Is het niet uniek dat een firma uit Seattle de hele koffiewereld op z’n kop zet? Waar je ook bent in Amerika, altijd zie je weer het Starbucks-merk. In 1971 werd de eerste koffieshop gevestigd in Pikes Place Market in Seattle, nog niet onder de naam Starbucks. In 1985 kwam Howard Schultz bij de firma en… kwam, zag en overwon. Hij zag de koffie gewoontes in Italie en dacht, hier moet in Amerika iets mee te doen zijn. Vanaf dat moment gaat de marketingmachine aan de gang en Starbucks is geboren. In 1987 zijn er al 17 locaties, en op dit moment zijn het er ruim 8.300 wereldwijd!
Koffie drinken bij Starbucks is niet alleen kiezen uit veel soorten en maten koffie, Starbucks creëert een bepaalde sfeer, die aanslaat bij een breed publiek. De prijs van de koffie is behoorlijk hoog, maar het is er leuk. En ik kan me zo voorstellen dat honderden mensen zich al tijden afvragen: waarom gaat zoiets nu wel in Amerika, wat niet eens een koffieland is, en niet hier in Nederland. Maar langzaam veroveren de koffiemensen uit Seattle nu ook Europa. In Zwitserland, Oostenrijk, Griekenland, Spanje, Engeland en Duitsland bestaan de Starbucks stores al.
Toen onze dochter in Pittsburgh studeerde, had ze nog niet de ‘drink’-leeftijd, ze was nog geen 21 jaar. En zij had toen de volgende verklaring waarom de Starbucks-cafe’s niet snel van de grond kwamen in Europa. Of haar verklaring juist is of niet, ik vond hem in ieder geval zinnig. Omdat de jeugd in Amerika geen alcohol mag drinken, maar wel een plek wil hebben om wat te drinken en te kunnen kletsen, zoekt ze mogelijkheden waar je koffie of thee kan drinken. Zeker in de kleine dorpen (voor zover je in Amerika van kleine dorpen kan spreken), vind je altijd wel een ontmoetingsplek om koffie te drinken en wat te lezen. Vaak zijn dat rommelige, gezellige cafe’s waar iedereen elkaar kent en waar je alles te weten kan komen wat er in de buurt gebeurt.
Starbucks heeft het op een nieuwe manier aangepakt; ze hebben de Starbucks cafe’s een herkenbaar interieur gegeven met een groot huiskamer gehalte, en gezorgd voor een ruime keuze uit veel soorten koffie en thee. Je bestelt je koffie in de maat tall, grande of venti, met melk, met siroop, koud, met slagroom, noem maar op. Je betaalt van te voren en de ‘kassa’-juffrouw roept naar degene die bij de koffiemachine staat wat je bestelling inhoudt. Daar wordt een beker gepakt, aangekruist wat je wilt en wanneer je drankje klaar is, roepen ze je bestelling door de zaak. Je kan er nog wat muffins, biscotti’s, en andere zoetigheden bij kopen. En wat is er leuker dan met een grote beker warme drank in grote luie stoelen met vrienden de wereld door te nemen. Ook als je er lang wilt hangen, is dat geen probleem. Er liggen volop kranten en tijdschriften, en niemand kijkt je de winkel uit. Dat verschilt natuurlijk wel van Nederland, een hele middag teren op 1 kopje koffie wordt je meestal niet in dank afgenomen. Het assortiment mokken dat Starbucks heeft, koffiemachines, gimmicks en dergelijke wisselt en is meer dan smaakvol. Ik ben een grote fan van Starbucks en bestel mijn tall latte of doppio espresso met plezier.
Iedereen weet dat er verschillende eetculturen zijn, maar dat je soms je vooroordeel moet aanpassen, werd me afgelopen week weer duidelijk. Ik ging naar de Salone del Gusto in Turijn, een groot evenement op eetgebied, georganiseerd door Slow Food. Slow Food is een organisatie die bezig is de originaliteit van locale producten opnieuw te ontdekken en weer te produceren, en te genieten van de goede smaak van op de juiste manier gemaakte producten. De Slow Food-beweging is in 1986 in Italië door Carlo Petrini gesticht en breidt zich langzaam maar zeker uit. Zijn doelstelling is: to protect the right to taste.
Er zijn verschillende landen die ook een slow food-afdeling hebben en een daarvan is Amerika met 80.000 (!) leden. Een aantal landen had ook een stand, waar enthousiaste mensen hun producten onder de aandacht brachten. Natuurlijk bezocht ik de Amerikaanse stand om te zien wat ze hadden en ik was meer dan verrast. Een vitrine vol met de meest onverwachte kaassoorten erin. Als je de vitrine zag en je moest het land raden waar de kazen vandaan kwamen, zou je onmiddellijk Frankrijk of Italië hebben gezegd. Beslist geen Amerika. Ze worden voornamelijk in de omgeving van New England gemaakt, en je kan ze in een aantal staten in goede supermarkten kopen. Natuurlijk mocht ik een paar soorten proeven en ja hoor, ook de smaak was perfect. Ze kunnen het dus wel, smakelijke kaas maken. Maar het gebeurt nog heel kleinschalig. Ik heb de vitrine maar wel even gefotografeerd, anders geloven jullie me vast niet.
Nelleke
November – 2004
* receptuur hieronder
Frappuccino
4 eetl. verse espresso
2,5 dl halfvolle melk
2 eetl. suiker
Meng alle ingrediënten in een pot of fles die je goed kan afsluiten. Schutt ot de suiker is opgelost. Laat in de koelkast goed koud te worden en serveer ijskoud. N.B. Voeg 1 theelepel cacaopoeder toe voordat je alles mengt en je hebt een Mocha Frappuccino.
Peren en druiven in witte wijn uit de oven (een recept van de Italiaanse Lidia Bastianich, chef van restaurant [Felidia in New York City)
3 cups witte wijn
3 eetl. verse citroensap
210 gram eetlepels suiker
4 eetl. brandy
3 hele kruidnagels
2 vanillestokjes
4 ster anijs (te koop bij de toko)
8 peren, gehalveerd en het klokhuis verwijderd
1 pond druiven, gehalveerd
Verhit de oven tot 175 graden. Meng de wijn, citroensap, 200 gram suiker, brandy, kruidnagels, kaneel en ster anijs in een steelpan en breng op middelvuur aan de kook. Kook ca. 30 minuten tot het vocht voor de helft is ingekookt. Het moet nu een beetje siroopachtig zijn. Giet het warme mengsel door een zeef. Leg de peren met de gesneden kant naar beneden in een ovenschaal. Bestrooi met 2 eetlepels suiker en giet het gezeefde wijnmengsel erover. Bak 15 minuten. Voeg de druiven toe en bak nog 5 minuten. Serveer warm.
