Nadat in 1513 Juan Ponce de Leon de eerste stappen zette op het land wat later De Verenigde Staten van Amerika zou worden, ging de kolonisatie van start. Deze kwam pas echt op gang aan het begin van de 17e eeuw en grote delen van het land werden opgeëist door de Engelsen, Fransen, Spanjaarden en ook Nederlanders. Er waren regelmatig oorlogen onderling over land en één van de bekendste oorlogen is de Frans – Indiaanse oorlog waarin de Fransen, samen met hun Indiaanse bondgenoten, vochten tegen de Engelsen. De Fransen delfde het onderspit, mede door een man aan Engelse zijde die bekent kwam te staan als een groot man, George Washington.
De oorlog met de Fransen was erg duur en daarom werden er vanuit Engeland nieuwe en zwaardere belastingen opgelegd aan de koloniën in het Noordoosten van het land. In deze 13 koloniën zorgde dit voor veel onrust en dit was het begin van een revolutie die ervoor zou zorgen dat Engeland wederom in oorlog zou komen, nu tegen eigen landgenoten. In de jaren daarvoor ontwikkelde zich al een sterk onafhankelijkheidsgevoel en het idee Amerikaan te zijn in plaats van Engelsman. De stijve Engelse wetten en regels voldeden gewoonweg niet voor het ruige land waarin de kolonisten leefden. De nieuw opgelegde belastingen waren de druppel die de emmer deed overlopen.
Nieuwe wetten als de Stamp Act, accijns op alle vormen van gedrukt materiaal op papier, en de Sugar Act, accijns op zaken als suiker, koffie en wijn, vielen niet in goede aarde bij de kolonisten. Iets waar de kolonisten ook niet over te spreken waren is dat zij niet gecompenseerd werden met meer zetels in het Britse Parlement. De eerste belangrijke schermutseling die leidde tot de oorlog tussen de koloniën en Engeland vond plaats op 16 december 1773 in Boston, Massachusetts.
Op deze datum vond de zogenaamde Boston Tea Party plaats, een protest van de kolonisten tegen Engeland. Door de Sugar Act moesten er accijns betaald worden op onder andere thee. De kolonisten stelde hierop een boycot in op thee dat naar de koloniën werd gebracht door de British East India Company. Door deze boycot leed de maatschappij grote verliezen en konden smokkelaars thee aan land brengen zonder de hiervoor genoemde accijns te betalen. De Britse overheid reageerde hierop door de Tea Act in te stellen en dit stelde de British East India Company in staat thee te verkopen aan de koloniën zonder accijns en zo onder de prijs van de smokkelaars te gaan zitten. De reactie van de kolonisten was er echter één die de Britse regering niet had verwacht. In vrijwel alle havens werd de schepen van de British East India Company de toegang ontzegd. Alleen in Boston konden de schepen hun waar lossen aangezien de Gouverneur op de hand van de British East India Company was. Onder bewaking van Britse oorlogsschepen gingen de boten de haven in en voorbereidingen voor het lossen van de thee werden gemaakt. De thee zou echter nooit aan land komen omdat een groep kolonisten, de zogenaamde Sons of Liberty, verkleedt als indianen de drie schepen infiltreerde en alle thee vernietigden. De actie verliep vrij geruisloos en resulteerde niet in doden of gewonden. Engeland liet hierop de haven van Boston sluiten, iets dat alleen maar de spanningen tussen de koloniën en het thuisland verhoogde.
In de maanden na de Boston Tea Party trad de Britse overheid hard op tegen de kolonisten met als doel ze weer in het gareel te krijgen. Er werden diverse nieuwe wetten, de zogenaamde Coercive Acts, ingesteld die uiteindelijk ervoor zorgden dat de kolonisten alle vorm van zelfbestuur kwijtraakten. Ook moesten de kolonisten gedwongen onderdak verlenen aan Britse troepen. Al deze zaken zorgen ervoor dat de spanningen tussen de kolonisten en de Britse overheid oplopen en het wachten is dan ook op het moment dat de bom barst.
In de maanden september en oktober van 1774 komen afgevaardigden van alle koloniën, behalve Georgia, bij elkaar om te bespreken wat ze kunnen doen om onder de Britse wetten uit te komen. Bekende en belangrijke namen als George Washington, John Hancock (één van de leiders van de Sons of Liberty en initiatiefnemer van de Boston Tea Party), Sam Adams (neef van John Adams, de tweede president van de Verenigde Staten) en Patrick Henry zijn aanwezig. Zij bepalen onder andere dat de kolonisten de door Engeland opgelegde wetten naast zich neer moeten leggen. Ook stemmen zij voor de oprichting van lokale milities en een boycot van alle Engelse producten. Begin 1775 worden zelfs voorbereidingen getroffen die de kolonisten in staat zal stellen oorlog te kunnen voeren tegen Engeland. De Britse overheid reageert hierop door Massachusetts uit te roepen als een staat in rebellie en geeft de Gouverneur de opdracht alle vormen van rebellie de kop in te drukken met alle middelen die nodig zijn.
Op 18 april 1775 geeft Gouverneur Gage van Massachusetts de opdracht om enkele wapendepots van de rebellen in Concord, een klein plaatsje ten westen van Boston, te vernietigen. In dit kleine plaatsje zal de eerste confrontatie van de Amerikaanse Revolutie plaatsvinden aangezien de rebellen de vernietiging van de hun wapens niet zomaar zullen laten gebeuren. In de vroege ochtend van 19 april 1775 staan leden van de lokale milities, de zogenaamde Minutemen, klaar om de Britse troepen op te wachten. De rebellen zijn echter zwaar in de minderheid en enkele vinden zelfs de dood wanneer de Britten het vuur openen. De milities vluchten en hergroeperen zich maar kunnen niet voorkomen dat de Britten oprukken naar Concord en de wapendepots vernietigen. Op hun terugweg naar Boston worden de Engelse troepen herhaaldelijk onder vuur genomen door milities wat uiteindelijk resulteert in ruim 250 doden aan Engelse zijde. De Amerikaanse Revolutie is officieel een feit.
In de maanden na dit bloedig treffen worden mannen uit alle koloniën opgeroepen om zich te melden en te vechten tegen de Britse onderdrukking. Op meerdere plaatsen in de koloniën wordt gevochten en er word onder andere zwaar gevochten bij Boston, een stad in handen van de Engelsen. Hier vindt de eerste grote veldslag plaats van de Amerikaanse Revolutie wanneer op 17 juni 1775 Amerikaanse troepen het tijdens de Slag van Bunker Hill opnemen tegen de Britse troepen. De Amerikanen brengen de Britten grote verliezen toe, maar moeten uiteindelijk toch het onderspit delven wanneer hun munitie opraakt. Deze slag laat de Britse regering echter wel zien dat deze in hun ogen slecht getrainde groep boeren zich niet zomaar zullen overgeven.
In juli 1775 probeert het Continental Congress, waarvan John Hancock inmiddels president is, vrede te sluiten met de Engelsen om verder bloedvergieten te voorkomen. De Engelse Koning George III weigert echter deze handreiking en verklaart openlijk de oorlog aan alle opstandige staten. Het congres gaat hierop verder met het bewapenen van de milities en er wordt zelfs een Marineafdeling opgericht om de Engelsen ook op zee te kunnen bestrijden. Ook krijgen de kolonisten hulp in de vorm wapens van Frankrijk en ook Spanje steunt de opstandelingen.
Na meer als een jaar van vechten besluit het congres zich in juni 1776 officieel van Engeland af te scheiden middels een geschreven verklaring. Er wordt een commissie in het leven geroepen die zich bezig zal houden met het opstellen van deze verklaring. Leden van deze commissie zijn onder andere Thomas Jefferson, John Adams en Benjamin Franklin. Vooral Jefferson houdt zich bezig met de opstelling van het document en op 28 juni is de verklaring klaar. Deze wordt hierop bekeken door het congres en op 4 juli 1776 wordt de verklaring officieel goedgekeurd door het congres. We hebben het hier uiteraard over de bekende Declaration of Independence, het document waarmee de koloniën zich officieel afscheiden van Engeland en zichzelf uitroepen als vrij land. Het document wordt ondertekend door 56 namen, waaronder de eerder genoemde Thomas Jefferson, Benjamin Franklin, John Hancock, Sam Adams en John Adams. Tot op de dag van vandaag vieren de Amerikanen op 4 juli hun onafhankelijkheid van de Engelsen op deze zogenaamde Independence Day.
Met het ondertekenen van het document was de strijd nog lang niet ten einde. De Amerikaanse Revolutie zou nog duren tot 1783 en tot die tijd zou er nog veelvuldig gevochten worden. Op 19 april 1783 was de oorlog officieel ten einde en de Britten erkenden hun verlies in het Verdrag van Parijs, ook wel bekend als het Verdrag van Versailles. Dit verdrag kwam uiteraard niet zonder slag of stoot tot stand, maar het doel van de koloniën was bereikt, onafhankelijkheid. Nu dat het doel bereikt was moest het belangrijkste deel eigenlijk nog gaan beginnen en dat was de vorming van een eigen staat.
Het Continental Congress was de enige vorm van bestuur van de dertien koloniën en de Articles of Confederation, een soort grondwet, bestond alleen uit zaken die de onafhankelijkheid van de staten ten opzichte van Engeland benadrukte. Er moest dus een nieuwe, alles omvattende, grondwet komen en deze zag officieel het licht in 1787. In de maanden daarna wordt nog druk geruzied tussen mensen die verschillende vormen van bestuur aanhangen, maar op 8 juli 1788 wordt door het Continental Congress een verklaring uitgeschreven waarin staat dat vanaf nu de Constitution of the United States van kracht is. Deze grondwet is een aangepaste versie van die uitgegeven in 1787 en er is een zogenaamde Bill of Rights toegevoegd waarin de rechten van de bevolking genoemd worden.
In 1789 wordt een start gemaakt met het verkiezen van een president en dit resulteert uiteindelijk in de verkiezing van George Washington als eerste president van de Verenigde Staten. De stemming werd toen nog gedaan door de Senaat in plaats van het volk en Washington, een oorlogsheld uit de Revolutie, wordt met overgrote meerderheid gekozen. Op 30 april 1789 wordt hij in New York City ingezworen als President van de Verenigde Staten, waarna hij zijn zogenaamde Inaugural Address geeft, een traditie die nog steeds bestaat. John Adams werd verkozen tot Vice-President en samen begonnen ze vorm te geven aan het land dat tegenwoordig één van de grootste machten is in de wereld.
Films en series die het bekijken waard zijn en te maken hebben met het onderwerp zijn ondere andere The Patriot uit 2000 met Mel Gibson, Rebels uit 2004 en de miniseries LIBERTY! The American Revolution uit 1997 en George Washington uit 1984.
