21 juli
De vlucht van Amsterdam Schiphol naar Houston vliegt op tijd. We hebben al wat dollars gepind en koffie gedronken met een van huis meegenomen broodje. In het vliegtuig (777) moest Jelle’s scherm 2 x worden gereset voor een goede werking. Toch wel lekker, voldoende keuze uit films en tv-programma’s. De ruimte om te zitten is ook OK. Jelle zit drie rijen voor de rest van de fam.
In Houston staat een lange rij bij douane, maar toch zijn we er redelijk snel erdoorheen, de beambte is vriendelijk. De vlucht van Houston naar Phoenix heeft 1 uur vertraging. Aangekomen in Phoenix even wachten op de koffers en ondertussen kunnen we ons even in de warmte koesteren buiten de deur. Dan in de bus naar de autoverhuur. Een kwartier rijden naar een groot verzamelcentrum voor alle aanbieders.
Net als 18 jaar geleden wil Alamo een grotere auto dan de Tahoe verkopen, maar nee. Beneden in de garage is er geen Tahoe voorradig, dus toch wederom een grotere auto. Een 7-persoons SuburbanV8. We hebben nog geen navigatie, dus in het donker wat langer zoeken naar het hotel. Aangekomen rond 9 pm lokale tijd, voor ons 7 uur in de ochtend, 24 uur onderweg. Nog een paar cookies en naar bed.
22 juli
We zijn uiteraard vroeg wakker, en genieten in het hotel van een lekker ontbijt, met o.a. eigen te bakken pancakes. Daarna naar de Walmart voor een koelbox, brood, beleg, bestek, zonnebril voor Jelle etc. Ook een navigatiesysteem gekocht met de USA kaarten daarop reeds geïnstalleerd. Gebruik gemaakt van het zwembad (het is immers boven de 30 graden) en in de middag naar de AAA voor kaarten en informatie obv de ANWB-show-your-card. Daarna de Apache trail deels gereden. Aan het begin staat een oud houten kerkje met een museum. Bij het onverharde gedeelte gaan we terug. Door alle bochten is Femke een beetje misselijk, ze stelt nog voor om naast de auto mee te gaan rennen, we gaan toch niet zo snel. De terugweg komen we langs een opgestelde ghost-town met wat oude auto’s en een treinstation. Via old town Scottsdale naar het hotel. Uiteraard gaat Anne wederom naar het zwembad en we gaan met z’n allen naar de Mexicaan op voorspraak van Ron en Carolien. Dat blijkt wel 15 km verder, en het eten valt ons nog niet mee. Sowieso realiseren we ons dat we weer moeten letten op het bestellen van 1 portie minder, en de fris te bestellen ‘klein en zonder ijs’.
23 juli
Vertrokken richting Flagstaff, langs de buitenwijken van Scottsdale. Als eerste bezoeken we het nationale park Montezuma castle, waar Femke en Anne zijn geïnstalleerd als junior ranger. De ranger bij Montezuma spreekt Nederlands, alhoewel het beperkt blijft tot dankjewel en tot ziens. Verder richting Sedona, waar we halverwege een foto kunnen nemen met behulp van een voor iedereen ter beschikking staand fototoestelstatief (= omslag foto). Dan bij Sedona het dorp in en via de woonwijken de neus op de kerk gericht. Omhoog lopen en binnen bij de Chapel of the Holy Cross. Deze is gedeeltelijk uitgehakt uit de rode rotsen rond Sedona. Verder op weg komen we langs het Rock slide park, een deel van de rivier daar heeft rotsen uitgesleten tot een gladde doorgang met allerlei ‘glijbaantjes’.
Op weg naar het water zien we bij een ranger een opgerolde ratelslang. Het water is heel erg koud, en Koen zegt dan ook ‘ hier ga ik niet in’. De rotsen zijn echter zo glad dat hij onderuit gaat en gelijk door is. Dan maar glijden. Alleen Jelle heeft nog steeds moeite met het koude water. Met behulp van derden komen we helemaal op het eind, en doen de route nog eens van boven af aan. Afdrogen en aankleden en weer naar de auto, er komt een flinke bui aan. Femke is haar zonnebril kwijt (kleedhokje) we moeten tzt dus op zoek naar een nieuwe. Het motel in Flagstaff (2*), ligt aan de beroemde Hw66. Het avondeten bestaat uit een hamburger van Granny’s closet en die is aan de grote kant.
24 juli
Naar Grand Cayon np. Via een scenic highway bereiken we Tusayan, waar we ons ‘vorige’ hotel de Red Feather Lodge zien. We gaan een film kijken in de Imax, en zitten daar in een zaal vol Aziaten. De film gaat over de Grand Canyon en is een leuke voorbereiding op het echte werk. Vanuit Tusayan is het toch nog wel een stukje rijden naar het park, waar we eerst inchecken in de Maswick Lodge. Prima accommodatie. We gaan met de shuttle bus naar het visitor centrum en dan lopen naar de canyon, het is indrukwekkend en niet in woorden danwel foto’s te vatten. Via de winkel terug. We eten pizza in het Maswick restaurant.
25 juli
Ontbijt op het balkon en daarna naar de canyon. We lopen een stuk van de Bright Angel trail. We beginnen vroeg om de warmte te vermijden en lopen ongeveer 1 uur naar beneden. Omhoog doen we er langer over, ook door het aantal pauzes dat nodis is ter afkoeling en het laten dalen van hartslagritmes. Het is erg warm. Op de heenweg zien we 2 condors in een boom, later cirkelen ze in de lucht, terug lijken we wel een kolibri te zien, maar dat zal wel niet, want die komen alleen voor in Zuid-Amerika. In de middag nog met de shutlle bus oranje lijn (2 ×) om bij Yaki point te komen. Er steekt onweer op, we gaan snel weer terug. Wel even gesproken met een SF-er die iemand kent in Hoofddorp. Hij geeft aan dat het vaak in juli/augustus bewolkt en nat weer kan zijn, die buien komen uit Mexico. ‘s- Avonds eten we in de kantine, maar dat valt nog niet mee.
26 juli
Weer ontbijt op het balkon, en daarna op pad naar de volgende halteplaats. Via de uitzichtpunten desert view en de watchtower naar de uitgang van het park. Richting Cameron en Tuba City regent het, en na een winkelstop in TC zien we zeer donkere luchten met bliksemflitsen. We rijden er recht op af, en Marja wordt wat stiller. In de buurt van Monument Valley is het weer helder en 87 F. We rijden een stuk van de onverharde Valley drive. Vooral het begin is zeer hobbelig, en we zijn blij dat de auto hierop is gebouwd. We doen het eerste deel en komen vlak langs de mooie butte’s. Na het verlaten van het park gaan we richting Mexican Hat. Er is sprake van harde wind, die het zand laat stuiven. De lodge is uitstekend, twee slaapkamers, en een ruime zithoek. We kunnen bij het motel de indoor swimming-pool gebruiken en de buitenjacuzzi. Het is erg warm. We eten in de Swingin’ Steak. De biefstukken worden boven een open vuur geroosterd op een schommelend rooster. Het smaakt prima. We halen nog een ijsje bij het tankstation aan de andere kant van de straat. Het is hier een uur later, maar dat halen we morgen richting Page weer in.
27 juli
Ontbijt op de patio. Nu zien we toch echt weer kolibri’s, dus die in de Grand Canyon was geen toeval. We rijden richting Page door mooi natuurschoon. Bij de Travelodge mogen we nog niet naar binnen, dus eerst naar de Horseshoebend. De weg zou afgesloten zijn, maar het eerste deel is nog intact, dus we kunnen erheen. Er nadert wel onweer dus on-the-double. Aankomend bij de slinger in de Colorado rivier, een gapende diepte met een prachtig uitzicht. De jongens willen dicht bij de rand, maar dat is te gevaarlijk blijkt later. De rots aan de rand kan afbrokkelen en delen kunnen daardoor inzakken. Terug is een warme wandeling, en we gaan even afkoelen bij de Glenn Powell dam. We zien daar ook hoe we bij het meer kunnen komen om te zwemmen. Bij het hotel naar het zwembad, de regen kun je bijna pakken. ‘s-Avonds een Denny opgezocht.
28 juli
Ontbijt met ‘uitzicht’ op het Lake Powell. Om 10 uur naar het meer, de entree valt onder de jaarpas. Even in het water maar snel er weer uit i.v.m. naderend en actief onweer. De koffie in het bezoekerscentrum is gratis, waar maak je dat nog mee. Weer zien we twee kolibri’s, het lijkt wel een plaag ondertussen. Als de bui voorbij is kunnen we weer naar het meer. Nu kunnen we wat langer blijven en zwemmen in het heldere water met uitzicht op de lichtgekleurde rotsen aan de overzijde. Na een middagpicknick gaan we naar St. George en rijden via Kanab (mooi westernstadje) en Zion park. In Zion rijd je dwars door de natuur die overal om je heen is en vlakbij. Er valt een heftige regenbui en daardoor ontstaan zelfs even twee behoorlijke en hoge watervallen. Uit het park komen we langs een ghosttown, Grafton. Het staat bijna niet aangegeven en een deel van de route is onverhard. Het hek naar de cemetary gaat piepend open. We zien veel graven, waaronder een paar van mensen die zijn ‘killed by Indians’ . We zijn de enigen die daar zijn – levend dan. Dan naar St. George, eerst proberen we nog even in te checken in het verkeerde hotel, maar snel wordt de juiste gevonden. We eten bij de Chinees, met een indonees in de bediening. Mooie kamer, goed ontbijt. ’s-Avonds als de kinderen in het zwembad liggen is er weer behoorlijk onweer in de verte.
29 juli
Viva Las Vegas. Om half 2 checken we reeds in, na een 1e bezoek aan een Starbucks. Het is behoorlijk zoeken naar de kamers, via de amusementsverdieping, casino en pretpark komen we er. Later lopen we nog wel eens de verkeerde kant op, het is enorm groot. We gaan naar een supermarkt en picknicken in een park in een buitenwijk. Je merkt daar niets van de drukte van Vegas. Terug in het hotel eerst het zwembad in en daarna richting stad en lopen over de Strip. We eten bij de Fashion Show, en kijken bij de show van Treasure Island. Daarna naar de Mirage (waar is dat aquarium?), Ceasars Palace, Venetian, weer terug. We zijn rond 12 uur pm op de kamer, het is nog steeds heet buiten.
30 juli
Met de auto naar MGM. Van daaruit lopen we naar de casino’s Paris, New York-New York en de Cosmopolitan. Het is erg warm. Terug in het hotel even rusten en daarna langs een Wedding Chapel richting downtown voor de Freemont street experience. Die begon om 8 uur met Heart, later blijkt dat Queen pas om 11 uur ’s-avonds kan worden gezien/beluisterd, maar dat is te laat. Deze buurt is toch minder dan de Strip, veel zwervers, veel herenclubs, en niet gratis parkeren. We eten in een soort eetcafe, waar twee honkbalwedstrijden tegelijk zijn te zien. Op de terugweg nog weer eens langs de strip met de auto, het is filerijden, maar dat geeft mooi de gelegenheid om via het open dak foto’s te maken van de enorme lichtshows.
31 juli
Ontbijt in Circus-Circus bij Rock-Rita’s, ze hadden moeite om een extra bord te regelen, maar het kwam uiteindelijk goed. Uitchecken en richting Death Valley. Via een diner bij de beroemde Area 51 (het gebied waar de Amerikaanse luchtmacht experimentele vliegtuigen test – en waar de UFO-meldingen wellicht op zijn gebaseerd) naar het zuidwesten. In Death Valley langs Dante’s view, waar je op 1.600 meter hoog kan kijken naar Badwater, de laagste plek in de USA op -85 meter. Door de bergweg die slingert en stijgt/daalt is Femke al een beetje draaierig, een nabijgelegen toilet biedt verlichting al is het slechts een gat in de grond met drie muren erom heen en een deur. Terug naar de hoofdroute en langs Zabriskie’s point richting Furnace Creek. Inmiddels is het 118 °F, bijna 48 °C. In Furnace Creek proberen we eerst in een restaurant wat te eten te krijgen, maar een blik op de menukaart, de drukte in de tent en de snelheid van bediening zorgt ervoor dat we in de naastgelegen winkel zelf wat belegde broodjes en blikjes drinken gaan halen.
We rijden verder naar de uitgang en zien onderweg nog iemand die aan het hardlopen is, lijkt niet gezond. Uit het park komen we aan in Lone Pine. Lone Pine is een oud westernstadje, waar in het verleden veel westernfilms zijn opgenomen. In de plaatselijke winkel (Joseph’s) doen we –dure- boodschappen. In Lone Pine kunnen we lekker afkoelen in het zwembad. We eten ’s-avonds bij Miguels Totem Cafe. Het is daar druk, en de bediening helaas onderbezet. Toen Bob ten tonele verscheen ging het direct een stuk beter, en konden we na een uur wachten met alleen water dan toch beginnen.
1 augustus
Rustig ontbijten en dan naar Mammoth Lakes. We komen langs een K-Mart in Bishop, en kunnen daar kleding voor Femke en Anne krijgen met een label erop van Selina Gomez. Onderweg een picknik, en we merken dat het steeds frisser wordt, maar we komen dan ook steeds hoger. Als we bij Motel 6 aankomen zitten we zelfs op 2.400 meter. Bij de receptie kunnen we nog even vragen waar de brandlucht vandaan komt, het blijkt dat er een bosbrand is aan de andere kant van de Mammoth mountains. Aan de overkant eten we bij BaseCamp, en halen daarna een ijsje bij Erick Schat’s bakkerij. Ook hebben we de was kunnen doen. Opgepast voor beren staat er bij de receptie, en de vuilnisbakken zijn daarop aangepast. Dat komt goed uit want bij het brengen van de spullen naar de kamers breekt er een pot chocoladepaste en er sneuvelt een blikje bier. Deze avond slapen we voor het eerst zonder airco.
2 augustus
Ontbijt op de kamer, daarna vertrek naar Yosemite. Het is 16 graden, weer eens wat anders dan de 45 van Las Vegas. Al snel zijn we bij Mono Lake, een rondje om het Visitor Center gelopen en dan de Tioga pas op. Yosemite is al snel mooi. Veel foto momentjes, maar nog geen koffie. Pas bij de parkeerplaats in Yosemite village (30 km verder) een bakkie. We gaan met shuttle naar het Visitor Center van Yosemite (1 halte), en kunnen daar een Indianen village en bijbehorende begraafplaats bezoeken. Op de terugweg zien we de Halfdome en El Capitan. Bij een riviertje stoppen we en zien 2 kreeftjes. De terugweg uit het park slingert behoorlijk en we hebben twee personen in de auto die dat minder waarderen. Plots moet er flink worden geremd voor een overtekend hert. In Oakhurst de Best Western opgezocht, ziet er goed uit. Vanavond Denny’s, maar geen burger. We moeten buiten wachten op een plekje in het restaurant. Na het eten lopen we terug naar het hotel en op het terrein loopt weer een hert. De meiden gaan nog even zwemmen in het binnenbad tot sluitingstijd. Ze raken in gesprek met een Nederlands meisje die ook eenzelfde reis maakt, maar dan met de klok mee.
3 augustus
Terug naar Yosemite voor de giant sequoias. Drukte om binnen te komen, we staan even in de file. De parkranger bij de ingang geeft aan dat de parkeerplaats bij de grote bomen al vol is, zijn we toch even te laat vertrokken. Dus met de auto naar de parkeerplaats van gisteren en dan met de shuttlebus naar de sequoias. We lopen daar een route langs de bomen, ze zijn indrukwekkend. Terug uit het park gaan we even op zoek naar het Bass lake. We rijden het hele meer rond en vinden tenslotte toch een badplaats. Jelle ligt er zomaar als eerste in, heeft dat te maken met de vrouwelijke toeschouwers? Terug naar het hotel via Vons, waar we een paar magnetronmaaltijden en een bak sla halen. We eten lekker op het balkon.
4 augustus
Op weg naar San Francisco. Eerst rijden we nog door de heuvels, dan plots alleen weide vergezichten zonder bomen. Bij een tankstation dat wordt gerund door een Indier drinken we hele vieze koffie, maar het toilet doet alle leed vergeten, erg mooi. Door de agrarische streek gaan we verder. Als we San Francisco naderen wordt het snel drukker. We komen de stad in via de Bay bridge (die volgens de berichten er niet zo best voor staat). Halverwege stoppen we voor een fotomomentje op Treasure Island. We komen erachter dat het hier aanmerkelijk kouder is, een graad of 16. Als we SF binnenrijden is het erg druk op de door de navigatie berekende route. We slaan af en rijden via Columbus naar het hotel. Ik rij bijna een vrouw van haar sokken. In het hotel een parkeerplaats geregeld, de auto past er maar net in. De kamer is nog niet klaar, dus even de stad in kijken naar de zeeleeuwen en eten bij de Subway. Het valt nog niet mee in korte broek en een fleece. Na het inchecken gaan we weer terug naar de stad, waar we eten in een Italiaans restaurant in het havengebied, Ciopinno’s. De risotto valt wat tegen, de rest is ok.
5 augustus
Vroeg op, want we hebben de 8:45 uur early bird naar Alcatraz, en de afvaartpier is ongeveer 45 minuten lopen vanaf het hotel. We zijn er op gekleed. Een interessante tour, met Nederlandse audio. Na de tour lopen we naar Pier 39, we drinken koffie bij een gashaard, Anne ziet een goochelshow. Wat later halen we fris en koek bij een wat verder gelegen Safeway.
Vervolgens staan de cable cars op het programma. Er staat een lange rij maar na 30 minuten zijn we al aan de beurt. Het had ook niet veel langer moeten duren, de bard die ons trakteert op liedjes zingt zo vals als zijn evenknie uit de Asterix & Obelix strips. We hebben een leuke rit naar Marketstreet en Union square. Hier staan de duurdere winkels van SF. Aldaar kijken we bij de Apple store, brengen een bezoek aan de Macy’s en de Cheesecake Cheesecake factory (maar we zien Penny niet). We kopen schoenen voor Marja en Femke bij Converse. Een overhemd kopen bij Paul Smith gaat niet door, zelfs in dollars een te hoge prijs. Dan naar Chinatown, en eten bij Yee’s. De Fanta en de Dr. Pepper zijn op, maar eten is er genoeg. Peking eend en een paar andere gerechten gaan met stokjes naar binnen. Er zitten alleen maar Chinezen. We zijn om 8 uur pm terug, en dus al 12 uur op pad.
6 augustus
We rijden met de auto door Lombard street. Opvallend: we zijn de enigen, dat was op zondag wel anders, er stond toen zelfs een file, en verkeersregelaars leidden de zaak in goede banen. Vervolgens op weg naar de Golden Gate bridge. We lopen er deels overheen en vertrekken dan naar een uitzichtspunt dat hoger ligt. Op de terugweg naar de stad passeren we de Presidio en kopen daar een jas voor Jelle (een echte Colombia voor 70 dollar). De lunch bestaat uit koffie, soep en brood op een terras in de zon. Na het parkeren van de auto in de garage van het hotel de stad in voor een bezoek aan Ghirardelli square. Daar hebben ze voornamelijk chocola en chocolade. Eerst even de stad in voor een In-n-Out burger met chili’s. Ook weer naar Pier 39 voor de pianotrap en wat souvenir-kleding. Terug langs Lori’s diner voor een milkshake.
7 augustus
Op naar Monterey. Via een deel van highway 1, morgen rijden we daarvan veel meer. We kunnen zwemmen en naar het grote winkelcentrum. Om een uur of 4 komen we bij het aquarium van Monterey. De toegangsprijs is ongeveer 30 dollar pp en het gaat om half zes dicht, dat is helaas niet de moeite. We gaan naar het strandje, en kunnen daar pootjebaaien (tot de tenen bevroren zijn). Anne is nog even zoek in een houten winkelverzamelgebouw, maar is snel weer terecht. We eten pizza in een leuke tent, de California pizza kitchen.
8 augustus
Vanuit Monterey doen we de de 17 mile drive. Mooie uitrichten, een wit strand, zeeleeuwen en pelikanen. Dan door Carmel en verder over Hw1. Erg bochtig en lang. Vlak voor we bij de zeeolifanten aankomen spuugt Anne. De zee-olifanten zijn indrukwekkend en leuk. Als we hebben ingecheckt in San Luis Obispo merken we dat we hele drukke buren hebben, dus eerst even naar de lobby voor een andere kamer. Eten bij de Ihop.
9 augustus
Vandaag rijden we verder naar Santa Barbara. Het strand in de buurt van het hotel is rustig, maar het water koud. Op de pier wordt niet veel vis gevangen. Het hotel is prima, met zelfs een balkon. We eten bij Denny’s.
10 augustus
Na een stevig ontbijt ‘cooked to order’ met eieren, naar de pier. Die is in 1998 verbrand, en daarna weer hersteld. We herkennen niets meer. We gaan even winkelen met als resultaat 1 zwembroek voor Jelle. Later, op het strand waar we gisteren ook al waren, worden we aangevlogen door een pelikaan. Hij lijkt wat beduusd, maar zorgt er toch voor dat wij iets verder gaan zitten. Op de pier worden nu meer vissen gevangen. Ook de pelikanen en zeeleeuwen hebben dat in de gaten, er zitten er meerdere voor de kust. ‘s- Avonds eten bij Pattaya, Thais en lekker.
11 augustus
Een flinke rit langs de kust, Santa Monica etc, met veel Porsches en Ferrari’s in het zicht. Aangekomen in Los Angeles gaan we eerst op weg naar het Hollywood sign en daarna de Walk of Fame. We parkeren voor niets bij de drogist, aangezien we daar iets hebben moeten kopen, en we dus als klant op het terrein mogen staan. De namen van de sterren op de WoF doen niet vaak een belletje rinkelen bij de kids. Shakira, Julia Louis Dreyfuss en Queen zijn fotowaardig. Door naar Beverly Hills, maar afgezien van de Khardassians zien we geen bekenden. Er staan geen gassies langs de weg die een map-of-the-starts verkopen. Ons hotel is 59 km verder in Anaheim, en de route erheen is druk. We zitten vlak bij een enorm winkelcentrum, Orange County Outlets, waar we korte broeken kopen, en eindelijk sneakers voor Jelle. We eten op de kamer.
12 augustus.
Op tijd naar Universal, maar het verkeer zit tegen. We zijn er om 11 uur, en allemaal in nood voor een toilet. Daarna kunnen we opgelucht het park in. Het House of Horror is voor Femke alleen te doen met haar zonnebril op en handen vast aan haar vader en broer. Dan kunnen de kids naar de 8-banen, Jurassic Park en Mummy- the Ride. Ondertussen brengen we twee broertjes naar de park security, want ze zijn hun opa en oma kwijt. De lunch bestaat uit een hotdog, danwel churro. De studio tour is flink veranderd in 18 jaar, maar er zijn nog altijd golden-oldies. De dag sluit later dan verwacht door een storing bij de Transformers. Tijdens het wachten krijgen we jelly-beans in alle smaken. Als je die allemaal tegelijk in je mond doet is het 1 smaak die niet zo lekker is. Uiteindelijk draait deze attractie weer en blijkt zeer de moeite waard. Femke en Anne waren ondertussen de rij uitgegaan en nog eens naar the Mummy geweest
13 augustus
Na het ontbijt rustig een ochtendje bij het zwembad. Pas om 2 uur gaan we naar Palm Springs. De temperatuur loopt geleidelijk op en in Palm Springs is het 104 F, dus 39 C. We hebben een suite met 2 badkamers en 5 tweepersoonsbedden. Alleen voor het zwembad moeten we naar de buren in het Renaissance hotel. We eten in Palm Springs leuke centrum bij Bills pizza. De auto staat geparkeerd bij een groot standbeeld van Marilyn Monroe.
14 augustus
Naar Scottsdale terug. Dat is ongeveer 5 uur rijden, dus na het ontbijt op pad. Dat ontbijt levert nogal wat problemen op met bestellingen en betalingen, maar uiteindelijk (lees twee weken na terugkomst) is alles opgelost. Het is de langste route die we in de gehele vakantie op 1 dag moeten afleggen, en de weg is voornamelijk recht. Het wordt steeds warmer, tegen de 111 °F. We drinken koffie in Chiriaco Summit. Onbegrijpelijk dat mensen hier ooit zijn begonnen toen er nog geen airco was. In Scottsdale relaxen we en gaan naar het zwembad, de Walmart en eten ’s-avonds lekker in de Olive Garden.
15 augustus
Voordat het ontbijtbuffet opent zitten we al klaar, en stipt om 7 uur kunnen we achter de borden. De auto inleveren bij Alamo duurt ongeveer 2 minuten, inclusief het uitladen van de koffers. Bij het inchecken bij United vragen we nog even of 45 minuten overstaptijd voldoende is, en de medewerkster geeft aan dat 30 minuten voldoende is. Echter, onze vlucht blijkt 27 minuten vertraagd, en van de 45 minuten houden we er dus nog maar 18 over. Worst case scenario is vliegen van Houston naar Frankfurt en van daaruit weer naar Amsterdam. De eerste vlucht gaat echter sneller, dus de aansluitende vlucht is uiteindelijk haalbaar. De 2e vlucht is ook sneller, dus 1, 5 uur voor op schema zijn we in Amsterdam. Op P3 start de auto niet , maar de wegenwacht is paraat.
Koen de Lange
Zuid West USA
