In 1998 gingen wij een busrondreis maken aan de Westkust van de USA. Niet onze eerste keer USA maar wel de eerste keer dat we in Las Vegas zouden komen. We zeiden voor de grap tegen elkaar dat we daar dan konden trouwen, en aangezien we geen zin hadden in een grote bruiloft hadden we besloten om het écht te gaan proberen. Aangezien internet in die tijd net pas begon op te komen, zouden we wel kijken of het mogelijk was als we er eenmaal waren.
Aan het begin van onze rondreis hebben we aan onze reisleidster gevraagd of zij wist wat de mogelijkheden waren. Na overleg met onze buschauffeur bleek dat er een wedding chapel lag aan de overkant van ons hotel.
Op de dag dat we aankwamen in Las Vegas zijn we meteen naar de wedding chapel aan de overkant gelopen om te informeren hoe alles in z’n werk ging. We konden kiezen uit verschillende ‘pakketten’. Alles was mogelijk.
Aangezien we niet van poespas houden kozen we gewoon voor het basispakket. Dit hield in: limousine, marriage licence, trouwakte, bloemetje, kousenband, muziekje en kleine fotoreportage.
We konden kiezen hoe laat we wilden trouwen. Aangezien we nog een avondtour door Las Vegas op de planning hadden staan met ons reisgezelschap, besloten we om 12 uur ’s nachts te trouwen, want de andere dag moesten we weer door met onze rondreis.
We werden (in onze spijkerbroek) door een limousine opgehaald bij ons hotel en van daaruit reden we naar het ‘stadhuis’ om onze marriage licence op te halen. We hadden uittreksels van het geboorteregister bij ons, maar er werd nergens heen gevraagd. Formuliertje invullen en weer in de limousine, op naar de wedding chapel.
Bij de wedding chapel kregen we een kousenband en een klein bruidsboeketje. We hadden een vriend en vriendin bij ons, die onze getuigen waren. (Zou je geen getuigen bij je hebben, dan was dat ook geen probleem, daar werd wel voor gezorgd)
Toen was het zo ver, cd’tje met trouwmuziek werd opgezet en we liepen naar voren in de kapel. De referee liet ons de trouwgeloften uitspreken, we gaven elkaar de ringen en na het ‘you may kiss the bride’ waren we dan toch echt in Las Vegas getrouwd!!
De limousine zette ons weer netjes aan de overkant bij ons hotel af. Onze ouders hebben we gebeld, de rest hebben we een kaartje uit Las Vegas gestuurd met daarop de mededeling dat we getrouwd waren.
Digitale foto’s bestonden toen nog niet, dus de gemaakte foto’s werden naar ons huisadres opgestuurd. Nadat we de foto’s thuis hadden bekeken mochten we nog een foto uitzoeken om een gratis vergroting te krijgen, ook dat is goed gegaan en netjes bij ons thuis bezorgd. (fijn dat tegenwoordig alles digitaal kan!)
Het huwelijk kon eigenlijk in de USA al gelegaliseerd worden maar daarvoor moesten we naar Carson City en aangezien we op een rondreis zaten lukte dat niet. We hebben onze formulieren van het huwelijk in Nederland naar het ministerie van buitenlandse zaken gestuurd. Zij hebben er toen voor gezorgd dat ons huwelijk in Nederland ook gelegaliseerd was en dat we een trouwboekje kregen. Een Nederlands trouwboekje met daarin plaats van huwelijk: Las Vegas, Nevada, USA.
Inmiddels zijn we twee keer terug geweest in Las Vegas en wilden we onze dochter laten zien waar we getrouwd waren maar onze chapel staat er niet meer. Deze staat nou in een open lucht museum ergens in de buurt van Las Vegas.
Anita Janssen
Ben jij ook Getrouwd in Las Vegas ? en wil je je verhaal met ons delen? Dat kan! Neem dan contact met ons op via dit formulier.
