Met de hashtag ‘EqualPay’ startte president Obama in 2014 een social media actie om op te komen voor een gelijk salaris voor man en vrouw. Dat Obama nu hiervoor kan strijden komt mede door de suffrage movement van het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Meer dan honderd jaar geleden streden vrouwen (en mannen) ook al voor meer gelijkheid. Zo is er bijvoorbeeld een tijd geweest dat er slechts zes beroepen openstonden voor vrouwen. Er is inmiddels veel veranderd, maar van volledige gelijkheid is nog niet te spreken. Om de situatie van nu te begrijpen is het belangrijk om ook naar de situatie van toen te kijken.
De allereerste ‘woman’s rights convention’ werd al in 1848 in New York gehouden. Hier werd The Declaration of Sentiments door 68 vrouwen en 32 mannen ondertekend. Het document is geïnspireerd op de Declaration of Independance en bestaat uit een aantal ‘aanklachten’. Zo wordt er geklaagd dat de vrouw niet mag stemmen en dus ook niet politiek vertegenwoordigd wordt. Daarnaast is men niet blij met de grote zeggenschap die een man over zijn vrouw heeft. Zo moet een getrouwde vrouw bijvoorbeeld haar bezit in eigendom geven aan haar man. Verder kan een man volledig over het leven, en de vrijheid of onvrijheid, van zijn vrouw beslissen. Ook kon de vrouw slecht een paar, slechtbetaalde, beroepen uitoefenen. Ze had dus geen vrijheid van bezit en werk. Verder luidde de aanklacht ook dat vrouwen geen goede educatie konden krijgen.
De Eerste Wereldoorlog zorgde voor het eerst voor een verandering in de positie van de vrouw. Carrie Chapman Catt voorspelde in 1916 al dat ‘‘the woman’s hour has struck’’. Het vertrek van de mannen liet een gat achter in de industrie en op het platteland. Veel vrouwen vulden deze gaten op en werden hierdoor ook als ‘war power’ gezien. Zonder de vrouwen waren er immers niet genoeg voedsel en wapens. De oorlog betekende inderdaad een enorme verandering voor vrouwen, maar pas in 1920, twee jaar na het eind van de oorlog, kregen alle vrouwen in de Verenigde Staten kiesrecht. Dit was een van de belangrijkste standpunten van de suffrage movement, maar niet de enige. In haar speech uit 1916 vraagt Chapman Catt bijvoorbeeld ook om ‘‘equal pay for equal work’’. Bijna honderd jaar later heeft Obama deze strijd weer opgepakt, omdat er nog steeds geen sprake is van een gelijk salaris. Dit komt mogelijk mede doordat de meeste leiders van de suffrage movement na de invoering van het universeel stemrecht niet verder streden voor meer gelijkheid. Chapman Catt zelf ging ook niet door met haar strijd voor de vrouwenbeweging. In plaats daarvan richtte ze zich op een ‘peace movement’.
De oude leiders van de vrouwenbeweging kwamen dus meer op de achtergrond, maar toch is er nog het nodige veranderd. Vooral op het gebied van educatie is er een enorm verschil te zien. Vrouwen mogen (en moeten) tegenwoordig gewoon naar school. Op Amerikaanse ‘colleges’ zijn er inmiddels zelfs meer vrouwen dan mannen te vinden. In de jaren ’70 van de vorige eeuw waren er voor het eerst meer vrouwen dan mannen die hoger onderwijs volgden. Sindsdien is het percentage vrouwen alleen maar gestegen. In 2008 was het percentage vrouwen op publieke universiteiten 56,4 procent. Op private universiteiten was dit percentage zelfs 59,3 procent.
Op gebied van eigendom en werk is eveneens veel veranderd. Vrouwen mogen inmiddels hun bezit houden wanneer ze trouwen en ook hebben ze veel meer vrijheid in het kiezen van werk. Wel is het zo dat er nog steeds minder vrouwen in topfuncties zijn en dat vrouwen gemiddeld minder verdienen dan mannen.
Als laatse werd er in de Declaration of Sentiments ook geklaagd over de beperkte politieke vrijheid. Hier lijkt een grote verandering te hebben plaatsgevonden. Het stemrecht voor vrouwen bestaat inmiddels immers al 94 jaar. Er zijn echter wel minder vrouwen actief op belangrijke politieke functies dan mannen. Zo is er nog nooit een vrouwelijke president geweest en is slechts 18,7 procent van de afgevaardigden van het Congres vrouw.
Al met al kunnen we stellen dat de positie van de vrouw de afgelopen honderd jaar flink vooruit is gegaan, maar van volledige gelijkheid kunnen we nog niet spreken. Wellicht dat Obama daar nog wat verandering in gaat brengen de komende twee jaar.
De positie van de vrouw in de VS
