Ongetwijfeld keken veel Amerika-kenners afgelopen donderdag naar Mart Smeets. De Studie Sport-presentator gaf, in het kader van DWDD-University, een college over Amerikaanse sporten. Smeets sprak over de geschiedenis van sport in Amerika, over de organisatie van sport binnen de scholen, en over de grootste profleagues in de USA: de MLB, NBA, NHL, en de NFL. Over dat laatste vertelde Smeets bijvoorbeeld dat professionele teams vooral aan de oostkust te vinden zijn, en dat de selectieprocedure waardoor jonge atleten in deze professionele teams komen (de draft) uniek is voor Amerika. Via het draft systeem kiezen professionele clubs de meest talentvolle college atleten om voor hun team te gaan spelen, zo zei Smeets. Toch leidt het draft systeem niet tot de meest succesvolle teams. Het bewijs: een aantal spelers dat niet of zeer laat ge’draft’ werd, behoort tot de top in hun sport.
Het draft systeem wordt gebruikt om jonge, talentvolle spelers aan professionele clubs toe te wijzen. Tijdens de draft kiest een professioneel team steeds één speler per keer uit de poule met beschikbare spelers. Als het team een speler kiest, ontvangt deze het recht hem te contracteren en mag geen enkel ander team een bod doen. Wel mag de club deze speler ruilen tegen een andere speler, of tegen het recht om in de draft van het volgende jaar als eerste te kiezen. Het doel van deze draft is om te voorkomen dat een rijke club alle goede spelers opkoopt, waardoor het een sterrenteam kan opstellen en op die manier alles wint.
Undrafted free agents
Dit betekent echter niet dat alle beschikbare spelers ook daadwerkelijk door een club worden geselecteerd. Voor alle drafts geldt een vooraf bepaald aantal spelers dat gekozen mag worden. Dit aantal is afhankelijk van onder andere de grootte van de teams. Tijdens de NBA-draft mag elke club bijvoorbeeld 2 atleten voor hun team van maximaal 13 spelers selecteren. In totaal worden er 60 atleten gekozen, terwijl ieder jaar minstens het dubbele aantal atleten zich aanmeldt. Tijdens de NHL-draft wordt per club 7 spelers gekozen die zich bij een selectie van 23 voegen. Voor de NFL-draft zijn dat er in totaal 224 spelers (7 per team), maar is de lijst van ‘undrafted’ spelers, net als bij de NHL overigens, erg lang. Tijdens de MLB-draft mogen clubs maar liefst 40 atleten kiezen, maar lang niet alle spelers worden ook voor het eerste team geselecteerd. Alle clubs die in de MLB spelen hebben ook een tweede team dat speelt in de minor league, een niveau lager waarin de spelers zich een aantal jaren voorbereiden op het hoogste niveau. Dus, niet alle spelers die zich aanmelden voor de draft worden professionals in Amerika. Ondanks dat voor een select aantal de droom om professioneel te spelen in vervulling gaat bij deze draft, worden veel teleurgesteld omdat clubs hun talenten niet zien.
Udonis Haslem
Deze undrafted spelers zoeken hun heil in andere landen en proberen op die manier op te vallen bij Amerikaans clubs. Als ‘free agents’ kunnen zij dan los van het draft-systeem alsnog gecontracteerd worden en zo in Amerika spelen. Op de lijst met namen van atleten die niet gekozen werden tijdens de draft, maar toch als free agent in Amerika konden sporten, staat een aantal opvallende namen. Een daarvan is Udonis Haslem. In 2002 werd de net-afgestudeerde basketballer uit Florida niet gedraft en speelde daarom een jaar in Frankrijk. In 2003 werd de 2.07-meter lange forward alsnog geselecteerd door de Miami Heat, waarna hij in datzelfde seizoen nog werd gekozen in het NBA All-Rookie second team. Inmiddels is Haslem 34 jaar, en de Heat’s all-time leading rebounder. Bovendien heeft hij drie NBA-titels op zijn naam staan, iets dat Yao Ming (eerste keus in de 2002 draft) hem niet na heeft kunnen doen.
Adam Vinatieri
Net als Haslem speelde Adam Vinatieri in Europa nadat hij niet gekozen werd door een NFL-team. Teleurgesteld verhuisde de “kicker” in 1995 van South Dakota State University naar Amsterdam, waar hij slechts één jaar speelde. Het seizoen daarop werd hij door de New England Patriots geselecteerd, waar hij vervolgens niet onverdienstelijk speelde. In 2001 scoorde hij het gelijkmakende en zelfs winnende goal tijdens de play-off wedstrijd tegen Oakland. In 2002 en 2004 was hij bovendien belangrijk toen hij beslissende doelpunten maakte waardoor de Pats uiteindelijk de Super Bowl wonnen.
Geoff Courtnall
Het kan ook bijna niet anders of NHL-clubs hebben met verbazing gekeken naar Geoff Courtnall. Toen Courtnall in 1983 als undrafted free agent een contract tekende bij de Boston Bruins, had waarschijnlijk niemand verwacht dat hij uiteindelijk drie keer het all star team zou halen. Tijdens zijn 17 jaar als professional in de NHL bereikte Courtnall met zijn team maar liefst 15 keer de playoffs, waarvan hij een keer, in 1988, ook nog de Stanley Cup won. Haslem, Vinatieri en Courtnall zijn dus voorbeelden van spelers die niet gekozen zijn tijdens de draft, maar toch uitblonken in respectievelijk basketbal, American football en ijshockey.
Tom Brady
Vergelijkbaar is het voorbeeld dat Mart Smeets noemde tijdens zijn college: Tom Brady. Smeets vertelde over de blijdschap van Brady toen hij in 2000 gekozen werd, en ondersteunde dit met een filmpje. Echter, Brady werd niet herkend als het supertalent dat hij nu is. Hij werd namelijk pas gekozen nadat zijn naam 198 keer níet genoemd was. Ook werd hij, toen de New England Patriots hem kozen, de vierde QB- back up. De andere drie spelers op die positie waren Drew Bledsoe, John Friesz en Michael Bishop. Met andere woorden, er moest wel heel wat gebeuren voordat Brady dat seizoen in actie zou komen. Maar Brady bewees al snel zijn waarde voor het team en in zijn tweede seizoen werd hij de startende QB. Ook in de jaren bij de Patriots die daarop volgden was Brady succesvol, met als een van de hoogtepunten de Super Bowl van dit jaar.
Kortom, het draft systeem waarover Mart Smeets in zijn DWDD-University college vertelde kent voor- en nadelen. Het voordeel van dit systeem is dat de professionele leagues beschermd worden tegen grote niveauverschillen. Ook krijgen jonge atleten op deze manier de kans om professioneel te gaan spelen. Het nadeel is echter dat met dit systeem niet altijd de meest succesvolle spelers gecontracteerd worden. Dit blijkt wel uit het feit dat de voorbeelden die hierboven genoemd zijn niet gedraft werden, maar toch veel hebben betekent in hun sport. Het is daarom belangrijk voor Amerikaanse sport-fans om niet alleen de spelers te volgen die geselecteerd worden door middel van drafts. Natuurlijk staan deze spelers garant voor mooie sportmomenten, maar die momenten zal je ook zeker zien bij de undrafted free agents die in Europe gaan spelen.
Suzanne
29-06-2015
Amerikaanse sporten – De draft
