-Texas). Het domein is 12.800 acres groot.

2°)       de “dude ranches” of “guest ranches”: die een onderkomen (dikwijls in western-stijl) bieden aan gasten of vakantiegangers. Sommige zijn als musea ingericht.

Voorbeelden van “guest ranches” zijn:

The Cadillac Ranch in Amarillo (Noord Texas) waar 10 cadillacauto’s (type 1949 tot 1963) met hun snuit in de grond zijn ingegraven en een toeristische attractie vormen.

The Ponderosa Ranch gelegen te Incline Village (Nevada) dat decor vormde voor de TV-serie Bonanza. Deze serie liep van 1959 tot 1973 en werd uitgzonden in 86 landen. Het is een themapark met museum, een tentoonstelling van houten karren, een authentiek dorp, een oud kerkje waar the Preacher of the Ponderosa uw huwelijk komt inzegenen en u verder van een full service kunt genieten met een studiofoto, “a Bar-B-Que Feast” en overnachting.

The Southfork Ranch gelegen te Dallas (Texas) u wel bekend uit de TV-serie Dallas, een soap over de familie Ewing in 356 episodes en dat vanaf 1978 dertien jaar lang op de buis was te zien. Nu wordt deze plaats gebruikt als centrum voor evenementen, meetings, party’s, conferenties en congressen. Voor gezinnen, groepen van 10 tot zelfs 10.000 personen is hier verblijf mogelijk. Er zijn o.a. tien balzalen en het domein is 63.000 acres groot.

The L.B. Johnson Ranch, gelegen langs de Pedernales River te Stonewall (een dorpje van slechts 600 inwoners) kort bij Fredericksburg, is inderdaad dé stek waar L.B. Johnson (1908-1973) werd geboren, opgroeide en stierf. De ranch was toen 2.700 acres groot en hij hield er 400 stuks koeien op na van het bruinrode ras Hereford. Gedurende meer dan 20 jaar verliepen hier drukke politieke besprekingen en ontmoetingen met buitenlandse staatshoofden en hoge gasten. Zodanig zelfs dat zijn huis the L.B.J. Ranch House the Texas White House werd genoemd. Het huis werd door zijn voorouders gebouwd in 1894, kende vele renovaties en werd in functie van zijn ambt voorzien van een vliegtuighangaar en een landingsbaan om hem en zijn gevolg met een Jetvliegtuig van Washington rechtstreeks naar zijn ranch te kunnen brengen. L.B.J. wordt daarom ook “the Rancher President” (1963-1969) genoemd. Tijdens zijn ambt was L.B. Johnson (36^ste president), zijn regering, zijn administratie en de gehele natie U.S.A. verwikkelt in de “vuile” Vietnamoorlog (1961-1973).

Een deel van zijn gronden (718 acres) gaf hij in 1965 aan een stichting the L.B. Johnson National Historic Site. Deze site werd na verbouwingen en herinrichting in 1970 voor het publiek opengesteld. Er is een museum “The Visitor Center” aan verbonden dat handelt over zijn leven. Alsmede een typisch huis van 1870, een auditorium voor 234 personen waar videopresentaties worden gegeven en een openluchtamphitheater voor opvoeringen. Men kan er kamperen en verblijven.  Bezoekers worden met bussen naar dit domein gebracht.

The Remuda Ranch gelegen te Wichenburg (Arizona) is een centrum waar vrouwen en meisjes in behandeling kunnen gaan tegen anorexia en boelemie onder leiding van een professioneel team. A place of healing and restoration, a spiritual retrait center.

The Guadalupe River  Ranch gelegen te Boerne (Texas) waar we, tijdens onze trip doorheen Zuid Texas, verbleven. Maar daar vertel ik u straks meer over in punt 11 hierna. Deze ranch is anecdotisch verbonden aan de film “Gone with the Wind”.

3°)       verder nog “ranches”, maar die eigenlijk woonwijken zijn.

Voorbeeld van deze derde bestemming:

The Cinco Ranch gelegen te Katy/Houston (Texas): is een vrij recent gebouwd residentieoord (1995), met o.a.: een betere woonwijk voor 2.000 families, een pic-nic zone, park, scholen, bibliotheek, sportvelden, zwembad, een golfclub met 18 holes, een sterk verenigingsleven, een maandelijkse krant, enz. De kostprijs van de huizen kan variëren van 160.000 $ tot meer dan 800.000 $.

 

(*10a)(*10b)(*10c)     RIVIEREN EN MEREN IN TEXAS    

————————————————————————–

Verschillende rivieren doorkruisen Texas. Zij hebben een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van deze staat. Gevechten hebben plaats gevonden op hun oevers, allerlei legendes ontstonden lansheen hun loop en traditionele feesten hebben jaarlijks plaats in dorpen en steden langs deze rivieren gelegen.

De bevolking van Texas is de laatste 50 jaar verdubbeld. De waterreserves zijn nochtans quasi constant gebleven. De druk op het gebruik, de hoeveelheid en de zuiverheid van het water zijn daardoor enorm gestegen. The Texas Clean Rivers Program zorgt voor een adekwaat waterbeleid en volgt de regels van the Texas Commisssion of Enveronmental Quality (TCRQ) op.

Als Texanen over hun rivieren spreken, dan hebben zij het over: border rivers, heart-of-Texas rivers, regional rivers en Gulf Coast rivers. Spreken over water is ook spreken over bronnen en meren. De staat Texas telt zomaar eventjes 88 heel visrijke meren. Bijna 2/3 ervan zijn gelegen in de regio’s Panhandle Plains en Prairies&Lakes.

De veertien belangrijkste rivieren van Texas zijn:

1. Canadian River: met 18 visrijke meren (o.a. Lake Meredith bij Amarillo).

2. Red River: met 22 visrijke meren (o.a. Pat Mayse Lake, Lake Texona)

3.      Brazos River:             met o.a. Lake Gramburry, Lake Whitney, Possum Kingdom Lake

4. Trinity River begint in Houston en eindigt in de Trinity Bay aan de Gulf Coast.

5. Neches River

6. Sabine River

7. Colorado River

8. San Jacinto River en the Lake Houston

9. Rio Grande River, Big River of met de naam Rio Bravo del Norte in Mexico

10. Pecos River: bovenloop is té zoutig voor de vis, onderloop is wel visrijk

11. Nueces River

12. Guadalupe River, zeer gevarieerd in zijn loop

13. San Antonio River

14. Lavaca River

Als bijkomende rivieren zijn nog in alfabetische orde te vernoemen: Angelina River / Barton Creek / Blanco / Denton Creek / Devils / Frio / Llano / / Paluxy / Pedernales / Pine Island /  Medina / San Marcos / Village Creek.

The Medina River, 29,6 miles of bijna 48 km lang (10 miles = 16,0900 km) is een korte, smalle en mooie rivier. Deze rivier gaat door Medina, Bandera en Bexar en vervoegt zich bij San Antonio in the San Antonio River. De oevers van de Medina zijn bezet met knoestige cypressen, krachtige eiken en hoekige cederbomen. De Medina is een juweel van een rivier met zijn klaarhelder water.

 The San Antonio River is 225 miles lang. Oorspronkelijk werd deze rivier door de Payaya-Indianen “Yanaguana” genoemd, wat zoveel wil zeggen als “verfrissend en klaar water”. De rivier San Antonio rivier ontspringt in San Antonio en krijgt zijn water van twee bronnen, namelijk: the San Antonio Springs en the San Pedro Springs. Langs deze rivier werden vijf Spaanse missiposten opgericht in de omgeving van de stad San Antonio gelegen over een afstand van 15 km. In 1736 werd de eerste brug gebouwd om de rivier te overspannen en de beide oevers met elkaar te verbinden. Zodanig dat the Presido (het paleis van de goeverneur) en de mission of San Antonio via deze brug gemakkelijk bereikbaar waren.

          Kort bij the San Antonio Bay komen de rivieren San Antonio River en Guadalupe River bijeen. De San Antonio rivier telt volgende zijrivieren: Medina River, Leon Creek, Salado Creek en Cibolo Creek.

 Op de San Antonio River werd de Ottilo Dam gebouwd.

 The Guadalupe River is 380 miles lang. Deze rivier heeft een zeer gevarieerde loop: dan wild en snel, vervolgens met watervallen en tenslotte kalm en zacht vloeiend. Komende van het Edwards Plateau en vooraleer zich in de Golf van Mexico te storten heeft deze rivier zich door imponerende landschappen gekronkeld. Zijn oevers zijn bezet met cypressen, olmen, walnoten, wilgen, eiken, jeneverbessen, sycamore, basswood en Pecan bomen.    

         De rivier speelt een belangrijke rol in de drinkwatervoorziening, als stroomleverancier (er zijn zes waterkrachtcentrales gebouwd) en uiteraard voor de recreatie. Hierbij is het Guadalupe River State Park te vernoemen (groot 1938 acres). Tussen haakjes “Toyota,  Proud Sponsor of Texas Parks and Wildlife” is er donateur van.

Rio Grande, the  Big   River, Rio Bravo del Norte, is 1885 miles lang en behoort tot de langste

rivieren ter wereld. De Rio Grande ontspringt in Midden-Mexico, volgt de grens tussen Texas en Mexico, maakt een brede bocht (vandaar de naan  Big Bend National Park) en mondt uit in de Golf van Mexico bij Brownsville (Texas) en Matamores (Mexico). Laredo en El Paso zijn Texaanse steden langs de Rio Grande.

Deze rivier gaat door canyons Colorado, Santa Elena, Mariscal, San Vicente, Hot Springs en Boquillas (in Mexico). Zijn omgeving is zeer ruw. En de fauna bezorgt u kippenvel met ratelslangen, zwarte beren, bergleeuwen, enz.

Dammen in de rivier dienen voor irrigatie en waterbeher. Zo zijn er the Elephant Butte Dam (1916) en the Caballo Dam (1938) in Mexico en the Amistad Dam (1969) in Texas.

Reeds gedurende 60 jaar verzorgen ferryboten de overzet tussen Mexico en Texas. Elke dag maken duizenden werknemers er gebruik van. De overtocht duurt maar 15 minuten. Dag en nacht houden honderden politieagenten de grens nauwlettend in het oog. Zware grenscontroles zijn nodig omwille van intense drugssmokkel en illegale migrantentrafiek in deze streek.

(*11)    THE GUADALUPE RIVER RANCH EN DE FILM …    

——————————————————————————

G.R.R. of Guadalupe River Ranch is gebouwd in 1920. Was oorspronkelijk een working cattle ranch maar is nu een guest ranch (groot 360 acres) voor “Resort & Spa”.

Aan deze ranch is een hele geschiedenis verbonden. Lange tijd waren de gronden er het homeland van de Indianen tot ze verdreven werden door de Westerlingen. Zo kreeg George Kendall op al deze gronden een landvergunning. Die vergunning werd op een bepaald moment verbroken en de gronden werden opgedeld en verkocht aan verschillende families.

Zo trokken Walter Napier, de toenmalige voorzitter van the Alamo Bank in San Antonio, en zijn vrouw te paard op vakantietocht doorheen dit gebied. Zij waren beiden zo door het landschap aangetrokken dat zij in 1920 het domein van hun dromen kochten. Zij bouwden er een stenen woning met open haard in elk vertrek, een veranda, een grote eetkamer en drie gastenkamers. De bouwwerken waren pas af in 1929. De familie Napier hebben nog 11 jaar gelukkig kunnen genieten van hun buitenverblijf. De bankier werd evenwel ziek en de familie verkocht de ranch.

Nieuwe eigenaar werd de bekende filmactrice Olivia de Havilland. Het succes van de film “GONE WITH THE WIND” bracht haar zoveel geld op dat zij meende deze eigendom te moeten kopen als interessante geldbelegging. Zij heeft daar lange tijd verbleven en er vele gasten uit de filmwereld op het domein uitgenodigd. Het verhaal gaat dat zij op een dag met haar auto, een zwarte Packard, wegreed en er nooit meer weergekeerd is. Zij verkocht de ranch. Na haar vertrek heeft dit domein verschillende andere eigenaars gekend. Het werd zelfs een kalkoenenkwekerij. Het domein kwam stilaan in verval: gebroken ruiten, rottend houtwerk, een kapot septisch systeem.

In 1977 kocht Walter Starcke het “stulpje”. Walter Starcke zat ook in de filmbusiness. Hij had als producer een baan in Broadway en was assistent van John van Druten. Zo werkte hij ondermeer aan producties als THE KING AND I, I AM A CAMERA en de musical CABARET.

Hij wou daar een artistencentrum oprichten, maar na zeven jaar liep dit project op de klippen. Hij maakte er dan “maar” een vakantiecentrum van. Dit project kende een groot succes. Het centrum werd sterk uitgebouwd en voorzien van de nodige accomodaties (balie, frigo’s, grote keuken en opslagruimten), behuizing (in afzonderlijke blokwoningen), sportinfrastructuur (pleinen, fitnesszaal) en ontspanningsmogelijkheden (neerhof, manège, shop, Spa-centrum). Individueel, in familieverband of in groep voor semenaries of opleidingssessies: you are always welcome!

De film GONE WITH THE WIND: is een kanjer van een film, kreeg 8 oscars en 2 speciale oscars buiten competitie.  We schrijven 1940.

 

De acteurs:       Olivia de Havilland / Clark Gable / Leslie Howard / Vivien Leigh / Thomas Mitchell / Babara O’Neil / Ann Rutherford / Hattle Mac Daniël (zij was de allereerste zwarte actrice die het gouden beeldje in ontvangst mocht nemen).

Het verhaal:     Het gaat over het leven op de plantages in het Zuiden tijdens de Burgeroorlog (1861-1865) en de periode van de reconstructie.

Andere grote fims met hun oscars:

All about Eve (1950): 6 oscars                      The last emperor (1987): 9

From here to Eternity (1954): 8 oscars         Dance with the wolves (1991): 7

On the waterfront (1955): 8 oscars               The silence of the lambs (1992): 5

Forrest gump (1955): 6 oscars                     Schindler’s list (1994): 7

Gigi (1959): 9 oscars                                     The english patient (1997): 9

Ben Hur (1960): 11 oscars                            Titanic (1998): 11

West side story (1962): 10 oscars               Shakespeare in love (1999): 7

My fair lady (1965): 8 oscars                         Gladiator (2001): 5

Gandhi (1983): 8 oscars                               The lord of the rings (2002): 4

Amadeus (1984): 8 oscars

 

(*12a)(*12b)(*12c)     STICK RIDING, HAY RIDING, HORSE BACK RIDING, RODEO …    

——————————————————————————————————

Het paard is onlosmakelijk verbonden met Indianen, cowboys en Texas.

Stick riding:    van jongsaf leert men kinderen “paardje spelen”. Daartoe wordt gebruik gemaakt van een houten steel met bovenop een paardenpoppenkop. De kleuren van de kop doen er niet toe: bruin, grijs, geel , blauw, groen, om het even. Dit speeltuig tussen de benen, hop en ju. Kinderen kunnen er zich mee uitleven en op een klein parcours een race mee afleggen.

Hay riding:       niets is zo rustgevend, romantisch en gezellig als bij valavond op een platte wagen te stappen, te gaan zitten op strobalen en een uur te rijden doorheen het ruwe landschap. De wagen getrokken door paarden of paardenkracht, met een sterke pillamp, de maan en/of de sterren aan de hemel … Achter hoge cactussen en bloeiende Yucanplanten meen je in verbeelding Arendsoog of Buffalo Bill te zien opduiken …

Horse back riding: te paard er op uit, alleen of gezamenlijk (zo met een groepje van twaalf) is gezellig. De paarden zijn gewillig en zachtaardig. Kinderen, mama’s en papa’s kunnen veel plezier beleven aan zulke trektochten.

Rodeo:             dit is dé sport van de ware cowboyfan. Zo lang mogelijk op de rug blijven zitten van een wilde hengst en optreden in een arena vol geladen met een enthoesiast publiek is spannend.

Lassowerpen:   het is met pure behendigheid dat cowboys te paard met hun lasso en een snelle worp jonge of volwassen stieren vangen.

Livestock parade: kleurrijk uitgedoste cowboys en cowgirls te paard, voorzien van Amerikaanse en Texaanse vlaggen, voeren een wervelend showspel op. Zowel overdekt als in open lucht vinden zulke parades plaats.

Cattle show:     dit zijn niet minder dan onze veeprijskampen of veetentoonstellingen.

 

(*13a)(*13b)   HUMMINGBIRD EN CARDINAL   

————————————————————–

In Texas zijn er vogels die uniek en ontzettend mooi zijn. Ik geef twee voorbeelden, die ik met eigen ogen heb kunnen bewonderen, namelijk: the hummingbird (colibri) en the cardinal (kardinaal). Exemplaren ervan vlogen rond in de bomen op het domein van Guadalupe River Ranch (G.R.R.) te Boerne (Texas).

the Hummingbird: (archilus colubris) of colibri, bij ons genoemd. Er zouden nog zo’n 18-tal verschillende soorten in Amerika leven. The black-chinned hummingbird (ook wel black-chinned hummer genoemd) komt het meeste voor in het Zuid-Westen van Texas. Het is een prachtig vogeltje met blinkend zwarte veertjes en een glans van groen fluweel. Een piepklein vogeltje met een lange, dunne, spitse bek. Een teer juweeltje van een vogel, zo broos! De bek is zowaar langer dan het lichaam. In voorwaartse vlucht trillen de vleugeltjes met 80 slagen per seconde; bij een parendans wel 200 slagen per seconde. Hij kan precies stilstaand vliegen. De colibri weegt nog geen 3 gram; het eitje is niet groter dan een erwt; de hartslag bedraagt meer dan 400 slagen per minuut; de colibri heeft wel 1.500 veertjes.

Nochtans heeft geen enkele staat van Amerika de colibri als symboolvogel, “Bird of the State”, gekozen. Een spijtige vaststelling voor zo’n mooie vogel.

                        Iemand van het keukenpersoneel bracht ons op een dag een exemplaar. Gewikkeld in een spierwit vers gestreken katoenen servet lag een zwarte jonge colibri. Het vogeltje had zich morsdood te pletter gevlogen tegen een vensterruit. Zielig.

the Cardinal:   (cardinalis cardinalis) of kardinaal is een pracht van een zangvogel, briljant van kleur. Deze vogel is te herkennen aan zijn opvallende, diep koraalrode veren, zijn elegante vlucht en zijn rijk vogelengezang. Luid en klaar eerst met een tweetal scherpe slagen van “cheer, cheer”, gevolgd door een tiental kort op elkaar volgende ratelingen van “cheer”. De kop heeft een opstaand vermiljoen kuifje, de bek is kort en driehoekig, de keel zwart. Dit voor het manneke. Het wijfje is eerder onopvallend en dof van kleur: bruinrood en olijfgrijs. Het vrouwtje legt 3 tot 6 eieren van vaalwitte kleur met olijfbruine stippen. Soms heeft ze twee tot drie broedsels per jaar. De gemiddelde leeftijd van een cardinal is zowat15 jaar. Zijn lengte is 20 à 22 cm, zijn vleugelwijdte 25 à 27 cm.

De kardinaal is een insecteneter, maar lust ook wild fruit, zaden en granen. De vogel is nog gekend onder volgende benamingen van: Red Bird, Cardinal-bird en Virginia Nightingale. De vogel wandelt of trippelt niet rond maar verplaatst zich al huppelend.

De Zuidelijke en de Midden Staten van de States zijn zijn favoriete gebied. In de Westelijke staten komt hij practisch niet voor. Zeven staten hebben deze vogel als hun favoriete symbool voor Bird of the State opgenomen, namelijk: Virginia (in 1912) / Kentucky (in 1926) / Illinois (in 1928) / Ohio (in 1933) / Indiana (in 1933) / North Carolina (in 1943) en West Verginia (in 1949).

Hoe wordt een bepaalde vogel het symbool van een of andere staat? Dit is bij stemming gebeurd onder leerlingen van een een zeer groot aantal scholen. De uitslag is bepalend. Zo is bijvoorbeeld de scharlaken kardinaal offficieel the Ohio State Bird geworden in 1933.

 

(*14)                DRIVE-THRU   

————————————-

Drive-thru’s zijn 24u/24u open. Je rijdt er in met de wagen, je doet uw verrichtingen en je rijdt er terug buiten. Geschikt voor uiteenlopende handelsdoeleinden, zoals banken, apotheken, espresso koffieshops, cigarettenwinkels en andere.

In Las Vegas (staat Nevada) kun je zelfs via een drive-thru uw huwelijksplechtigheid laten doorgaan. Er zijn verschillende formules. Bijvoorbeeld:

–                   “Drive-thru wedding ceremoney only (without reservation): kostprijs 40 $”

–                   formule “I do, You do”: huwelijksceremonie, 1 rode roos en 1 foto tegen 60 $

–                   “Drive-thru wedding ceremoney + limo (reservation is necessary): samen 95 $”

Deze formule verloopt als volgt: een witte limousine komt u van het hotel ophalen, rijdt met u naar een huwelijkslicentiebureau en vervolgens naar de kapel waar de plechtigheid plaats heeft. U hoeft niet eens uit te stappen. Heen- en terugreis is voorzien.

N.B.: Een huwelijkslicentie vraag je aan bij een huwelijkslicentiebureau. In Las Vegas kan dat zonder bloedtest en zonder wachttijd. Zulk een bureau is open van 8 uur ’s morgens tot middernacht. In de weekends is zelfs een non-stop permanentie van 24u/24u verzekerd.

Prijs voor een licentie: 55 $.

 

(*15)    THE RIVER WALK IN SAN ANTONIO   

————————————————————

De grote aantrekkingskracht van de San Antonio rivier is “the River Walk”. Maar hoe is dat project ontstaan? U mag niet vergeten dat in 1921 grote overstromingen in S.A. plaats hadden met zware gevolgen: 50 doden, huizen verwoest en wegen vernield.

Het was archtect Robert H. Hugman die op 27-jarige leeftijd in 1929 daarom futuristische inrichtingsplannen voor de rivier tekende. Het project “the San Antonio River Walk” was door hem groots opgevat. In feite kwam dit neer op een integraal afwateringsplan voor de rivier, met in de binnenstad een 4 km lang kanalensysteem. Een kostenplaatje van om en bij de 400.000 $ was toen een harde financiële noot om te kraken. Toch werden de gelden bijeenvergaard. Na 10 jaar palaberen, opmetingen en onderzoek werden de werken in 1939 begonnen.

Het was een totaalproject met oog voor de rivier zelf, met als doel het overstromingsgevaar in te dijken en om zijn omgeving, het toerisme en de handel te valoriseren. Er werd gegraven, gebouwd en geplant. Deze “groene” waterweg is langs beide oevers bezet met winkels, café’s, restaurants, hotels en verbonden met bruggen. Een oase midden in de stad, alleen voor wandelaars en plezierboten toegankelijk. The River Walk is het kroonjuweel van Texas en voor toeristen gegarandeerd een 100% geslaagde attractieuitstap.

Een nieuw 10-jarenplan (1998-2008) is heden in uitvoering onder de naam “San Antonio River Improvement Project” tot onderhoud en renovatie van de huidige bouwwerken en tot uitbreiding en bouw van nieuw geplande werken.

(*16)    “WAR IN IRAQ HAS BEGUN”   

————————————————–

De Golfoorlog van 1991 koste Irak naar schatting aan 200.000 Irakezen het leven, enorm veel verwoesting, zware economische sancties, twee no-flyzones en intensieve inspecties doorheen het  land op zoek naar massavernietigingswapens: chemische of biologische. Maar die oorlog had geen gevolg op de positie van het gehate Saddam-regime. Integendeel. Op 27 maart 2000 gingen nog 8,5 miljoen Iraki’s naar de stembus om een nieuw Parlement te kiezen. Er waren 522 kandidaten voor 250 zetels. Uiteindelijk kwamen 165 leden van de Baathpartij van Saddam en 85 onafhankelijken in het Parlement.

Mensen verdienen er gemiddeld slechts 2,60 € per maand, de middenklasse is zo goed als verdwenen. Geneeskundige verzorging en universiteitscolleges waren vanaf 1975 gratis. Maar wat als er onvoldoende dokters of leraren zijn en medicamenten of schoolboeken niet beschikbaar? Gedurende het bewind van Saddam was al bij al een normaal leven in Irak nog min of meer leefbaar. Het Irakese volk leed en zweeg. Is Saddam Hoessein een volksheld of een militaire dictator? In theehuizen, scholen en hospitalen; op straten, pleinen en officiële gebouwen: overal kijkt Saddam via foto’s, standbeelden en monumenten naar elke inwoner. Godsdienstig bestaat Irak uit 90% moslims (sjiieten en soennieten die echter mekaar moeilijk kunnen verdragen), 9% christenen en 1% anderen.

De geschiedenis van Irak is vanaf de 20^ste eeuw steeds met bloed geschreven. Op 90 jaar tijd heeft Irak 7 oorlogen gekend:  WO1 / 1932 / 1958 / 1968 staatsgreep van de Baath-partij / 1988 oorlog met Iran / 1991 eerste Golfoorlog met operatie  “Dessert Storm” / 2003 tweede Golfoorlog met operatie “Iraqi freedom”. Onder Saddam’s regime zouden naar schatting 300.000 mensen vermoord zijn. Massagraven getuigen van zijn gruweldaden.

Irak is lid van de V.N. Irak kreeg van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk nog tot 18/03/2003 de tijd om: te voldoen aan de VN-resolutie 1441, zich te onderwerpen aan alle wapeninspecties,  de gehele inventarisatie van alle opslagplaatsen met hoeveelheden en soort wapens voor te leggen. Een ultimatum van de Amerikaanse president George Bush jr. en de Britse premier Tony Blair. Evenwel niet door de V.N. gesteund.

DAG 1: 19 maart 2003 om 20u30’ in Texas / 20 maart 2003om 3u30’ in België. De wereldpers kondigt aan “WAR HAS BEGUN”. Na hoeveel dagen kan de wereldpers schrijven “WAR HAS ENDED” ? Hoeveel lijkzakken dienen er gevuld te worden bij deze oorlog?

De opdracht van Amerika is, buiten het uitdrukkelijke fiat van de Vernigde Naties om, het neerslaan van de dictatuur van Saddam Hoesein onder het motto  “We will free the people of Iraq”. Is Irak dan een “schurkenstaat” en “As van het Kwaad”? Waar zijn de bewijzen dat Irak de terreurgroepering AL QAEDA steunt? Bezit Irak wel massavernietigingswapens? Of is deze oorlog toch een machtsprobleem en een politiek spel? Met als doel de overheersing over de oliebronnen? Een andere leuze: “not food for oil” maar “blood for oil”? JA? NEEN?

Amerika stuurt 255.000 jongens naar het front in het Midden-Oosten. De coalitietroepen bestaan verder ook nog uit 50.000 manschappen van Groot-Brittanië, Australië, Polen, Koerden en in de marge daarenboven ook nog 15.000 latino’s en 3.000 uitgeweken Irakezen. De latino’s hebben één doel voor ogen: zo gauw mogelijk het Amerikaans staatsburgerschap te bekomen. Door mee te doen als oorlogsvrijwilliger kunnen zij hiermee een wachtperiode van 3 à 5 jaar ontwijken en zich omiddellijk laten naturaliseren, conform een recente goedgekeurde wet. Irakese vluchtelingen uit de hele wereld en ondergebracht in een kamp bij Boedapest (Hongarije), willen terug naar Irak, niet om zelf mee te vechten in de strijd maar wel om op te treden als gidsen en tolken voor de coalitie.

De eerste doelwitten zijn de drie steden: Basra in het Zuiden, Bagdad in het Midden en Mosul in het Noorden van Irak. Britten vallen Basra aan met grof geschut. Amerikanen leggen Bagdad zwaar onder vuur. Koerden zetten via onherbergzaam gebied de opmars in naar Mosul. Basra is als terminalplaats van heel wat oliepijpleidingen zeer belangrijk, vormt een goed steunpunt voor Zuidelijk Irak en is vanuit Koeweit gemakkelijk te bereiken. Bagdad heeft drie luchthavens en zes presidentiële paleizen en is als hoofdstad het symbool van de natie. Mosul is een stad waar de Koerden nog wat goed te maken hebben van de eerste Golfoorlog en misschien denken zij aan een nieuwe staat Koerdistan!

Naast hightech wapens en ultra moderne uitrusting maken Amerikanen gebruik van kippen, duiven en dolfijnen. Kippen en duiven omdat die bijzonder gevoelig zijn en bij gebruik van chemische wapens alzo gemakkelijk de rook van gifgassen kunnen opsnuiven. Dolfijnen die getraind zijn om zeemijnen op te sporen en ze te signaleren aan hun trainers.

Bij massale bombardementen komt in één klap een coctail van toxische stoffen vrij. Met alle gevolgen van dien voor militairen, bevolking, fauna, flora en milieu. Nieuwe vormen van huidkanker, leukemie, longaandoeningen en andere ziekten treden op door contaminatie. Een nieuw Iraksyndroom naast het gekende Vietnam-, Balkan- en Golfoorlogsyndroom?

Doelwitten als paleizen, ministeries, havens, legeropslagplaatsen, industriezones met allerlei febrieken, electriciteitscentrales, communicatietorens, enz. worden dag en nacht bestookt.

Vlammen, lichtflitsen, zwarte rookwolken, inslaande bommen, verwoestingen aangebracht door “tot op de decimeter na geleide” raketten. Precisiewapens noemt men zulke tuigen. Zij worden geleid door computers, satelieten en zelf corrigerende boordinstrumenten.

Maar spijtig genoeg ook flats in  steden en huizenrijen in plattelandsdorpen worden getroffen door exploderende projectielen en fragmentatiebommen (al of niet verdwaald).

Het Iraakse volk lijdt nu volop in deze oorlogstijd (en wat daarna?). Het leven is één en al ellende.  Het volk treurt om zijn doden, jammert bij zijn gekwetsten, klaagt over het verlies van bewoning, bukt onder het gebrek aan water en electriciteit, beeft voor het vuur en het lawaai. Samen eten, levensmiddelen inkopen, simpelweg rustig bijeenzitten en keuvelen, bidden in de moskee, wassen, slapen, kinderen die willen spelen, zieken en ouderen die verzorgd moeten worden: het dagelijks leven is anders in deze donkere oorlogsdagen.

Wij (niet-Irakezen) kunnen in een zetel met een Cola rustig kijken naar TV-uitzendingen: headlines from the frontlines, latest developments, live from Bagdad, enz.

Op de loop van een kanon van een tank staat geschreven “Ticket to Paradise”. Het luchtoffensief draagt de naam “Shock and Awe” of met andere woorden “Schok en Verbijster”, of beter nog “Operatie Schokgolf”. Dikke smogwolken hangen boven Basra en Bagdad. Basra is omsingeld maar biedt fel tegenstand; Bagdad wordt bestookt maar de opgang naar de stad verloopt moeizaam. De bevolking van Bagdad vlucht niet of gaat niet massaal aan het muiten. De opmars naar de hoofdstad stagneert. Er zijn zandstormen, er is een meer dan verhoopt hard verzet rondom Basra, de logistieke ondersteuning en bevoorrading hapert, de frontlinie van Basra tot Bagdad is 600 km lang en uitgerekt.

DAG 9: 28 maart 2003. Het Pentagon beslist om na één week strijd het legeraantal met 120.000 manschappen op te drijven om zo de Amerikaanse troepensterkte op 375.000 soldaten te brengen. De overbrenging van verse strijdkrachten naar Irak begint dra.

DAG 16: 4 april 2003. Saddam International Airport ten Zuiden van Bagdad wordt bezet. De Amerikaanse troepen staan op 17 km van het centrum van Bagdad. De spanning stijgt.

DAG 19: 7 april 2003. Basra is na moeizame strijd ingenomen. De stad is in handen van de Britten. Hoeveel slachtoffers? Het volk juicht! Het volk plundert!

DAG 21: 9 april 2003. Bagdad is gevallen. De stad is in handen van de Amerikanen. Het standbeeld van Saddam Hoessin wordt van zijn sokkel gerukt. Saddam is nog niet opgepakt of gedood. Zijn regime is voor goed voorbij. Het volk juicht! Het volk plundert!

DAG 23: 11 april 2003. De oliestad Kirkuk en de stad Mosul capituleren. Deze steden zijn in handen van de Koerdische peshmerga. Het volk juicht! Het volk plundert!

DAG 24: 12 april 2003. De reconstructie kan beginnen. Wat kapot gemaakt is kan terug hersteld worden. Maar niet alles is herstelbaar, zoals menselijk leed en kunstschatten.

Het post-Saddamscenario kan beginnen met een nieuw bestuur. Welk? Hoe? Wanneer?

Oorlog kost geld, moet betaald worden en heeft een prijs: the loosers dragen de lasten.

Oorlog brengt winst op zowel voor, tijdens als na: the winners strijken de baten op.

Zit ge in beide groepen tegelijk: wel dan moet uw eindsaldo positief zijn.

Landen en bedrijven hebben de luxe om zo te redeneren. Maar de doorsnee Irakees als  “Abdullah Modaal” niet. Hij blijft de verliezer in het kaartspel van de Groten de Aarde.

(*17)    INGEBEDDE JOURNALIST   

———————————————–

Het eerste slachtoffer van een oorlog is DE WAARHEID. Er zijn twee oorlogen. Te eerste de oorlog van de daad met bommen, granaten en kogels. Ten tweede de oorlog van woord, beeld en klank. Campagnes van generaals, soldaten en oorlogscorrespondenten ter plaatse op het slagveld en campagnes van presidenten, ministers, woordvoerders en persmensen op briefings in hoofdkwartieren van informatiediensten of bij interviews in de studio’s van mediamaatschappijen.

De oorlogscorrespondent probeert er te werken onder druk van censuur, zelfcensuur, politieke ophemeling, propaganda en regels van zijn werkgever om iets van de oorlog over te brengen naar de huiiskamer toe, live from the battlefield. Kan het nog rechtstreekser?

Een ingebedde (embedded) journalist werkt onder omstandigheden van duidelijke afspraken, met weliswaar bevoorrechte posities. Hij maakt gebruik van communicatie- en satelliettele-foonlijnen (inclusief militaire). Hij heeft zo goed als volledige bewegingsvrijheid onder zo goed mogelijke toegestane verplaatsingsmogelijkheden. Voor wat, hoort wat. Dat is ook zo voor de verslaggever. Dus geen zelfkritiek, wel partijdigheid. Dus geen kritische blik op de situatie, wel halfklare mediabrokkennieuws die de Amerikaanse visie op deze oorlog ondersteunen. De relevantie van de informatie is bijzaak. Pure reality-oorlog aangebracht door keiharde cyber-journalisten voor gefascineerde TV- en Internetwereldburgers. Het komt er op aan zich te onderscheiden als zender of als nieuwsdienst. Er moet gescoord worden.

Het zijn dure tijden voor de media die de oorlog in Irak wensen te verslaan. Tot 12.500 € per dag vragen verzekeringsmaatschappijen om een frontoorlogsjournalist te verzekeren. Journalist Rudi Vranckx zorgt wel voor commentaar vanuit Irak (nog voor de oorlog er is uitgebroken) maar later trekt hij zich terug en geeft hij commentaar vanuit Koeweit. Geen enkele Belgische krant heeft trouwens journalisten in Irak. VTM kon wel Peter Arnett, bekend als NBC-corrrespondent, als freelancer strikken voor het geven van korte live reportages bij het avondnieuws. Waarom? Omdat hij door de Amerikanen geweerd is wegens zijn te kritische uitlatingen. Ook andere journalisten kregen de bons wegens hun min of meer anti-oorlogsstandpunten. Op televisie lijkt de oorlog clean, maar in werkelijkheid is hij dat niet. Een oorlog is nooit clean, een oorlog is altijd vuil.

Meer dan 600 (klaargestoomde, geselecteerde en hoofdzakelijk) Amerikaanse en Britse oorlogsverslaggevers brengen dagelijks verslag uit van de oorlog in Irak. Het alzo in beeld gebrachte heroïsme moet én de gemiddelde Amerikaan én de mondiale TV- of internetkijker aanspreken. Amerikaanse zenders minimaliseren wat niet in hun kraam past en maximaliseren wat hun militaire glorie en overwinningsroes kan opleveren. Alleen gefilterde berichtgeving komt door. Alles, maar dan ook alles, in dienst van de pro-oorlogsmachine, om PR-redenen dus.

Aan de andere kant zijn er ook Arabische correspondenten en TV-ploegen bezig met hun reportages. Zo rapporteren de zenders AL-Jazeera en Abu Dhabi TV bijvoorbeeld een moslimvisie op het oorlogsgebeuren. Met andere feiten en andere accenten. Maar feiten en fictie zijn ook hier niet altijd van elkaar te onderscheiden wegens “gebonden persvrijheid”.

“GOD BLESS AMERICA” versus “ALLAH IS GREAT”.

Willem Vermandere, zanger-beeldhouwer en (dorps)filosoof, zou op zijn sappig Westvlaams  zeggen: “Je moet God niet gebruiken om anderen geweld aan te doen”.

 

(*18)    THE ALAMO IN SAN ANTONIO   

—————————————————-

The  “mission San Antonio de Valero”, beter gekend onder de naam “the Alamo”, werd gesticht in 1718. Het maakt deel uit van de eerste Spaanse missiepost van de Franciscaner orde langs de San Antonio rivier.

The Alamo, gebouwd in 1745, was oorspronkelijk een Spaans hospitaal, later een kapel en nu een museum. The Alamo ligt op stapvoets van de Riverwalk, in het centrum van de stad San Antonio.

The Alamo is sinds 1905 geplaatst onder het beheer en de goede zorgen van “the Daughters of the Republic of Texas”. The Daughters of the Republic of Texas (DRT) is de oudste vrouwenorganisatie én van Texas én van U.S.A. De vereniging is officiëel gesticht in 1891 door twee jonge vrouwen Bety Ballinger en Hally Brian. Hun doelstelling was een blijvende herinnering tot stand te brengen van de Texaanse pioniersfamilies en soldaten van de Republic of Texas (1836-1846) en deze voor eeuwig te bewaren. In 1892 had de eerste algemene vergadering plaats. De eerste voorzitster was de weduwe van Anson Jones, de vijfde en laatste president van de republiek Texas.

De vereniging promoot een tiental herinneringsfeestdagen tot verheerlijking van Texas’ glorierijke dagen, beheert historische sites, legt verzamelingen aan in de bibliotheken van the Alamo te San Antonio, in the Craddle en DRT Headquarters & Museum te Austin en in the Ballinger Law Library te Galveston.

De vereniging telt momenteel 6.400 leden, waarvan 26 bestuursleden het management uitmaken. Elke vrouw kan lid worden van de vereniging,  mits enkele voorwaarden.

–           Eén: minstens 16 jaar zijn.

–           Twee: kunnen bewijzen nazaat te zijn van een Texaanse familie (vader of moeder) die royaal in dienst heeft gestaan van de onafhankelijkheidsstrijd met betrekking tot de Texaanse geschiedenis.

Het weerstand bieden aan en het neerslaan van Mexicaanse troepen lag aan de basis van de Texaanse revolutie. De strijders vochten voor vrijheid, bevrijding van tirannie en voor een  afgescheiden staat los van Mexico.  Na enkele veldslagen zijn ze daarin gelukt!

 

(*19)    MISSIEPOSTEN EN FORTEN  

————————————————–

Tussen 1659 en 1795 ontstonden ettelijke Spaanse missieposten in Texas. Koloniale veroveraars  kwamen uit New Spain (het huidige Mexico) en trokken langs rivieren noordwaarts het land in. Spaanse ontdekkers, in hun spoor gevolgd door geestelijken en gesteund door het Spaans vorstenhuis, hadden tot doel land te veroveren, de katholieke godsdienst te verspreiden, en het thuisland Spanje te dienen. Zo ontstonden missieposten of missions.  Deze “wijngaarden van spirituele omschakeling”, in dienst van Kruis en Kroon opgericht, waren in de eerste plaats bestemd voor de Indianen. Zij waren de autochtonen van die tijd. Zij hadden een nomadenbestaan en trokken van her naar der.

Inderdaad Goahuiltecan Indianen, Apachen en Comanchen verhuisden regelmatig al naar gelang de seizoenen op zoek naar voedsel. Mannen jaagden op wild (bison, beer, konijn), vingen vis en slangen. Vrouwen en kinderen verzamelden fruit, noten, bonen, wortels en zaden. Gekleed in dierenhuiden en met geweven sandalen aan gebruikten zij daarvoor pijl en boog, visnetten, stokken en stenen snijpunten. Om hun voedsel klaar te maken en mee te nemen beschikten zij over eenvoudige gebakken potten en manden.

In ruil nu voor arbeid en bekering tot het christendom konden zij dagelijks voedsel, verzorging,  overnachting en bescherming in die missieposten bekomen. Francisaanse apostelen, beheerders van die missies, gaven hun les en onderrichting in armoede, kuisheid, discipline en gehoorzaamheid. Onder hun leiding richten de Indianen alzo communauteiten op. Zij bouwden stenen huisjes en vormden soliede economische entiteiten. In de eerste plaats deden zij aan selfsupporting.

Missies werden omwald en in de nabijheid ervan kwamen militaire kampen, forten of presidio’s genoemd. Presidio’s en missions waren verdedigingsgordels om de Koninklijke Spaanse overzeese veroveringsgebieden te beschermen. In totaal werden in Texas toen 29 Spaanse missieposten en 11 presidio’s opgericht, meestal langs rivieren gelegen, zoals de Rio Grande,

De blanken leerden de Indianen aan landbouw te doen (graan-, fruit- en veeteelt), de omringende velden te irrigeren, hen vuurwapens te gebruiken, te spinnen, koken, potten bakken, smeden, tapijtweven, enz. Eigen overschotten konden zij verhandelen aan andere missies of forten en tekorten konden zij op hun beurt daar aankopen.

Velen van hen aanvaarden deze nieuwe levenswijze en werkten actief mee aan de uitbouw van de missies. Anderen konden zich niet aanpassen en keerden terug naar de oude tradities en levensgewoonten van hun nomadenleven in de wijde wilde natuur.

 

(*20a)(*20b)   BIZONS EN LONGHORNS   

——————————————————–

Bizons zijn prehistoristorische dieren die reeds meer dan 250.000 jaar geleden op onze planeet rondzwerfden. Gedurende de ijstijd +/- 12.000 jaar geleden emigreerden troepen bizons vanuit Siberië, via de Beringzee en  Alaska, naar de Rocky Mountains. Vandaar trokken ze verder Zuidwaarts.

Voor de Indianen betekenden bizons voedsel, leder, gebruiksvoorwerpen, kleding. Indiaanse stammen leefden in harmonie met de bizons. Tot de blanke man kwam met zijn vuurwapens. De populatie van 60 miljoen bizons 500 jaar geleden, slonk geleidelijk tot tienduizenden in het begin van de 20^ste eeuw. De destructie van de bizonpopuilatie begon sterk tijdens de Burgeroorlog of Civil War van 1861 tot 1865. In de periode tussen 1870 en 1890 werd de slachting op bizons verder gezet met meer dan 25 miljoen stuks. In 1894 vaardigde het Amerikaans Congres een wet uit om de jacht op bizons te verbieden in het Yellowstone National Park. Deze maatregel was nodig om de bizon te beschermen tegen volledige uitroeiing.

Er zijn drie soorten bizons: de Afrikaanse bizon of woudbizon, the Plaine bison of bizon van de vlakte (met als bijnaam “Buffalo”) en de Europese bizon of Wisent genoemd. Meest van de huidige nog levende bizons vertoeven in N. Amerika en Canada in een klein aantal beschermde gebieden of reservaten. Er zijn ook nog “bison ranches” meer in het bijzonder in het Zuid Oostelijk deel van U.S.A., inclusief Texas. Twee associaties waken over de instandhouding en de ontwikkeling van het bizon ras, nl.: National Bison Association en Texas Bison Association.

Bizons worden biologisch geweekt op gras zonder chemicaliën besproeid, groeien op in de vrije ruimte van de prairies zonder groeistimulatoren of antibiotica. Kortom één brok natuurproduct. Bizonvlees is een aan te raden vleessoort, laag in vetgehalte, cholesterol beschermend, minder calorierijk dan andere vleessoorten en met meer proteïnen. Daarom  aanbevolen voor hartpatiënten en geschikt voor allergische personen. Bizonvlees verteert heel gemakkelijk.

Mediamagnaat Ted Turner, oprichter van CNN, is één van Amerika’s grootste landeigenaars. Hij bezit zomaar eventjes 900.000 hectaren grond en zijn 35.000 bizons zijn goed voor 10% van de totale wereldpopulatie. Een keten van bizonrestaurants verhoogd nog zijn imperium.

What trip out is complete whithout bison? These are lounging on a ranch. Go and see them!

Longhorn is een sterk gebouwd rundersoort, gekenmerkt door zijn brede wijdopenstaande horens. Zowel stieren, koeien als ossen dragen horens. Ze zijn zwart of bruin en/of wit van kleur, met of zonder stippen, met of zonder vlekken. Deze dieren hebben daardoor een opvallend en zeer typisch uitzicht.

Ruim 500 jaar geleden werd Spaans vee binnengebracht op een Colombus’ reizen naar Amerika (1493). In 1521 werd vee uit Santo Domingo (Mexico) ingevoerd en in omstreeks 1600 Engels vee. De kruising van deze drie soorten ligt aan de basis van het huidige ras “Texas Longhorn”.  Het klimaat en de ideale omstandigheden kwamen de opbouw van een groeiende veestapel in Texas ten goede. Het ras op zich heeft alle kenmerken van een overwinningsbeest. In de extreem harde winter van 1885/1886 en de extreem droge zomer van 1887 stierven 85% van deze dieren aan ontbering in verscheidene deelgebieden van Amerika, zoals Nebraska, Wyoming, Dakota, Montana en Texas. Maar de Longhorn kwam als overlevingsbeest toch deze rampen te boven en is nu als nieuwe vleesleverancier zeer geprezen.

In 1927 werd het Texas Longhorn ras door de Amerikaanse regering beschermd en werden kuddes gehouden in wildreservaten. In 1964 ontstond de Texas Longhorn Breeders Association of America. De doelgebieden van deze groepering waren: genetische onderzoeksprogramma’s opstarten; instandhouding en bescherming van het ras beogen; de economische herwaardering promoten. Deze aanpak heeft aan de Texas Longhorn een nieuw élan gegeven. Dit resulteerde in slagzinnen als: “a real genetic goldmine” en “the old breed with the new future”. Stilaan breidde de veestapel zich uit. Heden zijn ongeveer 250.000 stuks geregistreerd. De staat Texas heeft een aantal selecte Longhornrasssen in verschillende State Parks ondergebracht.

 

(*21)    SAM HOUSTON   

——————————–

De levensloop van Sam Houston is een avontuur op zich te noemen. Sam Houston trouwde met Eliza Allen maar na drie maanden liep het huwelijk spaak. Hij leerde de Indiaanse schone Tiana Rogers kennen en hij leefde 31/2 jaar samen met haar onder de Cherokees Indianen. Hij kreeg daar de bijnaam “Big Drunk”. Ook die band liep mis. In 1839 ontmoette hij op een aardbeifestival de talentrijke Margeret Lea kennen. Hij was toen 47 jaar en zij 21. Iedereen uit zijn omgeving ontraadde hem de stap naar een nieuw huwelijk. De relatie brak noodgedwongen af. In 1840 leerde hij Anna Raguet kennen. Zij werd zijn derde vrouw en schonk hem 8 kinderen. Van commandant van een bevrijdingsleger tot president van de republiek Texas. Later werd hij senator voor de staat Texas. Van grote volksheld tot leider.

In 1863 prevelde hij op zijn sterfbed zijn laatste woorden “Texas …Texas …Margeret …”. Zijn geliefden, Margeret Lea en zijn vrouw Anna Raguet, waren beiden aan zijn zijde …

Is dat nu een liefdesverhaal uit de 19^de eeuw of uit de 21^ste eeuw?

 

(*22a)(*22b)   RED SNAPPER EN CRAWFISH   

————————————————————– 

Red Snapper (lutjanus campechanus) is een vissoort afkomstig uit de Golf van Mexico en de Zuid-Oostelijke Atlantische kustwateren van de V.S. Deze vissoort is ook nog te vinden

In de wateren van Australië, Gambia, Jamaïca en Peru.

De vis is herkenbaar aan de roodachtige kleur en een uitstulpsel op zijn kop. Het is een gevaarlijk uitziende vissoort. Uiterlijke kenmerken: 50 cm lang, gewicht 2 kilogram. Grotere exemplaren worden wel 1 meter lang en bereiken soms een gewicht van 15 kilo.

De smaak is die van zeebaars en het visvlees lijkt op dat van roodbaars. Het is stevig van structuur en sappig van smaak. Als voedingswaarden zijn te noteren:

–                   weinig vetgehalte: 1,3 g/100g (minder als garnalen, mosselen, forel, makreel)

–                   veel proteïnen: 19,6g/100g  (te vergelijken met paling)

–                   matig calorierijk: 90 kCal (ongeveer gelijk aan garnalen)

Een Creoolse visschotel is samengesteld uit: red snapper, paprika, chilipeper, bakbananen, en de nodige specerijen. Nog wat rijst er bij en smakelijk!

Crawfish behoort tot de groep van de schaaldieren. Als bijnamen is hij nog gekend onder crayfish, mudbugs en crawdeads. Zijn Latijnse naam is procambarus clarkii en zijn Nederlandse benaming rivierkreeft. Garnalen, scampies, gamba’s, rivierkreeften, langoustinen, kreeften het zijn allemaal schaaldieren.

Louisiana met zijn meren en moerassen is bekend voor zijn vele crawfish kwekerijen. Alleen voor deze staat worden er elk seizoen meer dan 55.000 ton rivierkreeften verhandeld.

Een crawfish boil party is een must in de U.S.A. Levende rivierkreeften worden gekookt in een pot gevuld met water, ajuin, citroen, maïskolven, pepers en kruiden. Na de kook kan een waar smulfestijn beginnen, uit het vuistje en rechtstaand.

Kick up your next party, enjoy the fun and have yourself at a successful crawfish boil!

 

(*23)    HUMMER   

———————-

De bouwer van deze wagens is GM. In de jaren 1970 bracht deze autoconstructeur eerst een militair prototype op de markt, de AM General Hummer. Deze krachtige terreinwagen werd gecommercialiseerd en door het U.S. Army met succes ingezet bij Golfoorlog 1 en 2.

Later werden civiele versies gelanceerd. Met succes kwamen de types Hummer 1, Hummer 2 en de Hummer 3 achtereenvolgens in 1996, 2000 en 2002 uit. De benaming komt van HMMWV (high mobility multipurpose vehicle) maar deze naam was voor courant gebruik te lang. Zo ontstond het woord Hummer of Humvee.

De H2 is de kleinere broer van de H1. De H3 is nog kleiner dan de H2, met versie jeep/pickup. Het zijn alle 4×4 wagens op diesel, gemakkelijk te berijden, met een grote grip op het wegdek, echte tereinwagens en met een interieur dat meer weg heeft van een Cadillac-stijl uitrusting. De H1 kost om en bij de 100.000 $, de H2 de helft minder.

De H2 (met  4,90 L / 2,20 B / 1,93 m H) bezit een V8-cilinder en een 6,00 liter motor. Waterlopen tot een diepte van 50 cm, een rotsachtig parcours, sterke hellingen: geen probleem voor deze robuste geblokte wagen! Verbruik ligt tussen 25 à 30 L /100 km.

Leeggewicht: 2,5 ton / laadvermogen: 1,2 à 2 ton / sleepgewicht: 3,7 ton / 150 à 180 PK.

De kleuren zijn doorgaans pikzwart, felrood, grasgroen, knalgeel. Het is momenteel een trendy-wagen. De H2 is vooral geliefd bij architecten, dokters en sportlui. Een snob- en macholook heeft deze wagen alleszins. In België zouden momenteel een tiental Hummers rondrijden.

 

(*24)    NOVA BELGICA   

——————————–

Deze vereniging, gesticht op 16 november 1994, promoot de onderlinge vriendschap, beoogt de ondersteuning van Belgische onderdanen die in Houston (Texas) leven en werken en wil door multiculturele uitwisseling Belgen en Amerikanen bijeenbrengen.

De club is gekend onder de naam van Nova Belgica Texas, Belgian Club of Houston of onder de naam Belgian Organisation for Immigrants, Residents and Expatriates (B.O.I.R.E.).

Het lidmaatschap bedraagt 35 $ per jaar, per familie. Het is een vrij jonge organisatie met reeds meer dan 50 families in zijn bestand. Families die nog maar 5 maanden in Houston leven en families die al 30 jaar ingeburgerd zijn. Het bestuursomité wordt elk jaar op een algemene vergadering gekozen. Het comité voor 2003 bestaat uit 1 president, 1 vice-president, 1 secretaris, 1 penningmeester, 1 webmaster en 4 werkende leden.

Bijna maandelijks is een of andere activiteit gepland. Op het programma, bijvoorbeeld: filmvoorstelling, museumbezoek, veeveiling, rodeo, showparade, Paaseierenzoektocht, Halloween, crawfish boil, BBQ, enz. Met andere woorden een BelTex-mix.

De naam Nova Belgica heeft ergens een historische achtergrond.

Vele sporen van Walen en Vlamingen zijn immers terug te vinden in New York. Denk maar aan benamingen als Hoboken, Gonvanus baai, Wallabout baai, Communipauw. Deze laatste naam is de samentrekking van Community of Pauw. Het was inderdaad Michel de Pauw uit Gent die in 1630 Staten Island van de Indianen kocht.

Het is een fabeltje dat Peter Stuyvesant de stad New York heeft gesticht. Hij kwam pas toe in 1647 of met andere woorden 23 jaar na de landing van de eerste kolonisten. Dezen waren inderdaad Waalse en Vlaamse protestanten die zich in 1624 daar kwamen vestigen. Het is in mei 1624 dat het schip de Nieu Nederlandt, van de West Insdische Compagnie, bij het eiland Manhattan toekomt. Aan boord een 30-tal Belgische families, van Waalse en Vlaamse origine. Zij bouwen er een fort in het Zuidelijk deel van Manhattan, bij de plaats Battery Park. Grondgebieden gelegen rond de stad New-York dragen nu nog de naam Nieuw België. Een oude ambtszegel verwijst naar de naam Sigillum Novi Belgii. De naam Nieuw België geraakte later in onbruik ten bate van de naam Nieuw Nederland. Tussen haakjes in 1789 verscheen de naam Nieuw België terug ter gelegenheid van de eerste Belgische revolutie.

Maar we schrijven nu 1555. Hertog van Alva, gestuurd door de Koning van Spanje, legt een meedogenloze repressie op. Filips II, de zoon van Keizer Karel, pas troonsopvolger geworden, stort door deze dwingelandij de Nederlanden in een grote chaos. Groepen van personen gekant tegen de toenmalige misbruiken van de Roomse Kerk, “protestanten” genoemd, weken noodzakelijkerwijze uit onder meer naar het Noorden en ondernamen zelfs de oversteek per schip naar de Nieuwe Wereld.

België (zijnde een katholieke natie) en het onderwijs (zijnde geschoeid op de leer van de Roomse Kerk) hebben beide deze periode nogal verborgen weten te houden in geschriften en publicaties. In school- en geschiedenisboeken wordt deze episode al eens vergeten. U mag niet vergeten dit alles te zien in de tijdsgeest van toen!

De erkenning kwam er toch en wel van de Amerikaanse regering. Op 20 mei 1924, dus 300 jaar na de stichting van New York, werd namelijk een herdenkingsmunument ingehuldigd op Battery Park in het Zuidelijk deel van Manhattan ter ere van de eerste grondleggers, zijnde Waalse en Vlaamse kolonisten. Andere tekenen van appreciatie voor die bijzondere gelegenheid waren: de uitgave van een zilveren muntstuk van 50 cents en de uitgifte van drie postzegels respectievelijk 1, 2 en 5 cents door de Amerikaanse overheid.

 

(*25)    MONTESSORI SCHOOL   

——————————————-

Maria Montessori werd geboren in Ancona in Italië in 1870, het jaar dat Italië verenigd werd tot één vrije natie. Maria Montessori was de eerste vrouwelijke arts in Italië en werd later hoogleraar aan de Universiteit van Rome. Via psychiatrie en haar studies in de leerboeken van S. Freud, J. Itard en E. Seguin geraakte ze geïnteresseerd in de opvoeding van kinderen.

In 1907, op 37-jarige leeftijd, opende zij haar eerste “Casa del Bambini” in één van de armste buurten van Rome, een kleuterschool voor kinderen van 3 tot 6 jaar midden in een arme arbeiderswijk. In plaats van wilde, schuwe en wispelturige kinderen werden deze echte vechtjassen na enige tijd door haar methode aandachtige, werkzame, initiatiefnemende en respectvolle kinderen. Zij hield er een opvoedkundige methode op na die weldra een wijdverspreide navolging zou krijgen. Na omzwervingen in Spanje en Brits-Indië komt zij tenslotte in Nederland toe. Vanaf 1917 ontstaan aldaar de eerste Montessorischolen. Maria Montessori sterft in 1952 in Noordwijk. Van Nederland heeft zij ooit gezegd “dat land heeft mij het best begrepen”.

Heden is het Montessorionderwijs stevig uitgebouwd, voornamelijk voor kinderen in de leeftijdsgroepen van 3 tot 12 jaar. In Europa, Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, Canada, Azië, Midden-Oosten, Afrika, Australië overal in de wereld zijn Montessorischolen te vinden. In België zijn momenteel Montessorischolen in Antwerpen, Gent, Meise-Oppem, Tervuren, Sterrebeek, Waterloo, Ukkel, Ohain-Lasne en Braine-l’Alleud.

De opvoedkundige principes van het Montessorionderwijs steunen op “gevoelige periodes”, periodes waarop het kind op een natuurlijke wijze interesses en vaardigheden ontwikkelt. De school moet instaan voor zijn mogelijkheden om die ontwikkeling waar te maken.

Montessori is een opvoeding door zelfopvoeding, gevoed door een goede omgeving, begeleid door attentievolle opvoeders en ondersteund met behulp van aangepaste  ontwikkelingsmaterialen. In een Montessorischool leren kinderen de hele dag zelfstandig te werken. Zij maken gebruik van aangepast materiaal om op hun eentje niet alleen te leren rekenen, schrijven en lezen maar waarbij ook vakgebieden als aardrijkskunde, geschiedenis en biologie zeker aan bod komen. Natuurlijk hebben zij leraars nodig om hen daarbij te helpen. Het motto in het opvoedingsproces is: “leer mezelf te leren”.

Herman Van Veen, geboren in 1945, doorliep in Utrecht een Montessorischool.

Raymond Van het Groenewoud, geboren in 1950 en zoon van muzikant Nico Comez, volgde lessen op een Montessorischool.

Paulien Aerts, geboren in 1999, heeft haar eerste schooljaar 2002-2003 aan een Montessorischool in Katy (Texas) gevolgd. Beloven die twee referenties u Paulien?

© USA4ALL & Jos Aerts