Op 4 november’14 zijn in Amerika de midterm verkiezingen. Tijdens deze verkiezingen wordt een deel van de Senaat en het hele Huis van Afgevaardigden opnieuw gekozen. De verkiezingen bepalen wie de meerderheid krijgt in het Congres. Op dit moment hebben de Democraten de meerderheid in de Senaat en de Republikeinen de meerderheid in het Huis. Dit betekent dat Obama al sinds 2011, toen hij de meerderheid in het Huis verloor, weinig voorstellen door het Huis heeft weten te krijgen. Andersom kunnen de Republikeinen ook niet hun zin doordrijven. Deze status quo, waarin geen enkele partij veel voor elkaar krijgt, kan op 4 november dus doorbroken worden. Het lijkt al vrij zeker dat de Republikeinen hun meerderheid in het Huis gaan behouden. Dit heeft voornamelijk te maken met het stelsel van kiesdistricten. Op dit moment zijn de districten zo getekend dat de Republikeinen hier een groot voordeel mee behalen. De verdeling van de Senaatszetels is echter nog wel spannend. In totaal moeten 36 zetels herkozen worden. De Republikeinen moeten er hier 21 van winnen om een meerderheid te behalen, de Democraten slechts 17.

De Democraten hoeven dus maar 47 procent van de stemmen te krijgen om toch de meerderheid te behouden. Dit lijkt een gunstige uitgangspositie, maar veel Democraten zijn nog helemaal niet zeker van hun zaak. Obama’s onpopulariteit lijkt hier een belangrijke rol in te spelen. In 2008, toen Obama voor het eerst was gekozen, leek zijn populariteit eindeloos. Inmiddels is echter 53 procent van de Amerikanen ontevreden over Obama. Het is zelfs zo ver dat veel Democraten hun eigen president afvallen. Zo lijkt de slogan ‘‘I’m not Obama’’ steeds populairder te worden onder de democratische kandidaten. Dit is misschien ook niet zo vreemd als we kijken naar een andere poll waaruit blijkt dat de helft van de Amerikanen vindt dat het land ‘‘off on the wrong track is’’. Daarnaast is nog eens 30 procent onzeker over op welke ‘‘track’’ het land zit.

Deze ontevredenheid is natuurlijk gunstig voor de Republikeinen die daar graag in mee gaan. Zo vertelde Mitt Romney, de lijsttrekker van de Republikeinen in 2012, in Iowa onlangs een grap over Obama. Hij schetste een situatie waarin Obama zonder ID naar een bank ging en van de bankbediende moest bewijzen wie hij was. Zo wist de bankbediende dat Andre Agnassi, een beroemde tenniser, de waarheid sprak toen hij in de bank zijn tenniskwaliteiten liet zien. Romney ging verder:

midterm elections 2014And she said to him, “Is there anything you can do to prove who you are?” And [Obama] said, “I don’t have a clue.” And she said, “Well, Mr. President, do you want your money in small bills or large bills.”

De Republikeinen grappen dus dat Obama tot niks in staat is, maar dat is niet geheel Obama’s schuld. In de afgelopen zes jaar dat Obama president was, hebben de Republikeinen nog nooit vóór een voorstel van Obama gestemd. Al vroeg in Obama’s eerste termijn riep de leider van de Republikeinen in de Senaat, Mitch McConnell, de overige Republikeinen op om niet met Obama in zee te gaan. Ook eerder behaalde resultaten zijn wat betreft de Republikeinen niet veilig. Zo proberen de Republikeinen nog steeds om Obamacare, de nieuwe zorgwet, af te schaffen. Dit ondanks het feit dat inmiddels zelfs de Supreme Court de wet heeft bevestigd.

Ondanks de enorme kritiek die Obama inmiddels krijgt van niet alleen Republikeinen, maar ook Democraten en het Amerikaanse volk, zal hij nog twee jaar president blijven. Hoeveel hij nog voor het land kan betekenen is echter onzeker. De peilingen wijzen op een Republikeinse overwinning en het lijkt onwaarschijnlijk dat de Republikeinen na zes jaar tegenstand deze laatste twee jaar Obama opeens wel zullen ondersteunen. De Republikeinen hebben op hun beurt voor hun wetsvoorstellen echter weer de handtekening van de president nodig. Wellicht kan de huidige status quo dus toch niet doorbroken worden, want zelfs als het Congres eensgezind is hebben ze de president nodig. Misschien is de bijnaam van deze verkiezing, the Seinfeld election, wel treffend. Net als de tv-serie uit de jaren ’90, gaat deze verkiezing uiteindelijk nergens over.

 

Sara de Lange

Midterm elections 2014