De voorbereidingen: september 2008 – maart 2009
Na onze geslaagde vakantie in het westen van de Verenigde Staten in 2006 werd er tijdens een van onze gezellige kaartpot-avondjes het idee geopperd om dit land nog eens met een bezoek te vereren. Alle vier mochten we onze zienswijze en wensen aangeven en uiteindelijk werd besloten dat Florida onze keuze zou worden. In eerste aanzet lag het in de bedoeling om een rondreis te maken en te eindigen in Orlando, maar al doende viel ons oog op de relatief aangenaam geprijsde cruises die vanuit Miami vertrekken. Daar dit een grote wens van ons allen was zijn we naar een geschikte cruise op zoek gegaan, die ook nog eens aansloot bij onze aankomstdatum in Miami.
In september 2008 van start gegaan met voorbereidingen waarbij in alle opzichten het internet een cruciale rol speelde. De uiteindelijke reis bestond voor een derde uit een cruise, een derde uit een rondreis en een derde uit verblijf in een villa in Davenport ten zuiden van Orlando. Donderdag 9 april In de namiddag hebben Annemarie en Ingrid bij de firma Boels in Eindhoven de huurauto van Sixt opgehaald. De medewerker van Boels wist er niet veel van en moest een aantal malen met het Sixt hoofdkantoor bellen. Wij konden uiteindelijk de auto meenemen nadat hij gevraagd had: “teken dit formulier maar, dan kun je de auto meenemen”. Het was een zwarte Mercedes stationwagen automaat schitterende bak maar naar later bleek toch wel wat te klein voor 4 koffers, handbagage en dan wij viertjes er nog bij.
Vrijdag 10 april
Wij zijn om 07.30 uur opgestaan, na veel passen en meten alle bagage toch in de auto gekregen; de dames moesten een van de koffers tussen zich inzetten op de achterbank, vonden ze natuurlijk niet leuk; konden ze niet zo goed kleppen, vervolgens vanuit Waalre richting Schiphol vertrokken. Na aankomst op Schiphol volledig verrast door de afrekening van de huurauto; een bevestiging van €69,60 werd verhoogd met BTW (??), met een All Risk verzekering en met de verbruikte diesel. Noch op het contract, noch bij aflevering werd hiervan gewag gemaakt. Na veel vijven en zessen, de medewerkers van Sixt hadden ook wel in de gaten dat hun verhaal kant noch wal raakte, werd de rekening teruggebracht tot de oorspronkelijke € 69,60, hè hè dat begint goed. Het inchecken verliep snel, een paar printjes uitdraaien van je bevestiging en dat is al voldoende. Na wachten, koffie drinken en shoppen mochten we eindelijk om 13.25 uur aan boord van de Martinair 767-300, vluchtnummer MP0645. We hadden Comfort Class geboekt niet voor de diverse voordelen, zoals een likeurtje bij de koffie en gratis entertainment systeem, doch voor de extra beenruimte, dat was wel een luxe want achterin zat men 10 uur lang toch behoorlijk op elkaar. Na een rustige vlucht landden we op tijd in Miami. De paspoort en douane formaliteiten waren in een half uurtje gepiept, tijdens de paspoortformaliteiten meende een onnozele Nederlander foto’s te moeten maken, nu dat heeft ie geweten, het was nog net niet als op de tv, dat ze met 10 man boven op hem doken, maar ik weet zeker dat hij dit noooooit meer zal doen. B
uiten aangekomen heeft Michael gebeld voor de shuttle van het La Quinta Inn Airport East, dat verliep minder voorspoedig; helaas waren er nogal wat mensen die ook naar dit hotel moesten en de shuttle busjes waren klein zodat het ons meer dan 1 uur kostte voordat we in het hotel waren. Later bleek dat dit hotel een van de weinige hotels was dat ook een gratis shuttle naar de cruiseterminals in de haven van Miami aanbood, derhalve zat het hotel mudjevol. Het inchecken in het hotel verliep voorspoedig, meteen hebben we ook de transfer naar de Port of Miami geregeld. Snel werd de bagage naar de kamers gebracht en bij Bennigan’s, om de hoek bij het hotel, onze eerste hamburgers (veel te veel) verorberd en halve liters Pepsi gedronken (“refill sir”). Het is nu 21.30 uur, nadat ik de PC heb afgesloten ga ik genieten van een welverdiende nachtrust.
Zaterdag 11 april
De nachtrust werd een paar keer onderbroken omdat het voor ons tijdsgevoel al lang weer dag was. Uiteindelijk hebben we het volgehouden tot 07.00 uur. Koffie gezet op de kamer en langzaam aan de koffers herpakt om naar de Port of Miami te gaan. Na van het goede ontbijt, best uitgebreid met gekookte eitjes en zelf te bakken wafels, al staande in de te kleine ontbijt-ruimte te hebben verorberd hebben we de bagage opgehaald en tja toen begon het grote wachten weer. De eerste shuttlebus naar de haven was voor anderen, de tweede voor een kakelend gezelschap Spanjaarden eindelijk, de derde bus om 11.00 uur was voor ons. Aangekomen in de haven van Miami lagen er 5 enorme cruiseschepen achter elkaar; jeminee wat zijn die dingen enorm groot. Bij de terminal van Carnival Cruise Lines eerst de bagage uitladen, je hutnummer opgeven (hadden we al via internet ontvangen) en een label aan elke koffer hangen, die koffers zien je dan pas uren later terug bij je hut. Vervolgens naar de terminal voor de check in (eigenlijk een zelfde procedure als op een vliegveld). Om de wachttijd te doden gooide een dame op leeftijd telkens een grote opblaasbal tussen de wachtenden, die moesten deze dan weer wegstompen, hilariteit alom, lijkt het wachten ook niet zo lang zullen ze denken. Bij de check in was er probleem met de inschrijving van Wil “U moet even meekomen naar ons kantoor” Oops dacht ik wat nu; nou na een half uur wachten komt men tot de ontdekking dat er niets aan de hand is maar sprake van een “glitch” in de computer. Hebben wij weer. Goed, eenmaal aan boord eerst naar onze hut, nou niet echt de kortste weg, verdwalen hoort er de eerste twee dagen op dit megaschip bij. De lunch stond klaar op het Lido deck, lekkere vette hap met hamburgers, chili, patat e.d. vervolgens naar de hut om de koffers, die er al waren, uit te pakken en toen was het circa 16.00 uur en volgde het algemeen oefenalarm (slow whoop); iedereen moest naar bepaalde toegewezen plaatsen op de 4e dek, wij dus op plek G, voor de “safety drill”, als haringen in een ton stonden we bij elkaar, het zweet gutste iedereen van de hoofden met die blok plastic (het reddingsvest) om je nek gesnoerd. Hierna toch maar gauw aan de aperitief, douchen en omkleden. Om 20.15 voor de tweede diner zitting naar het Galaxy restaurant Upper. Hadden ze Michael en Ingrid, terwijl we toch samen hadden ingechecked, op 2 volkomen andere plaatsen gezet dan ons, gelukkig werd dit probleempje snel verholpen en kregen we voor de rest van de reis tafel 240 toegewezen.
Na een kop koffie en wat rondwandelen is het nu 22.30 en gaat het kaarsje langzaam uit……slapen. Noot 1: eigenlijk stomverbaasd over de mensen die met ons de cruise maken; een mengeling van jong en nog jonger, veel kinderen en opgroeiende jeugd, toch iets heel anders dan de Rijncruises of de cruises op de Middellandse Zee, waar de ouderen de boventoon van de gasten voeren. Levert wel veel meer leven en gezelligheid op. Noot 2: koop geen Fountain Card voor 35 dollar. Op de Lido deck en bij het Sun and Sea restaurant zijn koffie, water, ijs, paar soorten limonade gratis. Ongelooflijk veel keuze qua eten en restaurants : sushi, wraps, Aziatisch eten, pizza’s, grill, giga buffetten en in de Galaxy restaurants (2 etages) een formeel en sommige avonden chique restaurant met uitserveren van maaltijden.
Zondag – eerste Paasdag – 12 april
Een hele dag op zee ofwel zoals de cruisemaatschappij het noemt “a fun day at sea”. Goede nachtrust gehad, wel lawaai van airco en motoren maar dat went al snel, om 08.30 aan het uitgeserveerd ontbijt in de Universe Dining Room, 2 koppels ontmoet, uit Philadelphia en de ander uit Colorado Springs. Wat blijven Amerikanen toch heerlijk ongecompliceerde mensen. Meteen enthousiast, ze vragen van alles, maar ze zijn ook graag bereid om allerlei dingen over zichzelf en Amerika te vertellen. Vervolgens omkleden en een plekje gezocht op het achterdek. Na de lunch om een uur of half twee gingen de dames op de shopping tour, brachten niets mee terug maar hadden wel dingen gezien…o jee.. Aan boord kun je echt aan tientallen activiteiten meedoen, waterspelen, casino training, fitness, minigolf, golf lessen, basketbal, speciale activiteiten voor de kinderen en de opgroeiende jeugd, noem maar op. Einde van de middag nog een potje yahtzee in de Library gespeeld, daarna gingen we ons klaarmaken voor het diner. Vanavond is het Captains cocktail en Captains dinner; elegante “formal dress” was gevraagd; we zagen de meest uiteenlopende creaties van lang tot zeer kort, smokings en gewoon pak met stropdas; heeft toch wel wat. Voor je de eetzaal in gaat wordt je uiteraard gefotografeerd; deze keer met veel aanwijzingen (nietwaar Ingrid, voetje iets naar rechts, ander voet toch wat meer naar buiten ???) dit gebeurt overigens steevast bij elke gelegenheid : diner, van boord gaan, aan boord komen, noem maar op, we voelden ons net sterren achtervolgt door paparazzi Nou, Captains cocktail, ja dat wel maar zonder captain, hij liet zich niet zien, een bescheiden Italiaan die niet zo veel op heeft met al die ophef. Het diner was wederom voortreffelijk maar ook bij dit Captains dinner hebben we de goede man niet gezien. Tijdens het diner traden alle obers op en zongen O Sole Mio voor de gasten. Na het diner gingen Michael en Ingrid naar bed en wij bezochten het Palladium voor de late show. Veel dans en zang een beetje zoals in de Folies Bergères en het Lido maar dan zonder blote borstjes, na een half uur hadden we het wel gezien en hebben we ook onze hut opgezocht.
Maandag 13 april – The Cayman Islands
Omstreeks 06.30 uur legden wij aan in de baai bij de havenstad Georgetown, de hoofdstad gelegen op Grand Cayman, de grootste van de Cayman Islands. De Kaaijmaneilanden liggen ongeveer 400 km. ten zuiden van Cuba. Al snel verschenen de eerste tenders om de mensen aan land te brengen. Wij hoefden pas omstreeks 11.00 uur weg dus we konden dit schouwspel op ons gemak bekijken. Even naar Guest relations geweest om te vragen of we ons paspoort moesten meenemen en of de 25 dollar bonus die Cruise Direct ons had beloofd waren bijgeschreven; paspoort hoefde niet mee en de 25 dollar werden aan het eind van deze dag bijgeschreven, vergeten werk. Vervolgens aan het ontbijt in de Sun and Sea Restaurant, alweer zo een mega buffet met alles wat je hartje begeert. Om 11.00 uur richting deck nul; daar volgen eerst diverse controles en dan aan boord voor de ongeveer 5 minuten durende tocht naar de wal; daar hadden we ongeveer een half uur, dus eerst maar eens naar diverse winkeltjes gaan kijken voor we in een minibus werden gedirigeerd voor de Best of Cayman Island Tour. Oliver was onze chauffeur en gids en hij deed dat op zijn eigen Cayman manier…”we are going West, because in the West it’s the best”. We reden langs Seven Mile Beach daarna brachten we achtereenvolgens een bezoek aan het de “Hell and the devil’s hangout”, een vreemde plek waar een Engelsman in het grijze verleden met een nieuw soort geweer eenden probeerde te schieten, telkens mistte en dan steeds riep “oh bloody hell”, de lokale bevolking vond dat zo vreemd dat zij dachten dat deze plek verdoemd was, vandaar de naam. Vervolgens door naar de Tortuga Rum Factory; zij hebben daar diverse soorten rumcake in de aanbieding, die we konden proeven, erg lekker; daarnaast hadden ze ook diverse soorten rum en rum likeur in de aanbieding en die hebben we dan ook maar geproefd. Annemarie heeft maar een fles mango rum likeur gekocht voor 9 dollar. De fles word op ons schip en in onze cabine bezorgd, goede service. Als laatste gingen we naar de Cayman Turtle Farm bij Boatswains Beach, een schildpadden farm, onder leiding van Nelson kregen wij een interessante, leerzame rondleiding over schildpadden, waar toch meer over te vertellen valt dan wij dachten. Alles op deze farm is gericht op voortplanting, terugzetten van schilpadden in de zee, en daarnaast ook voor een deel voor consumptie, het laatste omdat de bewoners van de Cayman eilanden wel van dit vlees houden en anderzijds om te voorkomen dat er stroperij plaatsvindt. Aan het einde van de tour werden we per tender weer teruggebracht naar ons fun ship, snel even naar de kamer en dan lunchen, dat was er toch wel bij ingeschoten.
Na een zonnebad op het Sun deck, is het aperitief inmiddels achter de rug op het Lido Deck onder het genot van de opzwepende muziek van een limbo band. Voor het diner wederom naar de Galaxy waar onze obers ons al opwachtten. Keuze genoeg en alles was even lekker bereid. Tijdens het diner was er wederom een optreden van alle vrouwelijke en mannelijke obers: dansen op tafel…ja, ja de een lukt dat beter dan de ander, maar de intentie was goed en de gasten deden volop mee. Na het diner koffie drinken op het Lido dek en rond 23.00 onder zeil. De buitenlucht maakt ons toch wel vroeg moe. Annemarie en ik gaan toch nog even naar het palladium theater (1500 plaatsen !!) waar een zgn. “standup comedian” optrad, Amerikanen enthousiast, zoals ze kunnen zijn, maar wij begrepen het niet helemaal, te veel lokale bekendheden werden genoemd. Omstreeks 23.30 zijn we ook maar naar bed gegaan.
Dinsdag 14 april
Al heel vroeg in de ochtend voeren wij langs land…Jamaica. Na een hartig ontbijt in de Universe Dining Room, werd er om 07.30 uur in Ocho Rios aan de zuidkant van het eiland Jamaica aangelegd, aan de kade ditmaal. Eerste indruk stelde niet veel voor, roestige fabriek met ouwe muk, bleek dat hier een aantal scène’s was opgenomen van de eerste Bond film Dr. No, maar sinds die opnames heeft men er dan ook niets meer aan gedaan hier. Onze excursie ging om 08.30 uur van start en na het ontbijt zijn we naar dek nul gegaan om via de beveiliging aan wal te gaan. Het busje van Juta tours en onze gids hadden we al snel gevonden en we gingen met 8 andere cruisegasten op weg. Allereerst door een heerlijk koel regenwoud, de wegen waren overigens een drama; de gids zei dat dit kwam door een orkaan 2 maanden terug met heel veel regen, maar ik heb het idee dat er toch sprake was van enig achterstallig onderhoud…in 2 maanden tijd kun je toch een hoop doen…”no problem man”, vervolgens naar Shaw Park Gardens, een landgoed en voormalig hotel met een prachtige tuin. Onze gids Nathaniel wandelde met ons door deze tuin en ik moet eerlijk zeggen ik heb niet veel met dit soort dingen op, maar het was wel heel bijzonder. Nadien uiteraard naar een shopping center met de echt Jamaicaans naam “Taj Mahal”, waar we drie kwartier de tijd hadden om rond te kijken, hier hebben we ook onze ansichtkaarten naar Nederland gestuurd. Tot slot een bezoek gebracht aan Dunn’s River Falls. Hier kun je over een afstand van circa 400 meter een waterval bestijgen; je moet wel rubberschoentjes aantrekken anders ben je op een heel snelle manier zo weer naar beneden; en die bewuste rubberen schoentjes kun je natuurlijk ter plaatse voor aardig wat dollars huren !! Onderweg houden lokale mensen je bezig met enthousiasmeren, meezingen en uiteraard foto’s en video maken. Hierna zijn we teruggebracht naar ons cruise schip dat prominent in de haven lag. Meteen aan de lunch want we lustten wel wat.
Het is nu 14.45 uur en wij rustten even op de kamer, zo dadelijk gaan wij het vertrek buiten volgen, altijd weer imposant. Het vertrek is uitgesteld, want een van de gasten heeft blijkbaar iets ernstigs en er moet gewacht worden tot er een ambulance uit Montego Bay is. Het vertrek van 15.30 uur werd uiteindelijk 17.00 uur, die tijd hebben we overigens op het Sun deck doorgebracht en dat was ook prima. Het vertrek werd deze keer begeleid met reggae muziek van de huis band. Meteen daarna is Wil bij de dokter langs gegaan, omdat hij last van zijn rug bleef houden. Na allerlei formaliteiten werd hij door de dokter onderzocht, het bleek een verrekte spier te zijn, waarschijnlijk vanwege het slepen met koffers. Er werden spierverslappers en pijnbestrijders voorgeschreven en nou maar afwachten enne voorzichtig met tillen ! Vanavond gaan we wederom in de Galaxy dineren. De keuze in dit a la carte restaurant is wederom erg goed, chateaubriand, kreeftensoep, lamszadel, e.d. en de service van onze twee obers, Veerapong en Jemar, geweldig ! En wederom gaan de obers aan het zingen en dansen, er zit toch best wat talent tussen. Na het diner naar het Lido dek vanavond is boogie-woogie party met om 24.00 uur een groot Mexicaans buffet. Waar laten de mensen het toch allemaal ? Van de Amerikanen begrijpen wij het wel, zij zijn zo stevig gebouwd dat er telkens nog wel iets bij kan en daarnaast houden ze met zoveel gewicht het schip aardig stabiel. Morgen een fun-dag op zee, maar daarover morgen weer. Welterusten.
Woensdag 15 april
Vandaag een hele dag op zee om terug te keren naar Miami. Om 08.30 ontbeten in het Sun and Sea buffetrestaurant. Daarna uurtje in de zon; Michael en Wil gingen om 11.00 uur naar de de-embarkation voorlichting door Kevin Noonan, your cruise-director, voor de ouderen onder ons een mannelijke versie van Judy McCoy van Love Boat. De man heeft echt humor en trekt volle zalen, het theater zat met 1500 man propje vol. De rest van de dag doorgebracht met erg lui zijn en af en toe een hapje en een drankje halen. Vanavond zijn Michael en Ingrid uiteindelijk niet naar de vroege show in het Palladium gegaan; Annemarie en Wil gaan eerst de koffers inpakken en daarna hun geluk proberen in het Casino, daarna om 20.15 worden we verwacht in de Galaxy voor het diner. Er wordt van ons verwacht dat de bagage gelabeld en wel tussen 21.30 en 23.00 uur buiten de hut staat. Morgen wordt iedereen afgeroepen op labelnummer, ons labelnummer is 18; Als dit nummer wordt omgeroepen moeten we naar het Promenade deck en van daaruit naar de terminal; hier draait onze bagage hopelijk al op de bekende kofferbanden. Hoe het kan weet ik overigens niet, maar zonder dat we veel gekocht hebben lijkt het wel alsof de koffers voller zitten dan bij vertrek uit Nederland. Na het diner in de Galaxy, waar de obers ons een vaarwel toezongen, nog een kopje koffie genoten en toen terug naar de kamer, de koffers moesten ja voor 23.00 uur voor de deur staan. Nog even dit verslag bijgewerkt en toen slapen de wekker gaat morgenvroeg om 06.00 uur !
Donderdag 16 april
06.00 uur opstaan, dat was even schrikken. Half zeven aan het ontbijt en we konden in de ontbijtzaal goed zien hoe ons fun-ship de laatste kilometers aflegde naar de haven. We kwamen in ieder geval met beter weer aan dan het weer waarmee we vertrokken een week geleden. Rond de klok van 08.30 werd ons volgnummer 18 omgeroepen en mochten we van boord. De paspoortcontrole verliep vlotjes alhoewel men moeite had met het gebruik van meisjesnaam en “ ev” , echtgenote van; de douanecontrole stelde helemaal niets voor, dus we konden gauw op zoek naar een taxibusje. Ook hier hadden we veel geluk, een té grote groep kon niet mee en Wil was er als de kippen bij om het taxi busje in te pikken. De taxi bracht ons naar het verhuurbedrijf van National in een louche buurt bij het vliegveld. De dames bij National waren zeer behulpzaam, en gelet op de ervaringen van een vorige usa reis waren Michael en Wil zeer alert op de prijs, extra kosten en addertjes. We mochten een minivan uitkiezen en hebben gekozen voor een Dodge Town and Country auto met navigatie, gelukkig maar want zonder dit ding waren we hopeloos verdwaald in Miami, alle wegen lijken door elkaar en over elkaar te lopen met links en rechts opritten en afritten. Eerst maar naar het hotel La Quinta Inn Airport East waar we na aankomst uit Nederland ook hebben overnacht. Helaas waren de kamers nog niet klaar maar we mochten wel de bagage in opslag geven. Vervolgens als eerste naar Key Biscayne (ja ja van het tennistoernooi), om de rijken der aarde te bewonderen, en Bill Baggs Cape Florida State Park te bekijken; vervolgens binnen dit park een bezoek gebracht aan Crandon Park en het zuidelijkste puntje van Key Biscayne, een park met openbare stranden en een vuurtoren, Cape Florida Lighthouse. In het park bij de Lighthouse Cafe een broodje gegeten want het ontbijt was al wel heeeel lang geleden.
Het volgend te bezoeken punt was Ocean Drive, Collins Avenue en het Art Deco district. Wij zijn erg lang aan het zoeken geweest naar een parkeerplek, maar uiteindelijk toch maar besloten in een parkeergarage aan Collins Avenue te parkeren. Het is leuk om dit een keer te zien maar maakte op ons een beetje Benidorm-achtige indruk. Wij zijn er niet ’s avonds geweest, kan mij voorstellen dat het dan wat meer uitstraling heeft, moet ook wel gelet de Lamborghinis, Porsches, Bugattis en Bentleys waar je letterlijk over struikelt. Als laatste voor vandaag brengen we een bezoek aan de Bayside Market Place. Daar aangekomen kunnen we nog net de Carnival Destiny zien vertrekken voor haar volgende cruise. We hebben hier een uurtje rondgewandeld terwijl Ingrid driftig op zoek ging naar een zonnebril en daarnaast ook nog bijna een digitale fotocamera had gekocht. We zijn vervolgens teruggereden naar het hotel en hebben ’s avonds weer gegeten bij Bennigan’s; daarna samen de foto’s bekeken, het programma voor morgen besproken en nu gaan we nog in bad en daarna naar bed. Ervaring Miami: immense stad met kris kras door elkaar lopende wegen; Ocean Drive en South Beach wordt naar onze mening zwaar overtrokken; het strand is overdag heerlijk om aan te liggen dat wel, de terrasjes en restaurants zitten toch wel erg vol met “gewone” mensen, je ziet wel dure en zeer dure auto’s maar ja als dat alles is. We kunnen ons voorstellen dat ’s avonds met de verlichting aan alles wat meer sfeer heeft, maar als de reputatie van Miami alleen afhankelijk is van dit stuk Ocean Drive, dan hebben wij zo onze twijfels over haar reputatie.
Vrijdag 17 april
De Everglades staan op het programma. Na het ontbijt, we waren te laat weg omdat Wil en Michael met een Amerikaans echtpaar in gesprek waren, richting Homestead / Florida City. Toegang voor het park bedraagt $ 10,00 voor auto plus inzittenden. Vanaf Florida City voert de weg ons over de 9336 route die in Flamingo eindigt; onderweg zijn er een aantal mogelijkheden om te stoppen en diverse trails (paden) te volgen van ca. ½ uur tot ¾ uur; aangezien de reis langer in beslag nam dan wij gedacht hadden, hebben we slechts een deel van de diverse trails kunnen doen, de Anhinga trail en de Pa Hay Okee Overlook trail; de eerste leverde meteen al spectaculaire alligator plaatjes op, de dames vonden het maar niks. Veel verschillende soorten vogels gezien, waaronder diverse reiger soorten, allemaal op hun eigen manier even mooi. Daarna door naar Pa-Hay-Okee, helaas was het erg droog en van het verhoogde platform viel, naast de uitgestrekte grasvlaktes niet veel te zien. Daarna langs de Tamiami trail, niet zonder eerst verkeerd gereden te zijn, ondanks onze navigatie: “truus”. Onderweg bij Subways een overheerlijk broodje gegeten en direct aansluitend bij Dunkin’ Donuts een donut met koffie. Ingrid ging op de Tamiami trail achter het stuur, vertrouwden wij haar wel toe, was namelijk een rechte, maar dan ook echt rechte weg. Een stop gemaakt bij Shark Valley, stuk gelopen, met een grote boog om een alligator die langs het pad lag, en meende zijn bek open te moeten doen toen wij op nog geen 5 meter afstand langskwamen. Naderhand een noodstop gemaakt, we waren er bijna voorbij gereden zo klein, bij het kleinste postkantoor van de USA in Ochopee, het witte huisje is 2 x 2 meter en that is it. Ingrid heeft hier postzegels gekocht voor de ansichtkaarten en ze meteen op de post gedaan, nadat de kaarten waren voorzien van een speciale stempel van dit postkantoor.
Even verderop linksaf geslagen richting Everglades City; we hadden nog wel een paar indiaanse dorpjes willen bezoeken maar die waren allemaal dicht (??). Na eerst doorgereden te zijn naar Chocoloskee, een dorpje met een mooi indiaanse naam dat niet heel veel voorstelde behalve veel vissers, zijn we teruggereden naar Everglades City en reden we recht op het hotel Captains Table af. Na de check-in in ons hotel naar de naastgelegen lokale supermarkt geweest om wat bier en chips te kopen. Deze op het huiseigen grote balkon van Michael in Ingrid burgemeester gemaakt. Na het douchen naar het naastgelegen Depot restaurant waar ze o.a. vis en fajitas op het menu hadden staan. Lang moeten wachten, volgens de bediening duurde de bereiding van Michael’s vis langer, daarna zei ze dat de keuken er niet veel zin in had vanavond. Op enig moment hebben we haar het 5 minuten teken gegeven en toen kwam het eten wel erg rap. Het eten was overigens wel erg lekker. Toen het diner voorbij was hebben we nog een potje yahtzee gespeeld en de foto’s van de afgelopen dagen bekeken op de laptop, daarna voldaan en moe in bed gekropen.
Zaterdag 18 april
Om half negen aan het ontbijt, nou ja ontbijt, kop koffie en een paar toastjes met jam. Nog even nagevraagd wat de propeller boten zouden moeten kosten, maar de kosten voor een vier persoons ritje van een uur waren echt belachelijk hoog. Dan maar langzaamaan richting Naples en ons einddoel voor vandaag Fort Myers. Al vrij snel kwamen we een indianendorp tegen, helaas was het gesloten en leek ook niet echt open te gaan vandaag, een stuk langs de trail gelopen die naast het dorp liep, maar gelet op het feit dat de bebossing wel erg kort langs het pad liep en we vlak langs giga alligators moesten lopen was de lol er snel vanaf, we meenden in elk bosje een alligator te zien. Nadat Ingrid nog een schildpad had gered van een gang naar de drukke weg zijn wij afgezakt naar San Marco Island en, San Marco; jeminee wat staan hier mooie huizen, liggen er schitterende jachten en rijden er onvoorstelbare dure auto’s rond; er heerst hier een heel relaxte sfeer. De populatie bestaat voornamelijk uit oude(re) mensen (waarschijnlijk met veel geld). Bij Starbucks koffie gedronken…where else…en onze ogen nog even uitgekeken naar al deze luxe…. Hoezo crisis; waarlijk een stukje “tropical paradise” zoals dit plaatsje zichzelf aanprijst. Helaas was het zaterdag en werd ons bezoek aan Naples een beetje een deceptie we hebben wel een bezoek aan de Ol Docks gebracht maar het was niet mogelijk een parkeerplaats te vinden in het Historisch district of bij de Pier, jammer jammer. Verder gereden richting Bonita Beach en ondertussen bij KFC aangelegd, mmm.. lekker.
Bij Bonita Beach lekker op het strand gewandeld, wel wat warm, je verbrandt hier binnen het kwartier ! De dames dienden het verzoek in om nu maar naar het hotel te rijden, ze wilden de was gaan doen ?! Al snel La Quinta op Summerlin Road gevonden. Vrij groot middenklasse hotel met zwembad, en een hot tub. We kregen kamers die uitkeken over het zwembad. Na de check in de dames aan de was en Michael in het zwembad. Wil ergerde zich rot aan het feit dat noch zijn Nokia telefoon oplader noch zijn penlight batterij oplader geschikt bleek te zijn voor 110 volt…foei Nokia ! Via de receptie adres gekregen van een Target, omvormer gekocht, helaas deze bleek niet te werken, dan morgen toch maar gewone niet oplaadbare penlight batterijen kopen. Na terugkomst aan het bier en de rest van de chips, Ingrid en Annemarie waren met het drogen van de was bezig en daarna douchen en avondeten bij Perkins Restaurant and Bakery, waar de drankjes 2 for 1 waren en het eten bijzonder goed ! Eenmaal terug bij het hotel werd de was verder afgewikkeld, Michael: strijken geblazen dus.
Zondag 19 april
Vandaag wordt een lekkere luie dag, niets moet alles mag, eerst ontbeten in het hotel, daarna richting de Super Target om de omvormer terug te geven, het ding werkte niet. Hierna op naar Sanibel Island en door naar Captiva Island met hun mooie huizen en schitterende witte stranden. Koffie gedronken op Captiva bij Starbucks en vervolgens een public Parking opgezocht, wat niet echt eenvoudig was. Vervolgens ons op het strand geïnstalleerd, gezwommen en langs het strand gewandeld. Kraampjes zie je niet langshet strand die wordt opgelost met bootjes die af aanleggen en drankjes en hapjes (BBQ broodjes etc) verkopen Echt lang hebben we het niet volgehouden, de zon brandde bij het leven en het gevaar van een zonnesteek of verbranding was niet alleen aanwezig, maar het was gewoon zo. Na het strandbezoek teruggereden naar het hotel, onderweg een sandwich gegeten. Het hotel zwembad was een aanlokkelijke optie en binnen vijf minuten lagen we erin. Het is nu half zes,de dames zijn aan het fitnessen, Michael doet het restant van de strijk en ik werk dit verslag bij. Vervolgens nog even lekker bij het zwembad en in de hot tub, echt warm ! Vanavond gaan we bij Perkins eten, dit is ons gisterenavond heel goed bevallen. Maar eerst de koffers pakken, hopen dat alles erin past, wordt steeds moeilijker.
Maandag 20 april
Na een goed nachtrust om 08.30 uur aan het ontbijt, was net op tijd, want om 09.00 uur sloot het ontbijt en het hotel personeel had al het idee opgevat om niet veel meer aan te vullen. 09.30 uur alles in de auto geladen en onderweg richting Tarpon Springs via de 41 en de 19. Jammer jammer de zon verschool zich achter de wolken en het werd alsmaar verder donker, gelukkig hebben we slechts een enkele druppel op de voorruit gehad maar aan de plassen op en naast de weg te zien had het kort tevoren behoorlijk geregend. Onze eerste stop was in (South) Venice, lieflijk stadje aan de kust, lijkt een beetje op Carmel in California. Koffie gedronken bij een pittoresk cafeetje en de wafels genuttigd die we uit het hotel hadden meegenomen. Vervolgens verder gereden richting Sarasonta, Bradenton en over de Sunshine Skyway Bridge (over Tampa bay) bij St. Petersburg, jeminee wat een enorme constructie. Bij Wendy’s salade en hamburgers gegeten, Annemarie niet veel, de wafel was haar niet zo goed bekomen. Nadien zijn wij doorgereden naar het Holiday Inn & Suites in Tarpon Springs. Tarpon Springs ons hotel voor vandaag, morgen gaan we de sponsdokken bezoeken, een dolfijn cruise maken en eventueel het Fred Howard park bezoeken, zijn we de hele dag zoet mee. Vanavond eten we in het hotel en zullen wel wat potjes yahtzee gaan spelen. Vandaag was een eenzijdige en een beetje saaie rijdag, veel verkeerslichten en aan een stuk door fast food restaurants, winkels, bedrijfjes, hotels en motels links en rechts van de weg.
Dinsdag 21 april
Opgestaan om 08.00 uur, vandaag is de gehele dag in Tarpon Springs gepland, het dorp bekend van de vele grieks/Amerikaanse inwoners en de sponsindustrie. Eerst een beetje aan de dure kant ontbeten in het Holiday Inn. Vervolgens naar de “sponge docks” in Dodecanese street, geparkeerd voor $ 3,00 in het midden van het centrum, druk was het niet maar het was dan ook nog vroeg. Meteen naar Sun Cruise Lines om tickets te reserveren voor ons dolfijnen cruise. Daarna wat rondgewandeld, en ruim voor vertrektijd koffie met gebak genomen bij Hellas Bakery, mmmm.. da’s pas lekker ! De cruise vertrok om 11.45 uur en liet ons eerst de lokale bezienswaardigheden zien: de garnalen boten, de nog overgebleven boten voor de spons winning, de grote en dure huizen langs de kust, plotseling hoog boven ons nog een zgn. “bald eagle” gezien, de adelaar die je o.a. in het wapen van de VS tegen, indrukwekkend. Daarna een eind de zee op en al snel hadden we onze eerste dolfijn-sighting. Deze kwam naar onze boot en zwom eromheen en eronder door (boot was een katamaran) de kapitein gaf toen gas om te kijken of de dolfijn zin om te spelen had, dat bleek ook zo want in het kielzog zag je hem of haar telkens opspringen, schitterend ! Op de terugtocht zagen we plotseling 2 dolfijnen langs onze katamaran, maar die waren zo relaxed en hadden geen zin om te spelen met de boot, laat staan de toeristen aan boord. Teruggekomen in de haven, zijn we bij een Grieks restaurant “Mama’s” gaan lunchen, souflaki, met tomaat, ui en tzatziki in wraps, was best lekker.
Nadat Michael in Ingrid nog een giga groot ijsje hadden gekocht, namen we de trolley die door het dorp toeristen rondrijdt. Alleen hadden we buiten de waard gereden. De enthousiaste chauffeur/gids vertelde zo veel en zo ellenlang over elk huis dat hij passeerde dat de tocht waarvan wij dachten “och effen 5 minuten”, meer dan een uur duurde. Dit gooide ons schema een beetje in de war, dus eerst naar Wynn Dixie’s om een paar inkopen te doen voor het ontbijt van de volgende ochtend en daarna naar het hotel en het zwembad. Voor het avondeten gaan we terug naar de haven, we moeten hier wel Grieks gaan eten, met 65 % van de bevolking Grieks of van Griekse afkomst en vele Griekse restaurantjes kan dat ook bijna niet anders. Onze keuze, erg origineel, viel op het Hellas restaurant. Lekker gegeten, keftedes, moussaka en pitricia (caserole met ziki). Na het diner nog even door de haven gewandeld maar het werd fris en ook waren de winkeltjes aan het sluiten, dus naar het hotel, dit verslag bijwerken nog een beetje kletsen en een potje yathsee spelen, daarna tijd voor bedje… In de loop van de dag ontving Michael een telefoontje dat het niet zo goed ging met zijn moeder en dat zij was opgenomen in het ziekenhuis, laten we maar hopen op het beste.
Woensdag 22 april
Om 08.30 ontbijt op de kamer van Michael en Ingrid. Daarna de koffers naar onze huurauto en vertrek richting St. Augustine, de oudste nederzetting van de Verenigde Staten aan de oostkust van Florida. Achter het stuur vandaag Annemarie en Ingrid. Na een stuk op de 19 bogen we naar het oosten af om de Highway 75 te nemen richting Ocala. We passeerden regelmatig voertuigen die leken op Solmar, Arke of OAD bussen, echter het bleken allemaal heel erg grote campers te zijn waarvan de meeste een ook al grote auto als aanhanger meevoerden, we hebben er zelfs gezien met achter de camper een auto en daarachter een boot en ook campers met een golfkarretje er bovenop !. Na verloop van tijd gestopt om te tanken, $ 2,09 per gallon is toch wel liefst ongeveer € 0,45 per liter !!! We hebben overigens in die delen van Florida die wij bezocht hebben geen enkele keer een gallon prijs hoger gezien dan $ 2,15 dus dat is wel heel aangenaam. Ingrid ontdekte aan de overkant van de weg een Waffle House en dat nodigde uit voor de koffie met een wafel, heerlijk waren ze. Voor het Waffle House stond een schitterende grote gele motor met aanhanger. Wij binnen al eens rondgekeken van wie deze zou kunnen zijn. Bleek dit van een echtpaar, behoorlijk op leeftijd, wij schatten ze beide ver in de 70…en daar gingen ze met zijn tweetjes op de motor…..schitterend. Via Ocala en het Ocala National Forest, het lijkt qua landschap erg veel op zuid Limburg, heuvelachtig veel weilanden en bossen en veel koeien en paarden. Ocala claimt de paarden hoofdstad van de wereld te zijn. Leuk om te zien is dat om aan te geven dat iets “open” of “ for Sale” is, dit op het witte deel van rood wit blauwe vlaggen wordt gedaan, toch een Nederlands tintje. Onderweg passeerden we allerlei dorpjes, nou ja een paar huizen en een enkele saloon, maar erg rommelig en het zag er erg onverzorgd uit.
Uiteindelijk bereikten we de hoofdweg 17 naar St. Augustine waar we bij een Subway een foot-long broodje verorberden, ieder met z’n tweetjes dan wel. Subway is onze favoriete broodjeszaak, stel zelf alles samen en krijg een mega broodje voor prijzen rond de $ 5 dollar. Eenmaal in St. Augustine leidde onze navigatie ons perfect naar de Anastasia Inn, jammer dat de Bridge of the Lions in restauratie was, een nieuwe, tijdelijke, saaie brug voor het verkeer was er naast aangelegd. Ik denk dat het nog wel een of twee jaar zal duren voor deze brug in al zijn allure hersteld zal zijn. Na nog wat bier gekocht te hebben en enkele ansichtkaarten verstuurd te hebben, hebben we bij Domino’s 4 pizza’s besteld, deze werden prompt na 20 minuten geleverd bij onze kamer. Onze ogen waren weer groter dan onze magen dus wat overbleef hebben we in de koelkast op de kamer gelegd. Ik denk dat we vanavond een beetje gaan luieren en morgen een mooie dag in St. Augustine, de oudste permanent bezette Europese vestiging in Noord Amerika, gaan beleven. Opvallend: de gehele reis geen last van muggen gehad ondanks alle wilde verhalen hierover, het lijkt er op dat april een perfecte maand is om naar Florida te reizen, niet al te hoge temperaturen, niet al te hoge vochtigheid en goed weer althans in ons geval. In andere reisverhalen ook gelezen dat zij in april veel last van regen hebben gehad, dus dat valt moeilijk te voorspellen, beetje geluk moet je hebben. Opmerking: nu we de belangrijkste plaatsen langs de westkust zo’n beetje gezien hebben vonden wij, naast San Marco en Captiva Island, Fort Myers Beach toch wel het leukste, gezelligste, mooiste strand hebben en veel te doen op de boulevard.
Donderdag 23 april
Goed geslapen vannacht, om 08.00 uur opgestaan en naderhand vol verwachting naar de lobby van de Anastasia Inn voor het ontbijt. Viel alleszins mee. De ruimte was erg klein dus de eigenaar adviseerde iedere gast zijn ontbijt uit te zoeken en mee te nemen naar de kamer en daar op te eten. Toen op weg naar St. Augustine historisch district. Eerst naar het Castillo de San Marco, een fortificatie die de bewoners beschermde tegen eerst de Spanjaarden en later de Britten, muren van 4 meter dik , een heel goed onderhouden complex, beslist een bezoekje waard. Daarna te voet door het voetgangersgebied, St. George Street, geslenterd. We hadden het idee ergens in Zuid Europa terecht te zijn gekomen veel gezellige pleintjes, winkeltjes en kleurrijke gebouwen. Koffie hebben we gedronken bij een van deze leuke gezellige cafe’s later de lunch bij Santa Maria in de haven, waar Ingrid en Annemarie veel plezier hebben beleefd aan het voeren van de vissen door een luikje naast onze eettafel ! Na de lunch naar het oudste huis van St. Augustine en omdat het toch wel erg warm was deze dag en de zon effect begon te krijgen op ons, zijn we naar de vuurtoren gereden die een paar kilometer bij ons hotel vandaan stond. Wil en Annemarie wilden nog een bezoek brengen aan een krokodillenfarm maar we verzeilden in een tijdrovende file, die bleek te zijn ontstaan door een auto die van de weg was geraakt en een muur had geramd, gevolg ellenlange file, omleidingen, ettelijke brandweerwagens en politieauto’s, echt zoals je dat op tv ziet, waar ze vandaan komen weet ik niet maar opeens zijn ze er. Na terugkeer bij de Inn, koffie gedronken, vanavond zijn we van plan in een steakhouse te gaan eten. Het steakhouse, American Graffiti was een doorslaand succes, pas open sinds de vrijdag ervoor, was het lekker druk en het eten en de bediening was voortreffelijk en uiterst aangenaam. Na het diner nog een rondje yahtsee en daarna naar bed.
Vrijdag 24 april
Ontbijt wederom meegenomen naar de kamer, koffers in de auto geladen en op reis naar Davenport. De weg voerde ons, via de 1A1 langs de kust, via diverse kleine strandplaatsjes, naar Daytona Beach. Tussendoor koffie gedronken bij Perkins. In de buurt van Daytona gezocht naar de racetrack, de Oval, eenvoudig gevonden maar om er 29 dollar te spenderen voor een rondje op het binnenterrein en een IMAX film vonden we iets te gortig. Na bij onze favoriete keten Subway een heerlijk broodje te hebben laten maken en dit met veel smaak te hebben genuttigd zijn we doorgereden via Orlando en Kissimmee naar Davenport. We waren eigenlijk veel te vroeg maar ja eigenwijze Nederlanders. Gaan toch de villa binnen, alarm meteen af, we hadden vergeten naar de alarmcode te kijken. Dus na enige tijd sloeg het alarm af, toen nog een keer en ja hoor geen alarm. Schitterende villa, zeer smaakvol ingericht, mooi zwembad erbij, in elke kamer een tv, ruim 250 tv kanalen !!! Goed, toen onze verwondering voorbij was naar de Publix gereden even verderop om etenswaren en drinken in te slaan. De dames hebben ’s avonds spaghetti gemaakt, was heerlijk. Nadien de digital film, in de ruwe versie, van Michael bekeken op de mega grote tv in de kamer. Nu het gebruikelijke potje yahtzee en dan zal het wel bedtijd zijn. Morgen staat shopping op International Drive op het programma.
Zaterdag 25 april
Vanochtend heerlijk ontbeten, de dames hadden eitjes gekookt, verse jus d’orange erbij, lekkere koffie en vers brood, nou wat wil je nog meer. Naderhand zijn we naar International Drive gereden, de navigatie had wat omwegen voor ons in petto, het kan ook aan de kaart van Wil hebben gelegen die inmiddels zo een 16 jaar oud was ! Uitgekomen bij Prime Factory Outlet, zeker 150 winkels van de bekende merken, alleszins redelijk geprijsd als je bedenkt dat de Levi’s 501 maar $ 39,99 kosten !! Je zou ze bijna allemaal meenemen en in Nederland verkopen. Heb zo een idee dat je in Nederland goed besodemieterd wordt in de winkels. Michael heeft er in ieder geval twee meegenomen. In de Outlet stonden Chinees/Thais en broodjes op het menu. Daarna een stuk richting Sand Lake Road gereden om naar een masker en een t-shirt van Obama te zoeken voor zwager Bert en een aanbieding te zoeken voor Ingrids digitale fotocamera. In de meeste zaken stonden ze je verbaasd aan te kijken als je om een Obama masker vroeg, steevast het antwoord “ tja die hadden we in Januari bij de conventions, maar nu niet meer” dus Bert we blijven zoeken. Hierna teruggereden naar onze villa en heerlijk meloen genoten en in het zwembad gelegen. Het enige wat eigenlijk nog ontbreekt is de pina colada met een parasolletje, een stuk ananas op de rand en een rietje en dat aan de rand van het zwembad. Michael heeft inmiddels de in’s en out’s van het villa voor het nageslacht vastgelegd. We gaan nu aan het bier en de chips en vanavond wordt er ge-bbq-d.
Zondag 26 april
Vandaag een heerlijke en verdiende luie dag in en rond ons zwembad. lekker ontbeten, wat gewandeld, tussen de middag ge-bbq-d. ’s middags nog door het resort en over de golfbaan gelopen en ’s avonds hebben de dames een heelrijke vismaaltijd bereid. Daartussendoor in de zon liggen, zwemmen, muziekje luisteren, boekje lezen en vooral luieren. Morgen gaan Michael en Ingrid golfen, starttijd 10.00 uur en Wil en Annemarie gaan naar het Disney’s Magic Kingdom.
Maandag 27 april
Goed vandaag een actieve dag ! Michael en Ingrid gaan golfen maar daarover later meer. Annemarie en Wil gaan naar Disneyworld en meer bepaald het Magic Kingdom, onze “ truus” (het navigatie systeem) bracht ons feilloos naar de ingang. Geparkeerd op Pluto 25 en toen met het treintje naar het ticketcenter. Nou daar begon de pret een rij van hier tot ginder, na ons hier doorheen te hebben geworsteld vervolgens met de monorail naar de ingang van het Magic Kingdom. Al snel na aankomst stonden we op Mainstreet waar een “celebrate party” begon, veel enthousiasme en eigenlijk best goede muziek, niet zo een zoetsappig Disney muziek. We hebben onze ronde afgewerkt vanaf Adventureland met de klok mee naar Futureland. Onderweg vele attracties bezocht en af en toe gestopt voor een drankje en een hapje. Helaas was Space Mountain gesloten tot eind van dit jaar, dat moet voor veel mensen toch een teleurstelling zijn geweest. Rond 18.30 uur wilden we richting de parkeerplaats gaan en onderweg terug een hapje eten. Helaas, er stond geen spanning op de monorail dus met zijn allen met de boot naar het ticketcenter, duurde wat langer, maar had ook wel zijn charme. Vervolgens met het treintje terug naar Pluto 25. Onderweg terug stopten we op de Interstate 192, waar het sowieso wemelt van de restaurantjes, bij Danny’s, heerlijk gegeten…Wil een gehaktbal met aardappelpuree en groente en Annemarie garnalen met rijst en groente. We zitten nu aan het zwembad met een wijntje en een biertje ! Maar nu is het tijd voor Michael en Ingrid’s ervaringen. Wij begonnen vlak voor tienen aan onze eerste ronde op de baan van Highlands Resort and Golf; de eerste hole was even wennen, maar dankzij de aanwijzingen van Gus waren we goed op weg en verliepen de eerste holes prima. Daarna hebben we allebei eigenlijk best goed gespeeld, Ingrid net even iets beter dan Michael. Na 17 holes zijn we toch nog maar even met onze cart teruggereden naar de 10e hole en hebben we nog negen holes mee gepakt. Het eindresultaat was 49 Stableford punten voor Ingrid en 41 voor Michael, voor allebei een werkelijk uitstekend resultaat. Aansluitend, na een rondje zwemmen, over de golfbaan naar de Publix gewandeld en daar drie heerlijke kant en klaar menu’s van Weight Watchers gehaald, die we vervolgens op ons terras hebben verorberd. En, zoals Wil hiervoor al opgemerkt had, nu zitten we lekker aan de wijn en bier en spelen, bij 20° C, nog een rondje yahtzee. Het weer was overigens vandaag weer hartstikke goed, rond de 30 / 31° C, en af en toe een wolkje die voor een beetje verkoeling zorgde.
Dinsdag 28 april
Vandaag hebben Michael en Ingrid hun tweede dag op de golfbaan doorgebracht, eerst 18 holes en toen doorgestoken naar de 10e hole en nog eens 9 holes er achter aan. Wisselend resultaat maar wel beter dan zij normaal spelen, Michael in ieder geval. Wil en Annemarie hebben voor Ingrid speciale tee’s, met een soort plastic borstel waar je de bal bij de afslag op legt in plaats van de bekende ouderwetse tee’s, gekocht bij Watts Golf World, deze zijn nog niet in Nederland verkrijgbaar. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan de Walmart op Turkey Lake Road, wat een immense zaak, de grootste klasse Albert Heyn’s gaan hier met gemak 3 keer in ! Voor tussen de middag ravioli gekocht, smaakten heerlijk. Na de middag lekker geluierd aan en in het zwembad. ’s avonds naar Applebees voor het diner, een gezellige zaak met bar en grote tv-schermen, heel erg druk en het eten was voortreffelijk. Na terugkeer de koffers gepakt en ons laatste potje yahtzee gespeeld, dan naar bed morgen staat een lange reisdag terug naar Miami op het programma.
Woensdag 29 april
Na het laatste ontbijt in ons “ villa met zwembad & a view” zijn we om 09.30 uur richting Miami vetrokken. De 27 lag voor ons resort dus het was erg eenvoudig om de weg te vinden. Deze 4-baans weg liep rechtstreeks tot in het hartje van Miami. Daardoor lijkt de 27 de beste optie om naar Miami te rijden. Tolwegen zijn erg duur, 56 dollar tol van Orlando naar Miami enkele reis en de doorgaande tolvrije autobanen lopen langs de kust, dus zouden we vanuit Orlando eerst daarheen moeten rijden. Onderweg koffie gedronken en apple pie gegeten. De lunch hebben we “genoten” bij Arby’s, nou dus niet onze keten, junkfood zonder veel smaak. Onze navigatieapparaat leidde ons feillos naar de “car returns” van National. De financiële kant afwerken duurde even, het was druk, daarna met de shuttlebus naar het vliegveld. Inchecken van Martinair was al van start gegaan en verliep vlotjes tenminste……normaal geef je de bagage af bij de check in balie, nu dus niet, eerst inchecken, je krijgt je boarding card, de koffers worden gelabeld en dan mag je 40 meter verderop je koffers inleveren bij een paar mannetjes die ze daar weer voor hebben ingehuurd…verborgen werkloosheid ? Door de paspoortcontrole, we zijn het zo langzaamaan gewend, schoenen uit, laptop apart, jasjes uit, riem af, etc. Het grote wachten was weer begonnen, de dames doodden de tijd met tax-free-shoppen, de mannen hingen maar wat rond mensen kijken. Onze Martinair vliegtuig vertrok op tijd en we waren weer blij dat we Comfort Class hadden geboekt. Het werd een bijzonder rustige vlucht met op tijd een hapje en een drankje, verder hebben we hebben menig uurtje geslapen.
Donderdag 30 april 2009
Omstreeks 10.30 uur in de ochtend aankomst op Schiphol. Tja, alweer het einde van onze reis. We zijn met de trein terug naar Eindhoven gereisd, veel uitbundige Koninginnedag vierenden in de trein, we werden daar afgehaald door de zus van Annemarie en de dochter van Michael en Ingrid met schoonzoon en de kleine Lucas. Volgende bestemming: (nog) onbekend
Wil & Annemarie Michael & Ingrid
© USA4ALL & Wil Colombon
