Van 12 april 1861 tot 9 april 1865 verkeerde Amerika, nog geen tachtig jaar na het beëindigen van de Amerikaanse Revolutie, wederom in oorlog. Deze keer niet tegen de koloniale heersers, maar tegen de eigen landgenoten. Het land werd in tweeën gesplitst en Noordelijke en Zuidelijke staten namen het 4 jaar lang in een reeks zeer bloedige veldslagen tegen elkaar op. Hoe kon deze oorlog ontstaan is één van de eerste vragen die ter gedachte komt wanneer we praten over deze burgeroorlog.

De algemeen aangenomen reden is de slavernij en de afschaffing hiervan. Dit is echter maar gedeeltelijk juist. De afschaffing van de slavernij werd pas tijdens de oorlog een onderwerp van discussie en uitbreiding van deze vorm van mensenhandel kan eerder een oorzaak genoemd worden. Het aantal Zuidelijke staten breidde zich namelijk uit richting het Westen en tegenstanders van de slavernij wilden dat deze nieuwe staten zich buiten de slavernij zouden houden. Verder liggen er nog een reeks andere oorzaken aan de burgeroorlog ten grondslag die niks te maken hadden met de slavernij.

Na de afronding van de Amerikaanse Revolutie groeide het Noorden uit tot het industriële gedeelte van het land. Hier waren alle fabrieken gevestigd zoals metaalfabrieken, wapenfabrieken en was het Noorden het centrale punt van de wetenschap. Dit zorgde ervoor dat de Noordelijke staten veel rijker waren dan de Zuidelijke waar vrijwel alleen boeren woonden. Op grote plantages werd katoen en tabak verbouwd en hoewel de plantage-eigenaren hier goed geld mee verdiende, gold dit niet voor de gewone mens. Die had maar weinig keuzes wat betreft zijn manier van leven en de meeste verbouwden hun eigen voedsel en konden zo in hun levensonderhoud voorzien. Echt grote rijkdom zouden ze echter nooit kennen.

Deze scheve verhouding in welvaart zorgde al jaren voor spanningen en veel Zuidelijke inwoners voelde zich met opzet teruggehouden door de Noordelijke staten. Veel inwoners van het Zuiden trokken daarom ook naar het Noorden op zoek naar rijkdom en welvaart. Hierdoor ontstond in inwonersaantallen een scheve verhouding wat indirect weer gevolgen had voor de bestuurlijke macht van het Zuiden.

Het aantal afgevaardigden in het Huis van Afgevaardigden werd en wordt nog steeds bepaald naar het aantal inwoners van de staat in kwestie. Aangezien de Zuidelijke staten veel dunner bevolkt waren dan de Noordelijke hadden zij minder afgevaardigden in het Huis van Afgevaardigden en was hun politieke invloed daarom ook beperkt. De inwoners voelden zich dan ook wederom overheerst door een superieure overheid, een angst die was blijven hangen na de Amerikaanse Revolutie. Deze spanningen werden nog redelijk onder controle gehouden door het aantal senatoren in de Senaat aangezien elke staat twee senatoren mocht afvaardigen.

In 1860 werd Abraham Lincoln verkozen tot president van de Verenigde Staten en zijn verkiezing zorgde ervoor dat de spanningen snel opliepen. Feitelijk is zijn verkiezing een grote reden voor het uitbreken van de oorlog. Hoewel hij zich tijdens zijn campagne vrij neutraal had opgesteld ten opzichte van de slavernij, was toch algemeen bekend dat hij geen voorstander ervan was. Volgens Lincoln wou hij alleen voorkomen dat de slavernij zich westwaarts zou uitbreiden met de vorming van nieuwe staten aldaar. De Zuidelijke staten zagen met zijn verkiezing hun manier van leven echter in gevaar komen en nog geen 2 maanden na zijn verkiezing begonnen enkele Zuidelijke staten zich af te scheiden.

Op 20 december 1860 scheidde South Carolina zich al eerste staat af van de Verenigde Staten, binnen korte tijd gevolgd door Florida, Georgia, Mississippi, Alabama, Louisiana en Texas. Niet overal in het Zuiden was iedereen het eens met de afscheiding en het zou nog enkele tijd duren voordat ook andere staten zich zouden voegen bij wat nu de Geconfedereerde Staten van Amerika heette. Tegen het einde van mei 1861 was dit nieuwe stukje Amerika compleet met de toevoeging van Virginia, Arkansas, Tennessee en North Carolina. De staat Virginia werd zelfs in twee delen opgesplitst aangezien er in het westen enkele county’s tegen de afscheiding waren. Zij vormden daarom de staat West Virginia en voegden zich bij de Verenigde Staten, ook wel bekend nu als de Unie.

Op 9 februari 1861 kozen de Geconfedereerde Staten van Amerika hun eigen president, de voormalige legerofficier Jefferson Davis, en stelden zij een eigen grondwet op. Deze grondwet verschilde niet veel van de al bestaande grondwet, alleen kregen de staten meer eigen rechten. Ook werd uiteraard de slavernij beschermd in deze nieuwe grondwet.

De algemene verwachting in vooral het Noorden was dat de oorlog snel beslist zou zijn in uiteraard hun voordeel. Volgens de Noordelijke denkwijze hadden zij het superieure leger en bestond het Zuidelijke leger alleen uit snel bij elkaar gezochte boeren zonder ervaring. Dit was ook grotendeels waar, maar de Zuidelijke soldaten maakte veel goed met hun doorzettingsvermogen en hun kennis van het terrein waarop gevochten werd. Later in de oorlog werd Generaal Robert E. Lee benoemd tot hoofd van de Zuidelijke strijdkrachten en dit mag gerust een goede zet genoemd worden. Lee was een uitstekend strateeg en mede dankzij zijn hulp wisten de Geconfedereerden het nog vrij lang uit te houden.

Op 12 april 1861 vond het eerste incident plaats van de Amerikaanse Burgeroorlog wanneer Geconfedereerde troepen onder leiding van Generaal Pierre Beauregard het Noordelijke Fort Sumter aanvallen. Dit fort op Zuidelijk grondgebied, namelijk nabij Charleston, South Carolina, wordt ruim 36 uur beschoten met een reeks kanonnen en uiteindelijk geven de Noordelijke troepen in het fort zich over. President Lincoln reageerd op de aanval door een oproep te doen voor het aanmelden van mannen voor het leger. De Amerikaanse Burgeroorlog is officieel een feit.

De eerste grote slag van de oorlog vindt plaats bij de rivier Bull Runn en hier vindt de zogenaamde Eerste Slag bij Bull Runn plaats, ook wel bekend als de Eerste Slag bij Mannasas. Hier nemen op 21 juli 1861 40.000 soldaten van de Unie het op tegen rond de 30.000 soldaten van de Geconfedereerden. Tot ieders grote verbazing moeten de Noordelijke manschappen de benen nemen en viert het Zuiden haar eerste grote overwinning. De Zuidelijke troepen onder leiding van Generaal Beauregard en Thomas J. Jackson laten hier aan president Lincoln zien dat de oorlog niet zomaar gewonnen zal worden. Thomas Jackson verdient hier de legendarische bijnaam “Stonewall” Jackson aangezien zijn brigade meerdere aanvallen van de Noordelijken afslaat en blijft staan als een muur.

President Lincoln realiseerde zich dat de oorlog wel eens langer zou kunnen duren dat hij vooraf gepland had. Hij bereidde zichzelf en zijn leger daarom ook voor op een langdurige strijd en hij gaf de opdracht nieuwe scenario’s op te stellen om dit onverwachte verloop te kunnen voorspellen. Eén van zijn Generaals, de ervaren Winfield Scott, kwam met een plan om het Zuiden geheel van de buitenwereld af te snijden en zo de uitvoer van goederen voor geld en de invoer van andere goederen zoals wapens onmogelijk te maken. Dit plan kwam bekend te staan als het zogenaamde Anacondaplan. Officieel werd het plan nooit goedgekeurd maar president Lincoln liet bepaalde onderdelen van het plan in werking stellen. Zo werd onder andere de gehele kustlijn geblokkeerd door de Noordelijke marine, iets dat zeer succesvol bleek te zijn.

Uiteraard werd er ook op land nog regelmatig gevochten en de hoeveelheid grote en kleine veldslagen zijn talloos. Over en weer worden overwinningen geboekt, maar voor het overgrote deel is het Zuiden op de winnende hand. Eén van de bekendste veldslagen in deze vroege periode van de oorlog is de Slag bij Shiloh op 6 en 7 april 1862. Hier verrassen Geconfedereerde troepen de totaal onvoorbereide manschappen van de Noordelijke generaal Ulysses S. Grant. Het gevolg is ruim 13.000 doden aan Noordelijke zijde en ruim 10.000 doden aan Zuidelijke. Dit was tot dan toe het grootste aantal slachtoffers dat gevallen was bij Amerikaanse oorlogen, inclusief de totale Amerikaanse Revolutie. President Lincoln staat onder druk om Generaal Grant van zijn positie te verlossen, maar volgens eigen zeggen kan hij de beste man niet missen. Dit bleek later een wijselijk besluit.

Op 1 juni 1862 neemt Generaal Robert E. Lee dan eindelijk het commando op zich van het Zuidelijke leger, dit na het eerder meerdere malen geweigerd te hebben. Op 29 en 30 augustus 1862 vindt de Tweede Slag bij Bull Run plaats en hier nemen maar liefst 75.000 Noordelijke soldaten het op tegen 55.000 Zuidelijke soldaten. Dat het aantal manschappen niet altijd doorslaggevend is bij dit soort veldslagen, blijkt wel uit het feit dat de Zuidelijke troepen wederom de overwinning pakken. De Noordelijke Generaal Pope moet het afleggen tegen de superieure tactieken van de Zuidelijke Generaals James Longstreet en Thomas “Stonewall” Jackson. Pope wordt na deze slag dan ook door president Lincoln uit zijn functie ontheven.

Op 4 september 1862 maakt Generaal Robert E. Lee een redelijk gedurfd besluit door met ruim 50.000 manschappen de Noordelijke staten binnen te wandelen. Dit doet hij omdat hij hoopvol is dat hij daar eens en voor altijd de oorlog kan beëindigen in Zuidelijk voordeel. Met de goede verloop van de laatste paar veldslagen in zijn achterhoofd zet hij koers richting Washington, waar hij helaas voor hem, nooit aan zal komen. Op 17 september 1862 komt zijn opmars tot een eind bij het plaatsje Sharpsburg in de staat Maryland. Hier leveren Noordelijke en Zuidelijke troepen verbeten strijd wat uiteindelijk resulteert in 26.000 doden en gewonden. Lee moet de aftocht blazen en trekt zich terug richting Virginia. Deze slag komt bekend te staan als de Slag bij Antietam of zoals de Zuidelijken het noemde, de Slag bij Sharpsburg.

Op 1 januari 1863 kondigde president Lincoln de zogenaamde Emancipation Proclamation aan. Een nieuwe wet die ervoor zorgde dat alle slaven vrij waren in alle Amerikaanse staten, dus ook de Zuidelijke staten. De enige staten waarin de slavernij niet werd afgeschaft waren de zogenaamde grensstaten. Deze staten hoorden bij Zuid noch Noord en Lincoln had deze staten nodig aangezien hun steun voornamelijk uitviel naar het Noorden. Deze beslissing was dus puur politiek gericht. Jaren geleden had Lincoln aangegeven dat de oorlog ging om het behoud van de Unie, maar met de uitvaardiging van de Emancipation Proclamation voegde hij een nieuw hoofdstuk toe aan de strijd, namelijk de afschaffing van de slavernij. Landen over de gehele wereld schaarden zich nu achter de Unie en overal in het Noorden werd feestgevierd. In het Zuiden drong het nieuws langzaam door en veel slaven besloten te vluchten naar het Noorden waar ze een vrij mens zouden zijn. Lincoln hoopte verder op de steun van deze voormalige slaven door ze in te kunnen lijven in het leger en zo de slagkracht van zijn leger te vergroten. Complete zwarte divisies werden opgericht om strijd te kunnen leveren met hun voormalige overheersers.

De volgende grote veldslag vond plaats van 1t/m 4 mei 1863 vlakbij het plaatsje Fredericksburg, Virginia. Hier vond de zogenaamde Slag bij Chancellorsville plaats en deze slag zou de boeken in gaan dankzij de superieure tactieken van Generaal Robert E. Lee. Zijn Zuidelijke troepen namen het op tegen de Noordelijke troepen van Generaal Joseph Hooker. Hoewel Lee qua manschappen ver in de minderheid was wist hij dankzij enkele gedurfde en briljante zetten toch de overwinning op te eisen. Dit is extra bewonderenswaardig als je bedenkt dat het Noorden met ruim 130.000 soldaten aan het strijdtoneel verscheen en het Zuiden met “slechts” 60.000. Meer dan de helft minder manschappen en toch wist Lee de overwinning te pakken. Zijn overwinning werd echter overschaduwd door het verlies van één van zijn beste generaals, Thomas “Stonewall” Jackson. Een verlies dat Lee zou omschrijven als het verliezen van zijn rechterarm. Jackson was ook Lee’s meest prominente generaal en medebedenker van het ingenieuze plan dat het Zuiden de overwinning zou brengen bij de Slag bij Chancellorsville.

Na woord over het grote verlies van het Noorden bij Chancellorsville is president Lincoln geschokt. De koppen van enkele vooraanstaande generaals moeten dan ook rollen en zij worden vervangen door anderen. Alles leek er nu op dat het Zuiden aan de winnende hand was, iets dat in het Noorden uiteraard niet met gejuich ontvangen werd. Alles zou echter veranderen bij de grootste en bloederigste veldslag die de Amerikaanse Burgeroorlog zou kennen en een slag die vaak wordt omschreven als het keerpunt in de oorlog, de Slag bij Gettysburg.

Van 1 juli tot 3 juli 1863 vond deze slag plaats bij het plaatsje Gettysburg in de staat Pennsylvania. De slag begon vrij klein maar uiteindelijk waren er meer dan 160.000 troepen bij de slag betrokken. Het leger van generaal Robert E. Lee rukte op richting belangrijke en grote steden als Philadelphia, Baltimore en zelfs Washington. Dit was iets dat het Noorden uiteraard niet kon laten gebeuren en generaal George G. Meade trok erop uit om Lee te onderscheppen. Bij Gettysburg troffen de twee legers elkaar bij toeval toen de Noordelijke soldaten een groep Zuidelijken in het oog kreeg. Deze groep was op zoek naar schoenen voor het altijd in nood verkerende Zuidelijke leger wat betreft voorraden. Deze toevallige ontmoeting zette alles in een stroomversnelling en veel experts denken dat deze ontwikkeling misschien wel de reden is geweest dat de slag verliep zoals hij deed. Generaal Lee was verre van klaar met de voorbereidingen op de slag en moest nu halsoverkop de strijd in trekken met zijn manschappen.

Op de eerste dag van de gevechten viel de balans nog uit in het voordeel van het Zuiden, maar dit zou niet zo blijven. Op de tweede dag liep de strijd nog redelijk gelijk op, maar de derde dag zou de doorslag geven. Op deze dag werd een groot gedeelte van de Zuidelijke infanterie in de pan gehakt toen zij de Noordelijke linies aanvielen bij Cemetery Ridge. De opstelling van het Noordelijke leger en het terrein dat zij perfect in hun voordeel benut hadden gaven de doorslag en Lee moest zijn leger terugtrekken richting Virginia. In totaal kwamen er 51.000 soldaten om het leven bij deze bloederige veldslag.

Enkele maanden na de veldslag zou president Lincoln één van zijn meest beroemde toespraken houden op 19 november 1863 op de plaats van de veldslag, de zogenaamde Gettysburg Address. Tijdens een herdenking voor alle gevallen soldaten hield Lincoln een voor die tijd vrij korte toespraak van slechts enkele minuten, maar de manier waarop hij de toesprak bracht en hoe deze geschreven was, zorgde ervoor dat zijn woorden legendarisch zijn geworden. De tekst van de Gettysburg Address is vandaag de dag dan ook te vinden op één van de monumenten ter nagedachtenis aan president Lincoln, de Lincoln Memorial in Washington D.C.

De Slag bij Gettysburg was de laatste poging van Lee om de oorlog te beslissen op Noordelijk grondgebied. Hij zou zelfs nooit meer voet zetten in de Noordelijke staten en hiermee was eigenlijk alle hoop op een overwinning verloren. Dit werd nog eens versterkt door het feit dat Generaal Ulysses S. Grant na lange tijd eindelijk het plaatsje Vicksburg in handen kreeg. Het Noorden had nu in feite controle over de Mississipi rivier en sneed hiermee het Zuidelijke leger in tweeën. Grant was nu één van de belangrijkste generaals van het Noorden en zou van president Lincoln de volledige controle krijgen over het verloop van de oorlog in het westen.

Eind november 1863 boekte Grant wederom een belangrijke overwinning door bij de Slag bij Chattanooga het Zuidelijke leger onder commando van Generaal Braxton Bragg te verslaan. Deze overwinning zorgde ervoor dat het Zuiden haar laatste beetje controle over de staat Tennessee verloor en hiermee stond de deur open voor een Noordelijke invasie van het Zuiden. Begin maart 1864 gaf president Lincoln Generaal Grant de leiding over het voltallige Noordelijke leger.

Grant sloeg zijn hoofdkwartier op in het oosten en liet het commando van zijn eigen legers in het westen overnemen door Generaal William T. Sherman. Lincoln en Grant besloten dat de enige manier om de oorlog te winnen de totale vernietiging van het Zuidelijke leger zou zijn. Ze besloten daarom ook tot een grote campagne waarbij alle legereenheden betrokken zouden zijn. Vanuit meerdere richtingen en op meerdere plekken zou het Zuidelijke leger hard getroffen worden door een reeks goed gecoördineerde aanvallen. Generaal Grant zelf zou samen met zijn generaals Meade en Butler Richmond aanvallen waar Generaal Lee persoonlijk op hen zou wachten. Inname van Richmond zou de voltooiing van het laatste gedeelte van het Anacondaplan betekenen. Generaal Sherman zou tegelijkertijd richting Atlanta trekken en ook op andere plekken zouden strategische doelen aangevallen worden.

In de maanden hierna zou er hard gevochten worden op deze plaatsen en vele levens zouden geëist worden. Grant slaagde er uiteindelijk toch in om Lee terug te dringen richting Richmond. De twee legers zouden elkaar treffen bij het plaatsje Petersburg waar een maandenlang beleg volgde. Gedurende maar liefst negen maanden zouden de twee legers elkaar meerdere malen treffen waarna Lee gedwongen was de aftocht te kiezen richting North Carolina. Ook Atlanta werd ingenomen en de oorlog lijkt definitief beslist in Noordelijk voordeel. Generaal Lee weet nog de legers van Generaal Johnston te bereiken maar al snel worden zij verslagen door het veel betere en grotere leger van Grant van maar liefst 280.000 man. Generaal Robert E. Lee doet dan vervolgens wat ook het beste is voor zijn mannen en dat is overgeven.

Op 9 april 1865 tekent Generaal Lee in het Appomattox Court House de overgave aan de Noordelijke legers. De overgave van Lee betekende niet gelijk het einde van alle gevechten. Kleine groepjes soldaten bleven zich verzetten maar ongeveer een maand na de overgave waren ook deze groepjes verslagen en was de rust teruggekeerd in de Verenigde Staten. Gek genoeg was de laatste slag die geleverd werd in de oorlog een overwinning voor de Zuidelijken, maar dit mocht uiteraard niet meer baten.

Nu de oorlog tot een einde was gekomen werden de wonden gelikt en de balans opgemaakt. Er waren ruim 970.000 slachtoffers gevallen waarvan 620.000 doden. Na de oorlog werd slavernij officieel verbannen door meerdere hoofdstukken toe te voegen aan de grondwet. Hoofdstuk 13, 14 en 15 werden toegevoegd en hierin werd slavernij verboden, mochten gekleurden stemmen en kregen ze ook wettelijke bescherming. Lincoln was van mening dat het land hersteld moest worden in de oude glorie en noemde dit plan de Reconstruction. Het plan was opgesteld met als voornaamste reden een herhaling van de oorlog te voorkomen. Echt tot uitvoering kwam dit plan nooit aangezien President Lincoln op 14 april 1865 werd neergeschoten tijdens een bezoek aan Ford’s Theatre in Washington D.C. Een dag later overleed hij aan zijn verwondingen. De dader, John Wilkes Booth, wist te ontsnappen maar kwam een kleine twee weken later toch aan zijn einde toen hij werd gevonden en neergeschoten.De opvolger van President Lincoln, Andrew Johnson, was niet in staat de Reconstruction tot een goed einde te brengen en hij was zelfs de eerste president die werd afgezet tijdens een zogenaamde Impeachment.

Het Zuiden viel ten prooi aan rovers en plunderaars en de banden tussen Noord en Zuid werden nooit geheel genezen, maar langzaam maar zeker wist het Zuiden zich te herstellen.

Terugkijkend op de Amerikaanse Burgeroorlog kunnen we zeggen dat deze oorlog het begin was van de moderne oorlogvoering. Ten eerste waren er de ontwikkelingen op wapengebied. In bijvoorbeeld de Amerikaanse Revolutie werd er gevochten met wapens die na elk schot herladen moesten worden, maar in de burgeroorlog werden er wapens ontwikkeld die meerder schoten achter elkaar konden afvuren. Er werden zelfs geheel nieuwe wapens uitgevonden en de bekendste hiervan is toch wel de Gatling Gun, de voorloper van de mitrailleur. Vooral op het gebied van de oorlog op zee waren er grote vooruitgangen. De zogenaamde Ironclads waren de eerste gepantserde metalen schepen die gebruik maakte van stoommotoren. Ook werd er gebruik gemaakt van onderzeeërs en werden wapens als de torpedo ontwikkelt.

Ook op land waren er enkele nieuwe ideeën en dan vooral de manier van oorlog voeren. In voorgaande oorlogen liepen de twee strijdende partijen naar elkaar toe tot op enkele meters van elkaar. Hier werden dan de eerste schoten gelost waarbij er uiteraard op de voorste rijen veel slachtoffers vielen. Met de komst van wapens die meerdere schoten konden lossen was deze tactiek achterhaald en bestookten de legers elkaar van grotere afstanden. De voorgaande tactiek vroeg verder ook niet om veel geheimzinnigheid aangezien de legers elkaar toch moesten naderen om schoten te kunnen lossen. Het gebruik van wapens die meerdere schoten konden lossen en bovendien een grotere reikwijdte hadden zorgde ervoor dat het in een hinderlaag laten lopen van de tegenstander veel belangrijker werd. Zo kon de aanvallende partij de ander gelijk grote verliezen toebrengen.

Misschien wel de grootste omschakeling was de oorlog in de steden. Voorheen werd er afgesproken op een stuk open vlakte en vielen de twee legers elkaar aan. Nu werden steden bestookt en zelfs voor het eerst gebombardeerd met salvo’s van kanonnen. Deze manier van oorlog voeren was vooral in trek bij de Noordelijken en behoorde tot de totale oorlog van Grant en Sherman aan het einde van de oorlog. Zij dachten dat om de winst te kunnen pakken niet alleen soldaten gedood moesten worden maar ook alle voorraden, steden, infrastructuur aangepakt moesten worden en zelfs burgers het moesten ontgelden.

Uiteraard zijn er in Amerika vele films en series gemaakt met de burgeroorlog als onderwerp. In deze films en series wordt vaak veel uitgelegd over de gang van zaken en het leven van bepaalde personen. Zeker het bekijken waard dus voor geïnteresseerden Enkele bekende en interessante titels zijn onder andere Glory (1989), Gettysburg (1993), Gods and Generals (2003), North & South (1985), Shenandoah (1965). Vooral de film Gettysburg en Gods and Generals zijn de moeite waard aangezien er hier veel bekende generaals en veldslagen uit de oorlog voorbijkomen.

Als laatste zullen we nog even kort kijken naar enkele belangrijke personen uit de Amerikaanse Burgeroorlog. Deze personen hebben allen een belangrijke rol gespeelt in het verloop van de oorlog en de uitkomst ervan en sommige zijn uitgegroeid tot legendarische figuren uit de Amerikaanse geschiedenis.

* Abraham Lincoln
De 16e president van de Verenigde Staten van Amerika en erg belangrijk voor de oorlog aangezien zijn verkiezing een groot reden was voor het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog. President Lincoln ligt begraven op de Oak Ridge Cemetery in Springfield, Illinois.

* Jefferson Davis
De eerste en enige president van de Geconfedereerde Staten van Amerika of ook wel het Zuiden. Davis was militair die op de bekende militaire academy West Point had gezeten. Hij vocht onder andere in de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog waar hij de rang van Kolonel behaalde. Na zijn militaire carrière ging hij de politiek in en na enkele mislukte pogingen kwam in de Senaat terecht. Na de afscheiding van Mississippi werd hij benoemd tot president van de Zuidelijke staten. Uiteraard verloor hij de oorlog en werd hij veroordeeld wegens verraad. Hij zat een korte straf uit en nadat hij vrijgekomen was probeerde hij zijn politieke carrière weer op te pakken. Hij werd weer verkozen voor de Senaat maar hij weigerde de functie en hij mocht sowieso geen politieke functies meer uitoefenen aangezien hij zijn burgerrechten was kwijtgeraakt als straf voor zijn verraad.

* Ulysses S. Grant
Eén van de bekendste generaals aan Noordelijke zijde en tevens wordt hij gezien als de man die de burgeroorlog wist te beëindigen Na het afronden van West Point begon hij zijn militaire carriere. Na het uitbreken van de burgeroorlog stond Grant klaar om te gaan vechten tegen de Zuidelijken. Hij kreeg de rang van kolonel bij de 21ste infanterie van Illinois. Hij behaalde veel overwinningen onder ander bij de Slag bij Shiloh en verdiende al snel de rang van generaal. Na Shiloh kreeg hij de opdracht de stad Vicksburg in te nemen en uiteindelijk wist hij de stad in te nemen. Grant kwam bekend te staan als één van de grootste militaire strategen van de burgeroorlog. Zijn tactieken waren vooruitstrevend en na het innemen van Vicksburg kreeg Grant het commando over de westelijke legers.

President Lincoln begon al snel in te zien dat Grant de man was die het Noorden de overwinning kon brengen en gaf de man een promotie en het volledige commando over de Noordelijke legers. Dit pakte goed uit aangezien Grant de overwinning naar zich toe wist te trekken. Als dank en eerbetoon werd Grant benoemd tot een geheel nieuwe rang, namelijk General of the Army. Grant besloot na de oorlog de politiek in te gaan, mede door de slechte regering van president Andrew Johnson, de opvolger van de inmiddels vermoorde Lincoln. In 1868 werd hij verkozen tot de 18e president en begon hij aan zijn nieuwe carrière. Uiteindelijk zou Grant twee termijnen president blijven maar in tegenstelling tot zijn militaire carrière was zijn presidentschap niet echt succesvol te noemen. Zijn regering werd bekend dankzij enkele schandalen en corruptie. Na zijn presidentschap vervulde hij nog enkele niet politieke functies en op 23 juli 1885 stierf hij aan de gevolgen van keelkanker. Ulysses S. Grant ligt tegenwoordig begraven in New York City, in Riverside Park waar een groot mausoleum staat met de naam Grant’s Tomb . Dit mausoleum is open voor publiek en wordt beheerd door de National Parkservice. Grant’s portret is te vinden op het 50 dollar biljet van de Verenigde Staten.

* Robert E. Lee
De belangrijkste generaal aan Zuidelijke zijde. Uiteraard heeft ook Lee de West Point academy doorlopen en vocht hij onder andere in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. Na deze oorlog vervulde hij de functie van superintendant aan West Point. Hij was dus in feite de baas over de academie. Drie jaar lang vervulde hij deze functie waarna hij weer het gewone leger inging. Hij werd kolonel en klom langzaam op binnen de ranken van het leger.

Toen de burgeroorlog op het punt van uitbreken stond, bood president Lincoln hem het commando over de Noordelijke legers aan. Dit weigerde Lee aangezien hij loyaal was aan zijn geboortestaat Virginia. Hij trad toe tot het leger van de Geconfedereerde Staten van Amerika waar hij het commando kreeg over alle troepen in Virginia en werd hij de militair adviseur van president Davis. Uiteindelijk werd Lee benoemd tot commandant van het volledige Zuidelijke leger en hij wist enkele belangrijke veldslagen te winnen. Dat het uiteindelijk niet genoeg was blijkt wel het feit dat de oorlog verloren werd. Lee tekende persoonlijk de overgave waarna hij zich terug trok op zijn boerderij. Enkele weken later kreeg hij echter de positie van directeur aangeboden van Washington College, dat later vernoemd werd naar hem en nu als Washington and Lee University door het leven gaat. Deze functie zou hij uitvoeren tot aan zijn dood op 12 oktober 1870 aan de gevolgen van een longontsteking die weer voortkwam uit een hersenbloeding die hij twee eerder opgelopen had. Lee werd begraven in Lee Chapel op het terrein van de Washington and Lee University in Lexington, Virginia. Tot op deze dag ligt hij hier begraven en zijn graf is ook te bezoeken.

Thomas “Stonewall” Jackson

Deze Generaal van de Zuidelijke legers wordt gezien als één van de belangrijkste generaals onder Robert E. Lee, een feit dat Lee ook zelf bevestigde. Hij wordt tevens gezien als één van Amerika’s grootste militaire strategen en zijn acties tijdens de Shenandoah campagne zijn de geschiedenisboeken ingegaan als ronduit briljant. Na het doorlopen van West Point, diende Jackson zoals velen in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. Na deze oorlog nam Jackson een positie aan bij de Virginia Military Institute in Lexington. Zijn functie was omvangrijk en had een erg mooie naam, namelijk Professor of Natural and Experimental Philosophy and Instructor of Artillery. Tegenwoordig worden zijn lessen nog steeds gegeven aan het instituut aangezien die worden gezien als tijdloos.

Toen de burgeroorlog uitbrak ging Jackson nieuwe soldaten opleiden, maar al snel kreeg hij een commando toegewezen. Hij vormde toen de legendarische Stonewall Brigade, een groep soldaten die persoonlijk door hem getraind waren en uitgroeide tot de meeste geduchte van het Zuidelijke leger. Hij verdiende zijn bijnaam tijdens de First Battle of Bull Run, aangezien hij en zijn manschappen meerdere aanvallen van de Noordelijke legers afsloegen en bleven staan als een muur. Tijdens de Battle of Chancellorsville kwam het leven van de legendarische generaal pijnlijk tot een einde. Aan het einde van een dag hard vechten reden Jackson en manschappen terug richting het kamp toen ze werden aangezien voor Noordelijke soldaten door hun eigen Zuidelijke collega’s. Het vuur werd op ze geopend en Jackson werd driemaal geraakt. Zijn linkerarm moest geamputeerd worden en 8 dagen later stierf hij aan de gevolgen van een longontsteking.
Robert E. Lee zou het sterven van Jackson aanduiden als het verliezen van zijn rechterarm en hij verloor hiermee één van zijn belangrijkste generaals.

Thomas “Stonewall” Jackson ligt begraven nabij zijn oude school, de Virginia Military Institute in Lexington op de Stonewall Jackson Memorial Cemetery.

George Meade

Deze Noordelijke generaal kwam bekend te staan als de man die Robert E. Lee versloeg tijdens de Slag bij Gettysburg. Net als alle andere generaals van de Burgeroorlog doorliep Meade de West Point Academy en vocht hij in de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog. Toen de burgeroorlog een feit was werd hij gepromoveerd tot generaal en kreeg hij het commando over een de Brigade of Pennsylvania Reserves, een brigade bestaande uit vrijwilligers. Meade vocht in vrijwel alle grote veldslagen van de burgeroorlog, maar wist zich voor het eerst te onderscheiden tijdens de Battle of South Mountain. Tijdens de Battle of Fredericksburg wist Meade als enige van de Noordelijke divisies een gaat te slaan in de Zuidelijke linies, een actie waarvoor hij later promotie zou ontvangen. In 1863 kreeg Meade het commando aangeboden over de Army of the Potomac, iets dat hem zeer verbaasde aangezien er meerdere generaals waren die hoger in rang waren als hij. Slechts drie dagen nadat hij het commando overgenomen had zou Meade het leger van Robert E. Lee treffen tijdens de Slag bij Gettysburg. Meade wist de slag op zijn naam te schrijven, een slag die wordt gezien als een keerpunt in de oorlog. Meade kreeg echter wel kritiek van onder andere president Lincoln dat hij niet genoeg gedaan had om de legers van Lee te stoppen in hun terugtrekking richting Virginia.

In 1864 werd generaal Ulysses S. Grant benoemd tot bevelhebber van de Noordelijke legers. Meade en zijn Army of the Potomac vielen nu rechtstreeks onder Grant en gedurende de rest van de oorlog zouden de twee mannen samen verblijven op het hoofdkwartier van de Noordelijke legers. Tijdens en na de oorlog kreeg Meade veel lofuitingen over zijn commando te horen, maar ook veel kritiek. Het moet echter gezegd worden Meade de enige generaal is van de Noordelijke legers die nooit een slag verloor die hij zelf begonnen was. Na de oorlog vervulde Meade nog diverse posities binnen het leger en was onder andere commissioner of Fairmount Park in Pennsylvania. Hij stierf op 6 november 1872 aan de gevolgen van een longontsteking. Hij ligt begraven op Laurel Hill Cemetery in Philadelphia, Pennsylvania