Ik ga op reis en neem mee… Iedereen heeft wel die ene persoon in zijn leven die die heel speciaal is. Voor de een is dat een vader of een moeder, voor de ander een vriendin of een broer. Voor mij is dat mijn oudste zus en dit verhaal gaat over haar. Het verhaal van mijn zus ligt al lang eenzaam op een “boekenplank” in mijn hersenen en al lang zit ik te denken of ik mijn verhaal wil delen. Maar ook met wie ik het wil delen en ook hoe. Soms zijn situaties namelijk erg gevoelig en wil je niemand kwetsen. Aan de andere kant heeft dit verhaal iets moois te brengen, over hoe mensen problemen aanpakken, omgaan met tegenslag en overwinningen omarmen. Het is een verhaal over kracht en moed.
Ga dan mee, dan kun je het zelf beleven!
Toen ik een jaar of 9 was had ik een wens en dat was om Disneyworld in Amerika te gaan. Die wens kwam een jaar of 20 later uit en sindsdien ben ik regelmatig de grote plas overgestoken. Mijn zus was altijd zeer geïnteresseerd in mijn reisverhalen en kon de grootsheid van het land, de bijzondere mensen en grappige toevalligheden niet altijd geloven. Ik zei haar dan altijd “ga dan mee, dan kun je het zelf beleven!” maar helaas kon mijn zus niet mee. Zij had namelijk grote medische problemen in de vorm van morbide obesitas. De strijd tegen haar overgewicht was er een van vele jaren want ik kende mijn zus niet anders dan “zwaar”.
Reizen naar Amerika…dat was altijd al een wens van mij geweest
Na jaren eiste haar lijf zijn tol en mijn zus werd erg ziek. Bewegen was moeilijk, fietsen ging niet meer en ze had ernstige diabetes. Je kunt wel stellen dan mijn zus behoorlijk gehandicapt was en gegijzeld zat in een lijf wat ze niet wilde. Totdat de dag aanbrak dat ze de kracht vond om af te vallen en dat lukte en hoe! Ze verloor rond de 40 kilo en dat had tot gevolg dat het leven makkelijker voor haar werd. Ik ben de tel kwijt maar ik dacht dat het 2008 was waarop ze tegen mij zei: “Hennie, als ik genoeg ben afgevallen en het klap-tafeltje in het vliegtuig naar beneden kan, zullen we dan naar Pamela gaan, onze nicht in Amerika?”. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd want reizen naar Amerika…dat was altijd al een wens van mij geweest
Het tafeltje kon naar beneden en we gingen reizen!
En daar is het mee begonnen. Mijn zus viel nog meer af en in 2009 boekte we onze reis naar New York en onze nicht in Minnesota. Het tafeltje kon naar beneden en we gingen reizen! Het bleef niet bij deze ene keer, er volgde nog zeven geweldige reizen naar Amerika. Ik was altijd de vaste chauffeur en mijn zus de navigator. Zie je ons al voor je? Jut en Jul op reis, we flikte het toch maar mooi samen en het ging alleen maar makkelijker en makkelijker, daar aan de andere kant van de wereld. Door de jaren heen hebben we miss Liberty de hand geschud, gevaren naast walvissen, gespetterd met dolfijnen, gegokt in las Vegas, gedanst met Mickey Mouse, gegild in de achtbaan, geshopt, gegeten, gedronken en altijd te veel mee cadeaus naar huis genomen. Want dat deed ze ook, altijd spullen meenemen voor haar man en kinderen. Er werd heel wat op en neer geappt en gebeld over schoenen, shirts en oorbellen. Iedere vakantie werd de klaptafel in het vliegtuig gefotografeerd en we hebben het moment dat mijn zus geen veiligheidsriem-verlenger meer nodig gevierd! Ja, want ze viel steeds meer en meer af!
In 2014 zou mijn zus een maagverkleining krijgen, want deze operatie zou haar gezondheid nog meer helpen. Tijdens de vooronderzoeken trof men iets in haar lijf aan wat eerst weggehaald moest worden via een operatie. Helaas heeft mijn zus deze ingreep niet overleeft en is ze onverwacht gestorven aan de gevolgen van post operatieve complicaties op 52 jarige leeftijd.
Mijn lieve, grote, wijze zus gaat beginnen aan haar laatste reis…….
In 2015 ben ik op reis gegaan naar the Smoky Mountains. Ik maakte de reis die ik met mijn zus gepland had voor onze volgende keer. Deze keer was ze er niet bij. Het klaptafeltje in het vliegtuig kon naar beneden en het menu was zoals al die andere jaren “chicken or pasta”. Mijn man was chauffeur en Tomtom de navigator. Mijn zoon vertelt moppen op de achterbank van de auto en in mijn tas heb ik posters en punaises. Ik had namelijk een belofte op haar begrafenis gedaan: “Mijn lieve, grote, wijze zus gaat beginnen aan haar laatste reis, maar deze keer kan ik niet mee. Ik zal altijd naar Amerika blijven reizen. Misschien niet meer zo vaak, maar als ik er kom neem ik je in mijn hart mee”. Ik heb dit letterlijk genomen en heb een foto met een stukje tekst op alle mooie uitkijk punten gehangen. Zo is ze met me mee op reis gegaan. Mijn zus heeft de staten Tennessee, North Carolina, South Carolina, Georgia en Florida gezien zoals we in 2014 gepland hadden. Mijn actie was niet onopgemerkt gebleven; ik heb uit verschillende staten geweldig lieve reacties van lezers gehad, die de poster hadden bekeken.
Mijn zus was een krachtige en moedige vrouw. Een vrouw die problemen aanpakte en tegenslag overwon. Zowel zij als ik, hebben op onze eigen bijzondere wijze onze droom uit laten komen. Komend jaar ga ik weer naar Amerika. Ik neem geen posters meer mee denk ik…….. alhoewel ik haar graag Washington zou willen laten zien.
To my sister
In this way I take you on a holiday.
I’ll let you be part of the most beautiful spots of my trip, the laughter’s, the fun and adventure together with my son and husband and that’s very special!
For years we’ve traveled together through this beautiful country. We called it our “sisters-vacation” and every year we were somewhere in the USA.
We have seen so many beautiful parts of this great country and we just did it, as 2 “girls” from over the sea.
Until fate struck and you suddenly died last year after a major surgery.
Our next trip which we already had planned , is the one I take now. And therefore you just join us Goodbye dear sister,
(1962/2014, The Netherlands, Europe)
Ik ga op reis en neem mee… mijn zus – Verslaafd aan Amerika
Is het verhaal van Hennie Snoeren.
