Land van betovering is de bijnaam van New Mexico, de 47e staat van de Verenigde Staten. Die bijnaam heeft dit 315.194 km² grootte deel van Amerika niet voor niets. De Rocky Mountains lopen er van noord naar zuid doorheen. Een groot meer zonder aansluiting op de zee die de prachtige witte duinen produceert (White Sands). Het Navajo Lake met zijn dam. De druipsteen grotten bij Carlsbad. De Rio Grande Rivier met zijn Gorge waar de enorme diepte je doet denken dat deze machtige rivier een klein stroompje is.
In de tijd dat wij nog dachten dat de aarde plat was, leefde hier in dit betoverende mooie land de Navajo’s en de Apaches indianen. Deze indianenstammen hebben ervoor gezorgd dat de Spaanse conquistador Francisco de Coronado het in 1540 knap moeilijk kreeg met zijn zoektocht naar goud. Maar toch wisten de Europeanen omstreeks 1607 de stad Santa Fe te stichten.
Het is een genot om door deze mooie staat te trekken. Het boekje waarin ik alle superlatieven van schoonheid bij elkaar staan, heb ik hard nodig om al het moois te kunnen benoemen. Neem nu alleen al de camping waar wij voor een nacht verbleven. Het Evergreen RV Park. Heerlijk zoals men daar de mensen vertrouwt. Het kantoor is gesloten en er hangt een briefje met instructies aan de deur. Je kan kiezen uit de eerste 12 plaatsen als je voor een nacht wilt blijven. Schrijf je gegevens op het formuliertje en stop $21,- in de envelop. Geweldig en dat midden in een stad, want normaliter kom je deze werkwijze alleen maar tegen in de Nationale Parken.
Het White Sands National Monument is zo’n 710-km² groot en bestaat uit duinen die gevormd worden door kalkkristallen. Deze zijn weer afkomstig uit het Tularosa Basin dat geen aansluiting heeft op de zee. Na het betalen van een toegang fee van 3 dollar rijden wij dit bijzondere gebied binnen. Al vlug galmen de O’s en de A’s weer door de camper en kom je ogen te kort om al het moois in je op te nemen. De duinen zijn spierwit en een zonnebril is dan ook een onmisbaar attribuut in deze omgeving. Zoals wij recreëren in onze duinen doen de Amerikanen dat hier. Hele families compleet met tenten en hun onafscheidelijke BBQ. Dat de recreanten weinig besef hebben van de omstandigheden waarin zij verblijven is wel het feit dat zij zich door middel van een parasolletje trachten te beschermen tegen de genadeloos brandende zon. Zij vergeten echter dat het spierwitte kalkzand de zonnestralen reflecteren en zorgen dat de huid toch egaal verbrand. Het recreatiegedeelte beslaat gelukkig maar een klein gedeelte van de 710 km² en de Park Rangers houden streng toezicht op de naleving van alle regels. Het effect dat de natuur hier op je heeft laat zich moeilijk beschrijven, maar dat het fantastisch is dat kan ik je verzekeren.
Santa Fe, wat “Heilig geloof” betekend in het Spaans, is de hoofdstad van New Mexico en ligt op ongeveer 2,5 km hoogte. Die hoogte heeft natuurlijk zijn invloed op de temperatuur. Op zeeniveau zou de thermometer op een mooie onbewolkte dag in de zomer al gauw 86 graden Fahrenheit (30 graden Celsius) aangeven, maar op deze hoogte houdt het met een aangename 75 graden Fahrenheit (23 graden Celsius ) al op.
Op onze camping de “Trailer Ranche RV Resort” is alleen de rijpere jeugd van 55+ welkom. Niet de meest rustige uitvalsbasis maar wel de makkelijkste. Voor de deur stopt de bus waarmee je als Senior voor een bedrag van $1,- een All Day Ticket kunt kopen. Down Town is de moeite waard. De sfeer is er grandioos. De cultuur adembenemend. Kunst en kunstenaars zijn in overvloed te bewonderen in en buiten de velen galerieën en musea.
Zeker de moeite van een bezoek waard is de “Loretto Chapel” met zijn miraculous stairway. In de tijd dat deze kapel gebouwd werd ging er van alles mis met het uiteindelijk resultaat dat de aannemer failliet ging en de nonnen met een kapel zaten waarin de trap naar het koor ontbrak. Geld om andere vaklieden in te huren was er niet meer. De tot wanhoop gedreven nonnen besloten om een 10 daagse novene te houden om zodoende door middel van gebed te proberen de slechte tijden te doen keren. Op de laatste dag klopte er een man aan bij het klooster en vertelde dat hij de trap naar het koor wel wilde bouwen. Het enige dat hij nodig had was wat gereedschap een paar stukken hout en dagelijks wat te eten. Hij zij verder dat tijdens zijn aanwezigheid niemand de kapel mocht betreden. Na een paar maanden vertrok hij weer en liet een werkelijk schitterende trap voor de nonnen achter.
Op culinair gebied laat Santa Fe zich ook van zijn goede klant zien. De invloeden van de Mexicanen is uiteraard duidelijk aanwezig maar het samensmelten van culturen komt op de menukaarten het best naar voren. Kortom ben je in de buurt? Dan is een bezoek aan deze stad een must.Het geeft je als toerist toch best een goed gevoel als je met pijn in het hart een bepaalde plaats moet verlaten. Het is een teken dat je het er naar je zin hebt gehad. Het heeft iets met je gedaan. Met dat gevoel reden wij dus richting Taos een plaatsje in de uitlopers van de Rocky Mountains.
Het is weer heerlijk om hier te rijden. Het wisselende landschap dat na elke bocht en elke heuvel een totaal ander beeld aan je voorschotelt. Fascinerend is het om te beleven dat de staat New Mexico wel Amerikaans is maar toch Mexico is gebleven. Je kunt de grond wel krijgen of kopen maar de cultuur blijft de cultuur. De bouwstijl is Mexicaans de taal is Spaans het temperament is Mexicaans maar de vlag is Amerikaans. Onderweg naar ons eerste plaatsje genoten wij enorm van het landschap en de cultuur. De besneeuwde bergtoppen de prachtige huizen en de fascinerende panorama’s.
Na het 2100 meter hoog gelegen Taos werd het landschap wat vlakker wat ook niet zo verwonderlijk is als je op een hoogvlakte rijdt. Het is voor niet mede reizigers eigenlijk moeilijk te beschrijven hoe een landschappelijk panorama er uitziet als daarin ook nog talloze hoogte verschillen verwerkt zijn en betrekken wij dan de talrijke kleurnuances die eveneens in dat beeld verwerkt zijn daarbij, dan is een “Wauw” de uitroep die je brein genereert. Even voorbij Taos is de brug over de Gorge Rio Grande gelegen. Mensen wat een diepte! Wat een fenomenaal gezicht om die machtige rivier daar beneden als een beekje te zien stromen.
Het Taos Plateau is een vulkanisch gebied en is het tweede grootste vulkanische veld in het Rif van de Rio Grande met een totale oppervlakte van zo’n 7000 vierkante kilometer. In de Gorge zijn de verschillende (lava)lagen van dit ongeveer 4 miljoen jaar oude gebied goed zichtbaar. Op het Taosplateau rechts van de weg zien wij ineens een heel bijzonder bouwwerk. Borden langs de weg vertellen ons dat het gaat om een “Earth ship” gebouwd door een community. Als je zo om je heen kijkt over geweldige vlaktes van dit plateau dan kan ik mij als nuchtere Nederlander best wel voorstellen dat buitenaardse wezens dit als een ideale landingsplaats uit zouden kiezen! Vele malen beter natuurlijk dan een groot weiland in de Noord Oost polder. Enkele mijlen verderop komen wij in dit uitgestrekte niemandsland een eenzaam kerkgebouw tegen. Het is een kerk van “The Church Of Jezus Christ Of Latter Day Saints” of te wel een mormonen kerk.
Het Taosplateau gaat over in het Carson National Forest. Ongemerkt zijn wij ook aardig geklommen. In dit park ligt de sneeuw nog dik in de schaduwrijke gebieden. Op de rustplaatsen langs de weg zijn de picknick tafels slechts na enig graafwerk terug te vinden. Wij parkeren onze camper dan ook maar op een sneeuwvrij plekje en genieten onder een strak blauwe hemel van een heerlijke lunch. Het enig minpuntje van dit wonderschone gebied is het feit dat er geen skihut te zien is, dus geen lekkere beker chocolademelk met een flinke toef slagroom!
Het Carson National Forest is één van de vijf nationale bossen in New Mexico. De hoogte verschillen in dit gebied variëren van 1800 meter tot 4011 meter het hoogste punt van de Wheeler Peak. Het is een gebied dat in ieder jaargetijde voldoende recreatiemogelijkheden te bieden heeft.
Als de klok ons vertelt dat het al bijna 4 uur in de middag is naderen wij ons overnachting adres in het plaatsje Chama. De beheerder van het Little Creel Resort & RV park ziet er uit als een Amish en is blij ons te zien. Op onze vraag of hij een plekje voor ons heeft reageert hij dan ook een beetje verbaast, “Of course no problem” en belast onze creditcard met $24,68 inclusief tax. Omdat wij de enige gasten zijn mogen wij het mooiste plekje uit de ongeveer 100 aanwezige mogelijkheden kiezen.
Na een koude nacht, wij stonden op ongeveer 2000 meter hoogte, volgde een oogverblindende zonsopgang! Ja wel oogverblindend omdat wij te laat wakker werden vanwege de enorme stilte en de zon inmiddels al hoog boven de horizon stond. Op ons gemak ontbeten en de boel gereed gemaakt voor vertrek. Dat gereed maken voor vertrek is best wel een nauwkeurig werkje. Zorgen dat alles vaststaat dat er geen flessen, potten, pannen, glazen of wat dan ook door de camper kunnen glijden of vliegen tijdens het rijden. Ook alle aansluitingen van elektra, water en riolering behoeven de nodige aandacht voor vertrek.
Het doel van vandaag is Durango. Op de grens van New Mexico en Colorado. Onze verwachtingen waren hoog gespannen na de ervaringen van gisteren. Maar helaas de weg naar Durango werd na Spagosa Springs erg oninteressant. Wat in Durango voor de trein liefhebbers onder ons zeer zeker de moeite waard is, is de smalspoor spoorweg van “Durango & Silverton”. Deze uitzonderlijk mooi gelegen spoorweg is aangelegd op de oevers van de Animas rivier. Onderweg ziet u prachtige canyons en dit alles terwijl u heerlijk relaxts naar buiten kijkt in een historische treinwagon die door een prachtige stoomlocomotief door de bergen wordt getrokken.
De drukte in Durango en de beoogde camping beviel ons niet. De plannen werden bijgesteld de tomtom werd geprogrammeerd om koers te zetten naar het Navajo Lake State Park. Anderhalf uur rijden gaf het GPS-navigatiesysteem aan om bij dat meer te komen. De weg daar naar toe was gelukkig een binnendoor weggetje. Geen druk verkeer waardoor je lekker op je gemak kunt rijden wat je dan ook weer de mogelijkheid geeft om van de omgeving te genieten. Juist op het moment dat je je af gaat vragen of je wel op de goede weg zit, openbaard het Navajo Lake zich in al zijn glorie. Het is een imposant gezicht om dit gigantische stuwmeer badend in het zonlicht tussen de bergen te zien liggen. De medewerkers in het informatiecentrum vertellen je alles over het gebied en zorgen ervoor dat je op een mooie plaats met uitzicht op het meer komt te staan. In het avondzonnetje is het meer een waar schilderij. Van Gogh zou hier zijn draai wel hebben kunnen vinden.
De geplande wandeling bleek niet zo spannend te zijn als wij gedacht hadden. Het pad ging weliswaar steil naar beneden richting het meer maar eenmaal beneden bleken er niet zoveel mogelijkheden meer te zijn. Dan maar een beetje over rotsen klauteren en de enigszins begaanbare paden benutten. Wel hielden wij constant zicht op het meer waarvan natuurlijk vele foto’s gemaakt zijn. Net voor het moment dat onze camper weer in zicht kwam stopte de Ranger naast ons. Even wat ervaringen met deze vriendelijke man uitgewisseld en van hem de tip gekregen om te gaan wandelen langs de rivier. Het was daar inderdaad prachtig. Ook leuk om te zien is de uitoefening van hobby nummer twee van de Amerikanen: “Vissen” en met name vliegvissen. Half in het water staande mannen hanteren behendig hun vistuig in de hoop een vis (zalm) te vangen. Vele hebben wij zien vissen weinigen hebben wij iets zien vangen. Ik denk dat je meer geluk hebt in Las Vegas. Maar de aanblik van de meanderende rivier is fantastisch waarbij de kleuren die het voorjaar ons voorschotelde een hoofdrol speelde.
Al met al is New Mexico een bijzondere staat die een bezoek dubbel en dwars waard is. Ik weet dat niet alle pracht en praal aan de orde is geweest maar ik weet zeker dat uw nieuwsgierigheid gewekt is.
New Mexico – Land van Betovering
