Reisverhaal Zuid West Amerika 2012

Dag 01: maandag 30 juli aankomst in Philadelphia (New Jersey)Vandaag is het zover!! Om 11:10 gaan we de lucht in! Het volgende bericht zal vanuit Amerika komen!

Hallo allemaal!!nou, het bericht komt inderdaad uit Amerika, maar niet vanuit Los Angeles……. Gisterenochtend, om 11:30, gingen we de lucht in met US Airways. 20 min. later, niks bijzonders dus. Alles ging perfect. Goede service, lekker eten aan boord, aardig wat beenruimte, hier en daar wat turbulentie maar dat hoort erbij. We kregen al aardig het Amerikaanse vakantie gevoel, aangezien wij en een handjevol Nederlands waren, en de rest échte Amerikanen!

Het zou de bedoeling zijn dat we rond 14:00u plaatselijke tijd zouden landen om een tussenstop te maken in Philadelphia, waar het niet dat het in Philly (zoals de Americans zelf zeggen), slecht weer was op dat moment. Het scheen te onweren, en dus vloog de piloot nog maar eens een rondje, om te wachten op beter weer. Helaas was dit niet het geval, en de benzine van het vliegtuig was bijna op. Dat werd dus Tanken. We kwamen terecht in de middle of nowhere…. Niemand mocht het vliegtuig uit, en het werd later en later… Zit er nog zo iemand naast ons die de volgende dag moest werken.. NOU EN!!! Wij moeten een vliegtuig halen!!Affin, na lang wachten en geen informatie van de piloot, vertrokken we toch nog op weg naar Philly.

15:30u komen we aan, en om 16:30 zou het vliegtuig vertrekken naar LA. Iedereen verzekerd ons ervan dat het vliegtuig waar wij mee moesten, wel even zou wachten, aangezien bijna alle vliegtuigen te laat waren. Toen eenmaal de deuren open gingen van het vliegtuig, renden wij, samen met nog een handjevol mensen door de massa heen. Als 1 van de eersten stonden we bij de douane controle. Maar goed, wij zouden ons niet zijn als wij niet uit ALLE rijen de verkeerde kiezen. Het blijkt een leerling te zijn, die nog niet precies weet hoe alles moet. Tja, dat duurt wel even dus. Ondertussen is het 5 voor 4.. zouden we het nog halen?

Hehe, we zijn aan de beurt. In het vliegtuig werden de Visums uitgedeeld. 1 per stel is genoeg, werd daar verzekerd. Nou, mooi niet dus. uit de rij en een formulier invullen. 1 per persoon, omdat we niet getrouwd zijn!! Nog geprobeerd er een traantje uit te persen om op de gevoelens van de mevrouw in te spelen, maar helaas. Ze bleek geen gevoel te hebben..10 over 4.. Ron en ik zijn beide door de douane, de vingerafdrukken en foto’s (zullen vrolijke zijn) zijn genomen, en we mochten onze tassen op gaan halen. Duurde ook weer even, maar uiteindelijk hadden we ze.

16:20… We gooien letterlijk onze koffers op de band, en rennen door naar de laatste check. In de rij, schoenen uit, riem af, tassen op de band… ja hoor. Ron wordt uit de rij gehaald. “Follow me please”. Tja, dat wij een vliegtuig moeten halen schijnt iedereen te weten, want we denken bijna dat ze het expres deden. Nou keken we beide ook erg benauwd, en liep het zweet langs ons voorhoofd, dus misschien maakte dat ons verdacht…De tas werd leeggehaald, en gecontroleerd op drugs en explosieven. Duurde op zich niet zo heel lang, maar voor ons leek het wel 2 uur te duren!

16:45.. 15 minuten te laat. Zou hij op ons gewacht hebben zoals iedereen beloofde?? We komen aan bij de gate, en zien geen vliegtuig… WEG!! ZONDER ONS!!En het ergste nog: mét koffers!!Staan we dan. Verslagen in Philly. Omboeken, dat moeten we doen. Snel gaan we naar de balie van US Airways, en we komen tot de ontdekking dat half Amerika daar moest wezen. Achteraan in de rij dan maar. Na precies 1 uur wachten zijn we aan de beurt. Er is een andere vlucht die naar LA gaat, en die gaat om 18:30. Hij is vol, maar komen op de reserve lijst. Prima. Beter dan niets. Ook hier blijken we niet de enige te zijn, en na wat geruzie aan de Balie is ook dat vliegtuig zonder ons vertrokken…Snik. Het wordt later, we zijn moe, en hongerig. Wat nu? Terug naar de balie, en voor in de rij gaan staan. We hadden geen zin om netjes op onze beurt te wachten, aangezien de rij nu nóg langer was geworden!! We waren nog redelijk snel aan de beurt, en zij zal haar supervisor erbij roepen. Ze heeft hem 2x gebeld, en is gewoon niet op komen dagen. Na een half uur waren we het wachten zat, en zijn we weer zo in de rij gestapt.

Vlucht is omgeboekt. WOENSDAG GAAT ONZE VAKANTIE BEGINNEN!!!Wat houdt dit in? We zitten nu vast in New Jersey voor 2 dagen. (US Airways betaald 1 nacht). We hebben geen koffers, het is 35 graden, en wij lopen in vieze, warme kleren. Maar ja, dit komt wel goed. Woensdag gaan we het om 8:20 plaatselijke tijd weer proberen.. Ons reisbureau in Nederland is nu alles aan het omzetten. We hopen dat dit lukt, want anders…. daar denken we maar niet aan. We gaan zo maar eens kijken wat er hier te doen is!!PS: we komen nu dus ook 2 dagen later thuis. Niet de 14e, maar de 16e.Groetjes van ons! We hopen dat het volgende bericht beter bericht is!

Dag 02: dinsdag 31 juli in New Jersey Hallo!

Vandaag zitten we nog steeds in New Jersey. Na een heerlijk ontbijt…… Wacht, dat was niet zo. Gisteravond, toen we gestrand waren, reed er een oud vrouwtje met ons mee naar het hotel. Toen ze instapte in de bus, stonk het gigantisch naar urine. We hadden onze gedachten, maar wisten niet zeker of zij het was. Iedereen was in ieder geval blij dat ze uit konden stappen!!Toen wij lekker zaten te ontbijten vanmorgen, zagen we het vrouwtje aan komen strompelen. Ook zij had geen koffers, en dus had ze haar kleren van gisteren weer aan. Terwijl wij aan ons 2e toast willen beginnen, komt diezelfde stank ons neus binnen. PFOE!! Iedereen in de zaal was uitgegeten, en verliet het ontbijt. Zo ook wij. Eetlust was weg…en dat terwijl we sinds gisteren middag niets meer hadden gegeten… Het zwembad zit er erg aantrekkelijk uit, zeker aangezien het 35 graden is en wij in ons lange broek lopen. We gaan op zoek naar zwemkleding. (alles zit in de koffer). Na ong. 10 minuten lopen komen we bij de supermarkten. Supermarkten, want er zitten hier 3 mega grote bij elkaar. Ze verkopen van alles: van gewoon boodschappen, tot kleding, tot prullaria, en natuurlijk overal de Amerikaanse vlag!

We doen ons uiterste best, maar helaas. Alle korte broeken en zwemkleding vinden niet kleiner dan maat 44… daarvoor moeten we nog heel wat hamburgers eten om die maat te halen!! Helaas, dat word kijken naar de mensen die lekker in het koele zwembad plonzen. We besluiten maar eens even lekker een middagdutje te doen met de airco aan. Zo, dat konden we wel gebruiken!!Eenmaal weer wakker gaan we op zoek naar het avondeten. Beiden hebben we zin in pizza! We lopen naar het 1e tentje, maar daar zat helemaal niemand. Niet echt gezellig dus. We lopen verder, en komen bij het 2e tentje. Ziet er een beetje smoezelig uit, dus ook die laten we voorbij gaan. Aha! Daar zit een leuk pizza restaurant! Je moet er wat voor over hebben, maar dan vind je ook wel wat!

We besluiten een lekkere grote te nemen, maar toen hij eenmaal aankwam, was hij wel héél groot!! Zo’n 30 á 35 cm doorsnede! Oeps, hebben wij ons even verrekend.. dit krijgen we nooit op! Gelukkig mag je alles wat je over hebt altijd meenemen in Amerika. Is heel gewoon om om een doos te vragen, maar meestal vraagt de bediening dit al. Ron is klaar na 2 pizza punten, en ook ik begin het al aardig te voelen… onee, wat is er veel over.. Ik besluit nog wat van de vulling te eten, want dit was toch wel erg lekker. Ik wil het net op mijn vork doen, als we beide ons oog ergens op laten vallen… Er ligt een meegebakken vlieg op mijn bord!! AAAAHHH!!! Kan er dan ook niks goed gaan? Meteen is weer mijn eetlust weg, (ook al zat ik toch eigenlijk al vol) en ik besluit alles te laten staan. De serveerster komt er aan, en vraagt of dat we de rest willen meenemen. Nou, nee dank je wel. Ik wijs haar op de vlieg op mijn bord, en meteen is er totale paniek. Ze neemt het neemt het bord mee naar haar chef, en die komt meteen aangesneld: “sorry sorry, onze fout! Wat erg! Jullie hoeven niks te betalen, alles is van onze rekening!! Wilt u nog wat drinken, toetje misschien??” Ik denk er nog over na om een claim in te dienen (grapje) maar we gaan maar gewoon weg. Met een stalen gezicht lopen we de deur uit, en eenmaal buiten barsten we in lachen uit! We zaten toch al vol, en waarschijnlijk was het alleen die ene vlieg die op de pizza was gevlogen!! Haha! Wel 25 dollar gekregen, en heerlijk gegeten verder!!We gaan terug naar ons hotel, en kruipen er vroeg in. We zijn helemaal gesloopt.

Om een mooie tijd van 03:15 ’s nachts gaat onze telefoon. Het is Aireka, degene waarbij wij onze reis hebben geboekt. Ze hebben hun uiterste best gedaan om alles om te boeken, maar dat ging niet vanwege het hoogseizoen. We hebben afgesproken om morgen onze reis te beginnen in Laughlin (vanaf dag 3 dus), en dan de reis gewoon te vervolgen zoals hij gepland stond. Enige verschil is dat we de laatste 2 dagen nu in LA zitten. Onze reis is dus gewoon 2 dagen langer geworden!! Ook de auto was geen probleem, die halen we morgen op, en brengen we de 15e weer terug.. goed geregeld dus. We kunnen niet anders zeggen dan dat Aireka echt goed hun best hebben gedaan voor ons!We gaan nog 1 uur slapen, want dan gaat onze wekker alweer. Om 05:00uur gaat onze bus naar het vliegveld.

Dag 03: woensdag 1 aug aankomst Los Angeles – Laughlin (293 miles) Hello Holland!

Vandaag is de dag dat het toch nog allemaal is goed gekomen! Om 04:15 begon onze dag, want om 05:00 uur kwam de shuttlebus ons ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. Gaap…Aangekomen op het vliegveld is het toch wel handig dat we geen koffers bij ons hadden, want binnen no-time waren we ingecheckt. Ideaal!! We gaan lekker ontbijten, en we vinden lekkere croissantjes. De tijd op het vliegveld vliegt voorbij, en voor we het weten is het alweer tijd om in te stappen. Het is 08:30 en we vertrekken op weg naar Los Angeles. EINDELIJK!!We maken ons nog wel wat zorgen over de koffers… Wat als ze er nou niet zijn? Wat dan?

Na een film, wat series op tv en wat boekjes zet de piloot de daling in. Goeie vlucht gehad. We gaan in LA als een speer door de douane, (waarom nu wel als je geen haast hebt :s ), en we gaan nog even door de tas-controle. We hebben geleerd, en Ron legt de laptop alvast open en bloot op de band. Zo, klaar! No problemo!

We gaan meteen op zoek naar de bagage-claim, en nog voordat ik klaar ben met uitleggen wat er aan de hand is, komt Ron al met onze koffers aanzetten! Joehoe! Alles komt goed! We gaan mét koffers en al naar Alamo, waar we onze auto hebben gehuurd. Zo, even papiertjes tekenen, rijbewijzen laten zien, en we mogen een auto uitzoeken. We nemen de mooiste en meest luxe die er tussen staat. Hij rijd als een zonnetje!! Hehe, we zijn op weg.

Eenmaal in de auto volgen we een super mooie route. Onderweg zien we borden met “Historic Route 66?. Tja, dan móet je er gewoon overheen rijden! We kunnen nu dus echt zeggen dat wij op de Route 66 hebben gereden! We stappen uit om hier even van te genieten….We gaan op weg naar Laughlin. We verwachten niet veel van dit plaatsje, maar o,o wat hadden wij dit mis! Het is Las Vegas in het klein! Overal waar je maar kon kijken neon-lichtjes en gok machines. geweldig! Alleen de weg ernaartoe al is mooi.Wij vermaken ons hier best!

Het hotel is super luxe, en we hebben een bed zo groot, dat we er in kunnen verdwalen! We zitten op de 22e verdieping, en hebben prachtig uitzicht over de Colorado River. Super gewoon!!Toen we klaar waren met gokken, en alles hadden bekeken, zijn we lekker gaan zwemmen bij het hotel. Ook dit was weer lekker luxe, en de jaccuzi was héét!! pfoe! Maar wel heel ontspannend, en het maakte ons goed slaperig. We zijn er dan ook vroeg in gegaan, en hopen nu eindelijk een beetje bij te kunnen slapen.(overigens is het hier nu 9 uur verschil met Nederland, en in NJ was dat 6 uur. We hebben dus aardig last van een Jet-lag!)Tot morgen!PS: Nu we onze koffers hebben, hebben we ook de opladers van al ons apparatuur. We hopen nu wel iedere dag van ons te kunnen laten horen!

Dag 04: donderdag 2 aug Laughlin – Flagstaff (± 400km) We verlaten helaas weer het plaatstje Laughlin en gaan op weg naar Flagstaff. Onderweg wordt het uitzicht met de minuut mooier. Het is steeds weer een verrassing wat er achter de bocht zit! We komen nu echt dicht in de buurt van de Grand Canyon, en dat is goed te merken. We gaan steeds hoger de bergen in.We konden het niet laten, en we zijn weer over de Route 66 gegaan! Terwijl we deze route namen, bleken we in een plaatsje uit te komen wat ze het “heart of the Route 66? noemen. Een klein, grappig dorpje met een heus Route 66 museum. We zetten de auto neer en gaan even neuzen.We kijken even wat het museum kost, en willen betalen. Er zit een oud mannetje voor de ingang, en raakt met ons aan de praat. Hij geeft ons allerlei tips voor onze verdere reis, en vind het zo gezellig dat hij ons gratis naar binnen laat gaan! Ach ja, als echte Nederlanders nemen wij dat aanbod graag aan….Met wel 10 minuten zijn we door het museum heen, maar het was wel leuk. We lopen nog even door het plaatsje, en gaan weer op weg.We komen aan in Flagstaff. Niet zo’n heel spectaculair dorpje, maar het ligt aardig in de buurt van de Grand Canyon. We willen daar vandaag een kijkje nemen.We gaan verder met de auto, en rijden 2 uur lang met alleen maar de Canyons om ons heen. Is heel erg mooi, maar we wilden het park in!! Blijkt dat we een afslag hadden gemist.We besluiten maar weer om te keren, want anders wordt het wel erg laat.

We doen nog even boodschappen, gooien de tank vol (voor 30 dollar een volle tank!!!), en gaan weer terug naar de kamer. We kijken nog even tv, (overal waar we kijken zien we de ingestorte brug van Minnesota), en gaan slapen.Morgen gaan we op weg naar Lake Powell-Page, en gaan we nog een poging doen om dan wél de Grand Canyon te bezichtigen!Weltrusten en tot morgen! (jullie staan nu alweer op om naar het werk te gaan….hier is het nu 22:05).

Groetjes, Ron en Linda

Dag 05: vrijdag 3 aug Flagstaff – Lake Powell (± 216 km)

Daar zijn we weer!!Vandaag hebben we er weer een geweldige ervaring bij! We begonnen de dag vroeg, en zijn van Flagstaff gaan rijden naar Lake Powell (Page). Onderweg zijn we afgeslagen naar de Grand Canyon. Onderweg word het uitzicht langs de weg steeds mooier en mooier, en we stoppen dan ook hier en daar om te filmen en foto’s te maken. We rijden op dit moment door het gebied van de Navajo indianen.We komen aan bij Grand Canyon National Park, betalen $80,- om alle nationale parken in te mogen (is handig, want we willen er natuurlijk nog meer zien), en we zijn binnen. Ron en ik hadden verwacht dat dit helemaal in de woestijn zou liggen, maar dat is zeker niet het geval. We zijn verbaasd hoe groen het in het begin is! We hebben zelfs wat regen onderweg, maar het blijft warm. We rijden door het nationale bos, wat op zich al heel mooi is. Lekkere geur ook! heel fris. We rijden steeds dieper het park in, en ja hoor: de Canyons zijn in zicht. Als we eenmaal bij de uitkijkpunten aankomen, is het niet meer te beschrijven wat je dan ziet. Dit is echt iets wat je zelf moet ervaren! We proberen er nog foto’s van op de site te zetten, maar dit lukt tot nu toe nog niet echt.Het uitzicht wat we hebben is geweldig!! Doordat het een beetje bedompt weer is, komen de kleuren van de Canyons goed uit, hebben wij ons laten vertellen. Het schijnt dat als het helemaal helder en zonnig zou zijn, de Canyons vervagen, en dus niet mooi te zien zijn. We hebben dus geluk!!Als we na een uur of wat de Canyons weer uit gaan, vervolgen we onze weg naar Page. Ook hier is het uitzicht adembenemend! Ons hotel kijkt uit op de Grand Canyons, en de Glan Canyon Dam. Dit is een grote dam, en is gebouwd in 1961…. hmmm. doet ons denken aan de brug in Minnesota. Ook die is van 1961!!Niet teveel over nadenken, en rijden met die hap!

We rijden er op, en kijken in de diepte. Wauw… ook dit is weer mooi. We rijden nog iets verder, en Ron spot een plek, waar je eigenlijk niet met onze auto heen mocht (had hiervoor 4×4 nodig, omdat de weg zo slecht was….). Maja, wij zjin ons, en proberen het toch! Geen probleem voor ons karretje, en hij rijd met ons de heuvel op. We kijken helemaal bovenaan uit op de Canyons, en Lake Powell. Wederom: Wauw… Vanes, als je nog mocht twijfelen over welke reis jullie wilden doen, dit is een echte aanrader! En dan zijn we nog niet eens op de helft… Terug in het hotel hebben we lekker gezwommen, en zijn daarna uit eten gegaan in een steakhouse. Hmmm, lekker hoor! Even geen hamburger of KFC! We gaan weer afsluiten, en gaan ons opmaken voor morgen: dan gaan we op weg naar St. George. Beniewd wat voor moois we daar weer gaan beleven!!Liefs van ons!!

Dag 06: zaterdag 4 aug Lake Powell – St. George (± 256 km)

Howdy!!Vandaag gaan we op weg naar Utah, de staat van de Cowboys. We zijn redelijk vroeg opgestaan, en hebben zowaar een heerlijk ontbijtje gehad in het hotel! Even lekker het brood roosteren, boter erop, vers fruit (Linda dan he, Ron niet ), en lekker drinken erbij. We hebben ons helemaal vol gegeten, zodat we er even tegenaan kunnen.We gaan op weg naar St. George, maar maken een tussenstop in Zion NP. Onderweg komen door een berg landschap, met héél veel groen. Mooi hoor. Onze oren suizen van de hoogteverschillen. We komen door een antal kleine plaatsjes, en jawel: we komen zelfs langs ‘Linda’s Canyon” hihi!We komen na een tijd rijden aan in Zion National Park. Dit park bestaat uit een heleboel mooie rotsen, bergen etc. Ook dit is weer iets dat je moet ervaren: dit is niet te beschrijven… (en ik heb toch al een aantal pogingen gedaan, en weer weggehaald hier! hihi!)We rijden door een prachtig gebied, en rijden dwars door een berg heen! Deze tunnel is al in de jaren 30 gegraven, en stiekem zijn we blij als we weer licht zien aan het einde van de tunnel!Als we aankomen bij het visitors center, duurt het even voordat we een parkeerplek vinden. Na een heeeeeeeleboel rondjes hebben we dan eindelijk een plekje, en stappen over op de shuttelbussen. Deze gaan door heel Zion park heen, maar daar hebben we niet genoeg tijd voor. We besluiten bij (… ja, hoe heette dat ook alweer.. foldertje ligt in de auto:s) want daar schijn je heel mooi te kunnen wandelen, én komen we uit bij natuurlijke watervallen waar je kunt zwemmen.Na een hele klim in 36 graden, kwamen we wat vermoeid aan bij pool 1 (in totaal zijn er 3 pools). Dit zijn 2 watervallen, maar zwemmen kun je er niet. Het was wel ontzettend mooi (alweer) en we bekijken alles op ons gemak. Terwijl we moeder natuur staan te bewonderen, valt het ons op hoeveel Nederlanders en Belgen ons passeren! Oeps, moeten we toch nog uitkijken met wat we zeggen!! We gaan op naar pool 2, wat ons niet echt kan boeien. We lopen verder, véél verder, en komen aan de 2e pool.Hier waren we al aardig moe. Dit is een miezerig klein beekje, waar je net met je tenen in het water kan staan. Niet echt boeiend dus. Hoewel we al aardig moe en bezweet zijn, besluiten we het laatste stuk toch ook maar te klimmen. Hijg, puf,… waar zijn we aan begonnen!! Na úúúúúren lopen (nouja, voor ons gevoel), kwamen we dan eindelijk aan bij pool 3. En ja, dit maakte alles weer goed! We hadden uitzicht op een beek, waar we lekker in konden zwemmen. Het bergwater is erg schoon, en je werd er nog zacht van ook! Wel erg koud, maar omdat het zo warm is, is dit niet erg. We nemen een duik, en genieten er flink van. Hoe vaak maak je dit nou mee??Maar helaas, aan alles komt een eind, en we zetten de terug tocht in.

Nu we zijn afgekoeld, gaat dit ons een stuk makkelijker af. We komen beneden aan, en tanken ons vol met cola en water. We nemen de bus weer terug, en zetten de reis naar St. George voort….Het wordt saai, maar ook dit was weer een hele mooie rit. Wat een uitzicht zeg!! Zodra de foto’s het doen op de site, kunnen jullie eindelijk een beetje zien wat wij meemaken! Maar nogmaals, dit moet je gewoon ervaren.De TomTom leid ons in 1x de weg, en we zijn er! onee, alweer een Kingsize bed!! ;pWe nemen nog een duik in het zwembad, en zodra dit verhaal weer klaar is, gaan we lekker naar bed. Weltrusten!Morgen gaan we ons geluk beproeven in, jawel: Las Vegas!!Bye!

Dag 07: zondag 5 aug St. George – Las Vegas (± 176 km) Viva Las Vegas!!

We beginnen onze dag vroeg, we staan om 6 uur op. Omdat het hier in Utah weer een uur later is dan in Nevada waar we gisteren zaten, voelt het voor ons als 5 uur…. vroeg!We pakken de koffer weer in, checken uit, en verlaten St. George. Vandaag een korte rit, van 2 uurtjes. Das lekker!! We laten de rode canyons achter ons, en voelen dat het steeds warmer wordt. We gaan steeds verder de woestijn in. We zijn er bijna, en zien de grote gebouwen al in de verte… Joehoe! Omdat we nu alweer in de staat Nevada aankomen, is het weer een uur vroeger, en het is dus nog geen 8 uur als we aankomen. We willen inchecken in het hotel, maja. Dat kan pas vanaf 3 uur.Hoewel het nog héél vroeg is, is het al erg warm. Zo warm als vandaag hebben we het nog niet gehad! Pfoe! We besluiten wat informatie te verzamelen over Las Vegas. We willen een helicoptervlucht boeken over de Grand Canyon, maar na lang zoeken vinden we geen geschikte rit. Helaas, dit gaat aan onze neus voorbij… Volgens internet waren er genoeg vluchten vanuit Las Vegas beschikbaar, maar dit bleek niet het geval te zijn. Wij zien alleen maar dag-tochten voor honderden dollars, of vluchten waarvoor we eerst 3,5 uur moeten rijden voordat we de lucht in kunnen (en dus ook weer 3,5 uur terug!!). Helaas, dan maar niet. We zijn er al geweest, en vanaf de grond was al een geweldige ervaring.We besluiten niet te treuren, maar het geld wat we nu over houden lekker op te gokken. Wie weet kopen we hierna wel een privé-helicopter…!!We lopen vanaf het hotel naar de monorail. Deze is 10 min lopen, maar door de hitte leek het wel een uur!! De monorail brengt ons de hele dag naar waar we maar willen. Hij stopt op de Strip (dé boulevard waar alle bezienswaardigheden staan), waar we kunnen kiezen uit een aantal stops (allemaal grote hotels).

We nemen een kaart voor de hele dag, hoeven we niet iedere keer apart te betalen. Ideaal! Binnen no-time staan we op de Strip. We stappen uit bij het MGM-hotel. We gaan een heleboel hotels af, zoals MGM, The Mirage (Dit is hét grote casino/hotel waar alle grote pokertoernooien worden gespeeld), Luxor, Excaliber, Flamingo, Ceasar’s Palace, New York New York, Paris… etc etc etc. Het is 1 groot gok paradijs! Het ene hotel is nog mooier dan het andere, maar ons favoriet was toch wel New York New York en Luxor. Luxor vanwege Egypte uiteraard. Binnen in het hotel is de tombe van Toetanchamon nagemaakt, en de Sfinx staat voor de deur. Alle hotels zijn in de stijl gemaakt van de naam die ze dragen. Geweldig! Van New York loop je ineens in Parijs, en weer 5 minuten later loop je in Rome. Super. We doen zo hier en daar een gokje, en Ron maakt van onze 1e 25 dollar die we opmaakte al 200 dollar! Zo, dat doet ie goed! We krijgen de smaak te pakken, en gaan dan ook met winst naar huis. We gaan nog even shoppen, want ook dát kan heel goed in Vegas. We lopen door de Elvissen heen, en in bijna ieder hotel zit een heus winkelcentrum.We komen aan bij hotel Planet Hollywood. We zien overal de aanplakbiljetten van Hans Klok!! Daar willen wij wel heen vanavond! We gaan naar het loket om kaartjes te kopen….. heeft ie een paar dagen vrij! Donderdag geeft Hans weer de 1e voorstelling. Nou, dat gaat dus niet lukken aangezien we dan alweer weg zijn.We hebben de hele Strip gezien (ong.6km lang!!) en gaan vermoeid terug naar ons hotel. Na een tukkie gedaan te hebben, maken we ons op voor de avond. Na een rit met de mono-rail komen we aan, en we verwachten een heleboel neon en lampjes. Nou, dat was ook wel zo, maar wij hadden er in onze gedachten veeeeel meer verwacht! Niettemin was het toch heel gaaf om er zo tussen te lopen, hoewel er wel heel veel ongure types tussen liepen. We hebben nog een aantal gokjes gewaagd, hebben nog wat aankopen gedaan voor thuis, en gingen terug naar ons hotel. Nee, helaas, we zijn geen miljonair geworden (andere mensen wel in de casino’s denken we, aan het geschreeuw en gejuich soms te horen..), maar we hebben wel een hele leuke dag gehad!Nu hebben we geen voeten meer over, en gaan we lekker naar bed.Overigens waren we een nieuw DVD-tje vergeten mee te nemen ’s avonds, dus konden we zelf niet filmen jammer genoeg. Gelukkig verkochten ze DVD’s waar alles op staat. Die hebben we dus maar meegenomen!!Groetjes, Meneer en Mevrouw Velt.(Nee grapje, natuurlijk zijn we niet getrouwd in Vegas. Hoewel er gelegenheden zat waren :D)

Dag 08: maandag 6 aug Las Vegas – Death Valley (± 225 km)

Wat een rot nacht! Het bed was slecht (zat een kuil in), de airco hielt er ’s nachts mee op, en de mensen op straat vonden het niet nodig om zachtjes thuis te komen midden in de nacht!Als we ’s ochtend de tv aanzetten om even naar het nieuws te kijken, blijkt dat er gistere avond, terwijl wij er rondliepen, iemand is neergeschoten in Ceasar’s Palace.. Verdachte is nog steeds voortvluchtig. We horen nu ook dat er vorige week al iemand is neergeschoten in New York New York. Nou, lekker dan. Gelukkig hebben wij er niets van meegekregen, hoewel we wel vonden dat we erg veel ambulances hoorde langsrazen.Gaap… vermoeid en met zere voeten gaan we weer weg uit Sin City. Het is nog steeds bloedje heet (wat trouwens gisterenavond echt niet minder werd), en zijn vertrokken op weg naar Death Valley. Deze Valley kan wel 50 graden worden… onee…. We verruilen de bergen in de woestijn voor een heel ander landschap. Dit is de echte woestijn. We vullen dan ook onze voorraad onderweg aan met water, heel veel water, en leggen het koel in onze met ijs gevulde koelbox. Er wordt geadviseerd om de airco uit te houden onderweg, want anders is de kans groot dat je met panne komt te staan onderweg. En met 50 graden,.. is dit geen pretje!Zo, we kunnen verder! Het is best wel een hele zit om er te komen, en onderweg komen we Scotty’s Castle tegen. Dit moet een hele mooie ervaring zijn, maar waarschijnlijk zijn Ron en ik al teveel verwend om dit nog mooi te kunnen vinden. We komen aan, en het is een verlaten landhuis. Meer is het niet!! Er zouden toers moeten zijn, met uitleg etc. Maar dit is er al niet meer. Wat wel mooi is, is dat er in de tuin een Coyote ligt! Nou, toch nog iets leuks! Omdat we best wel een end gereden hebben hiervoor, bekijken we het landhuis… maar nee. Na een heuse poging komen we toch echt tot het besluit dat wij er niks aan vinden.

We rijden verder naar het volgende punt: Ubehebe’s krater. schijnt heel indrukwekkend te zijn. We gaan er naartoe, en inderdaad: het was erg apart. Niet eens zozeer de krater zelf, maar vooral de ontzettende wind die er langs je oren suist maakt indruk! Ik hou mezelf goed vast aan een bord die er staat, want ik ben bang dat ik zo die krater wordt ingeblazen!! Ron niet, die gaat alles nog even op zn gemakje filmen…. gelukkig loopt alles goed af, en we gaan verder naar ons eindepunt van vandaag: Stovepipe Wells. Als we aankomen, is het echt een klein dorpje op zich. Hier slapen we vanacht. Het is een klein cowboy-dorpje, wat wordt gerund door familie. De temperatuur is opgelopen tot 113F, pfff. Omdat we zo laag in de vallei zitten, blijft de warmte ook lekker hangen. 1e vraag die we kregen toen we gingen inchecken: “So, do you enyoy our heat??” euh….. nou…

We bekijken de kamer grondig. Zijn er geen beestjes in de kamer? Er loopt hier in de woestijn nl van alles rond, en het kan zomaar in je kamer zitten. Hou dan ook je deur goed dicht hier!!Er lopen vogelspinnen, schorpioenen,ratelslangen etc etc rond. Gelukkig. Tot nu toe nog niks gezien. Wel valt het ons op dat er geen TV is, geen internet, en geeneens telefoon! We hebben ook geen bereik met onze mobieltjes, dus zitten we voor 1,5 dag afgesloten voor de buitenwereld….We kleden ons om, en maken ons op voor het eten. Er is hier maar 1 restaurant, dus de keus is makkelijk. We gaan er heen, en worden ontzettend vriendelijk geholpen! Ook het eten is niet verkeerd: we laten de steaks smaken!! Ook zit er rijst bij ipv patat. Hmm.. eindelijk iets gezonds! Het is zo ontzettend veel, dat we het allebei niet op krijgen. Zonder toetje verlaten we de eetzaal, en trekken onze zwemkleding aan. Dat is lekker, een duik nemen in de woestijn!! Als we in het zwembad liggen, blijken we niet de enige gasten te zijn….. Zo nu en dan raast er een vleermuis om onze oren, en neemt hij een slok van het water. Zoeffffff!! Daar gaat er weer 1! Het zijn er dan ook niet 2 of 3, nee, het zijn er tientallen! 1 duikt helaas iets te diep, en komt het water niet meer uit. Met behulp van Ron zijn slipper (want ja, aanraken met je handen is niet zo’n goed idee = 1 bonk ziektekiemen) komt het ventje weer boven water. Hij beweegt nog wat op de kant, en probeert op te drogen. Wij gaan niet wachten tot hij droog is, en gaan naar onze kamer. Het was weer een mooie, maar vermoeiende dag. Ook had Ron nogal last van zijn heimwee vandaag, en dit maakt het, zeker voor hem, extra vermoeiend.

We gaan dan ook redelijk bijtijds naar bed.De nacht…We hadden gehoopt dat deze nacht beter zou zijn dan de nacht in Las Vegas, maar helaas. Ook hier slapen we weer slecht. De airco maakt ontzettende herrie, en iedere keer als hij harder gaat blazen schrikken we wakker. Uit dat ding! Dit zorgt er weer voor dat het benauwd warm wordt in de kamer. Aan die airco! Tja, die herrie is ook niet alles…. uit dat ding. Zo gaat de nacht gezellig voorbij….

Dag 09: dinsdag 7 aug Death Valley – Visalia (± 462 km)

Hello!!Vanmorgen toch nog 1 beest gezien binnen in de badkamer: 1 héle grote krekel! Niet schokkend, maar niet echt fijn! Onze beestjes Tout en Horus zouden van deze krekel een week kunnen eten, haha! Gelukkig kende Ron zijn schoen geen genade……… SPLET!!Vandaag besluiten we een rust dag te houden. Het is allemaal al vermoeiend genoeg, hoewel we natuurlijk wel een heeeeeeeeleboel mooie dingen meemaken, maar de gebroken nachten breken ons een beetje op. Vandaag is dan ook een 5 uur durende rit vanuit Death Valley naar Visalia.Onderweg komen we weer een beetje in de bewoonde wereld. De rotsen komen terug, en er zijn weer dingen te vinden zoals Mc Donalds etc haha!! (dit duurde wel errug lang hoor, voordat je vanuit Death Valley ook maar enige levende wezens tegen komt!!)We komen na een lange rit aan in Visalia. Eindelijk, weer een luxe hotel! We checken in, en nemen de koffer mee naar boven. We doen ons gordijn open…. en wat zien we nou?? We hebben geen uitzicht op de tuin, of op het zwembad.. maar op de eetzaal??!! dat is apart! Een uitzicht binnen in het hotel.. weird. Maar goed, de airco is geruisloos, de bedden zijn lekker, en er kunnen hier bijna geen beestjes zijn.We gaan eens op zoek naar de supermarkt. Die zijn er hier genoeg. Overigens zitten we in een super nette stad, met van die echte Amerikaanse straten á la The Golden Girls. Hihi!! We rijden rond, en hebben zo een Big K Markt gevonden. Hier hebben ze alles wat je maar kunt bedenken. En uiteraard 3x zo groot als bij ons… We vullen alles weer aan.Terug in het hotel pakken we de zwemspullen er maar weer eens bij, en springen het zwembad in. Sow, dat is lekker! Het is wel heel fel buiten, en dus pakken we (naja, ik) de factor 30 er maar bij. Dit is wel de eerste keer deze vakantie dat we echt luierend aan het zwembad liggen, in de zon!! Fijn, zo’n rustige avond. Ook kunnen we hier eindelijk weer op internet, dus nu is het tikken geblazen om alle verhalen weer online te krijgen!!We gaan na het zwemmen even douchen en omkleden, en gaan de omgeving weer in. Na een lekkere Wrap van de Kentucky Fried Chicken, gaan we terug naar onze kamer. Tv aan, verstand op nul, en bijkomen. Wat een leven hebben wij toch…..Morgen gaan we naar Modesto. Onderweg maken we een stop in Yosemite park. Daar hebben ze de grootste bomen van de wereld, én, als we heel veel geluk hebben, zien we zelfs wilde beren…..tot morgen!

Dag 10: woensdag 8 aug Visalia – Modesto (± 394 km)

Ook deze dag zit er alweer op. Wat gaan de dagen toch snel zo.Na een heerlijke nacht, met heerlijke bedden, en een geruisloze airco, kunnen we er weer tegenaan. We staan om 7:00 op, en worden zomaar weer eens wakker van de wekker. We nemen een douche, pakken de spullen in, en gaan met de auto op pad. We gaan op zoek naar een ontbijtje, en komen uit bij Denny’s. Deze diner hebben we al vaker bezocht deze vakantie, en bevalt ons erg goed. Ze hebben redelijk wat variatie qua eten. We kiezen beide een ontbijtje uit. Hmm.. we hebben trek. Als we eenmaal het ontbijt zien aankomen, beseffen we dat wij toch echt geen Amerikanen zijn…. Wat zijn de ontbijtjes hier weer groot! Niet normaal. We eten allebei aardig door, en terwijl we eigenlijk al vol zitten, proberen we zoveel mogelijk weg te eten. Lekker is het gelukkig wel. Als we allebei niet meer kunnen, laten we ieder een half bord staan. Krijgen de meeste mensen hier dit echt allemaal op??? We kunnen het bijna niet geloven. Iet wat beschamend betalen we, en laten een half ontbijt achter.We rijden verder en gaan op weg naar Yosemite park. Berg op, berg af… en landschappen om ons heen die met de minuut veranderen. Uiteindelijk komen we aan bij een landschap met ontzettend veel bomen. Het is hier overigens erg hoog… zo’n 5000 feet. We laten onze pas zien, en mogen het Nationale Park in. Beren, here we come!! We slaan linksaf, naar de Mariposa Grove, en gaan op weg naar de grootste Sequoia bomen. We hadden zelf bedacht dat het in dit park niet zo druk zou zijn, maar niets is minder waar.. We zoeken een parkeerplek, en willen gaan wandelen langs de meters hoge – en brede- bomen. Lekker, genieten van de natuur. Helaas bleek het geval dat, toen we uiteindelijk een parkeerplek hadden gevonden, heel Frankrijk was losgelaten om ons te pesten. Wat praatte deze lui hard!! Bla bla bla. Ze waren met zn 10-tallen, en daar liepen wij dan tussen. Niks rust, niks genieten van de natuur. Ron en ik zijn het zat, en zetten een sprint in. Zo, even snel heel Frankrijk voorbij. Eindelijk, we kunnen genieten van het park! We wandelen wat rond, en zien tal van super grote bomen. We maken een foto met ons naast 1 van deze bomen, en op de foto vallen wij in het niets. Zo groot zijn ze! Ook zijn er heel veel dieren in het park. We kijken goed uit naar beren, maar helaas. Deze hebben we niet gezien. De kans dat we ze tegen kwamen was dan ook wel erg klein.. Het was veel te druk.

We wandelen verder, en zien wel een heeeeeeeeeeeeleboel eekhoorntjes! Is ook leuk. We kunnen zien dat ze redelijk gewend zijn aan mensen, want op een gegeven moment liepen er 2 achter ons aan. Hihi! Ook zijn er hier een heleboel soorten vogels. We zien spechten, en andere vogels. Als we na een lange wandeling weer terug keren bij de auto, rijden we weer verder het landschap in. We komen aan bij El Capitain, een granieten berg die een paar duizend meter hoog is. Vanaf de weg is dit een prachtig gezicht. Als we verder rijden, komen we verschillende beekjes tegen, waar in gezwommen kan worden. Ook zien we een waterval. Zomaar, vanuit het niets! We kijken nog uit naar beren, maar nee. Deze hadden geen zin om zich te laten zien aan ons. We komen hier en daar door een tunnel, die dwars door de bergen zijn gemaakt, en komen zo weer naar de uitgang van het park. Het is een geweldig mooi park, ook al zie je geen beren! Het uitzicht wat je hebt is zeker al de moeite waard.We rijden het park weer uit, en rijden in 1x door naar Modesto, waar ons volgende bed op ons ligt te wachten. Na een rit van 2 uur (vanuit het park) komen we aan, checken we in, en gaan we op zoek naar avond eten. Hmm.. Er zit een Danny’s om de hoek.. laten we daar eens gaan eten! Lang geleden ;p

Na een lekkere maaltijd gaan we op zoek naar leuke winkels. Maar nee, we vinden niks. Terug in het hotel wil Ron de laptop aanzetten. Prrrrrrrrrr……. He, hij doet niet wat wij willen!! Nog eens proberen. Nope, hij start niet goed op. Wat is dit nu weer? Zou hij van slag zijn van de hitte in de auto?? Kan best natuurlijk.. Nog eens proberen.. nee, hij doet echt niks meer. Ron is er een tijdje mee aan het klooien, en het blijkt aan het draadloze internet te liggen. Hij moet opnieuw geïnstalleerd worden. Maja, daar hebben we de cd’s natuurlijk niet van bij ons. Gelukkig staan de foto’s van deze vakantie nog gewoon op het chippie van het fototoestel, dus dat is niet verloren. De rest wat er op de laptop staat is niet zo’n probleem, aangezien we alles vóór deze vakantie er al af hadden gehaald en op cd gezet. Maar goed, Ron krijgt hem weer redelijk aan de praat, alleen zodra we het draadloze internet aanzetten, begeeft hij het en slaan de stoppen door (figuurlijk). We kunnen dus niet meer op internet op onze kamers deze vakantie, dus vanaf nu wordt het typen op de openbare pc’s. Helaas heeft dit hotel al geen pc staan, dus hopelijk lukt het morgen om dit bericht te posten. We doen ons best om zo veel mogelijk up to date te blijven, maar het zal dus niet iedere dag lukken helaas…..Ach, we leggen ons erbij neer, en zetten de tv aan. Het is nog vroeg, maar er is niets in de buurt te doen, en ook in het hotel is niks te beleven. We gaan dus een avondje voor de buis hangen. Misschien kunnen we nog even naar The Bold kijken, om te zien hoe ver ze hier al zijn……. haha!Nou, verder nog geen nieuws. Straks gaan we weer slapen (bedden zien er goed uit, jammer dat Ron uien heeft gegeten gisteren..:-s..), en morgen gaan we op naar San Fransisco!! We gaan proberen fietsen te huren daar, om vervolgens over de Golden Gate brug te fietsen!! Is toch een aparte ervaring, lijkt ons zo!Tot zover verslag, Live from Modesto!!

Dag 11: donderdag 9 aug Modesto – San Francisco (± 152 km)

Vandaag eindelijk weer eens een korte rit met de auto. In 2 uur tijd zijn we van Modesto naar San Francisco gereden. Wat een wereld van verschil zeg! We komen van een klein plaatsje, ineens in deze grote wereld stad terecht. Het is 1 wir war van auto’s, taxi’s, bussen, trams etc etc. Uitkijken waar we rijden dus! Wederom zijn we weer erg blij met onze TomTom, want zonder hadden we waarschijnlijk het hotel nooit gevonden. Al die straten hier!Voordat we naar het hotel gaan, zetten we de auto neer in de parkeergarage, voor een klein bedrag van 5 dollar per uur… ach ja. Ron en ik hebben allebei onze korte broek en t-shirt aan, want toen we weggingen uit Modesto was het gewoon 30 graden. Hier in San Francisco is het bedompt en koud. We doen de kofferbak open, en zoeken wat warmere kleren op. Hmmm.. een lange broek hebben we nog wel, maar onze éne trui die we mee hadden genomen ruikt niet zo fris meer, omdat we deze al de eerste dagen gedwongen aan hadden in New Jersey… Deze laten we dus achter in de auto.We gaan op weg naar Fischerman’s Wharf. Deze baai heeft veel leuke winkels en attrakties. We geven onze ogen de kost, en zien meteen al de meest grote bezienswaardigheden van San Francisco.

Vanaf Fischerman’s Wharf zien we de Golden Gate Bridge. Het is nog vroeg, en de brug is voor de helft bedekt in de mist. Morgen gaan we over deze brug fietsen!!Voor ons ligt Alcatraz, oftewel The Rock. Dit is een beruchte gevangenis, die was bedoeld om de Maffia bazen zoals Al Capone buiten de samenleving te houden. Ook hier gaan we morgen een trip naartoe maken. (Kaarten hiervoor hebben we vandaag al gekocht).We lopen verder naar Pier 39. Dit is een pier waar allemaal zeeleeuwen naartoe komen. Ze liggen heerlijk te bakken in de zon, en hebben een luizenleven zo te zien! Beetje liggen, beetje zwemmen… Vreemd om te zien, en stinken dat ze doen! Overigens ruikt de hele werf naar vis (logisch). Maar als je daar niet van houdt, is het af en toe je neus dichthouden…pfff!We lopen terug naar de auto, en betalen een gezellig bedrag van 12 dollar voor 2,5 uur parkeren. We rijden naar het hotel, en checken in. Zelfs hier moeten we betalen voor het parkeren in de garage van het hotel. Maar liefst 27 dollar per 24 uur!! Hallo zeg! We zijn hier nog 2 dagen ook. Maar goed, het is dus goedkoper dan parkeren in de stad zelf, en waarschijnlijk ook wel veiliger.Zo, de auto staat pal naast de lift die ons rechtstreeks in het hotel afzet. Dat is wel weer netjes geregeld. We doen de kamerdeur open, en merken nu echt wel wat het verschil is tussen Ramada Inn, en Holiday Inn. Wat een ruimte weer! We hebben uitzicht over de stad, en we hebben zelfs een klein balkonnetje!Even later gaan we weer terug de stad in. We pakken de bus, en het valt ons op hoe ongeloofelijk veel zwervers er in de stad lopen! Eng gewoon. Maar goed, iedereen hier is er blijkbaar aan gewend, en doen gewoon alsof ze er niet zijn. Dat gaan wij ook proberen. Maja, als jij lekker je hamburger zit te eten, en naast je eet er iemand uit de prullenbak, eet je ook niet echt fijn…De bus zet ons af bij (alweer) Fischerman’s Wharf. We lopen nog eens de straten door, en zien nu de Golden Gate brug bijna helemaal niet meer. Wat een mist hangt daar over! Geeft niet, morgen rijden we er zelf op. Zien we hem alsnog goed.We besluiten om nssr het Wax Museum te gaan. (wassenbeelden museum). Erg leuk gedaan. Sommige lijken heel echt, anderen lijken niet zo. Maar zeker de moeite waard!! Ook is er een heel gedeelte over Toethankamon gemaakt, en ja. Dat is en blijft bijzonder voor ons. Zelfs het gouden masker en de tombe is nagemaakt!! Hier bleven we dus iets langer hangen. Erg mooi.

We komen weer buiten, en krijgen het nu echt koud. Wat een wind! We zien steeds meer mensen met lekkere warme truien, en wij denken: Dat willen wij ook!! We duiken dus een winkel in, en zoeken allebei een trui uit. En hoe fout: We kiezen dezelfde, maar dan in een andere kleur, met San Francisco erop!! haha! Lopen we dan, als een echt stelletje naast elkaar met dezelfde trui aan!! Maar lekker warm was het wel! We zien steeds meer mensen de winkels in duiken omdat ze niet op dit weer gerekend hadden, haha!Als we de werf uit ons hoofd kennen, en we alle winkeltjes hebben doorzocht, pakken we de bus terug naar het hotel. De bus stopt pal voor de deur, dus dat is handig (en veilig). We kijken nog even wat tv, en gaan dan slapen. Dat is lekker: morgen kunnen we voor het eerst van deze vakantie iets uitslapen, én kunnen we de boel de boel laten op de kamer! San Francisco, here we come, AGAIN!! whiehaaa!!

Dag 12: vrijdag 10 aug San Francisco

Wat lekker zeg. Deze ochtend hebben we iets langer op bed gelegen dan de afgelopen dagen, en doen rustig aan. De auto komt ook de garage niet uit vandaag!! Heerlijk.We nemen de bus weer, en gaan naar Fischerman’s Wharf. Daar aangekomen gaan we eerst even ontbijten. We zien een bakker, en kopen daar voor ieder 2 croissantjes. We zoeken een plaatsje om te zitten, en we kijken uit op de GG Bridge, Alcatraz, en de zeehonden op Pier 39. Wat wil je nog meer?? Ook is het nu al een stuk warmer dan gisteren, en de brug is ook beter te zien dan gisteren. Als de broodjes op zijn, lopen we terug, en gaan we een fiets huren. We krijgen een mountain bike, en krijgen instructies. Helmpje op (erg sexy)… De trip gaat beginnen!!We fietsen samen door de drukke straat van S.F, en rijden door naar het park. Daar beginnen de grote heuvels al. Pff.. even bijkomen als we boven zijn. We fietsen door, en komen aan bij het Golden Gate Recreation Area. Hier hebben we een mooi uitzicht op de brug, en overal zien we fietsers. Ook zien we veel joggers voorbij komen, die echt joggen om gezien te worden. Triest..We maken een stop om te genieten van het uitzicht, en na de nodige foto’s en film gaan we weer door. We komen steeds dichter in de buurt.. We moeten een aardig stuk omhoog fietsen, om uiteindelijk bij de Gift Shop aan te komen. We maken daar weer een stop om wat water te kopen, en wederom te genieten van het uitzicht. Nog een paar meter, en we staan echt op de brug! Na nog een tal foto’s pakken we de fiets weer, en gaan verder. Het is trouwens warmer dan we dachten, en de truien gaan uit.Na een paar keer stevig doortrappen, is het moment dan eindelijk daar: We staan op de brug! Het is bijna niet te geloven dat we er echt op staan! Sterker nog: op fietsen!! Geweldig! Het uitzicht op SF is hier vandaan spectaculair. De skyline is heel goed te zien. Overigens is er geen wolkje/mist aan de lucht vandaag, zo helder is het. We fotograferen en genieten dus volop.

Na een half uur á 3 kwartier waren we helemaal over de brug heen. Overigens waren we niet de enige op de brug: wat een drukte! Als we de brug over zijn, hebben we 2 keuzes. Terug fietsen, of iets verder fietsen en dan met de boot mee terug. We besluiten om wéér over de brug te fietsen. Tja, dit maak je natuurlijk maar 1x mee, dus daar moeten we wel het uiterste uit halen!!De terug weg is een stuk makkelijker dan de heenweg. Al die heuvels die we eerst op moesten, razen we nu naar beneden.Zoeffff!We brengen de fietsen weer terug, en rekenen af. Van al die inspannigen hebben we honger gekregen. We gaan op zoek naar eens wat anders dan een hamburger, want die komen nu echt ons neus uit. Broodje pindakaas, frikandel, patatje oorlog, kaassoufflé, boerenkool, gewone kaas… helaas. Dit blijven voorlopig nog even dromen. We zien hamburgers,hot dogs, donuts muffins…. Bleh, niet weer!!! Na een tijdje zien we eindelijk iets anders: een pannenkoekenhuis!! Woepie!! Ron besteld er 2 met poedersuiker, en ik 1 met ham en mozzarella. Hmmm… die gaan er wel in zeg! Niet dat dit nou zo gezond is, maar lekker is het wel!

Na een goed gevulde maag gaan we maar eens winkelen. Het is nu half 2, en we hebben nog een uur voordat we voor onze boottocht klaar moeten staan. We hebben alles nog eens bewonderd, en komen erachter dat de winkels nog precies hetzelfde verkochten als gisteren. Niks gekocht dus.Het is tijd geworden om in de rij te gaan staan voor onze boottocht naar Alcatraz. Eenmaal in de rij werd het duidelijk dat de zon toch feller was dan wij hadden gedacht, en de rode huid komt tevoorschijn. Snel, trui aan. Dan blijven iig onze armen bedekt. Als de boot eenmaal vaart, is er erg veel wind, en de mutsen gaan ook nog op. We komen steeds dichter bij Alcatraz, maar eerst gaan we op weg naar de Golder Gate Bridge. We varen eronder door. Een mooie ervaring. We krijgen allerlei uitleg over de brug, hoe die gemaakt is etc. Wauw, wat is ie goed te zien vandaag! Dat zijn mooie kiekjes waard.. (even ter info: de foto’s moeten nu al in 3 albums worden verdeeld, en we zijn nog niet eens klaar..). We bekijken alles aandachtig, en varen terug, op weg naar Alcatraz. We varen er helemaal omheen, en krijgen een heleboel uitleg. Een hoop verhalen over ontsnappingen gaan de ronde, en we krijgen er een aantal te horen. Erg boeiend. Onvoorstelbaar dat Al Capone (o.a.) hier heeft ‘gewoond’. We gaan er nog een keer helemaal omheen, en bekijken alles van dichtbij. Helaas gaan we met deze boot niet óp het eiland om de cellen te bekijken, want deze tour was voor de aankomende 5 dagen uitverkocht. Maar ook deze tour was geweldig! We krijgen nog wat uitleg over sommige gebouwen in de skyline, de Bay Bridge (dit is de brug waar wij SF mee binnen kwamen).

Na 1,5 uur gaan we weer van de boot af, en is het alweer tijd voor het avond eten. Wat zullen we nu eens nemen? We besluiten een kijkje te nemen bij de Burger King!! Wat een keus hier! Een hamburger, of een cheese burger.. het wordt toch maar een Whopper. We pakken de bus weer terug naar het hotel, en de dag is alweer voorbij. Waarom gaat de tijd zo snel? Er is nog zoveel te zien in deze stad. Helaas. Reden om ooit eens terug te komen…:DEenmaal in het hotel is het duidelijk dat de zon écht fel was. Auw auw!! Armen, benen, neus… alles is rood! Wat nog het ergste verbrand is (ja, ook bij Ron), zijn onze handen! Van het fietsen waarschijnlijk. We hopen dat de after sun zijn werk doet vanacht, en dat we weer toonbaar zijn morgen….We gaan zo lekker slapen. Morgen hebben we een autorit van 9 uur voor de boeg…Truste!

Dag 13: zaterdag 11 aug San Francisco – Santa Maria (± 480 km)

Helaas,We moeten vandaag San Francisco weer verlaten. Wat een geweldige stad was dit, en we hebben nog lang niet alles gezien.We staan vandaag vroeg op, want we hebben een lange rit voor de boeg. Onderweg genieten we weer van een ontbijtje (big breakfast bij de Mc Donalds…), en rijden verder. Onderweg zijn er tal van bezienswaardigheden volgens ons boekje, en we kiezen ervoor om bij het 1 na grootste aquarium van de wereld, The Monterey Aquarium, te stoppen. Dit moet heel mooi en groot zijn, en je hebt kans om walvissen in het wild te zien. Hmm… klinkt goed!We zetten de auto in de garage, en lopen naar het aquarium. Het is duidelijk een plaatsje wat geheel gericht is op toeristen.We komen aan bij het aquarium, wat net een half uurtje open is. Lekker vroeg, dachten wij. we gaan de hoek om, en zien een ENORME rij!! onee, moeten we daar aansluiten?? ja dus. Gelukkig gaat het heel snel, en na een kwartiertje zijn we binnen. We betalen 50 dollar, en zijn nu echt binnen…. samen met de rest van Amerika!! Wat een drukte! We lopen door, en proberen wat van de vissen te zien. Het is zo ontzettend druk, dat we amper bij de glazen komen. Overal lopen schreeuwende kinderen… geen succes dus tot zo ver. We lopen verder, en komen bij het buiten terrein. Ook hier niets spectaculairs, en weer heel erg druk. En ze laten maar mensen binnen!! Niet te filmen. Ook hebben de walvissen geen zin om zich te laten zien. Die zijn waarschijnlijk ook gevlucht van al die kinderen!! Wat een herrie! We lopen het hele pand rond in vogelvlucht, want we kunnen toch nergens bij om te bekijken. Na een uur hebben we er dan ook genoeg van, en vluchten het pand uit. Geen succes, wel 50 dollar armer..

We rijden verder, en besluiten nergens meer te stoppen waar we voor moeten betalen. We maken onze eigen uitstapjes wel..Onderweg wordt het steeds warmer, en komen we langs allerlei bergen, waar hier en daar een boompje groeit. We zien een aantal vogels in de lucht, die wel verdacht groot lijken. We belsuiten te stoppen, om te kijken wat het zijn. Het blijken een aantal gieren te zijn! Wow, wat zijn die beesten groot! Ze vliegen steeds rondjes boven ons hoofd. Dat wij hier zo staan met onze camera’s omhoog gericht, trekt mensen aan. Steeds meer mensen stoppen nieuwsGIERig om te kijken waar wij naar kijken. Na een tijdje dit bewonderd te hebben, rijden we verder.We komen op Hwy 1, en die gaat helemaal langs de kust van Californië. Opeens ziet Ron iets op het strand liggen, en stopt de auto. We zijn niet de enige die het gezien hebben, want er staan nog meer mensen. Er liggen op het strand wilde zee-olifanten! Tjee, dit hadden we niet verwacht! Ze schijnen hier vaker te komen, en er staat dan ook een hek omheen, zodat we de natuur niet kunnen storen. Het is een mooi iets om dit zo te zien. De nodige foto’s worden weer gemaakt, en we stappen de auto in.Als we verder rijden, genieten we van de zee, en het uitzicht. Zo nu en dan zien we iets in de zee wat verdacht veel op een staart van een walvis lijkt, maar zeker weten we dit niet.We rijden verder langs de kust. Wat een uitzicht, en wat een afgronden! Prachtig. Hoe verder we in de buurt komen Santa Maria, hoe meer Mexicanen we zien. Als we er bijna zijn, lijkt het wel of we de enige blanke zijn hier in de buurt!

We komen eindelijk aan in het hotel, en checken in. Het ziet er erg chique uit. We hebben een aardige kamer, en zelfs een balkon. We lezen dat dit hotel al sinds 1917 in gebruik is, en dat grote sterren zoals Marylin Monroe hier geslapen hebben. Toevallig was dit in de kamer tegenover ons.Na deze lange rit zijn we wel aan eten toe, aangezien we zelfs de lunch hebben overgeslagen vandaag. We gaan maar weer eens bij Denny’s eten. Hmm.. ik bestel een lekkere steak, en Ron gaat voor de burger met champignons. En wat ziet mijn oog? Ze hebben hier appelmoes!! Joehoe! Toch nog een beetje smaak van thuis. Ik begreep net van Vincent dat onze appelmoes thuis bijna was weggelopen, waarschijnlijk had deze heimwee naar ons… (nog bedankt voor het weggooien ) We laten het weer smaken.We gaan terug naar het hotel, en gaan de omgeving verkennen. Niks te doen hier. We trekken onze badkleding maar weer eens aan, en genieten van de jacuzzi die ze hier hebben. Jee, wat een harde stralen! Dat is ontspannen! We hebben het er dan ook flink van genomen, en na een uur of wat zijn we naar bed gegaan. Overigens was er bij het zwembad een feest aan de gang. Een Mexicaans feest. Iemand was jarig, en ze hadden het zaaltje bij het zwembad afgehuurd. Wat een muziek zeg! Ouderwets. Maar goed, smaken verschillen. Op bed proberen we te slapen, maar door de muziek lukt dit niet echt. Ron en ik stellen voor onzelf een ultimatum: als het om 23:00 nog zo’n herrie is, gaan we klagen. Prompt wordt het stil, en begint voor ons de nacht….

Dag 14: zondag 12 aug Santa Maria – Oxnard (± 160 km)

Hallo allemaal!Wat een korte rit vandaag, vergeleken met gisteren! In 2 uurtjes zijn we van Santa Maria, naar Oxnard gereden. Onderweg niet zo heel veel natuur gezien, maar dat hoeft ook niet altijd. We kunnen merken dat we dicht in de buurt van LA komen, want er komen ons steeds meer dure auto’s voorbij zoals Ferrari’s, dikke BMW’s etc. Ook zien we langs de kust steeds meer Surf Dudes voorbij komen. Lange haren, en maar 1 ding aan hun hoofd: Catch the wave, dude! Je kent het wel.Na een korte rit komen we aan in het hotel. Wederom zitten we in een plaatsje waar heeeeeel veel Mexicanen komen. We voelen ons in eerste instantie een beetje buitenstaanders, zeker als we even boodschappen willen doen. Ze kijken ons aan alsof ze willen zeggen: wat mot je hier? Maar goed, wij trekken ons hier niks van aan (ze moeten toch leven van toeristen nietwaar..) en doen op ons gemak de boodsschappen.We vinden allebei dat we een relax dag hebben verdiend, na zo’n lange rit van gisteren, en we hebben onze zwemkleding snel aangetrokken. Ook hier hebben ze een heerlijke Jacuzzi! We hebben dan ook zo’n beetje de hele dag geluierd, gezwommen, geluierd, gegeten, een middag slaapje gedaan, gezwommen, gebubbeld, en geluierd.En nu? Nu is het alweer veel te laat, (23:30), en gaan we zo lekker slapen. Morgen hebben we weer een ritje van 1,5 uur te gaan, lekker kort dus. En dan zijn we in LA! Morgen lopen we op de Walk of fame, en gaan we de hét bord van Hollywood bekijken!

Tot morgen allemaal!! Liefs van ons

Dag 15: maandag 13 aug Oxnard – Los Angeles (± 106 km)

Jullie brachten ons op een idee, en we hebben meteen de staatsloterij gecheckt. En wat denk je?????? Morgen is gewoon onze laatste dag, want wij hadden helemaal niets. Snik.Vandaag hebben we redelijk uitgeslapen, 8:00 ging de wekker. We hebben een korte rit te gaan, dus we doen lekker rustig aan. Douchen onder een heerlijk lage douche (alles is hier volgens ons afgestemd op de Mexicanen), en de dag kan weer beginnen. Onze laatste bestemming komt er aan, want we blijven 2 nachten in Los Angeles. We genieten nog van een ontbijtje in het hotel (wat een keus, maar niet heus). Maar goed, de magen zijn weer wat gevuld.Ron stelt de TomTom in op Hollywoods ‘Walk of fame’, en met 1,5 uur komen we in de buurt. De Hummers en cabrio’z zoeven ons voorbij. Wat een aso’s zijn het hier op de weg zeg! Een dure auto betekend hier blijkbaar voorrang, maar goed. Who cares…En ineens zien we een bord: Welcome to Hollywood. We zijn er! We zijn echt in Hollywood! Das raar. Alles wat je normaal op tv ziet, zien we nu ineens in het echt. We zetten de auto neer pal naast de Walk of Fame. Dit is een straat waar aan weerskanten de beroemde sterren in de grond liggen. We kunnen nu officieel zeggen dat we over de ster van Elvis, Michael Jackson, Walt Disney, etc etc etc hebben gelopen. We kijken onze ogen uit, en botsen regelmatig tegen mensen op die ineens de ster van hun idool zien liggen,haha!Aan de overkant van de straat is vanavond een film première, van de film ‘Superbad’. De rode loper, de camera’s en de lampen staan al klaar. Tja, dan lopen wij hier niet meer, dus helaas, wij zien geen echte sterren. We gaan hier en daar wat winkeltjes in, en kijken lekker op ons gemak rond. Op een gegeven moment kijken we door een straatje heen, en zien daar, in de bergen, de bekende Hollywood letters! Wow, das wel heel mooi! Klik, klik, film, film.Na een uur of 2 rondgelopen te hebben, hebben we dan ook alles wel gezien, en gaan we op zoek naar het hotel.

Er staan hier wederom hele dure auto’s voor de deur, en het laatste hotel blijkt dan ook wel een luxe hotel te zijn. Jippie!!We checken in, en blijken te vroeg te zijn. We moeten nog even een uurtje wachten voordat we een kamersleutel krijgen. Daar gaan wij niet op wachten, en pakken de auto. We rijden rond in de buurt, om te kijken wat er allemaal te zien is. Apart hoor, om als boere hollander in Hollywood te rijden.Na een uur rond gereden te hebben, gaan we weer terug, en onze kamer is klaar. Aangezien we alles al hebben gezien vandaag wat we echt graag wilde zien in Hollywood (Walk of Fame&Hollywood Sign), besluiten we meteen een 2 dagen pas te kopen voor, jawel: UNIVERSAL STUDIOS HOLLYWOOD! Jeeeeeeeeee!!!! Het is nog vroeg in de middag, en het park is tot 8 uur open, dus hebben we nog alle tijd. Tegelijkertijd besluiten we ook dat we ooit nog eens naar Japan moeten. Er zijn namelijk maar 3 Universal Studios in de wereld: 1 hier, 1 in Orlando waar we in 2004 zijn geweest, dus ja. Dan moet het laatste park eigenlijk ook nog bezocht worden.. Dit wordt toegevoegd aan ons To Do lijstje.We gooien de spullen op de kamer, en racen naar de auto. Op naar de achtbanen en andere attracties! Omdat we de kaartjes in het hotel al hadden gekocht, hoeven we niet in de rij te staan, en zijn we dus zo binnen. We krijgen een gevoel over ons heen alsof we nog in Orlando zijn. Eenmaal binnen is het toch heel anders. Er zijn zowel dezelfde attracties, als andere. Waar Ron en ik helemaal weg van waren in Orlando, was: The Mummy, the ride (achtbaan). En wat zien we? Die hebben ze hier ook! Daar gaan we als eerste in. Het is een leuke achtbaan, maar totaal niet zo spectaculair als in Orlando. Maja, kan niet alles hebben.

We lopen verder, en gaan in Back to the Future. Dit is een simulator, á la Star Tours in Disney. (De pretpark fanaten zoals wij weten wel wat dat is haha!). Zo gaan we een aantal attracties af, en genieten volop. Wel is het ontzettend warm hier in LA. Pfff. Gelukkig hebben ze overal vernevelings apparaten, die verkoeling bieden. Zeker als je ergens in de rij staat is dit lekker. Ze hebben hier in LA een attratie die wij nog niet kende: House of Horror. Dit is een spookhuis, waar je wandelend doorheen moet. Jemig, dit was eng! Het onbekende was vooral erg eng, en om iedere hoek stonden mensen je op te wachten om je te laten schrikken. Je wist niet op het eerste gezicht wat nu een pop was, en waar de echte mensen stonden. Zo liepen we door het huis, en kwamen we op allerlei bekende sets terecht. Child’s Play, waar we erg schrokken van Chucky, Frankenstein, we liepen door de lijken die aan vleeshaken hingen in een koelbox (erg realistisch, brrrr…), en overal hoorde we gillende mensen. Stiekem waren we blij dat we er uit waren.We gaan als laatste in de Jurrassic Park, een attractie waar we ONTZETTEND nat van werden! Maar dit was zeker de moeite waard.Als het 8 uur is, gaan we het park uit, en gaan we nog even naar de Citywalk. Dit is een soort ‘park’ wat bij Universal Studios hoort, waar je kan uitgaan en winkelen. Helaas, na een paar winkeltjes horen we onze voeten smeken of ze aub terug naar het hotel mogen, om vervolgens te rusten. Ze weten immers dat we morgen vroeg op gaan staan, om vanaf openingstijd tot sluitingstijd weer in U. Studios moeten rondlopen! We gaan dan ons laatste geld opmaken, en de laatste attracties doen. Ook krijgen we dan een tour door de échte film studios, die pál achter het attractiepark liggen. Deze hebben we vandaag al vanaf een afstandje gezien.Het was zeker een mooie, maar ook vermoeiende dag. Maar zeker de moeite waard! Tevreden komen we terug in het hotel, pikken nog wat blikjes drinken mee naar boven, en gaan genieten van onze welverdiende rust. Morgen nog 1 dag… en dan zit ons avontuur er in Amerika weer op.Helaas….

Dag 16: dinsdag 14 aug Los Angeles (km een heleboel)

Hallo allemaal…Snif.. Snik… De laatste dag zit er op. Vannacht staan we om 02:00u op, om de auto terug te brengen, om vervolgens naar huis te vliegen.Maar eerst nog verslag van de laatste dag hier in Amerika.Vanmorgen sliepen we iets uit. Half 9 gingen we onder de douche, en om 9 uur zaten we in de auto. We reden weer naar Universal Studio’s. Pff.. wat een hitte vandaag weer! Dat word weer lekker insmeren, en de verkoeling opzoeken!We gaan in de Citywalk proberen een lekker ontbijtje te vinden. Helaas, dit blijkt niet te lukken. De keuze ligt hier tussen een vette snack en een vette hap. Niks voor ons zo vroeg. We gaan dus maar het park binnen. Omdat het nog maar net open is, is het erg rustig. Er is nog bijna nergens wachttijd, en daar willen we van genieten! Dan maar even geen ontbijt.We sprinten meteen door naar The Mummy. We lopen door de rij heen waar we gisteren nog zo lang moesten wachten. Zoefff…. en we stonden vooraan. Binnen 5 minuten waren we door de rij heen én stonden we alweer buiten! Leuk! Nog een keer!! Na 2x The Mummy te hebben gedaan in 10 minuten tijd, lopen we door naar de volgende attractie: Back to the Future. Vanaf volgende maand is deze attractie voorgoed verdwenen, dus wij zijn 1 van de laatste bezoekers van deze attractie. Erg leuk weer, en weer zo door de rij heen.

Zo, dan is het nu tijd om te eten, want anders gaan we echt van ons stokkie. We komen uit bij 1 of ander tentje in het park, en bestellen een ontbijt-borrito. Jag, niet echt lekker! Hij zit propvol bacon (bleh) en onherkenbaar ander iets. Het enige wat wel lekker is, is het ei wat er in zit. We eten allebei op wat we op willen eten, en zijn daarna allebei niet helemaal in ons hum. het ontbijt valt niet echt goed, maar ja. Dit lopen we er wel weer af (hopelijk).Na het ontbijt gaan we naar Waterworld. Dit is een stuntshow, die je moet bezoeken als je ooit naar Universal gaat. Leuke show, actie op het water, en als je pech hebt: wordt je zeiknat! Gelukkig staat er op de bank waar je zit op je spetters krijgt, nat wordt, of doorweekt. Omdat we onze camera’s mee hebben, kiezen we een veilig, droog plekje op.Tijdens de show merkte we weer dat we echt in Amerika zitten. De ‘oeeeehhhsss’ en de ‘ahhhhhsss’ vliegen door de lucht. Daar zijn wij als Nederlander toch veel te nuchter voor, hoewel we er echt wel van genieten.Na afloop worden de acteurs voorgesteld, en het blijken allemaal bekende acteurs te zijn. De 1 speelt in House, de ander in Provedence, weer een ander in LA Law enz enz. Geinig hoor!We lopen na de show weer verder, en gaan de Hollywoods Studio Tour doen. Hier ga je mee met een treintje, en rij je zo dwars door de Universal Studios door, waar ook nog écht wordt gefilmd. Zo moesten we af en toe even stil zijn als het rode lampje in de tram ging branden, omdat we anders een opname zouden verknallen.We zijn met de tour door de set van Desperate Housewifes gereden, hebben we de set gezien van Evan Almighty, die ook gebruikt is voor de film The Truman Show, en reden we door de ópname van The Ghostwhisperer heen.

Deze laatste werd opgenomen waar wij dus bij waren! Das lachen! We hoopte nog op echte sterren te zien, die op dit moment hun film aan het opnemen waren, maar helaas. Die waren er niet.We reden verder, en kwamen in een scene met King Kong terecht. Ook kwamen Jaws tegen. Dit is de echte haai die gebruikt is in de film. Ja, ook dit mag je niet missen als je ooit hierheen gaat!Trouwens, als je er in gaat, pas dan op je camera. Voor je het weet, wordt je nat gespoten, en komt de straal zo recht in je camera. Niet echt fijn dus… Na 45 minuten is de tour afgelopen, en zijn we weer een ervaring rijker. We gaan op naar Jurrassic Park. Ook hier is een korte wachttijd, en gaan we er van genieten. SPLASH! Weer zijn we flink nat. Geeft niks, want de hitte maakt dat we zo weer droog zijn.Als we uit JP komen, gaan we weer naar The Mummy. Hier staat nu ondertussen wel een rij, en we hebben geen zin om te wachten. We besluiten 1 voor 1 te gaan, en lopen door de Single Row heen. Dit is een speciale wachtrij voor mensen die alleen zijn. Ideaal, want bijna niemand wil alleen er in. Er staat dus helemaal niemand, en om de beurt lopen we zo door. Zo, binnen 10 minuten zijn zowel Ron als ik in The Mummy geweest. Het is nog redelijk vroeg, en we hebben nu toch echt alles wel gezien in het park.

We gaan nog even winkelen. We gaan het park uit, en gaan naar de Citywalk. Hier kopen we nog het 1 en ander aan souvernirs, en cadeautjes voor thuis, en gaan dan terug naar het hotel. Het is ondertussen 4 uur geworden.We kleden ons om, en gaan zwemmen bij het hotel. Het hotel heeft een heerlijk verwarmd zwembad voor de deur. Het is het grootste zwembad wat we deze week hebben gezien. Het is vrij rustig, omdat iedereen de hort op is. We gaan dus ontspannen afsluiten, want het is een hele drukke vakantie geweest.We maken nog even wat ‘ruzie’ met wat kinderen van ong. 4 jaar, en stappen de jacuzzi in (zij wilde de bubbels niet aan, wij wel. Wat denk je? Wij kregen onze zin. Daag, kinderen!!). Na een half uur bubbelen gaan we nog even zwemmen, en dan is het tijd om op te drogen. Tevreden gaan we terug naar onze kamer, en frissen ons op.De laatste keer eten hier in Amerika, doen we in stijl. We gaan uit eten vanavond. In ons eigen luxe hotel. We bestellen waar we zin in hebben, en we eten het met smaak op (nou ja, het meeste dan, want wederom zijn de porties weer veel te groot). Ik wil wel een toetje, Ron niet. De ober noemt op wat voor toetjes ze hebben: Brownies, pudding, Donuts, een bananensplit, of een Sundea ijsjes. hmm.. doe mij die laaste maar! Die hebben ze bij de Mac ook, dus die zal wel niet zo groot zijn. Ja, Fout! Er komt me daar toch een bord aan… niet normaal. Er zitten dan ook 2 lepels bij. Tja, dat was niet helemaal de bedoeling. Ach ja, enthousiast begin ik met het ijs(je). Ron schraapt iets slagroom weg, maar verder moet ik het toch alleen doen. Ik begin aan mijn plicht, en krijg wonderbaarlijk het hele ijsje op! Pff… toch wel veel, maar wel ontzettend lekker!We pakken na het eten de koffer is, en duiken er om half 9 in. Tja, we moeten er vanacht om 2 uur uit, dus dan wil je wel iets slaap krijgen.Morgen zal ons laatste verslag zijn over de vliegreis terug.Amerika; het zit er weer op! Snik!

Dag 17: woensdag 15 aug Los Angeles – IJsselstein

Vanacht zijn we om 2uur op gestaan. Nou, slapen was er dus bijna niet bij. We gingen gisteren om half 9 naar bed gegaan, en het inslapen was op zich geen probleem. Helaas werden we rond 11 uur weer wakker door de buren. Ze hadden het erg gezellig, en hadden blijkbaar een hoop te bespreken. Niet dat het nou zo hard ging dat we moesten klagen, maar we hoorde het wel. Dit is niet echt bevordelijk als je wilt slapen. Vervolgens word er gepiekerd. Gaat alles wel goed straks? Halen we deze keer de vlucht wel? Wat als de koffers Nederland niet halen? Wat dan? Niet aan denken. We moeten slapen… Maar wat als.. en wat als er.. Nee, niet aan denken. We moeten slapen. O, kijk: het is al 12 uur. Nog maar 2 uur en dan moeten we er uit…! Hou nou eens op, niet aan denken. Gewoon ogen dicht en slapen..Voordat we er erg in hadden, was het 2 uur en hebben we dus amper geslapen.Duf stappen we onder de douche, en zetten we de spullen in de auto. We checken uit, en beseffen dat het nu echt afgelopen is. Ron rijdt op de snelweg, en we verbazen ons dat het om 3 uur ’s nachts nóg druk is bij iedere McDonalds, KFC, Burger King etc etc etc. Er staan rijen bij iederen Mc Drive. Bleh, daar moeten we nu even niet aan denken.We komen aan bij Alamo, en leveren de auto in. Daar krijgen we te horen dat we een splinter nieuwe auto hebben meegenomen, 2,5 week terug.. Oeps, dat hadden ze wel even kunnen zeggen. Dan hadden we hem wel iets minder ruig ingereden haha! Ach, hij heeft zijn werk goed gedaan.We kijken naar de totale eindstand. We hebben in totaal: 2687 mijl gereden!! Das 4323.383 kilometer!! Wow, das een hele trip!

We nemen afscheid van onze trouwe auto, en gaan naar het vliegveld. De mensen zijn verdacht stil bij onze balie. Hij is ook nog niet open! Das raar… Er komt alweer een knoop in onze maag.. het zal toch niet? We kijken op de monitor: er heeft 1 vliegtuig vertraging: ja hoor, die van ons. Neeeeeee!!! Langzaam verswijnt ons optimisme. Hoeveel vertraging het vliegtuig heeft, staat niet op het scherm. Afwachten dus. Het is ondertussen kwart voor 5, en we staan nog samen met 200 andere mensen te wachten wanneer de balie nou open gaat. 06:35 vertrekt ons vliegtuig, als het goed is!Eindelijk, na 1,5 uur wachten komt er beweging bij de bali. De rijen worden gemaakt dmv palen met linten die worden neergezet, en we staan ineens als eerste van al deze mensen in te checken. We vragen bezorgd hoeveel vertraging ons vliegtuig heeft. Lachend zegt de man: 10 minuten.. Ooooohh, is dat alles.. ipv dat ze dat nou even op het scherm zetten.. zaten wij ook niet zo in de rats. Maar goed, so far so good. We krijgen te horen van dezelfde man dat we niet onze koffers hoeven op te halen in Philadelphia, maar dat we ze in Amsterdam pas weer te zien krijgen. Das mooi! Maar ook wel weer iets om zorgen over te maken. Zal dat wel goed gaan? Dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt. Ook niet op de heen reis. Ach, we zijn ingecheckt, het zal allemaal wel goed gaan.We eten nog wat, en dan is het alweer tijd om On Board te gaan. Aaahh.. eindelijk even ontspannen zitten! We hebben een goede vlucht, en komen aan in Philadelphia.

We vliegen voordat we landen nog over het hotel waar we 2,5 week geleden de reis ongelukkig begonnen. Haha, we hadden niet verwacht dit nog terug te zien! We landen, en zijn weer terug bij af. Hier mogen we 5 uur wachten, voordat het vliegtuig naar Amsterdam vertrekt.Op het vliegveld willen we nog even onze laatste dollars opmaken, aangezien we er in NL toch niks aan hebben. We hebben nog een berg kleingeld, en dat kunnen we al helemaal niet gebruiken. We tellen álles wat we nog hebben, en komen op het bedrag van $31,77. We gaan eens rondkijken. Nou, het is allemaal niks: óf parfum, prullen, óf kleding. Daar hebben we al genoeg van. In 1 van de laatste winkeltjes zien we allemaal technische snufjes. Hier eens even rondkijken. We zien een koffer voor onze PSP (spelcomputer), waar allerlei snoertjes zoals een auto oplader etc bij zit. Hmm.. das wel leuk! $29,99. Precies genoeg dus! We komen bij de kassa, en er blijkt nog tax (belasting) bij te komen. Wij dachten dus dat het op het vliegveld taxfree was. Helaas. De koffer blijkt bijna 33 dollar te kosten. Das jammer, dan hebben we niet genoeg, zeggen we tegen de kassiere. We willen alweer weg lopen, als zij vraagt hoeveel we dan wél hebben. “bijna 32 dollar”.. O, zegt ze. Kom maar hier, dan krijg je hem wel mee. Nou, das mooi! Daar hadden we niet op gerekend! De man naast deze vrouw vindt het een minder goed plan, maar ja. Ze heeft het nu eenmaal al toegezegd hihi!

Ze neemt het geld aan, en wil eigenlijk de losse centen niet hebben. Ja, daar willen wij nou net vanaf, dus Ron drukt ze gewoon in haar handen, en tevreden lopen wij, mét mooie koffer, weg. Het is ondertussen 18:20, en ons vliegtuig vertrekt naar Amsterdam. (deze keer mét ons erin…). We hebben een goede vlucht. Wel vreemde buurman aan Ron zn kant, maar dat nemen we maar voor lief. We zijn nu echt Amerika uit, en gaan op naar Nederland.Na een vlucht van 8 uur, komen we aan in NL, en we lopen naar de band van de koffers. Zouden ze zijn aangekomen? Kijk eens aan.. na een paar koffers voor ons, komen onze koffers al de hoek om. Das mazzel! Èn aangekomen, én ook nog eens erg snel. We lopen door de schuifdeuren, waar mijn vader al op ons stond te wachten..Het is nu ineens donderdag als we aankomen, 8 uur ’s ochtends, en vakantie zit er nu officieel op.Lieve allemaal,We hopen dat jullie hebben genoten van onze verslagen. Wij in ieder geval wel! Het is erg leuk om op deze manier contact te houden met de thuis blijvers. Ook de reacties die we krijgen/kregen waren erg leuk om te lezen. Wij hebben een super vakantie gehad, en het is dan ook een echte aanrader!

Wil je dit ook? Kijk dan op Aireka.nl!!

Tot de volgende vakantie!!

Liefs, Ron en Linda