|
Een van de eerste namen die je opvalt als je vanaf het vliegveld via de snelweg naar het centrum van Pittsburgh rijdt, is de naam Hoogovens. Pittsburgh is een stad van ‘steal en cool’, of liever gezegd; was. Tegenwoordig is de ‘smokey city’ een gewone Amerikaanse stad met leuke wijken, veel cultuur en een bekende Medische Universiteit. Maar het zegt natuurlijk wel iets over de aanblik van de stad en het klinkt nou niet erg aanlokkelijk voor iemand die van lekker eten houdt. Maar de eerste verrassing overkomt je al bij het naderen van de stad. De omgeving is heuvelachtig met groen en weinig huizen. Niks aan de hand en je rijdt rustig de Fort Pitt tunnel in en dan gebeurt het. Zodra je de tunnel uitrijdt, weet je niet wat je ziet. Je zit onmiddellijk downtown, met een skyline van moderne wolkenkrabbers, afgewisseld met de architectuur van vroeger, beginnend in een punt waar drie rivieren samenkomen. Echt, die eerste keer vergeet je nooit meer. Je rijdt al heel snel tussen de gebouwen en die fascinerende eerste blik op de stad wordt overgenomen door de normale downtown drukte van auto’s en een mengelmoes van mensen. Na een snelle espresso met chocolate fudge cake* rijd ik door het centrum naar de Strip District, in het noordoosten van de stad bij Penn Avenue en Smallman Street, en stuit daar op de tweede verrassing. Voor mij klinkt de Strip een beetje naar louche bars, maar het heeft daar niets mee te maken. De Strip is ETEN! Een paar straten in een oud pakhuisdistrict met de meest uiteenlopende eetwinkels, restaurants en café’s. Een smeltkroes van verschillende nationaliteiten is hier samengepakt en toont de Pittsburghers wat en hoe ze eten. Overdag koop je er je verse brood, zelfgemaakte pasta’s, olijven en onbekende groentes en ’s avonds kan je er behoorlijk goed uit. Eerst lekker eten en daarna het nachtleven in.
|
|
Het leukst is de Italiaanse winkel van Jimmy Sunseri, met de grootste collectie olijfolie in Pittsburgh. Het is een kruip-door-sluip-door winkel, met houten vloeren en top producten in de meest uiteenlopende vreemde kasten langs de muur; alles omringd door die lucht van lekker eten. Je kan er boven en buiten lunchen of aan de counter je kant en klare gerechten kopen. Het personeel is zeer vakkundig en ze verkopen op z’n Italiaans, je gaat altijd met meer de deur uit dan je van plan was.
|
|
Voor de lunch kan je ook naar de Primanti Bros. Nou ja lunch, de Primanti Brothers zijn gewoon altijd open. Ze zijn bekend om hun sandwiches, die oorspronkelijk gemaakt werden voor de truckers, die daar aan het laden en lossen waren en geen tijd hadden om brood, vlees, sla en aardappelen apart te eten. Als je binnenkomt is er een grote bar waar je aan kunt eten, met daarnaast een ruimte waar je aan tafels zit. Er heerst een grote rumoerige, dynamische toestand. Aan bijna alle tafels zitten te veel mensen, die allemaal een grote rotzooi op tafel maken. Als de bestelde Roast Beef sandwich komt, creëer je zelf ook in no time een bende. De sandwich komt n.l. als volgt. Op een groot dubbel stuk vetvrij papier dat als bord dient, ligt een dikke boterham, daarop het hoofdingrediënt vlees, worst of kaas, daarop grote gekruide frites, daarop coleslaw, en tot slot een stukje tomaat en augurk als versiering en als afsluiter weer een boterham. Het steekt er aan alle kanten uit, dus eet dat maar eens netjes. Ik heb zicht op de keuken waar ze grote stukken sappig vlees in plakken aan het snijden zijn, worstjes braden, en gigantische hoeveelheden coleslaw maken. Merkwaardig genoeg is het nog best smakelijk ook. Het is wel raadzaam na zo’n sandwich even een blokje om te gaan, want het is een complete maaltijd. |
De volgende ochtend is het uitgebreid ontbijten bij Pamela’s in het district Shadyside. Pittsburgh heeft nogal wat verschillende wijken, die op een natuurlijk manier zijn ontstaan doordat de stad nog al wat heuvels heeft, de straten zijn soms zelfs steiler dan die in San Francisco! De Shadyside is een van de chiquere buurten met mooie huizen en leuke winkels. Als je komt aanlopen in Walnut Street, zie je bij Pamela’s al een rij mensen buiten staan. Krantje lezend of met elkaar in gesprek, allemaal ontspannen wachtend op een plekje aan een van de tafels. Als het zover is wordt je naam omgeroepen en de bestelling kan beginnen. Want op het moment dat je zit, begint het ook. Koffie, sap en de breakfast special met hotcakes (kleine dikke pannenkoeken), eieren en bacon.
Nelleke
| * receptuur hieronder | |
|
Chocolate Fudge Cake Verhit de oven tot 175˚ C. Smelt de chocola au bain marie met 4 eetlepels water. Laat het licht afkoelen. Klop de boter en suiker luchtig. Voeg langzaam de losgeklopte eieren toe. Roer er nu de gesmolten chocola door en roer de bloem, bakpoeder en gemalen amandelen erdoor. Giet in twee vierkante, met boter besmeerde, ovenschalen (ca. 20 x 20 cm). Bak 20 tot 25 minuten. Laat iets afkoelen en leg de 2 cakes op een rek. Snijd ze horizontaal doormidden, zodat je 4 stukken cake hebt. Meng voor de vulling de cacao, bruine suiker en poedersuiker door elkaar. Klop de gesmolten boter erdoor en meng het tot een pasta met 5 eetlepels kokend water. Zet 20 minuten in de koelkast en smeer het dan gelijkmatig over 3 lagen van de cake. Zet de laatste cake erop. Smelt voor de glazuur, de chocola en boter au bain marie. Klop tot een gladde massa en laat afkoelen tot het smeerbaar is. Besmeer het geheel met de glazuur. |
|
|
|
|
|
Portobello sandwich Breng in een steelpan de balsamico en suiker aan de kook. Draai het vuur laag en laat inkoken tot de helft. Zet apart. Meng de geitenkaas met de kruiden, zout en peper. Wrijf de portobello’s schoon en verwijder de steel. Leg ze in een ovenvaste schaal en giet de olie in de paddestoelen en in de schaal. Rol de kaas in 2 balletjes en leg die in het gaat waar de steel zat. Grilleer de portobello’s tot de kaas goudbruin is en de olie bubbelt. Giet wat hete olie op twee borden, leg daarop de portobello en druppel er wat van de balsamico over. |
|
