Roxana en Ruben, 36 en 40 jaar oud. Roxana en Ruben verlaten met regelmaat hun woonplaats om de Atlantische Oceaan over te steken.
We schrijven New York City, november 2007, Roxana beschrijft haar eerste kennismaking met de Verenigde Staten; “Het voelde erg onwerkelijk en ik heb meerdere keren op straat naar de Amerikaanse vlag staan kijken, tegelijkertijd mijzelf in mijn arm knijpend om erachter te komen dat ik niet droomde”
Het was voor mij de eerste keer dat ik mijn voet op dit continent zette
“Voordat wij een koppel waren, is Ruben in 1998 al een keer naar Amerika geweest met een vriend. Stiekem was ik daar altijd een beetje jaloers op, want ik wilde ook graag naar dit machtigste land van de wereld. In 2007 kwam het er eindelijk van. We gingen, samen met vrienden, naar New York. Okay, dit is niet het echte Amerika, maar het was voor mij de eerste keer dat ik mijn voet op dit continent zette. En het zou niet de laatste keer zijn. Na deze reis, werd het even stil rondom reizen naar Amerika. In 2010 ontstond het plan om naar Las Vegas te gaan met vrienden, om daar te pokeren. Maar om nou tien uur in het vliegtuig te zitten om alleen Las Vegas te bezoeken, vond ik eigenlijk een beetje zonde. Als ik er dan toch was, en aangezien ik was de enige die niks met pokeren had, wilde ik ook meteen meer van het land zien.
Mijn moeder had daar ook wel oren naar en besloot mee te gaan als we een rondreis zouden maken. Ik heb toen een rondreis bedacht van 15 dagen van Las Vegas naar San Francisco, waarbij we diverse nationale parken zouden aan doen. En dat werd dus onze eerste rondreis door Amerika. Inmiddels zijn er drie rondreizen bijgekomen en nummer vier volgt binnenkort. En sinds onze eerste reis, behoudens de trip naar Florida, gaat mijn moeder eigenlijk altijd mee.” zegt Roxana.
“Ik bedenk zelf altijd de route, omdat de standaardroutes te weinig tijd in de parken besteden en de rij-afstanden vaak iets te lang zijn. Wanneer ik een route in gedachten heb, email ik diverse online reisbureaus en een reisconsulente van een reisbureau in de buurt, afhankelijk van de prijs van de offerte boek ik bij diegene die de beste prijsverhouding heeft.
Ik boek het op deze manier, omdat stel; je boekt alles los van elkaar en je vliegtuig heeft vertraging, dan heeft het eerste hotel en eventuele verdere hotels op de reis daar geen boodschap aan en kan je dus je geld kwijt zijn. Als alles in een pakket is geboekt heb je dat risico niet. De reisagent is dan tevens verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat zij vervanging regelen.”
Hoe vaak ben je in the States geweest? “Vijf keer! Maar er volgen er nog wel meer hoor!” zegt Roxana lachend. “2007 New York, 2010 Zuidwest Amerika, 2014 Noordoost Amerika 2016 Florida, 2016 Rondje vanaf Salt Lake City en dit jaar gaan we naar Oost/zuidoost Amerika! Wij rijden het liefst rond in een grote SUV of een midsize SUV. De laatste keer hadden ze geen RAV4 beschikbaar en kregen we een upgrade naar een Chevrolet Traverse.”
Het land is zo groot, te groot om in 1 x te zien!
Heb je een reistip aan andere Amerika vakantiegangers? “Jazeker, wanneer je tussen de steden reist, neem eens de trein i.p.v. de auto. Je reist comfortabel en je komt aan middenin de stad. Geen last van files en hoge parkeerkosten. En het land is zo groot, te groot om in 1 x te zien. Plan liever drie reizen op een rustig tempo, i.p.v. een reis waarin alles gepropt moet worden.”
Als we Roxana vragen waar moet men absoluut geweest zijn in de USA kan ze niet kiezen. “Pffff…zoveel mooie plekken. Ik zou zeggen Boston. Iedereen gaat naar New York, maar Boston is minstens net zo leuk. Iets kleiner, beter te bewandelen en doet Europees aan. En van de parken? Ik kan natuurlijk Yellowstone zeggen, maar daar is het al zo druk. Ik vond de Badlands en Canyonlands ook beide de moeite waard. Ik kan niet kiezen! Canyonlands is de Grand Canyon in het klein en een stuk rustiger. Badlands is apart, alsof je op een andere planeet staat.”
“Ik vind het zo’n leuk land, dat ik er graag zou willen wonen. We hebben familie wonen in Michigan en zij zeggen ook dat ze ons willen helpen met daarnaartoe emigreren. Toch zie ik het mijzelf niet zo snel doen, omdat ik bang ben om mijn vrienden en familie hier te gaan missen.”
“Wij zijn In NY naar een ijshockeywedstrijd geweest, de sfeer vond ik toen wel superleuk om mee te maken. Ook in San Francisco was het sfeertje leuk toen de Giants het American Footbal wonnen. Verder heb ik eigenlijk niets met Amerikaanse sporten.”De passie van Roxana breidt zich als maar uit; Het in elkaar puzzelen van steeds weer nieuwe rondreizen, het lezen van reisboeken naar de USA, het verzamelen van nummerborden van de staten waar we zijn geweest. “Ik ben er eigenlijk wel elke dag mee bezig. Het is gewoon een verslaving.” zegt zij bevestigend.
“Van de Amerikaanse politiek snap ik soms weinig, dat gedoe met die kiesmannen enzo. Ik heb niks met Trump en vind het jammer dat Obama niet nog een termijn kon blijven, maar dat zijn nou eenmaal de regels. Tijdens de reizen merk je duidelijk het verschil tussen de democratische staten en de republikeinse staten. In de laatste staten zijn de mensen trotser op land en houden ze van opscheppen. Aan de andere kant lopen ze ook wel weer over van alles en nog wat te klagen, vooral als de president een democraat is.”
Heb(ben) jullie een vreemde Amerikaanse “tick”? “Ja, we houden ons bezig met het verzamelen van nummerborden en magneten voor ons statenbord. We hebben achttien staten van de 50 gehad. Dit jaar komen er acht of negen bij. We proberen ook altijd op de foto gaan met de grensborden bij elke staatsgrens die we passeren. Helaas lukt dit niet altijd….”
Ik maak mooie fotoboeken, zodat ik telkens de reis opnieuw beleef als ik door mijn boeken blader.
Wat wil nog wat kwijt aan mensen die voor het eerst naar Amerika gaan? “Vergis je niet in de reistijden tussen punt A en punt B. In de reisgidsen staat bijv. 300 km en dan denk je dat het bijvoorbeeld drie á vier uur duurt, omdat je nergens echt snel mag rijden en je onderweg zoveel moois ziet, ben je soms wel het dubbele aan reistijd kwijt.”
Dan heb ik nog een paar praktische tips: Doe je koffer niet op slot, de Amerikaanse douane kan en mag die openbreken. Schaf, wanneer je meerdere nationale parken aandoet, de parkenpas aan. Het kost ongeveer 80 dollar, maar dat heb je er zo uit. Helemaal als je nog een keer teruggaat binnen het jaar. Verder raad ik iedereen aan om een grote (lees: hoge) auto te huren, want anders kijk je steeds tegen de vangrails aan en mis je het mooie uitzicht. Daarnaast hebben alle Amerikanen ook grote auto’s dus kijk je ook niet zo tegen de bumpers aan. En je kan een stuk meer troep kwijt in je auto!
