Nederlanders klagen de laatste tijd steeds vaker over de kosten van hun zorgverzekering. De marktwerking heeft een aantal jaren geleden haar intrede gedaan in de Nederlandse maatschappij en ineens lijkt het er op dat die kosten alsmaar gaan stijgen. Ook willen Nederlanders nogal eens opgewonden worden als er weer eens een verhaal naar buiten komt over excessieve kosten voor een behandeling.
In de Verenigde Staten is dat precies andersom. Het lijkt er op dat extreem hoge zorgkosten hier een geaccepteerd feit zijn. Onder de noemer “kwaliteit” menen artsen, maatschappen, ziekenhuizen en alle anderen die iets met zorg te maken hebben, een recht te hebben op extreme vergoedingen. Daarbij claimt men veelal dat de excessieve kosten van aansprakelijkheidsverzekeringen de belangrijkste reden zou zijn.
Toen ik net een week in Florida woonde, viel mijn dochter van de trap. Daarbij verstuikte ze haar pols. En alhoewel we dachten dat het allemaal wel mee zou vallen, kwamen we er niet onderuit om naar de eerste hulp te gaan. Zekerheid boven alles, niet waar? Op die bewuste zaterdag kwamen we aan bij de eerste hulp alwaar we eerst te woord werden gestaan door de administratie. Want als het geen levensbedreigende noodsituatie is ga je eerst door de administratieve molen. Kortom personalia opvragen en dan is het tijd voor de belangrijke taak uit te vinden of de “klant” is verzekerd.
Nog maar net een week in Florida zijnde moesten we toegeven geen Amerikaanse ziektekostenverzekering te hebben. Nadat ik aangaf nog steeds te vertrouwen op mijn Nederlandse verzekering gaf men aan dan toch maar een pre payment te moeten vragen om gegarandeerd te zijn van betaling. Het verzoek was alvast $800 aan te betalen als voorschot op de te maken kosten. Dus de credit card maar snel gepakt.
Na de administratieve afhandeling (althans het eerste deel) was het dan zover, we mochten de wachtruimte van de eerste hulp in. En na zo’n drie uur te hebben zitten wachten kwam er een assistent arts om te informeren wat er aan de hand was. Oke, zekerheid boven alles en zonder de pols van mijn dochter ook maar even te hebben aangekeken, werden we direct verwezen naar de röntgenafdeling om twee foto’s van haar pols te maken. (Hadden ze dat niet 3 uur eerder kunnen doen?)
Met de foto’s in handen mochten we weer terug naar de eerste hulp alwaar we wederom mochten wachten. Na een uur te hebben gewacht kwam de arts dan ook met het verlossende woord. Niets aan de hand met de pols, een beetje verstuikt. “Doe maar een brace om voor een week en alles moet goed komen”. Belangrijk detail hier is dat de arts niet 1 keer de pols zelf had bekeken. Afijn, al met al na 5 uur in het ziekenhuis te zijn geweest stonden we weer buiten. De effectieve behandeltijd in het ziekenhuis was zo ongeveer 15 minuten.
Een week later kwamen de rekeningen binnenrollen. De eerste rekening die we mochten ontvangen was van het ziekenhuis. Deze declareerde vijf uur emergency room gebruik, afgerond naar boven. Kosten $1350. Een dag later kwam de rekening van de arts binnenrollen. Voor onderzoek en behandeling meende men $450 te moeten declareren. De daarop volgende week kwam de rekening van de maatschappij binnen, die de röntgenafdeling beheerde. Kosten $45 per foto. Al met al een echte deal na de eerste twee rekeningen te hebben gezien.
Nou ben ik de laatste die zal zeggen dat gezondheidszorg goedkoop moet zijn maar ik vond deze rekeningen gezien de behandeling toch wel buiten proportioneel. Toen ik dit tegen een van mijn klanten vertelde werd me geadviseerd om contact op te nemen met het ziekenhuis en de arts. Ik zou dan de berekende kosten moeten betwisten en onderhandeling moeten eisen. En zo geschiedde.
Het kostte mij al met al een schamel kwartiertje aan de telefoon om de rekeningen te halveren. Mijn klacht dat ik de geleverde service niet in verhouding vond staan tot het te betalen bedrag werd met enig gemor voor waar aangenomen. Strijdvaardig als ik was wist ik de administratief medewerkster te overtuigen van mijn verhaal.
Inmiddels al wat langer in Florida wonende moest ik voor mijzelf naar het ziekenhuis, omdat ik een ontsteking in mijn schouder had zitten. Doorverwezen naar de reguliere afdeling van het ziekenhuis, nam ik mijzelf een tip ter harte die ik lang daarvoor al eens van een Amerikaan had gekregen; Zeg nooit dat je verzekerd bent als je naar het ziekenhuis gaat want dat drijft de prijs met 100% op. Dus aangekomen in het ziekenhuis vertelde ik onverzekerd te zijn en dus zelf te betalen voor de zorg die ik die dag zou ontvangen. “Geen probleem we zullen er rekening mee houden.” was het antwoord. Na de relatief simpele behandeling mocht ik op de administratieve afhandeling wachten. De tip bleek evenwel goed te werken. De rekening was 70% lager, omdat ik direct betaalde en ook onverzekerd was.
Het voorgeschreven recept voor antibiotica kon ik wonder boven wonder gratis bij een supermarkt in Florida afhalen. Sommige supermarkten in Florida geven namelijk de antibiotica, als zijnde maatschappelijk verantwoordelijk, gratis weg. En omdat de arts niet zeker wist of de antibiotica zou werken, werd meteen maar de meest agressieve vorm verstrekt. Dat werpt dan toch weer een ander licht op resistentie zou ik zo zeggen.
Tegenwoordig woon ik in Missouri. Andermaal een bezoek naar het ziekenhuis met mijn dochter volgde. Ik zal de lezer de ervaring besparen, maar na mijn polis nummer van de Amerikaanse zorgverzekering te hebben verstrekt werden we geholpen en dat zonder een pre payment te moeten doen.
Weken later kwamen de eerste rekeningen binnenvallen. Buiten het feit dat ze excessief hoog waren voor de geleverde diensten, viel me op dat ik rekeningen kreeg die al rechtstreeks gedeclareerd waren bij mijn zorgverzekering. Dus dan toch maar even met mijn zorgverzekering contact opnemen om te vragen waarom ik dan zelf de rekeningen binnen kreeg. Nou, dat had te maken met verkeerde codes op de facturen. Naar blijkt moeten de zorgverleners de juiste codes toepassen voor specifieke verzekeraars om die ook daadwerkelijk uitbetaald te krijgen. Ik werd door de verzekeraar geadviseerd niet te betalen omdat ook ik geen vergoeding zou krijgen zonder de juiste codes. Tja, je moet het maar weten. Dan maar de zorgverleners gebeld om hen mede te delen dat ze nieuwe facturen mochten uitschrijven voor de verzekeraar om van betaling verzekerd te zijn. Het is maar goed dat ik tijdens die telefoongesprekken stevig in mijn schoenen stond want de administratieve dames dreigde direct met incassobureaus, aantekeningen op mijn creditreport en zo meer. Het deel wat mijn eigen risico was voor dit bezoek, had ik al betaald: $348
Het Amerikaanse zorgsysteem wordt overladen door verschillende maatschappen, artsen, administraties en verzekeraars die ieder hun eigen systeem hebben. De ene verzekeraar gebruikt een bepaalde code maar de ander herkent hem niet. Bovendien zijn zorgprijzen ingericht op diensten binnen het netwerk van de verzekeraar. Als het buiten het netwerk van de verzekeraar valt wordt de kostprijs nog wat hoger en het laat zich raden, de codes veranderen weer. Ook krijgt de klant niet een volledige rekening met alle geleverde diensten. Ieder onderdeel in het ziekenhuis heeft haar eigen administratie en dus ook haar eigen betalingssysteem. Uiteraard ook dat weer onder verschillende codes.
De exorbitante prijzen binnen de gezondheidszorg hebben niet louter alleen te maken met aansprakelijkheidsverzekeringen. Ze ontstaan door hebzucht binnen de gezondheidszorg. In de meeste staten zijn ziekenhuizen verplicht eerste hulp te verlenen aan mensen zonder ziektekostenverzekering. In sommige staten zijn ze verplicht om dat alleen in het weekend te doen. Door dat gegeven zit de eerste hulp van zo ongeveer elk ziekenhuis in Amerika, in het weekend, overvol met onverzekerden. Dat kan de gewone jan met de pet zijn, maar ook de plaatselijke dakloze die het weer eens tijd vind worden voor wat pijnstilling. Al die kosten die in die weekenden gemaakt worden probeert men te verhalen op de betalende, oftewel meestal verzekerde, klant. Wachttijd op een stoeltje in de wachtruimte wordt in rekening gebracht als zijnde gebruik maken van de eerste hulp. Daarom kun je een rekening krijgen voor wachten op zorg. Geen onderdeel van dat proces wordt achterwege gelaten als men meent er iets voor in rekening te kunnen brengen. En de meeste betalende klanten onderhandelen niet. Er wordt dus vrijwel altijd teveel betaald.
Een ander fenomeen binnen de Healthcare in Amerika is het gegeven van risicoloos doktertje spelen. Je komt als patiënt bij de arts met een kwaaltje. Voor de meest onzinnige kwaaltjes wordt je helemaal door de molen gehaald. Stel je voor dat ze dit in de auto industrie zouden toepassen. Als je met een lekke band bij de garage staat zouden ze in dit geval de velg ook standaard vervangen want die heeft op een slappe band gestaan. En als 1 van je buitenspiegels kapot is vervangen we de andere ook maar meteen. Het kan immers ook met die spiegel gebeuren. Als je bij de arts niet heel sterk in je schoenen staat loop je voor je het weet naar buiten met vijf verschillende recepten voor die ene verkoudheid die je hebt. Als je al niet eerst door de MRI bent heengegaan of vijf bloedtesten hebt moeten ondergaan om maar zeker te zijn dat er geen onderliggende oorzaak is. Of zou het misschien andere redenen hebben? Toegegeven, soms kun je niet voorzichtig genoeg zijn maar of je nu voor een kleine verkoudheid vijf dagen op rij naar het ziekenhuis moet waag ik te betwijfelen.
Het is ook niet voor niets dat opleidingen gericht op werken in de gezondheidszorg, erg populair zijn in Amerika. Er is een grote vraag naar personeel in de zorg, maar dan niet perse naar de handen aan het bed. Nee, er is juist ontzettend veel ruimte binnen de overhead van de organisaties. De mensen die de rekening de deur uit moeten sturen worden fors betaald voor die taak. Medical Billing is een studierichting die vrijwel zeker werk oplevert.
Daarnaast was het voor de invoering van de Affordable Care Act (Obamacare) voor veel mensen bijna onmogelijk zich nog te verzekeren voor al bestaande kwalen. Iemand die hartpatiënt was kon zich, voor kwalen die daarmee te maken hadden, niet meer verzekeren. Of men moest er excessief veel voor betalen. En dan hebben we het niet eens over de verschillende pakketten die je kunt afsluiten voor weer net zoveel verschillende ziektes. Zo kun je jezelf beperkt verzekeren tegen bijvoorbeeld kanker, of bepaalde soorten kanker uitsluiten. Een beetje op de Russische roulette stijl moet je dus vooraf bepalen welke levensbedreigende ziektes je later denkt te krijgen. Helaas zorgde dit systeem ervoor dat mensen in zware problemen kwamen door onderverzekerd te zijn. De geestelijke gemoedstoestand was in dat opzicht van ondergeschikt belang als de stapels met rekeningen binnen kwamen voor zorg die niet door de verzekeraar werd betaald.
President Obama probeerde paal en perk te stellen aan deze praktijken in de zorg. Ofschoon het een onbegonnen taak bleek te zijn heeft hij er toch de “Affordable Healthcare Act” uit weten te slepen, beter bekend als . Nu hebben mensen de mogelijkheid om zich te verzekeren, ook al is er al sprake van een verleden als kanker patiënt, de verzekering mag je niet meer weigeren en er ook niet meer geld voor vragen om die reden. En alhoewel de premie voor de verzekeringen nog steeds fors is kun je als afnemer belasting credits krijgen die de premie fors omlaag brengen. Dit uiteraard mits je aan bepaalde voorwaarden voldoet, met name op het gebied van inkomen.
De Affordable Healtcare Act zorgt er niet voor dat artsen, ziekenhuizen en al die anderen die hun geld verdienen binnen de gezondheidszorg, echt minder in rekening brengen. Wat mij betreft ligt daar het werkelijke probleem. Mijn oplossing voor het zorgprobleem in Amerika zou het omlaag brengen van de kosten zijn. Dit door middel van het maximeren van de kostprijs, het elimineren van vage kosten, zoals de wachttijd in de wachtruimte en het verplicht stellen van een verzekering voor alle burgers. Daarnaast zou de overhead geminimaliseerd moeten worden en de aansprakelijkheidsverzekeringen moeten fors omlaag in kosten. Dientengevolge moeten er normeringen komen voor uitbetalingen bij fouten van de zorgverleners.
Maar ik realiseer mijzelf dat dit erg on Amerikaans is!
Toch zou de waarde van een ander systeem moeten blijken uit het gegeven dat de kwaliteit van gezondheidszorg in Amerika al sinds jaar en dag op een betrekkelijk laag niveau staat afgezet tegen andere landen met veel minder kosten. Ook is de gemiddelde levensverwachting van Amerikanen lager dan in veel andere landen. Wellicht is dat wel het grootste bewijs dat gezondheidszorg in Amerika toe is aan een goed bezoekje aan de eerste hulp!
Johan
Johan schrijft zijn ervaringen vanuit Amerika op in zijn Column American Life
