Kort reisverslag van de bemanning van busje 6.
Geïmmigreerde Nederlanders (Friesland), die allemaal blij zijn dat ze nog eens Nederlands kunnen praten. De heer van der Deusen geeft ons nog een rondleiding over verschillende koeienbedrijven. Het bedrijf had 1800 melkkoeien en 200 stuks jongvee 250 droogstaande koeien. Het bedrijf bezit 80 acres landbouwgrond. Hier werd luzerne op geteeld. Er waren gemiddeld 1,2 Mexicanen op 100 koeien op het bedrijf. Ze molken er 3 keer per dag in een 2×13 visgraatmelkstal met automatische afname en snelwisselsysteem. 1 melkmaal duurt circa 7,5 uur. Om de melkproductie te verhogen werd bij de koeien het hormoon BST gebruikt. Het aantal mastitisgevallen is momenteel 16 koeien, in de winter kan dit al snel verdubbelen.
Om even voor 4 uur kwamen we in Tijuana aan. Tijuana is de eerste stad in Mexico. Mexico is best wel een arm land. Dit valt vooral op door de bedelaars en verkopers die je elke minuut van je af moet zien te schudden. Ook de wegen zijn slecht, de stoep ligt bijvoorbeeld een halve meter hoger dan de rijbanen. In dit land kennen ze geen APK voor de auto’s, dit is ook maar goed ook want anders werden alle vehikels terplekke afgekeurd. Om 7 uur moesten we weer terug bij de wagens zijn, doordat er weer een paar leerlingen te laat waren vertrokken kwamen we pas om 23.00 uur aan in het motel.
Maandag 1 mei
Op Maandag hoefden we pas we om 10:00 uur in de Van te zitten omdat we naar een plaatselijke dadelbedrijf gingen. Op dit bedrijf worden dadelbomen (palmbomen) gekweekt voor de vruchten (waarvan we vele soorten mochten proeven). Het bedrijf is 20 ha groot en alle bomen worden van het begin af aan opgekweekt door scheuten die van onderen opkomen bij oudere bomen eraf te halen en door te kweken.
Er zijn mannelijke en vrouwelijke dadelbomen. Bij de mannelijke bomen moeten scherpe dorens verwijderd worden omdat deze vlijmscherp en keihard zijn. Per acre staan 50 bomen (een acre is 0,41 ha). Als dadels nog in een vroeg groeistadium zijn worden de trossen uitgedund om er voor te zorgen dat de dadels voldoende groot worden. De bomen worden met een ladder beklommen waarna men zich met een gordel in de boom vastzet om te kunnen gaan zitten. Bij het uitdunnen wordt een capaciteit van 3 bomen per dag gehaald. Er schijnt de laatste tijd een steeds grotere vraag te komen naar grote dadelbomen die al voor de dadelproductie gebruikt zijn. Deze bomen gaan dan voornamelijk naar de golfbanen en brengen 2.500 gulden op. Dit is een grote bijverdienste voor de kwekers omdat bomen waar al jaren een hoge produktie vanaf is gekomen en nu oud zijn nog veel geld opbrengen. Deze bomen worden met een gigantische motorzaag uit de grond gezaagd met kluit.
Vervolgens zijn we gaan eten in het USDA (United States Department of Agriculture). Hier kregen we uitleg over de irrigatieproblemen in deze streek. Vervolgens gaan we nog naar een watermeloenenbedrijf en naar een bedrijf met 1000 ha consumptiedruiven. Deze meneer is erg trots op zijn familiebedrijf en laat ons graag de nieuwe koelcel zien en vertelt ons vervolgens zijn succes verhaal. Zijn motto: Als het personeel niet goed verdient, verdien je zelf ook niet veel. Hij doet er alles aan om het personeel tevreden te houden.
Om 4:30 gaan we terug naar het motel om daar even een duik in het zwembad te nemen. Om 19:00 uur gaan we met z’n allen een stuk verderop de stad in om daar te gaan eten.
Dinsdag 2 mei
Vanmorgen moesten we vroeg op want we vertrokken om 7:30 uur. Omdat we een grote afstand moesten rijden hadden we anders geen tijd om tussentijds nog een natuurreservaat te bezoeken. Dit natuurreservaat: “Joshua Tree”, is het grootste, heetste en mooiste woestijngebied van de United States of Amerika.
Het was een divers landschap met een en al stenen en een paar dorre plantjes (cactussen), vanaf een plaats in het reservaat konden we Mexico en de smog van Los Angeles zien. Van daaruit moeten we een grote afstand afleggen naar Williams. De afstand naar Williams is lang en het landschap is erg bergachtig en steenvol, de temperatuur is 42 C (102 F). We stoppen even bij een winkel aan de route 66 en we kochten daar souvenirs en eten en er was een mogelijkheid om naar de wc te gaan. Vervolgens reden we verder naar het eindstation van deze dag en dit was een klein motel in Williams. Dit is een klein boeren stadje dat verzadigd is met motels.
Het motel waar wij de nacht in moeten spenderen is een klein motel met de fascinerende en artistieke kleur blauw, waarschijnlijk geschilderd door een of andere beunhaas uit de buurt. Het interieur van het motel is vrij oud en niet bepaald hygiënisch. Zo staat er een partij schimmel op de douchekop en ruikt de uit de douchekop komende vloeistof meer naar chloor dan naar water. Voor de rest valt het wel mee.
Woensdag 3 mei
Op deze dag reden we al om half 8 aan want we gingen naar Arizona, naar de Grand Canyon. Dit is een reusachtig groot gat dat op onze school bekend staat om zijn uitstekende mogelijke functie als mestopslag. Dit gat is ontstaan doordat er op die plek 2 aardplaten onder elkaar door schuiven, hierdoor wordt de grond omhoog geduwd. Dit is ongeveer 1 mm per jaar. Als je naar beneden zou vallen viel je 1800 meter naar beneden en de omtrek was 500 km. We zijn hier met een bus rond gegaan. Deze stopte op verschillende plaatsen zodat we de Grand Canyon goed konden bekijken. Nadat we de Grand Canyon bekeken hadden zijn we naar de Hooverdam gereden. Dit ging niet helemaal vlekkeloos, want onze auto miste een afslag. Maar eenmaal aangekomen zagen we hoe hier d.m.v. een hoogteverschil (+/- 100 meter) van de rivier de Colorado d.m.v. generatoren, stroom opgewekt werd. Het water van de rivier viel namelijk 100 meter naar beneden en onderaan stonden generatoren die deze waterkracht gebruiken om stroom op te wekken. Het was hier erg warm toen we hier waren namelijk wel 42 C. We hadden maar 15 minuten om alles te bekijken. De dam was gebouwd in begin jaren dertig.
Hierna zijn we naar Las Vegas gereden naar motel 6. Deze was erg groot met meer dan 1000 kamers. We hebben dan ook een poos gezocht voordat we onze kamers vonden. Sommige van ons hebben toen bij het motel nog even gezwommen en om 7 uur zijn we dan met zijn allen op weg gegaan om te gaan eten. We zijn eerst door een verschrikkelijk groot casino gelopen. Hier werd meer dan 10 biljard per jaar verdiend. Heel opmerkelijk waren de gebouwen, deze waren zo groot dat je de weg gemakkelijk kwijt kon raken. Omdat alles heel erg op elkaar lijkt werd dit nog eens versterkt. De stad was prachtig om te zien, alles was heel goed afgewerkt en het zag er daardoor erg nieuw uit.
De volgende dag moesten we om 6.30 vertrekken, want we hadden een lange reis voor de boeg, helemaal van Las Vegas naar Tulare.
Donderdag 4 mei
We zijn om 6:30 uur vertrokken richting het rozenbedrijf in Tulare. Het bedrijf is 5.300 acre groot, waarvan 4.800 acre rozen. Voor vruchtwisseling wordt er 600 acre maïs gezet, verder nog uien, katoen en knoflook. Men laat ons het bedrijf zien en zo komen we uit bij een massa occuleerders (Mexicanen) die de rozen veredelen. Voorop zit de occuleerder die het ras op de onderstam plaatst en vervolgens de binder die de wond afbind. De occuleerders krijgen 32 dollar per duizend occulaties. Een goede occuleerder haalt een dagaantal van 4000 stuks. De percelen worden beregend met een enorme beregeningsinstallatie van 800 meter breed. Met de machine kan in 1 keer 320 acre beregend worden. Er zijn 2 waterputten met een grote pomp die het water uit de grond pompt. De kosten van deze machine zijn 260.000 gulden.
Op het bedrijf worden ook rozen ingepakt. Hiervoor is een loods gebouwd die plaats biedt aan 160 werknemers met een machine waar de rozen op de kop in worden gehangen, gesnoeid worden en in was gedoopt worden om uitdroging te voorkomen. Hierna gaan de rozen in dozen om vervolgens te worden verkocht. In het inpakseizoen (nov-maart) worden er 22 miljoen rozen verpakt. Deze regio zorgt voor een hoge productie van rozen, zo hebben zij met 9 andere kwekers 60% van de Amerikaanse rozenproductie in handen. Het bedrijf heeft ook enkele licentierassen in handen. Dit zijn aparte rozen die alleen door hen vermeerderd mogen worden. Wil een andere kweker dit soort ook hebben moet hij hier voor betalen. Vanuit het rozenbedrijf wilden we naar Willem de Boer rijden, maar door het uitermate stoere rijgedrag van Reutel had deze een lekke band en hierdoor werd de rit vertraagd
Hierna zijn we naar Willem de Boer gereden. Deze familie doet hun naam eer aan want ze hebben met alle neven en nichten samen 60.000 melkkoeien. Het bedrijf van Willem is 2000 acre groot en hij melkt 2300 koeien met een gemiddelde productie van 12000 liter met 3,8 % vet en 3,3 % eiwit. Hij maakt gebruik van BST. Bijna al het werk wordt door Mexicanen gedaan. Zij werken 7 dagen per week iedere dag 10 uur. Ze krijgen hier 2000 dollar per maand voor. Naast deze 2000 dollar krijgen sommigen een huis om in te wonen. Een groot gedeelte van het geld dat de Mexicanen verdienen sturen ze naar hun familie in Mexico, of ze gaan ieder jaar voor ongeveer 6 maanden per jaar terug naar Mexico om daar de koning uit te gaan hangen. Al de kalveren gaan weg maar de vaarskalveren worden als ze 450 kg wegen teruggekocht.
De koeien worden hier in een 2×18 en een 2×24 visgraat melkstal gemolken, 3 maal daags. Iedere morgen tijdens het voeren worden de koeien op tocht gecontroleerd en aangetekend. Ze controleerden met 3 man 400 koeien in een 25 minuten. Het insemineren deed een andere inseminatieploeg. We overnachten in Tulare.
Vrijdag 5 mei
Om 9 uur worden we verwacht bij het kalverenbedrijf Calftech. Het bedrijf verzorgt 30.000 vleeskalveren. De kalveren komen als nuka’s binnen en gaan 70 dagen apart in hokken. Hierna gaan ze met groepen bij elkaar. Als de kalveren 300 pond wegen gaan ze naar de afmester. De kalveren krijgen gemalen granen, maïs en melk dat uit eigen onderzoek is samengesteld. De kalfjes zijn Holsteiners afkomstig van veehandelaren en boeren. De kalveren worden onthoornd en gecastreerd. Als de kalveren 120 dagen oud zijn worden ze naar Arizona en San Diego getransporteerd voor verdere afmesting. Als de kalveren hier vet genoeg zijn worden ze geslacht in hun eigen slachterij in Los Angeles. Hier heeft men een eigen kwaliteitscontrole en wordt het hormoonvrije vlees verkocht onder de naam Advantage Beef.
Om 11.00 waren we bij het bedrijf van Kees de Jong, alle kinderen van hem waren werkzaam in de agrarische sector, zes van hem hadden een eigen melkveebedrijf. 10 jaar geleden heeft hij een stal bijgebouwd voor zijn dochter van 2400 koeien met 2 x 23 visgraat melkstal. Deze kostte 1000$ per ligplaats inclusief melkput. We zijn naar de kalfhokken gaan kijken deze waren allemaal zelf geconstrueerd. Het waren er ongeveer 1000 en er zaten nu ± 800 kalveren in. We kregen tussen de bezoeken van de bedrijven door elke keer wat te drinken en wat te eten. Het bedrijf is in bezit van 1300 ha grond hierop werd maïs, luzerne, druiven, olijven etc. verbouwd. Het water werd vanuit de bergen aangevoerd en opgeslagen in een bassin. Van hieruit wordt het tussen de rijen gepompt en trekt zo de grond in.
Voor de toekomst wordt een nieuwe stal gebouwd deze is gebouwd op een perceel van 60 ha incl. mestopslag, carrousel. De melkinstallatie kostte 2000 $ per stand, in de carrousel konden 80 koeien en ze konden hiermee 500 koeien per uur melken. De koeien liepen vooruit in de carrousel en moesten er achteruit uit, dit met behulp van nevel op de neus. De melkinstallatie had maar 2 man nodig om te kunnen werken en deze staan aan de buitenkant van de carrousel. Na het bezoek van dit nieuwe bedrijf gingen we terug naar het huis van Kees de Jong en hadden daar een grote barbecue, we werden hartstikke verwend op dit bedrijf en het eten was heerlijk. Na de barbecue was er ook nog gelegenheid om in de grote vijver te springen en daar een paar baantjes te zwemmen.
Na het bezoek gingen we nog op bezoek bij het bejaardenpark Sierra Village. Hier woonden de Opa en Oma Jan en Truus. Het was een groot park met een grote vijver, een brug erover en daarachter een grote molen. Deze molen werd gebruikt als koffiehuisje en voor de bejaarden om te buurten.
Na het bezoek aan het bejaardenpark van Opa en Oma zijn we nog naar het bedrijf gegaan van Twan van der Heide. Dit bedrijf was een combinatie van een gewoon bedrijf en een praktijkbedrijf van leerlingen in de omgeving. Het bedrijf had 132 melkkoeien deze werden gemolken met een zij aan zij stal deze was de op een na efficiëntste melkstal die ooit ontworpen is, dit omdat deze de meeste capaciteit per man heeft, alleen de carrousel heeft nog een hogere capaciteit. Per koe molk hij 12500 kilo met hormoonbehandeling, hij stond met deze produktie op de 11e plaats van de regio. De praktijkschool had verder ook nog een paar klaslokalen om de praktijklessen te volgen. Het opleidingsniveau staat er op een laag pitje en wil je de opleiding niet halen moet je toch wel een echte randdebiel zijn aldus Twan.
Vanuit Twan zijn we weer terug gegaan naar ons motel 6 om de dag erna weer vroeg uit de veren te zijn.
Zaterdag 6 mei
Om half 8 zijn we bij het motel vertrokken om het Sequoia park te bezoeken. Na 2 uur rijden komen we bij het park aan. We hebben geluk en kunnen zonder te betalen binnen komen omdat we zogenaamd bosbouwers zijn. Na het volgen van vele kronkelweggetjes komen we op de top aan. Hier ligt nog plaatselijk sneeuw en het is hier 11 oC. De sequoia’s die in het park zijn zijn enorm groot en dik (11 meter doorsnee). Doordat de bomen zo enorm dik worden wordt het zand rondom de boom op een hoop gedrukt en hierdoor komt er een brandvrije zone rondom de boom. Bovendien hebben de bomen een zeer hoge leeftijd. Louis, onze bioloog, weet veel over deze bomen te vertellen. De bomen zijn soms wel 2000 jaar oud en hebben een zachte 30 cm dikke bast die niet goed brand maar smeult. De kern van de boom is superhard en is niet vatbaar voor schimmels, hierdoor kan de boom niet rotten en duurt het 2000 jaar voordat een dode boom wegrot. Na een korte wandeling vervolgen we de reis naar Salinas. Na enkele uren rijden komen we bij Harris Ranche. Het houden van zo veel mogelijk stuks vleesvee per ha! Momenteel zijn er 93000 stuks op 700 acres. Maximaal kunnen er 120.000 stuks gehouden worden. De kalveren komen het bedrijf binnen op een leeftijd van ongeveer 120 dagen. 70 % van de dieren zijn stieren die gecastreerd worden of reeds gecastreerd zijn. 30 % is vaars. De dieren worden gemest tot een gewicht van ongeveer 600 kg. Al het voer wordt aangekocht en op de eigen mengvoerfabriek gemixt. Alfalfa, granen en bijprodukten. Harris heeft een eigen slachterij waar een 750 dieren per dag geslacht kunnen worden. Het vlees wordt vermarkt als Harris-beef in o.a. supermarkten en in eigen restaurants.
Iedere bezoeker dient na het eten een enquête formulier in te vullen of het vlees ook lekker was en of er aan de smaak nog wat veranderd moet worden. Dit kunnen ze dan doen door de samenstelling van het voer aan te passen. In het restaurant zijn ook veel spulletjes te koop zoals een pinokkio en knuffelbeertjes. Het restaurant ziet er erg mooi en duur uit. Dit was ook te zien aan enkele gasten die er binnen kwamen om te gaan dineren. Na dit bezoek reden we weer naar onze motel 6 om ons te kunnen gaan ontspannen.
Zondag 7 mei
Dit is een dag voor eigen invulling.
De leraren wilden wel naar Montery toe rijden, omdat de meeste leraren te moe waren om verder naar San Fransisco te rijden. Montery is een redelijke grote toeristische stad met een eigen strand ook al is dat maar een paar vierkante meter groot tot zover we het gezien hebben, Verderop zalwel ergens een groter strand liggen. Er zijn verscheidene winkels waar je van alles kunt kopen. Ook Seaworld is er. Hier kun je de onderwaterwereld bekijken. Een nadeel is dat de entree overal vrij duur is. Een andere bezichtiging is het Waxmuseum, hierin staan allemaal van wax gemaakte beelden, op zich ook weer vrij mooi om te zien alleen kost de entree $20 per persoon, dus hebben we het maar weer uit ons hoofd gelaten. ‘s Avonds gingen we bowlen en dat was wel leuk. Dit was eindelijk een dag zonder de boomtelers.
Wat zij die dag deden staat hieronder beschreven.
De groep boomtelers is onder begeleiding van aanleg en onderhoud deskundige Reutel naar de Redwood’s getrokken. Dit bos staat vol met Sequoia sempervirens. Deze bomen zijn gigantisch groot en hoger dan de Sequoia denderon, maar minder dik. Na een bezoek aan dit park zijn we naar San Francisco gegaan en hebben we de Golden Gate Bridge bezocht. Vanuit dit punt was ook het eiland Alcatras te zien. Hier staat een gevangenis waar geen ontsnappen mogelijk is. Omdat we nog tijd over hadden zijn we ook nog even naar China Town gegaan. Hier waan je je echt in China omdat alles er in Chinese stijl gebouwd is en het er barst van de Chinezen. Hier hebben we gegeten en zijn daarna terug gegaan naar Salinas om te gaan bowlen. Na afloop zijn we terug naar het motel gegaan om hier te overnachten.
Maandag 8 mei
Maandagmorgen gingen we naar T&A. Dit was een Japans en Amerikaans familiebedrijf dat sinds 1945-1946 bestaat. Het had 2300 werknemers. 90% zijn Mexicanen. Iedereen begon op het veld en konden zich dan hoger opwerken o.a. door het volgen van cursussen. Ze worden ingedeeld in het werk waar ze het beste in waren. Dit bedrijf verzorgde de teelt en de verwerking en vermarketing van groenten. De Mexicanen kregen hun eigen huis met ondersteuning van T & A. Ze werken in 2 ploegen 6 dagen per week. Van 6 uur ‘s morgens tot 6 uur ‘s avonds. De groentes werden verwerkt in een fabriek. Hier was het + 4 oC. Alles was hier heel hygiënisch, we mochten geen sieraden of kauwgum hebben bij de rondleiding. Dit kon tussen het eten komen en dan moest de hele partij open gemaakt worden en gecontroleerd.
Dit bedrijf had $ 1.000.000 betaald om Bugs Bunny op de voorkant van hun verpakking van wortels met dipsaus te hebben. Dit waren 2e keus worteltjes en werden vooral aan scholen en kinderen verkocht Deze kosten $ 1.99 bij de winkels en dit had een kostprijs van $ 0.50. Daarna gingen we naar de kwekerij afdeling. Daar hebben we gekeken hoe het gezaaid werd dit gebeurde in traytjes, er konden er 270 in een tray en dit gebeurde automatisch. De zaadjes werden d.m.v. vacuüm aan een rol gezogen en vervolgens door water in een vakje met potgrond op de tray gespoten. Vervolgens komt er een deklaagje over heen tegen het uitdrogen en dan gaan ze over een lopende band en daar worden ze besproeid en als ze dan klaar zijn worden ze in een rek gezet.
Daarna gaan ze naar de tunnelkas met zijventilatie om te groeien tot materiaal wat uitgeplant kan worden op het land. Ze hebben dan ongeveer een maand in de kas gestaan. Meloenen waren ongeveer 1 gulden waard. Ze hadden verder broccoli, groene bloemkool, selderie en verschillende soorten sla. Als de plantjes gepoot zijn worden de traytjes weer hergebruikt dit gebeurt door middel van stomen. Dit stomen gebeurt gedurende 45 minuten en bij en temperatuur van 60 oC. Zo werden de traytjes ontsmet. Deze traytjes kosten 5 gulden per stuk.
We zijn toen in een groot overdekt winkelcentrum gaan eten. Er was hier een Mac Donalds en diverse andere winkels en eetgelegenheden. Daarna zijn we naar 2 broers Jefferson gegaan. Zij hebben artisjokken, sla, bloemkool en broccoli. Veel van hun spul werd geëxporteerd naar Azië, onder andere veel na Japan. Hij vertelde dat hij niet zo groot was. Hij had ongeveer 2000? acre. We hebben toen naar zijn sla, artisjokken en bloemkool en watervoorziening gekeken. Daarna zijn we naar rupstractoren van HI van 370 pk gaan kijken die overal konden werken waar wij in de grond zouden zakken. Het was echt apart om te zien hoe die door een blank staand moeras kon rijden. In 1995 had hier een overstroming plaats gevonden. Daardoor was de grond dicht geslipt en zo werd geëgaliseerd mbv laser en de grond werd los getrokken.
Vervolgens zijn we gaan tanken en terug gegaan naar het hotel. S’avonds is een groot gedeelte van de groep mee gegaan terug naar het winkelcentrum van die middag en hebben daar souvenirs en kleding gekocht.
Dinsdag 9 mei
We zijn deze dag om half 10 vertrokken. Via een toeristische route met een fantastisch uitzicht langs de zee naar San Lois Obispo gereden. We zijn regelmatig gestopt en hebben daar naar de eekhoorntjes en meeuwen gekeken. Laat in de middag kwamen we aan en zijn toen het stadje gaan bekijken. Hier stond een kerk, één van de eerst missieposten van de Spanjaarden.
Daar konden we niet in omdat die 10 minuten geleden gesloten was. We zijn toen door de Chewinggum street gelopen deze was helemaal beplakt met kauwgum van de grond tot het hoogste puntje van de muren. Er waren zelfs teksten geschreven met kauwgum. Daarna zijn we in groepjes gaan eten en hebben inkopen gedaan.
Woensdag 10 mei
We zijn deze dag om 8.30 uur vertrokken naar de universiteit Calpoly. Deze heeft onder meer een afdeling veehouderij en plantenteelt. Als eerste zijn we gaan kijken naar de creamery. Deze afdeling maakt van eigen geproduceerde melk producten als kaas en boter. Deze producten werden verkocht op de universiteit zelf en aan enkele lokale winkels. De afdeling veeteelt had 120 koeien die daar 2 keer per dag gemolken werden in een 2 x 8 visgraat rappit exit.
Al het werk werd verricht door de studenten zelf en ze werden voor hun werk ook betaald. Alleen voor bepaalde specialistische dingen werden mensen van buitenaf ingehuurd. 30 % van de koeien zijn Yersy koeien en de rest van de koeien waren HF koeien. Het voer bestond uit katoenzaad, bietenpulp geplette maïskorrels, alfalfa. De koeien werden 2 keer per dag met gevoerd met de mengwagen. De afdeling tuinbouw heeft een schitterende siertuin die vele soorten en cultivars bevat.
De tuin is aangelegd door studenten en dient als assortimentstuin en tevens als afstudeerproject voor de studenten op de universiteit. De planten die in de tuin stonden waren afkomstig uit diverse delen van de wereld en kunnen door het gunstige klimaat hier goed gedijen. Tevens was de schooltuin een rustige plek waar mensen tot rust kunnen komen en er werd elk jaar door de dramaklas een stuk van Shakespeare opgevoerd in de schooltuin.
Na het bezoek aan de universiteit zijn we gaan lunchen in de Madonna Inn. Dit wel heel bijzondere restaurant kenmerkt zich door zijn roze kleur en bijna alles in dit restaurant is roze. Als eerste mochten we in het restaurant rondkijken. Opmerkelijk was het herentoilet. Het was uitgerust met een waterval. Het restaurant werd voornamelijk door zakenlui gebruikt voor zakendiners.
Na de lunch gingen we naar een avocadoteler. Deze teler heeft een areaal land in bezit van ongeveer 800 acre, waarvan er ongeveer 160 in gebruik waren voor de teelt van avocado’s. De man die ons rondleidde was na de 2e wereldoorlog naar California gekomen om hier een nieuw bedrijf op te zetten. Inmiddels was hij al 83 en nog steeds werkende op zijn bedrijf. Hij heeft 4 zoons waarvan er 3 in het bedrijf meehelpen en die ook rondom het bedrijf wonen. De teelt van avocado’s is een 1.5 jarige teelt. De plant vormt het eerste jaar bloemen en deze bloemen groeien in 1.5 jaar uit tot een paarsachtige vrucht. Omdat de vrucht er 1.5 jaar voor nodig heeft om uit te groeien tot een volwaardige vrucht zagen we dat er vruchten aan de boom hangen in 2 verschillende groeistadia. Avocado’s hebben na de aanplant er 4 jaar voor nodig om vruchten te kunnen dragen, het gewas groeit niet erg snel en heeft eigenlijk geen snoei nodig, maar na een bepaalde tijd worden de bomen gewoon afgezaagd en dan lopen de bomen weer opnieuw uit om na 4 jaar weer vruchten te kunnen dragen. De rijen avocado’s staan in een boog dit om het water geven te vergemakkelijken. Om de planten water te kunnen geven heeft hij een eigen stuwdam aangelegd, dat dient als wateropslag voor zijn kwekerij. Vanuit dit reservoir kan hij alle avocado’s water geven. Dit hoeft overigens niet zo heel vaak, slechts 1 keer per week. De baas zelf was een trotse jager die er ondanks zijn hoge leeftijd nog altijd graag op uittrok om op beesten te gaan jagen. In zijn huis zagen we verschillende beesten die hij in de loop der tijd doodgeschoten heeft en opgezet. De dieren zijn afkomstig uit alle denkbare plekken van de wereld o.a. Mexico en Canada. In zijn planning stond nog een jacht in Iran waar hij erg naar uitzag.
S’avonds stond een graduate-party op het programma in de discotheek van San Louis Obispo.
Deze discotheek kenmerkte zich vooral door de scheiding in het midden die diende als scheiding tussen minderjarigen (minors) en meerderjarigen. Onder meerderjarig valt iedereen boven de 21. In Amerika is het namelijk gebruikelijk dat alleen maar mensen boven de 21 jaar alcohol mogen drinken en dit wordt daar ook strikt uitgevoerd. Zo moet een meerderjarige voor het binnengaan van de discotheek zijn paspoort laten zien of hij wel zeker 21 is en dan krijgt hij een onzichtbare stempel die alleen zichtbaar wordt onder een speciale lamp. Met die stempel kun je dan naar de bar gaan waar ze wel alcohol mogen schenken. De rest van de mensen daar krijgt een grote blauwe stempel waarop staat minor. De discotheek kenmerkt zich niet alleen door de scheiding in het midden van de zaal, maar ook door allerlei kraampjes langs de zaal waar je spelletjes kunt spelen, maar waar je ook kunt eten. Overigens werd de zaal pas halverwege ‘opgebouwd’ dat wil zeggen er werden schotten geplaatst en de stoelen die in het midden van de zaal stonden werden opgeruimd. De muziek aldaar was voor het grootste gedeelte een remix van al bestaande nummers en dan gedraaid op een eigen manier.
Donderdag 11 mei
We zijn deze dag om 8.30 vertrokken voor een excursie naar een kasrozen bedrijf.
Dit bedrijf dat bijna geheel Nederlands is voor wat betreft de technologie is 8 ha groot en er werken daar ongeveer 55 mensen. Er worden in de kassen, allemaal plastic breedkappers, meer dan 50 verschillende soorten rozen geteeld. Er worden zoveel soorten geteeld, omdat de klant dit vraagt. Het Amerikaanse systeem werkt namelijk heel anders dan het Nederlandse systeem. Een Amerikaans bedrijf moet zelf op zoek gaan naar zijn klanten en in Nederland doet de veiling dit voor de teler. Omdat de Amerikaanse bedrijven zelf op zoek gaan naar de klanten, fungeren ze eigenlijk zelf als veiling. Ze moeten dus ook de taken van een veiling vervullen, zoals de bloemen in de dozen verpakken met verschillende kleuren en soorten bij elkaar. De kwekerij verschilt in het teelttechnische gedeelte niet veel van de Nederlandse bedrijven. De techniek is hetzelfde, alleen het klimaat is hier warmer zodoende is hier niet zo’n degelijke kas nodig en hoeft er minder gestookt te worden.
In de loods kregen we een machine te zien waar de gesneden rozen van de kas opgelegd worden. Met behulp van een computer wordt de plant helemaal gescand op lengte en openheid van de bloem etc.. Zodoende weet de computer met wat voor kwaliteit hij te maken heeft en dan wordt de roos gedropt bij de desbetreffende kwaliteitssortering. Als er voldoende rozen van dezelfde kwaliteit waren, werden ze gebost en in plastic geseald. De rozen werden verkocht van New York tot Canada, aan supermarkten en aan winkeliers.
Na deze excursie gingen we eten in een soort open lucht restaurant vlakbij het water. Vervolgens zijn we naar een Gerbera kwekerij gaan kijken. Een man vertelde ons daar dat er vroeger veel vrachtvluchten van Amerika naar Nederland waren, maar dat de vliegtuigen praktisch leeg terug kwamen en de KLM is toen subsidies gaan geven zodat de import vanuit Nederland goedkoper werd en zodat de retour vluchten ook vol kwamen. Op die manier kwamen er veel gerberas naar Amerika en daar zijn afzetkanalen voor gevonden. Op zeker moment werden de subsidies afgeschaft en werden de Nederlandse gerbera’s in Amerika te duur. Het bedrijf wat we bezochten was daar op ingesprongen en zij hebben gerbera’s in Amerika gekweekt om zo de afzet kanalen te vullen met “goedkopere” Amerikaanse gerbera’s. Ook werd er verteld dat een Nederlander 9 x zo snel een bloemetje koopt als een Amerikaan. Ze zijn nu aan het proberen deze markt verder te ontwikkelen.
Na dit bezoek zijn we naar een orchideeënkweker geweest. Deze kweker teelt vele soorten orchideeën in vele kleuren. De orchideeën worden maar enkele malen per jaar gesneden, omdat de Amerikaan alleen maar bij speciale gelegenheden bloemen koopt. De bloemen werden gesneden rond moederdag en voor trouwerijen. Zodoende was de markt in de zomer beter dan in de winter, omdat er in de zomer veel meer trouwerijen plaatsvinden. De orchideeën werden allemaal apart verpakt met water en in een grote doos met ongeveer 20 stuks erin en vervolgens verkocht naar de winkelier toe. Het bedrijf was ongeveer 7 Ha groot en had tevens een eigen winkel naast de kwekerij waar mensen de orchideeën kunnen bekijken en ook kunnen kopen. De teelt van de orchideeën gebeurt in pot en op pallets. De kas werd op een bijzondere manier gekoeld namelijk met water en met ventilatoren. Grote ventilatoren aan de zijkant zuigen vanaf de andere zijkant lucht aan van buiten. Voordat de lucht de kas inkomt stroomt het door een matras van water. Dit water koelt de lucht behoorlijk af tot een aangename temperatuur.
Tenslotte reden we naar Los Angeles naar onze wel bekende Motel 6 en hebben ons om 7 uur nog eens samen gezet in de loge voor een afscheidswoordje en woord van dank. Een deel is hierna nog wat gaan eten, spullen inpakken en slapen.
Vrijdag 12 mei
De allerlaatste dag in de USA begon voor ons wel erg vroeg namelijk al om 5.15 vertrokken we richting Alamo waar we onze busjes terugbrachten. Van daaruit gingen we met de Alamobus naar het airport van LA waar we om 6 uur aankwamen om in te checken.
Om 8 uur zaten we in het vliegtuig naar Mineapolis, waar we een tussenstop maakten op weg naar schiphol. Na 1.5 uur wachten op Mineapolis airport vertrokken we naar schiphol waar we om ongeveer 6 uur aankwamen. Van daaruit gingen we met een bus terug naar het Aoc te Horst.
Bus 6, Amerikareis 2000. – Tonny Peters, Erik Weijers, Ruud Geukemeyer, Roel Deckers, Dré Derikx, Tasja van Stiphout, Fieke Hermans, Theo Boumans.
© USA4ALL & AOC Limburg
