Al vele jaren volg ik de Amerikaanse politiek op de voet. Vooral tijdens verkiezingsjaren smul ik van het circus dat ook in ons land veel media aandacht trekt. Vanaf de eerste caucuses in de dorpshuisjes van Iowa tot de ontknoping in november, alles wil ik weten. In 2003 besloot ik om geregeld een blog bij te houden en in 2012 was ik zelfs een week in Washington om live de herverkiezing van Obama mee te maken.
En nu zit ik vaak verdwaast naar de tv te staren, frons regelmatig mijn wenkbrauwen en denk: wat gebeurt hier? America, where have you gone? Dit heeft niks meer met politiek te maken! Dan maar met mijn columns over de aankomende verkiezingen beginnen als Donald Trump van het toneel is verdwenen, dacht ik nog. Tegen die tijd zal het wel over serieuze politiek gaan. Ik gaf hem tot New Hampshire en dan zou het over zijn. Niks is minder waar. Trump heeft de nominatie op zak en nu is het aan mij de taak om daar iets zinnigs over op papier te zetten en dat valt niet mee. Op zoek naar zijn standpunten en plannen stuit ik vaak op het probleem dat ze of onhaalbaar zijn (de muur tussen Mexico en de Verenigde Staten waar Mexico voor gaat betalen) of ze veranderen per interview dat hij geeft. Er is geen touw aan vast te knopen.
America, where have you gone?
Is Trump in november totaal kansloos? Waarschijnlijk wel. Volgens de meeste peilingen ligt hij nu al een straatlengte achter op Hillary Clinton. Hij heeft deze week zijn campagneteam opnieuw opgeschud maar het is de vraag of ze op tijd zijn om de schade van het afgelopen jaar te herstellen. Mocht er tussen nu en begin november nog een grote aanslag plaatsvinden in Amerika dan kan het nog helemaal anders worden maar zo niet dan zie ik het somber in voor hem. Mocht Trump in november onverhoopt winnen dan zijn de rapen gaar. Niet alleen voor de Amerikanen maar ook de rest van de wereld gaan dan een onzekere tijd tegemoet.
Is Hillary Clinton dan de reddende engel? Had me dat acht jaar geleden gevraagd en ik had volmondig ‘ja’ gezegd maar nu twijfel ik toch. Wat de Verenigde Staten nu meer dan ooit nodig heeft is een staatsman (of -vrouw) die iets kan doen aan de grote verdeeldheid die er al jaren heerst in de Amerikaanse politiek. En Hillary Clinton wordt zo gehaat door rechts Amerika dat haar dat zeker niet gaat lukken. Ook in haar eigen achterban zijn morrende geluiden te horen. Haar koele, berekenende uitstraling en zelfgenoegzaamheid gaan steeds meer mensen tegenstaan. Daar waar Donald Trump te pas en te onpas in elke microfoon zijn ongezouten meningen roept is een persconferentie van Clinton een zeldzaamheid omdat ze bang is voor vragen over het e mail schandaal of haar rol als minister van buitenlandse zaken tijdens de aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi.
Het gaat nu niet meer over politiek. Niet over de voortzetting van ‘Obamacare’, gun control, achterstelling van de zwarte bevolking, de nog steeds niet benoemde nieuwe rechter van het Hooggerechtshof of de nog steeds te hoge werkloosheid. Ik hou mijn hart vast voor wat er straks tijdens de debatten nog gaat gebeuren want de partijen staan nergens meer voor. Dit betekent dat de ongelijkheid alleen maar groter wordt en de banken machtiger, ongeacht wie er president wordt.
Wat Amerika nodig heeft is een type Franklin D. Roosevelt, een Abraham Lincoln (alleen dan zonder de burgeroorlog natuurlijk). Een president die het land na een moeilijke tijd weer tot elkaar kan brengen. Zo een president gaat Donald Trump niet worden en ook Hillary zal uit een ander vaatje moeten gaan tappen om het land bij elkaar te houden. Al met al dus geen vrolijk toekomstbeeld. Maar schrijf de Verenigde Staten niet af, ze hebben grotere crises als deze doorstaan en zijn daar vaak sterker uitgekomen. Menig Amerikaan heeft op school het Gettysburg adress uit zijn hoofd moeten leren. De toespraak van Lincoln, uitgesproken tijdens het dieptepunt van de burgeroorlog bij een bezoek aan het slagveld van Gettysburg, eindigt met de woorden “ That this nation, under God, shall have a new birth of freedom, and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth.”
Antal Toll
America, where have you gone?
