Angels Landing is één van de blikvangers in het Zion National Park in het zuiden van Utah. De 454 meter hoge rotsformatie topt af op maar liefst 1 765 meter boven zeeniveau en is daarmee letterlijk en figuurlijk één van de hoogtepunten van één van de mooiste en meest veelzijdige nationale parken in de Verenigde Staten.
Deze plek stond vroeger bekend als ‘Temple of Aeolus’, wat bewijst dat ze al al heel lang tot de verbeelding spreekt van de bezoekers van het park. Zo loopt er al sinds 1926 een pad naar de top van de rots, waar je kan genieten van een magnifiek uitzicht over de Zion Canyon. De weg ernaartoe is echter niet voor watjes…
Het pad is namelijk een behoorlijke uitdaging voor de gemiddelde wandelaar. Het is niet minder dan 3,9 km lang en op bepaalde stukken loopt het net naast diepe afgronden en is het behoorlijk stijl. De wandeling is dan ook niet zonder risico’s en de National Park Service laat het niet na bezoekers van het park af te raden de tocht te maken met kinderen of bij slechte weersomstandigheden. Ondanks deze goede raad zijn er echter toch al meerdere mensen overleden op weg naar de top…
Het park is makkelijk te bezoeken via een shuttlebusdienst die de bezoekers naar de hoogtepunten van het park brengt. De wandeling naar Angels Landing begint aan the Grotto, één van de stopplaatsen van de shuttlebus. In het begin volg je de Virgin River en gaat het pad maar geleidelijk omhoog. Toch kan het hier al behoorlijk lastig worden, aangezien het pad op zanderige ondergrond begint en het in de zomer al snel behoorlijk warm kan worden in de vlakke zon.
Het pad verhardt echter al snel,maar dit betekent niet dat het makkelijker stappen wordt, aangezien het pad nu behoorlijk stijl begint te worden. Al snel krijg je enkel nog een bochtig bergpad te zien, zo ver het oog reikt. Een opeenvolging van bochten op een smal paadje leidt je de rotsformaties van Zion National Park binnen. Het toppunt van dit gedeelte is ‘Walter’s Wiggles’: een opeenvolging van maar liefst 21 stijle lussen die de laatste ‘rechte’ lijn betekenen naar Scout Lookout.
Velen stoppen hier de wandeling. Op Scout Lookout heb je namelijk al een behoorlijk indrukwekkend uitzicht op de valley en bovendien kan je hier de schrik van je leven beleven wanneer je beseft wat er dan nog op je ligt te wachten op weg naar de top! Een hachelijke klim over een smalle rotskam, leidt je onder leiding van enkele kettingen naar Angels Landing. Het uitzicht naar de top doet velen terugkeren naar de valleivloer. Enkel de durfallen gaan door!
Het laatste stuk naar de top mag dan maar een halve mijl lang zijn, het is bij tijden een niet te onderschatten klim, vaak met zeer nauwe passages naast stijlen afgronden en soms zelfs vrijwel verticaal omhoog! Klimmers kunnen zich behelpen met kettingen die zijn aangebracht om het pad enigszins begaanbaar te maken voor ongetrainde wandelaars. Die kettingen zijn dan ook allesbehalve een overbodige luxe, zeker wanneer je weet dat het pad in twee richtingen bewandelt wordt! Je moet namelijk via dezelfde weg terug wanneer je terugkeert van de top! Het passeren van tegenliggers zorgt er vaak voor dat mensen bijzonder dicht lans elkaar lopen, terwijl de een tegen een rotswand kleeft, probeert zo ver mogelijk van een afgrond te blijven.
Toch is het uitzicht bovenaan deze moeilijke trip meer dan waard. Boven komen op Angels Landing is ongetwijfeld een hoogtepunt van je reis naar de VS, ongeacht welke bestemmingen je nog aandoet tijdens je trip. Bovendien is het een prestatie waar je nog lang trots op zult zijn.
We kunnen echter niet genoeg benadrukken dat deze trip niet voor mensen met hoogtevrees weggelegd is! Bovendien raden we aan de tocht naar de top niet te doen met kleine kinderen. Stoppen bij Scout Lookout kan soms een veel slimmere keuze zijn en hoeft zeker niet gezien te worden als falen! Ook bij slecht weer is de trip zeker af te raden. De kettingen en rotsen worden nat en glad, waardoor het levensgevaarlijk is door te gaan. Neem bovendien liever teveel dan te weinig water mee, wanneer je de tocht in de zomer onderneemt! Vertrek dan zeker vroeg genoeg, zodat je de grootste warmte kunt ontwijken en voor de namiddag onweders terug bent!
Met dank aan: Matthias Galle
