Info: Het is een leuke manier is om zo goedkoop mogelijk met een camper te reizen. Een nadeel is…..je moet er vroeg bij zijn (dus houdt de nieuwsbrieven van bv. Home-travel en Jan Doets in de gaten) En de reizen zijn meestal is het vroeg in het jaar dus april / mei. (Dan kan het in het noorden nog heel koud zijn). Moturis heeft ook dikwijls speciale deals om een camper van het ene verhuur bedrijf terug te brengen naar het andere verhuur bedrijf. Bijvoorbeeld als er veel campers zijn gehuurd in San Francisco en in Denver zijn achter gelaten moeten die terug gebracht worden. Deze deals kun je rechtstreeks bij Moturis boeken door ze te bellen.. Sommige mensen is het gelukt voor 5 euro per dag….
We gaan een splinternieuwe motorhome van Moturis van Chicago naar San Francisco brengen, een z.g. “Test en Drive Special”. Moturis biedt de mogelijkheid om splinternieuwe motorhomes vanuit de fabriek in Elkhart naar diverse locaties in de VS te brengen. We willen dit via route 66 gaan doen en wellicht een kleine rondreis in New Mexico maken, als we daar tijd voor hebben. De motorhome is besteld en de vluchten zijn geboekt. We vliegen 13 juni naar Chicago en 10 juli moeten we de motorhome in San Francisco inleveren. De volgende dag 11 juli vliegen we van San Francisco rechtstreeks naar Amsterdam en zijn 12 juli weer terug op Schiphol. We hebben er ontzettend veel zin in.
07-06-2010
De laatste dagen thuis
We gaan nu echt aftellen nog 6 dagen. Het eerste stuk van Route 66 slaan we over. We moeten de motorhome ophalen in Elkhart deze plaats ligt 100 km. ten oosten van Chicago. Om route 66 vanaf het begin te volgen, zouden we terug moeten rijden naar Chicago en dat is wel erg veel om rijden. We gaan van Elkhart richting Springfield (Illinois) en pikken daar de route 66 op.
13-06-2010
goede vlucht gehad
14-06-2010
Zondagmiddag moesten we in het hotel bij een mijnheer van Moturis inchecken. Het duurde allemaal heel erg lang, maar je hebt wel gelijk contact met allemaal andere reizigers, allemaal leuke mensen met hun eigen verhaal en bestemming. De volgende morgen werden we al om 7.30 uur met een bus opgehaald. De bus zat helemaal vol, er zaten ongeveer veertig mensen in die allemaal met een camper op stap gingen. Nadat we in Elkhart waren aangekomen en hebben aangehoord wat je allemaal moet weten voor je met zo’n ding kunt rijden was het toch wel één uur voor we boodschappen konden gaan doen. We hebben een camper gekregen van 25 foot dat is ongeveer 7,50 meter, zonder slide-out, groot genoeg voor 2 personen. Als het moet kun je er met zes mensen in slapen. Op naar de Walmart, daar kwamen we dus weer diverse mensen tegen die ook net een camper hadden opgehaald. Om 5 uur hadden we een groot deel van de boodschappen gevonden en afgerekend. Eindelijk op naar de camping in Elkhart. Nadat we alles bij de administratie hadden geregeld, zijn we naar de plek gereden daar werden we heel vriendelijk begroet door een Amerikaans echtpaar, die ons vertelde dat er nog een stel Nederlanders heel dichtbij stonden. We hadden dus gelijk aanspraak. Morgenochtend blijven we maar eens een keer wat langer in bed, want de afgelopen dagen waren we er erg vroeg uit.We gaan morgen richting Springfield Illinois, we zien wel hoever we komen.
Elkhart
30 km. gereden
15-06-2010
T-storm
Gisteren hadden we geen Internet verbinding dus nu het verslag van 15-06-2010.
We zijn om negen uur van de camping in Elkhart vertrokken en we wilden tot Champaign rijden. Toen we daar aankwamen was het nog zo vroeg dat we besloten om nog een stuk door te rijden tot Springfield en daar route 66 op te pakken. Het was net of we door een Nederlands landschap reden, helemaal vlak en er werd alleen mais verbouwd. We zijn door gereden tot St. Louis, want om eerder een camping te zoeken had geen enkele zin met dit weer. We vonden een camping dichtbij het centrum van de stad. Eigenlijk meer een grote parkeerplaats met camping voorzieningen. s’Avonds zijn we nog naar de Arch geweest. De 300 meter hoge boog aan de oevers van de Mississipi symboliseert het belang van de stad als poort naar het westen. We zijn met gondels door het binnenste van de boog naar de top gegaan. Boven heb je een zeer indrukwekkend uitzicht over St. Louis.
Elkhart naar St. Louis
640 km.
16-06-2010
Meramec Caverns
Vanmorgen om half negen vertrokken uit St. Louis. We zijn naar de Meramec Caverns geweest en het was schitterend, daarna nog een boottochtje gemaakt op de Meramec River. We hebben een groot stuk van route 66 gereden.
St.Louis tot River View RV Park
410 km.
17-06-2010
Route 66
Vandaag hebben we voornamelijk route 66 gevolgd.Het volgen van route 66 is nogal een puzzel. Het was een geweldige rit. Gisteren waren we dus een beetje de weg kwijt, dat komt denk ik ook omdat de afstanden toch wel heel erg groot zijn en op de kaart ligt het allemaal veel dichter bij elkaar. Ik hoor de mannen al denken: natuurlijk een vrouw kan niet kaart lezen, maar onze juffrouw van Tom Tom is soms ook weleens de weg kwijt. We staan op een camping van Passport America en als je lid bent is dat voor de helft van de prijs en ja hoor we zijn lid. Als je met een gehuurde RV op de camping aankomt komen de hulpvaardige Amerikanen onmiddellijk naar je toe en willen overal mee helpen. Je hebt dus gelijk aanspraak. Vanavond liep er op de camping een hert we zitten echt midden in de natuur.
Ozark Lake – Grove
574 km.
18-06-2010
Dag met gaatje….
Vandaag was een dag met een gaatje. We reden uit Grove weg en Dick ging gelijk ergens tanken. Toen we bij het tankstation wegreden brandde er een lichtje op het dashbord, er was iets met de motor. De afspraak is dat je dan gelijk een Ford garage belt of naar een Ford garage toegaat. Maar natuurlijk geen Ford garage te vinden, dan maar naar de Chevrolet om daar te vragen waar ik een Ford garage kon vinden. De manager wilde van alles weten en ik mocht daar een speciaal nummer van Ford bellen. Een vriendelijke en vooral geduldige juffrouw vertelde me dat er 30 mijl verder op onze route een Ford garage was in Vinity. Wij daar naar toe, het zijn natuurlijk wel hele afstanden. De monteur vertelde dat hij het erg druk had en dat we het bij een andere garage moesten proberen. Wij weer weg. Nadat wij een heel eind gereden hadden (en het lichtje maar branden) zag ik ineens een Ford garage. Wij zijn naar binnen gegaan en een vriendelijke juffrouw heeft ons geholpen. De camper is helemaal nagekeken en gereset, de monteurs konden niets geks vinden.
Grove – Oklahoma City
574 km.
19-06-2010
Vervolg route 66
Vandaag reden we weer voor een groot deel de oude route 66. Dit is zoals iedereen weet een wereldberoemde route, maar wij komen er geen toerist tegen. Nogmaals het is ook een hele puzzel om de route echt te volgen. We hebben boodschappen gedaan en moesten tanken.
Oklahoma City – Foss State Park
432 km.
20-06-2010
rustdag
Nog even iets over het weer: Het waait hier erg hard en het is 36 graden dus behoorlijk warm. Er schijnen hier in dit seizoen vreselijke branden te zijn. Het is gelukkig geen tornado seizoen.
Foss State Park
80 km.
21-06-2010
reis- en wasdag
We zijn vandaag de grens van Texas gepasseerd. Ook Texas is erg vlak met gigantische graanvelden. We zouden nu toch weleens bergen willen zien. We staan in Amarillo op een hele kale camping, het is ontzettend heet 43 graden en waait behoorlijk.
Foss State Park – Amarillo
312 km
22-06-2010
Palo Duro Canyon
We weten niet hoe het komt maar we zijn s’morgens altijd 1 1/2 tot 2 uur bezig voor we weg kunnen rijden. Vanmorgen stonden we om zeven uur op en gingen pas om 9 uur weg en het was echt aanpakken. Ik hoor een aantal mensen al denken; maak je niet druk jullie hebben vakantie.
We zijn vanmorgen gelijk naar de Palo Duro Canyon gegaan, deze canyon ligt zuidelijk van Amarillo en is de op één na (Grand Canyon) grootste canyon van de USA. Op de weg er naar toe was het landschap behoorlijk vlak en wij waren benieuwd naar wat we konden verwachten. De canyon was prachtig en indrukwekkend. We zijn het hele park doorgereden en hebben bij een paar overlooks gestaan.
We zijn de grens tussen Texas en New Mexico gepasseerd en we hoopten dat het landschap wat bergachtig zou worden, want Texas is heel erg vlak. New Mexico is dus net zo vlak alleen wonen er hier nog minder mensen. We lazen dat de bewoners uit New Mexico het gezegde “in the middle of nowhere” hebben bedacht. Het laatste stuk naar de camping stak een storm op met aardige windstoten. Je merkt dan goed hoe windgevoelig zo’n RV is. Morgen gaan we naar Santa Fe en zijn van plan daar 2 nachten in een State Park te gaan staan.
Amarillo – Santa Rosa
393 km.
23-06-2010
Eindelijk weer bergen.
Vannacht was het bar en boos in Santa Rosa, regen en windvlagen, de camper stond helemaal te schudden. Ligt wel lekker in je bed in je huis op wielen.We vertrokken met prachtig weer, na een tijdje rijden kwamen we dan eindelijk in de bergen.
Het doel was Santa Fé en het laatste stuk hebben we via de Tuquoise Route gereden, een bekende scenic route. Het was prachtig. We zijn tot de Tuquoise Route op de Interstate gebleven omdat route 66 hier voor een groot deel niet meer bestaat.
Santa Rosa – Santa Fé
284 km
24-06-2010
Fantastische dag
We zijn dus in de buurt van Santa Fe gebleven, omdat ik thuis al had uitgezocht dat de natuur hier geweldig moet zijn. Ik wilde heel graag naar het Kasha Katu Tent Rocks State Park, dat is een gebied met rotsformaties die er uitzien als tipi’s (indianententen) en er is een slotcanyon. Ik heb veel gelezen over slotcanyons, maar ik heb er nooit één stap ingezet. Een slotcanyon is een diepe smalle speet in de aarde waar je doorheen kunt lopen. Deze slotcanyon was klein, dus voor ons om te beginnen prima. Er bestaan hele uitgebreide slotcanyons waar je GPS bij je moet hebben anders verdwaal je.
Bij de receptie van de camping ging ik om de route vragen en de receptioniste vertelde mij dat het Park voor 6 weken was gesloten, daaaaag slotcanyon. We hebben een scenic route gevonden naar Taos en een scenic loop ten noorden van Taos, bijna een dagprogramma. Deze route zijn we gaan rijden en het was helemaal geweldig. We zijn in een prachtig ski-gebied geweest ten noorden van Taos. Er lag zelfs nog sneeuw op sommige bergtoppen. Morgen gaan we richting Albuquerque en door naar Grants.
Morgen gaan we richting Albuquerque en door naar Grants. We zijn een beetje afgestapt van het volgen van route 66 omdat de natuur hier zo prachtig is en dat willen we ook graag zien.
Santa Fe -Taos
280 km.
25-06-2010
Sandia Peak Aerial Tramway
We zijn gisteren toch wat ver van de route afgedwaald, dus moesten we vanmorgen een aardig eind rijden voor we weer bij Albuquerque waren. Het was wederom een fantastische route door de bergen. In Albuquerque zijn we naar de Sandia Peak Aerial Tramway gegaan, dit is gelegen in een bekend ski-gebied. In het ski-seizoen kan je s’morgens met de Tramway naar de top van de berg, de hele dag skiën en s’avonds met de tramway weer naar beneden. Daarna zijn we nog naar Sky-City gereden. Dit is een hele oude indianen stad bovenop een berg waar nog een paar indianen wonen. Het ligt ook in een indianen reservaat. We wilden de stad gaan bekijken, maar alweer goot het van de regen. We hebben nog wat foto’s gemaakt en zijn doorgereden naar Grants. Hier staan we nu op een camping en morgen willen we naar een wolvenopvang. Taos – Grants 390 km.
26-06-2010
van Grants naar Gallup
We zijn vandaag in een gebied ten zuiden van de I 40 gebleven omdat daar heel veel te zien is. Eerst zijn we naar El MalPais National Park gegaan. Dit is een vrij uitgestrekt gebied met oude vulkanen, en grotten. De omgeving was geweldig en geen mens te zien. De wolvenopvang stond ook op mijn verlanglijstje en het was werkelijk een hele belevenis. op dit moment worden in totaal 49 honden die op wolven lijken en wolven opgevangen. We werden door een hele enthousiaste gids rondgeleid. Dat kunnen Amerikanen wel, mensen enthousiast maken.
Toen we daar aankwamen bleek het behoorlijk ernstige dirt-road te zijn. De camper bonkte en hobbelde vreselijk alles ging verschrikkelijk te keer binnen. Ik denk dat ze er bij Moturis niet vrolijk van worden als ze dit weten. Bij aankomst bleek al het serviesgoed nog heel te zijn, alleen hebben we de tv nog niet geprobeerd, dat zien we morgen wel. Dit was weer een geweldige vakantiedag, morgen gaan we de grens met Arizona over.
Grants – Gallup
214 km.
27-06-2010
De geweldige dagen houden maar niet op…
Om half tien (laat) zijn we uit Gallup vertrokken en het doel was Winslow. Via Painted Dessert en Patrified Forrest, de natuur is hier geweldig. Eerst door Painted Dessert, de Painted Desert dankt zijn naam aan de gekleurde (zand)steen formaties die rode, paarse en bruine tinten aannemen, onder andere afhankelijk van de lichtinval die gedurende de dag verandert. Verder zijn we via Petrified Forrest gereden. Petrified Forrest is bekend door de vele versteende bomen, maar er worden ook tal van andere fossielen gevonden, zowel van planten als van dieren.
Tegenwoordig is het gebied voornamelijk een woestijnlandschap. We waren van plan nog een oud stuk route 66 te rijden. Volgens ons boekje konden we 7 mijl genieten van een oud stuk van de route. Toen we van de Interstate afgingen om de route te zoeken, was de weg afgesloten met een hek, road closed. Dit schijnt dus heel vaak te gebeuren met stukken Route 66. De hele Route rijden is een droom voor velen, maar in de praktijk lastig te realiseren.
Gallup – Winslow
270 km.
28-06-2010
heel erg warm
Vandaag zijn we van Winslow via Flagstaff naar Page gereden. Deze plaats ligt noordelijk van Flagstaff. Er zijn hier in de omgeving prachtige canyons te zien en er is een schitterend meer. Het is hier heel erg warm. Voor morgen hebben we een toer door Antilope Canyon geboekt, nu wordt dus een grote wens van mij vervuld. Ik heb hier al veel over gelezen en foto’s gezien en wilde zelf heel erg graag de Canyon in, dat gaat dus morgen gebeuren. Vanmiddag hadden we de camper op een parkeerterrein van het Visitor Centre gezet en er stond een zelfde camper als die wij hebben gehuurd, alleen 1 1/2 meter groter. Wij dachten het zal wel heel toevallig zijn als wij die mensen kennen. Vanavond zaten we te eten en kwam er een camper van Moturis langs en ik dacht de bestuurder te herkennen, maar wist het niet zeker. Na het eten ben ik even gaan zoeken en ja hoor, we zaten met deze mensen in de bus naar de fabriek in Elkhart. Zij hadden ons al zien lopen vanmiddag. Wat is de wereld toch klein.
Winslow – Page
300 km.
29-06-2010
dagje Page, 180 foto’s gemaakt…
Vandaag zijn we in Page gebleven, want we hebben een tour geboekt naar de Upper Antelope Canyon. We werden om 10.20 uur bij de camping opgehaald. Na 10 minuten rijden zijn we bij het loket waar betaald moet worden en daarna nog 10 minuten rijden door los zand en we zijn we bij de ingang van de canyon. Het is geen canyon zoals de Grand Canyon, maar meer een slot-canyon dus de wanden staan heel dicht bij elkaar en je loopt over de bodem van de canyon. Het was in een woord geweldig!!!!!!!
We zijn in de middag nog naar Lake Powell geweest en de Lake Powell Dam. We wilden naar Glenn Canyon, daar kwamen we ook alleen reden wij natuurlijk weer in “the middle of nowhere” op een dirt road. Moet kunnen met een huurcamper, deze keer bleef het servies tenminste heel. Op de terug weg zijn we nog naar “Horse Shoe Blend”geweest. Op dat punt maakt de Colorado river een bocht die lijkt op een hoefijzer. We moesten er een behoorlijk stuk voor door het zand sjokken, maar het was zeker de moeite waard.
Page
80 km.
30-06-2010
Mail van Moturis
Voor we vertrokken keken we nog even naar de mails en we hadden een “message with high importance” van Moturis. Zij hadden van de fabrikant doorgekregen dat er een ernstig veiligheidsprobleem met de camper is en ons werd verzocht zo snel mogelijk naar de dichtst bij zijnde Camping-world locatie te gaan.
We zijn naar een locatie van Camping-world bij Flagstaff gegaan, want daar willen we een dagje winkelen. We weten niet of er veel van winkelen komt. Er is onvoldoende isolatie tussen de uitlaat en de camper (brandgevaar) en er moet extra isolatie aangebracht worden. Dat moet besteld worden. Het is inmiddels al laat geworden en een medewerker van Camping-world bood ons aan om de nacht op hun parkeerterrein door te brengen. We kregen stroom en verder zijn we `selfsupporting`. We staan dus nu op een parkeerterrein en inmiddels is er nog een motorhome bij ons komen staan. We hopen wel dat we kunnen slapen want we staan vlak naast de `Santa Fé railroad`. De goederentrein komt ongeveer ieder half uur langs en de trein is iets langer dan in Nederland.
Page – Flagstaff
385 km.
01-07-2010
Wachten op een onderdeel
We hebben vannacht nauwelijks geslapen, want ieder half uur kwam er een trein voorbij. Ze rijden niet hard maar maken een hels lawaai waarbij de machinist vaak ook nog toetert. Om half vijf waren we wakker en zijn nog tot half zes blijven liggen. Toen moesten we douchen voor het eerst in ons eigen huis op wielen. Voor mij is de doucheruimte al klein, maar Dick paste er nauwelijks in. Het was geen gezicht.
Om 12.00 uur terug naar Camping-world om te vragen wanneer zij konden repareren. Het onderdeel wordt morgen bezorgd, maar hoe laat weten ze niet. We gaan morgen wel weer een keer informeren, we hadden genoeg gewacht en tijd op de parkeerplaats doorgebracht. We zijn naar Sedona gegaan, eerst naar het visitor centre om te vragen naar de campings. Het is hier heel erg druk, omdat 4 juli een feestdag is. Wij hebben een prachtige camping gevonden met heel veel bomen en hier wil ik eigenlijk nog wel een nacht blijven, of heel veel langer. Eerst ingechecked en daarna naar Sedona, het is zo’n vreselijk geweldige plaats.
Morgen weer naar Camping-world en natuurlijk de omgeving hier bekijken.
Flagstaff – Sedona
160 km.
02-07 10
We hebben hier heerlijk geslapen het is een fantastische campground, Rancho Sedona RV Park. De was gedaan en weer naar Camping-world in Flagstaff, dat is best nog een stuk rijden. Het onderdeel was aangekomen en werd gelijk gemonteerd, maar dat duurde weer een uur. Voor we op de camping terug waren was het 5 uur. We zijn nog wel door het stadje gelopen en we zijn het er over eens, Sedona is prachtig. Ik voel me hier heel erg gelukkig en zou hier wel een week willen blijven, maar we moeten ons toch een beetje aan het schema houden.
Sedona
130 km.
03-07-2010
Afscheid van Sedona
Het eerste gedeelte vanuit Sedona was weer verschrikkelijk mooi door de canyon. Ik wilde tot Williams rijden en Dick tot Kingman, we zijn tot Kingman gereden. De afstand viel wel mee en het grootste deel van de rit hebben we route 66 kunnen volgen. We kwamen door Seligman dat is een heel bekende route 66 plaats het was er ook erg druk en heel erg toeristisch. We hadden vandaag een afslag gemist en wilde dat goed maken door over een parkeerterrein de juiste route weer op te pakken, hij reed door een goot nam de bocht wat snel. Er klapte een kastje open en al het serviesgoed lag aan gruzelementen op de grond. We hebben nu minder dan de helft over, kijken wat ze daar bij Moturis van zeggen. Wij vinden het een normale schade bij een testride.
Sedona – Kingman
304 km.
04-07-2010
De ezels van Oatman
Vandaag zijn we van Kingman naar Needles gereden en zijn de grens tussen Arizona en Californië overgegaan met een echte grenspost.
Op de helft van de route kwamen we in Oatman aan, de plaats waar de ezels gewoon door de straten lopen en soms ook zomaar een winkel ingaan. In Oatman was feest in verband met Independence Day. Er was zelfs een televisieploeg van “Weather Channel” aanwezig. Zoals zo’n feest begint, dat kennen wij in Nederland toch niet. Iemand van de organisatie vraagt iedereen met de rechterhand op het hart een eed aan de vlag uit te brengen. Daarna wordt een gebed uitgesproken en vervolgens zingt iedereen het volkslied, dan kan het feest beginnen. We zijn verder gereden naar Needles. We staan op een camping aan de Colorado River en naar de speedboaten kijken is ook een hele belevenis. Als ze hier in een boot stappen willen ze zo snel mogelijk het water over. Needles is de heetste plaats van de USA en dat hebben we vandaag gemerkt. Ik weet niet hoe warm het hier is, maar zo warm hebben we het nog niet meegemaakt.
Kingman – Needles
130 km.
05-07-2010
Afscheid van route 66
Vanmorgen zijn we eerst naar Denny’s gegaan voor een echt Amerikaans ontbijt. Het zal ons toch niet gebeuren dat we 4 weken in de States zijn en geen echt Amerikaans ontbijt hebben gehad. Het was weer overdadig en veel, met alles er op en er aan maar vreselijk lekker. We zijn de grens tussen Arizona en Californië overgegaan en er was echt controle, maar wij mochten zo doorrijden. De bestemming voor vandaag was Barstow over grote delen route 66 en we hebben vandaag afscheid genomen van route 66. Na Barstow gaat de route verder naar Los Angeles en wij willen aan de oostkant van Yosemite naar het noorden. We hebben ons er weer vreselijk over verbaasd dat we grote delen van route 66 niemand tegenkwamen. We hadden echt een gevoel van alleen op de wereld. Dit deel van Californië is voornamelijk woestijn, dat is te zien en ook aan de temperatuur te voelen. Het was erg heet. Het gekke is dat we hier gewoon kunnen rijden en van het verhuurbedrijf niet door Death Valley mogen omdat het daar te heet is. We waren al vóór 12 uur in Barstow dus hebben we de plannen gewijzigd en we hebben besloten tot Lone Pine te rijden. We willen via Lake Tahoe naar San Francisco. Het was wel een lange rit, maar als je om de beurt een stuk rijdt valt het wel mee. We zijn tot Lone Pine gekomen en staan nu op een campground midden in de woestijn.
Needles – Lone Pine
486 km.
06-07-2010
sneeuw
We hebben alle elementen van het weer vandaag meegemaakt. Heel erg warm weer, veel wind, regen en we hebben sneeuwballen gegooid. We hebben in Lone Pine overnacht en ook nog gezwommen. s’Morgens zijn we om half negen gaan rijden, het was heel erg warm. We wilden naar Lake Tahoe, maar ik had voor onderweg nog wat wensen op mijn lijstje, die nog al wat tijd kosten dus Lake Tahoe hebben we niet gehaald vandaag. In Bishop zijn we gestopt, want ik wist daar een Nederlandse bakker. Ver voor Bishop wordt al door van die hele grote Amerikaanse reclameborden aangekondigd dat er in Bishop een Nederlandse bakker zit die wereld beroemd is. In Nederland heeft het gros van de mensen nog nooit van hem gehoord. We zijn er naartoe gegaan en binnen was het een gekkenhuis, zoveel mensen. We hebben nog nooit zoveel soorten brood en koeken bij elkaar gezien, zelfs Bossche bollen.
We zijn verder naar het noorden gereden want ik wilde ook nog naar Bodie. Bodie is een gouddelvers ghost town, waar ik al het een en ander over heb gelezen. Om daar te komen moesten we 13 mijl over een hele smalle kronkelweg rijden en de laatste 3 mijl waren dirt road. Ik reed dit keer en bij aankomst in Bodie was ik behoorlijk moe maar wilde me niet laten kennen. Bodie was geweldig en veel uitgebreider dan ik ooit had gedacht. We hebben er nog best een tijd rondgelopen, maar de wolken pakten zich al samen boven de bergen. We zijn op tijd weggegaan en kregen onderweg behoorlijk wat regen. We overnachten op een campground bij Lake Topaz.
Lone Pine- Lake Topaz
388 km.
07-07-2010
Lake Tahoe
We staan hier vanavond op een Campground met uitzicht op een prachtig meer. Het is alleen een beetje bewolkt dus we konden geen mooie foto maken van de zonsondergang. We zijn van morgen op weg gegaan naar Lake Tahoe en alles ging zo voorspoedig, dat we het hele meer zijn rondgereden. Het was een fantastische dag, met geweldige uitzichten over de bergen en het meer.
Topaz Lake – Bridgeport (via Lake Tahoe)326 km
08-07-2010
Mono Lake
We hebben besloten toch nog een keer de Tioga Pass te rijden. We moeten daarvoor helemaal naar het zuiden tot Lee Vining en Lee Vining ligt aan het Mono Lake. Ik heb daar ooit iets over gelezen op internet. Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd. Ze bevinden zich aan de rand van het meer. Het water van het meer is 2 ½ maal zo alkalisch en 3 keer zo zout als zeewater. Als je daar aan komt lopen zie je een strook zwart (we weten in eerste instantie niet wat het is) tussen het water en het zand. Dit zijn miljoenen zwarte vliegen, die leven van het organisme in het water. Je hebt er totaal geen last van, want ze vliegen voor je weg. Nadat we de Zuidkant van Mono Lake uitgebreid bekeken hebben, zijn we naar de Tioga Pass gegaan. Twee jaar geleden zijn we de Tioga Pass ook overgereden en we vonden het weer geweldig, ik ben zelfs nu de rotsen naar boven opgeklommen. Er lag op de bergtoppen nog erg veel sneeuw.
We hebben besloten door te rijden naar Sonora en daar hebben we geen spijt van gehad. Sonora is zo’n ongelooflijk leuk dorp, je waant je echt in het wilde westen.
We staan op een campground van het eerstvolgende dorp. Het is een bosachtige omgeving en het is prachtig. Morgen richting San Francisco.
Bridgeport – Colombia
272 km.
09-07-2010
camper inleveren
We hebben vannacht op een bosachtige camping in Columbia overnacht. Het was er heel erg stil en de omgeving was prachtig. We zijn nog nooit in dit deel van Californië geweest, maar dit was zeker niet de laatste keer. We hebben ongeveer 2 ½ uur gereden om in Oakland (San Francisco) te komen en de rit was prachtig. Op een gegeven moment rijd je de voorsteden van San Francisco in en je ziet dan heel in de verte de Skyline van de stad, heel erg mooi. Morgen de camper inleveren en dan naar een hotel. We hopen daar vroeg aan te komen zodat we nog naar het centrum van San Francisco kunnen gaan. Op dit moment staan we op een stads RV park, vlakbij de plek waar we de camper in moeten leveren, morgenochtend 10 minuten rijden.
Columbia – Oakland
188 km.
10-07-2010
echt de laatste dag
De koffers zijn gepakt, de camper is schoongemaakt en ingeleverd, dus we zijn klaar voor de reis naar huis. We waren om 10 uur bij Moturis. Daar kwamen we weer mensen tegen die we kenden van het begin van de reis, dus ervaringen uitgewisseld. Iedereen had het erg leuk gehad. Om één uur waren we in het hotel dichtbij San Francisco Airport. Het was even slikken het was nu echt voorbij. We besloten er nog een hele leuke middag van te maken. We hebben ons omgekleed en zijn met een shuttlebusje naar de luchthaven gegaan en toen met B.A.R.T. (de metro) naar San Francisco Bay. Het is ook zo’n geweldige stad en we vonden het leuk om hier de vakantie echt af te sluiten.
San Francisco
In totaal gereden 7473 km
(c) USA4ALL & Wil en Dick Out
