Na onze trip naar Californië in 2005 beseffen wij – dat zijn Jeannine en Ludo uit Riemst (België) – maar al te goed dat Zuid West USA nog veel meer te bieden heeft. In het najaar van 2010 beslissen we dan ook om opnieuw naar het verre westen te trekken. Omdat ook nu weer niet alles in één trip te bevatten is, moeten er keuzes gemaakt worden. Van Las Vegas willen we absoluut meer zien en als grote Disneyfans ga je niet naar het westen van de USA zonder een bezoek te brengen aan Disneyland Anaheim (Los Angeles). Daarmee liggen begin- en eindpunt vast. Een keuze maken uit het schitterende aanbod natuurparken neemt vanzelfsprekend meer tijd in beslag. Een grote hulp hierbij zijn reisgidsen, de websites van de Nationale Parken en reisverslagen. Half januari kloppen we – net als in 2005 – aan bij reisbureau Uniglobe te Hasselt met ons reisparcours en enkele favoriete hotels (Bellagio, Bryce Canyon Lodge en The View) waar we absoluut willen overnachten. Hanne van Uniglobe maakt ons een gedetailleerde offerte en doet een prachtig voorstel voor hotels in de overige locaties. Als vertrekdatum wordt 10 mei gekozen en vliegtickets, huurauto en hotels worden geboekt.
DAG 1: VAN BRUSSEL VIA CHICAGO NAAR LAS VEGAS (dinsdag 10 mei)
We vliegen met American Airlines vanuit Brussel naar Chicago en van daaruit verder naar Las Vegas voor ons avontuur in Zuid West USA. Onze vlucht vertrekt in Brussel om 10:50 uur zodat de luchthaventaxi thuis om 06:00 uur voor de deur stopt. Op dit vroege uur is er weinig verkeer zodat we ruim op tijd op de luchthaven aankomen. Inchecken gaat vlot en na de nodige controles volgt één van de mooiste momenten van een vliegreis: bij een lekkere kop koffie fantaseren over wat je de komende weken te wachten staat.
De vlucht verloopt perfect en de 9 uren in het vliegtuig “vliegen” voorbij. Daar we de USA binnenkomen via Chicago, worden daar onze bagage en reisdocumenten gecheckt. De ESTA formulieren, die we thuis ruim op voorhand via internet hebben aangevraagd, worden eveneens daar gecontroleerd. Ook die controle, waar tevens een foto en vingerafdrukken genomen worden, verloopt vlot. Omwille van de omvang van Chicago O’ Hare Airport gebeurt de transfer naar de hal met binnenlandse vluchten, per spoor. Na een vlucht van bijna 4 uren, landen we om 04:30 PM (plaatselijke tijd) in Las Vegas.
Al bij het oppikken van de bagage merk je dat je hier in een totaal andere wereld bent terechtgekomen. Gokautomaten tussen de carrousels waar je je bagage oppikt en aan de muren grote lichtreclames van de verschillende Vegas shows.
We hebben een huurauto van Alamo en hun bus staat klaar aan de exit van de luchthaven. Na amper een tiental minuutjes staan we aan de balie en binnen de kortste keren rijden we op de Las Vegas Boulevard richting Bellagio.
Een kort bezoek aan hotel Bellagio tijdens onze vorige trip naar Las Vegas, maakte zo’n overweldigende indruk dat we er absoluut wilden terugkomen. En nu staan we hier, in de lobby van de Bellagio met onze voucher voor 2 nachten in handen. Het inchecken verloopt zeer vlot, het traject naar de kamer iets minder! Door de kolossale omvang van dit hotel heb je een behoorlijke weg af te leggen voor je je kamer bereikt. Maar de inspanning is meer dan de moeite waard want de kamers zijn grandioos en het uitzicht op Caesar’s Palace lijkt uit een reisgids te komen. We hebben van de rest van het hotel nog niets gezien, maar toch weten we het al… 2 nachten hier is veel te weinig. We begeven ons naar “The Buffet”, het buffetrestaurant van de Bellagio. Zeer uitgebreid en erg lekker, hier krijg je waar voor je geld (30$ per persoon). Wat beweging na een stevige maaltijd mag wel en na een korte verkenning van het hotel trekken we richting “The Strip”. Ondertussen is het 09:30 PM, we zijn al meer dan 24 uur op de been, maar het fascinerende lichtspel van Vegas weet je wel wakker te houden. We genieten van de fonteinen voor hotel Bellagio en maken een wandelingetje op “The Strip” maar moeten omstreeks 01:00 AM toch toegeven dat het een zware dag geweest is en keren “huiswaarts”. Vooraleer de lift te mogen gebruiken, moeten we onze kamersleutel tonen. Het lijkt ons vreemd maar als we horen dat ex-president George Bush in de Bellagio verblijft, begrijpen we het onmiddellijk. Op de kamer aangekomen, genieten we nog even van het prachtige uitzicht. Aan de drukte in de straten 20 verdiepingen beneden ons, stellen we vast dat wij blijkbaar de enigen in Vegas zijn die slaap hebben. We drukken op de knop van de elektrische gordijnbediening en vallen als een blok in slaap.
Nuttige informatie:
* Het ESTA formulier kan je aanvragen via https://esta.cbp.dhs.gov/esta . Eén aanvraag kost 14 $.
* Vegas bezoek je het best op weekdagen. De prijzen van de kamers liggen bijna de helft lager dan tijdens het weekend.
DAG 2: LAS VEGAS (woensdag 11 mei)
We zijn vroeg wakker, onze inwendige klok staat nog op Belgische tijd. Als we de gordijnen openen zien we overbuur Ceaser’s Palace baden in de zon. We nemen het ontbijt in “The Buffet” en zijn heel blij dat we hier morgenvroeg nog kunnen terugkomen want het is er erg lekker, vrij rustig en enorm uitgebreid (16$ per persoon).
Na het ontbijt nemen we de tijd om het hotel verder te verkennen. En tijd heb je nodig want de Bellagio is behoorlijk groot. Dé blikvanger is natuurlijk het bloemendécor aan het plafond van de lobby. Dit prachtige kunstwerk van glasartiest Chihully bestaat uit 2000 handgeblazen glasbloemen met een totaal gewicht van meer dan 18.000 kilogram. Ontzettend mooi.
Bij ons vorige bezoek hadden we al heel wat casino’s bezocht. Nu is de rest aan de beurt met als eerste het in 2010 geopende City Center. Architectonisch gezien een prachtig complex van staal en glas, het interieur is zeer luxueus met erg mooie shops maar het is er opvallend rustig. Ook de Monte Carlo, Mandalay Bay en Wynn’s passeren de revue. Als we The Venetian bezoeken zijn alle shops reeds lang gesloten, maar we weten van vorig bezoek dat het uitzicht vanaf het balkon van het schitterend gekopieerde Dogepaleis, altijd de moeite waard is.
Dagelijks om middernacht, is de laatste voorstelling van de Bellagio Fountains. Deze show, op de tonen van het Amerikaanse volkslied, is de meest indrukwekkende maar ook de meest populaire. Terug in de Bellagio genieten we bij een lekkere kop koffie nog na van een grandioze dag.
Nuttige informatie:
* Alles over de Bellagio op: http://www.bellagio.com
DAG 3: VAN LAS VEGAS NAAR SPRINGDALE (donderdag 12 mei)
Met pijn in het hart pakken we de valiezen. Nog een laatste bezoekje aan de Strip en nog even genieten van al het moois wat de Bellagio te bieden heeft. Dan stappen we in onze donkerblauwe Toyota Corolla en verlaten Las Vegas via de drukke Las Vegas Boulevard. De komende dagen zal het merkelijk rustiger zijn op de wegen. Onze volgende bestemming is namelijk Springdale, maar eerst maken we een omweg via de Hoover Dam. We hebben de GPS van thuis meegenomen (Nüvi 250) en op voorhand een kaartje gekocht van Noord Amerika voor 50 Euro. Een GPS in een huurauto kost bij Alamo 7 $ per dag. Voor een huurtijd van 17 dagen was de rekening snel gemaakt.
De Hoover Dam is de omweg zeker waard. Parkeren, doen we in de overdekte parking van het complex want de temperatuur is ondertussen tot boven de 30° C gestegen. We wandelen over de dam en staan versteld van de gigantische omvang (meer dan 220 meter hoog) van dit bouwwerk. Veel informatie over de dam staat langs het traject op infoborden vermeld. Daar we vrij laat uit Vegas vertrokken zijn, zullen we het hiermee moeten doen want een geleid bezoek zit er door tijdsgebrek niet meer in. Op weg naar Springdale zien we nog een laatste maal de contouren van de Vegas casino’s die echter al vlug plaats ruimen voor uitgestrekte lege vlaktes tegen een achtergrond van grillige rode rotsen. In Mesquite verlaten we de staat Nevada, hier passeren we tevens de tijdsgrens want in Utah is het 1 uur later. Rond 7:00 PM arriveren we in Springdale. Best Western Zion Park Inn is ons onderkomen voor de twee volgende nachten. De ligging van het hotel is schitterend en de kamer met een prachtig zicht op de rode rotsen van Zion is prima. Dit hotel heeft geen eetgelegenheid maar er vlak naast ligt het Switchback Restaurant. Dit bestaat uit Jack’s Sports Grill en de Grill&Trading Co. We kiezen voor Jack en genieten van de lekkerste hamburger die we ooit gegeten hebben.
Een korte wandeling in de omgeving van het hotel is de ideale voorbereiding op een verkwikkende nachtrust.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Las Vegas via I-515 naar Hoover Dam (56 km). Van Hoover Dam via I-515, I-15 en S-9 naar Springdale ( 315 km)
* Alles over National Parks Annual pass: http://www.nps.gov/findapark/passes.htm
* Info Hoover Dam op: http://hooverdam.travelnevada.com
DAG 4: ZION NATIONAL PARK (vrijdag 13 mei)
Als we om 7:30 AM ontwaken, staat een stralende zon aan de staalblauwe hemel. Het is echter te fris om buiten te ontbijten maar door de grote ramen van de Grill&Trading Co lijkt het alsof je rode rotsen kan aanraken. Voor het hotel is de bushalte met om het half uur een pendelbus naar Zion NP. Na amper 10 minuten staan we aan de inkom en hier kopen we de voordelige National Park Annual Pass want er staan nog verschillende nationale parken op het menu. We bezoeken het zeer interessante Visitor Center en nemen dan de gratis parkbus naar de eerste halte want Zion kan je alleen met de bus bezoeken. We stappen af aan de derde halteplaats waar de Zion Lodge gelegen is.
Van daaruit vertrekt namelijk het Emerald Pools Trail, één van de populairste wandelingen in Zion NP. Door de regen van vorige weken is de Middle en de Upper Trail jammer genoeg gesloten en dus doen we de Lower Trail. Het is er helemaal niet druk waardoor je echt optimaal kan genieten van de zalige rust die het Zion Park uitstraalt. Deze wandeling van ongeveer 1 uur is echt een aanrader. Van wandelen krijg je honger en hiervoor kan je best terecht in de Zion Lodge. Daarna nemen we de bus naar de Temple of Sinawa, de laatste halte van het busparcours. De Riverside Walk vertrekt hier, een wandeling van ongeveer anderhalf uur langs de boorden van de Virgin River. Ondanks dat je in een kloof loopt met steile rotswanden aan beide zijden, is er in de namiddag weinig schaduw. We zijn dan ook snel door onze watervoorraad heen. Terug op de vertrekplaats aangekomen nemen we de bus terug naar het Visitor Center. Ondertussen stappen we wel nog even af aan de overige halteplaatsen want elke locatie is een foto waard.
Na een verkwikkende douche eten we vanavond in de Grill&Trading Co. Het ontbijt was hier prima en het dinner is uitstekend. Ondertussen legt de ondergaande zon een gouden gloed op de rode rotsen.
Dit is waarvoor we gekomen zijn!
Nuttige informatie:
* Alles over Zion NP op: http://www.nps.gov/zion/index.htm
DAG 5: VAN SPRINGDALE NAAR BRYCE CANYON (zaterdag 14 mei)
Een laatste maal genieten van de gastvriendelijkheid in de Grill&Trading Co en dan op weg naar Bryce Canyon National Park. Als je via de S-9 Zion verlaat, passeer je een tunnel, vlak erachter ligt er een parkeerplaats waar de Canyon Overlook Trail vertrekt. Een korte maar stevige wandeling langs diepe afgronden maar met een ongelooflijk mooi uitzicht op de Zion Canyon. We zetten onze reis verder en genieten van het schitterende uitzicht dat na elke bocht een totaal nieuw décor oplevert. Jammer genoeg komen er donkere wolken opzetten en als we Red Canyon passeren moeten we vaststellen dat de zon toch een groot aandeel heeft in het kleuren van de rotsen. Als we in Bryce Canyon aankomen, worden we verwelkomd op een stevige regenbui. Hier logeren we in de Bryce Canyon Lodge. Het inchecken verloopt erg vlot en we krijgen lodge 512 toegewezen. Het vinden van de Lodge is een ander paar mouwen, we passeren alle nummers maar geen 512. Gelukkig krijgen we hulp van onderhoudspersoneel dat ons lachend informeert over het feit dat de locatie van deze lodge zo verscholen ligt, dat ze hem de bijnaam “The Hidden One” gegeven hebben. De Bryce Canyon Lodge werd gebouwd in 1925 en dat maakt ze juist zo aantrekkelijk. Houten wanden, stenen open haard, geen TV, geen GSM ontvangst… gewoon schitterend.
Op het plannetje dat we bij het inchecken meekregen staat dat we een honderdtal meter van de canyon verwijderd zijn. Ondertussen schijnt de zon alweer en dus gaan we op ontdekkingstocht. Merkwaardig genoeg kan je vanuit de Lodge helemaal niets van de canyon zien. We zitten tussen de dennenbomen en het is haast ongelooflijk dat we er zo dicht bij zijn. Na een 50tal meter afgelegd te hebben zien we de rand van de afgrond en dan wordt elke stap een openbaring. Plots ligt aan onze voeten een gigantisch halfrond amfitheater waarvan de wanden bekleed zijn met duizenden rood, oranje en wit gekleurde torentjes uit kalk- en zandsteen. Adembenemend mooi!
Als je in de Bryce Canyon Lodge logeert, ben je aangewezen op de voorzieningen die er aanwezig zijn. Dit is echter helemaal niet erg want het dinner in het Green Restaurant is uitstekend. Na het dinner wandelen we naar Sunset Point en waarom we dat doen zegt de naam al. De ondergaande zon legt een gloed over de rotsen die je moet zien om het te geloven. Dit is een ongelooflijke ervaring.
In het Visitor Center is vanavond een voordracht over de sterrenhemel in Bryce, gezien door de ogen van de Anasazi indianen. Blijkbaar zijn er meer geïnteresseerden want er zitten toch zo’n 30-tal deelnemers. Aansluitend op de voordracht is er een sterrenkijk gepland maar die kan door de vrij dichte bewolking jammer genoeg niet doorgaan. Rond middernacht worden we gewekt door gerommel rond de lodge. We gaan even buiten kijken maar er is niets te zien behalve… een wolkenloze hemel met een schitterende sterrenpracht die ons herinnert aan die in Death Valley tijdens onze vorige reis.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Springdale via S-9, US-89 en S-12 naar Bryce Canyon (150km)
* Eerste tankbeurt: 30 $ voor 27 liter.
* Info Bryce Canyon Lodge: http://foreverlodging.com/lodging.cfm?PropertyKey=242
* Alles over Bryce Canyon op: http://www.nps.gov/brca/index.htm
DAG 6: VAN BRYCE CANYON NAAR TORREY (zondag 15 mei)
5:00 AM. Vroeg, maar als je de zonsopgang wil zien moet je dit ervoor over hebben. Jeannine vindt dat niets de zonsondergang van gisteravond kan overtreffen dus zij draait zich nog eens om. Ik doe de deur zacht achter mij dicht en wordt onmiddellijk verrast door een drietal herten die er rustig lopen te grazen. Tijdens de korte wandeling naar Sunrise Point merk ik dat er letterlijk en figuurlijk nog meer vroege vogels zijn. Er staan al een tiental mensen op uitkijk. Iedereen is goed ingepakt want op het uitkijkpunt waait er een stevig briesje en is het behoorlijk koud. Lang moeten we echter niet wachten. Om 5.:20 AM verschijnt een lichte gloed aan de horizon. Onmiddellijk reageren de rotsen en wisselt hun donkerbruine kleur voor de reeds gisteren ontdekte rood, oranje en wittinten die zo eigen zijn aan Bryce. Maar Jeannine heeft gelijk, de zonsondergang gisteren was indrukwekkender. We zijn bij de eersten aan de ontbijttafel en genieten van misschien wel de beste pancakes met maple syrup van Utah.
Bryce beleef je pas echt als je tussen de naaldrotsen loopt. De Navajo Loop en Queen’s Garden Trail zijn daar de meest geschikte wandelingen voor. We doen bijna 2 uren over een traject dat waarschijnlijk één van de mooiste wandelroutes is die het Colorado Plateau te bieden heeft.
Bij het verlaten van Bryce Canyon stoppen we nog even aan Ruby’s Inn om onze voorraad aan te vullen.
Door het slechte weer van gisteren hebben we de Red Canyon overgeslagen. Daar het echter maar op een 10tal minuten van Bryce ligt, keren we op onze stappen terug. Wat een verschil met gisteren. Donkerrode rotsen bezaaid met groene dennen tegen een blauwe hemel, zeker de moeite om even terug te keren.
En nu snel rechtsomkeer richting volgende verblijfsplaats. Dat is Torrey en dat bereiken we via Scenic Byway 12, volgens vele reisgidsen één van de mooiste toeristische autoroutes van Utah. We merken al vlug dat dit niet overdreven is. Rode rotsen, weide vlaktes, dennenwouden, adembenemende panorama’s, alles passeert de revue. Als we voor het stadje Boulder op meer dan 2.700 meter hoogte over een bergpas rijden die enkel de breedte van het wegdek heeft en aan beide zijden een afgrond van meer dan 1.000 meter is het toch even slikken. We blijven stijgen en op het hoogste punt ligt aan weerszijden van de weg nog behoorlijk wat sneeuw. Er staat een stevige wind en de buitentemperatuur is ondertussen gezakt naar 6° C, dat is bijna 20° graden minder dan deze middag in Bryce. Even uitstappen om aan den lijve te ondervinden dat het hier echt ijzig koud is. We blijven stijgen tot bijna 3.000 meter en dan zetten we de afdaling in naar Torrey.
Hier overnachten we in de Best Western Capitol Reef Resort. Uiterlijk zeer eenvoudig (vooral na Bryce Lodge) maar ruime, verzorgde kamers met mooi uitzicht. Er is echter geen restaurant en voor het dinner moet je elders naartoe. In de onmiddellijke omgeving zijn er drie eetgelegenheden, een pizzatent, een restaurant met locale menu’s en een à la carte restaurant. Wij kiezen voor locaal: netjes, vriendelijk maar niet lekker en duur. Jammer!
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Bryce Canyon via S-12 en S-24 naar Torrey (240 km)
* Info over Scenic Byway 12: http://www.scenicbyway12.com
DAG 7: VAN TORREY NAAR MOAB (maandag 16 mei)
Ontbijten kan je wel in Best Western Capitol Reef. Hier is echter weinig te beleven en dus gaan we onmiddellijk op pad. Als je de S-24 richting Hanksville blijft volgen, rij je dwars door Capital Reef NP. Het is een ruig park met indrukwekkende rotsmassa’s en we maken dan ook verschillende fotostops. De Scenic Byway is omwille van wegwerkzaamheden moeilijk toegankelijk. Daarom houden we het hier kort want we hebben nog Dead Horse Point op het programma staan en we verwachten veel van ons volgend hotel, de Red Cliff Lodge. Daar willen we dus zeker niet te laat toekomen. Ondertussen is ook nog de bewolking komen opzetten en dus rijden we in één ruk door richting Moab. Een vijftal kilometer vóór Moab ligt de afslag naar Dead Horse Point State Park.
Na enkele kilometers van grillige rotsformaties, komen we op een vrij open vlakte terecht die niet doet vermoeden dat we weldra aan de rand van een diepe canyon zullen staan.
Net als we het Visitor Center bereiken komt de zon erdoor. We genieten van de wandelroute die langs de rand van de afgrond loopt en die een prachtig zicht geeft op de haarspeldbocht die de meer dan 600 meter dieper gelegen Colorado River uitgesneden heeft in de rode rotswanden.
Ons hotel in Moab ligt langs Scenic Byway 128 ter hoogte van Mile Marker 14. Een prachtige weg die zich in alle mogelijke bochten wringt om de gigantische rode rotsmassa’s te ontwijken. Helaas komen er weer grijze wolken opzetten en als we de Red Cliff Lodge bereiken gaan de hemelsluizen open en veranderen de spectaculaire rode reuzen in grauwe rotsblokken.
Gelukkig is de Lodge een pareltje. Oorspronkelijk was dit een ranch die later dienst deed als filmdécor en uiteindelijk werd omgetoverd tot hotel. Dit was John Wayne’s geliefde logeerplaats tijdens de opnames van de vele westerns die hier in de buurt werden gedraaid. In de Red Cliff is er dan ook een museum ter ere van de bekendste filmcowboy aller tijden. Maar niet alleen het museum maakt de Red Cliff onvergetelijk. Het fijne restaurant (de Pasta Alfredo is hemels), de gezellige shop, het erg vriendelijke personeel and last but not least de prachtige kamers maken van dit verblijf een onvergetelijke ervaring.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Torrey via S-24, I-70, US-191 en S-313 naar Dead Horse Point. Vandaar via s-313, US-191 en S-128 naar Red Cliff Lodge (340 km)
* Alles over Capitol Reef NP op: http://www.nps.gov/care/index.htm
* Alles over Dead Horse State Park: http://www.utah.com/stateparks/dead_horse.htm
* In Dead Horse SP is de NP Annual Pass niet geldig (dit is een State Park), toegang bedraagt 10 $ per voertuig.
* Dead Horse State Park is de locatie van de finale afgrondscéne uit de film Thelma & Louise.
* Info over Red Cliff Lodge: http://www.redcliffslodge.com
DAG 8: VAN MOAB NAAR MONUMENT VALLEY (dinsdag 17 mei)
Geen regen meer maar toch nog behoorlijk bewolkt. Na een stevig ontbijt verlaten we de Red Cliff Lodge met de hoop om hier ooit onder betere weersomstandigheden te mogen terugkeren. Op naar Arches NP! We krijgen blijkbaar hulp van hierboven want als we het Visitor Center bereiken komt de zon erdoor. We hebben in de vorige parken ondervonden dat een bezoek aan het Visitor Center zeker nuttig is, dus doen we dat hier ook. We wandelen naar Delicate Arch, het symbool van Utah en in de Windows Section bezoeken we The North Window en Double Arch, die nog gediend heeft als décor voor de film Indiana Jones and the Last Crusade. De wandelroutes zijn erg mooi en de bogen doen het natuurlijk schitterend op de foto. Na een korte shopstop in Moab, zetten we de reis verder richting Monument Valley. Langs de US-163 richting Kayenta ligt er ter hoogte van Mexican Hat het Goosenecks State Reserve. De toegang is vrij en het uitzicht op de kronkelende San Juan River meer dan 300 meter beneden ons, is zeker de extra kilometers waard.
Als we Monument Valley naderen, staat de zon al vrij laag en dat maakt het zo bekende beeld van de massieve rotsblokken alleen nog maar indrukwekkender. We overnachten in The View, een hotel uitgebaat door de Navajo indanen.
De architectuur van het gebouw is qua kleur en vorm erg goed geïntegreerd in het landschap.
De lobby en de kamers zijn erg mooi ingericht met veel Indiaanse kunst maar,.. het Indiaans personeel is niet erg gastvrij. Het uitzicht vanuit de kamer op the Three Mittens, één van de bekendste rotsformaties in Monument Valley, is dan weer fenomenaal.
Vanuit de kamer genieten we van een ongelooflijk mooie zonsondergang. Dit is letterlijk “A room with a view”. Daar dit hotel, samen met het net buiten het Navajo reservaat gelegen Goulding’s Lodge, de enige 2 hotels in de buurt zijn, is het er erg druk. Iedereen heeft blijkbaar van de zonsondergang genoten want in het restaurant zijn de wachttijden behoorlijk lang.
Nuttige informatie:
* Route: Van Moab via S-128, US-191 en US-163 naar Monument Valley (350 km)
* Alles over Arches NP op: http://www.nps.gov/arch/index.htm
* Info Goosenecks State Reserve: http://www.utah.com/stateparks/goosenecks.htm
* Info over Monument Valley
* Alles over The View op: http://www.monumentvalleyview.com
DAG 9: VAN MONUMENT VALLEY NAAR PAGE (woensdag 18 mei)
Ik heb Jeannine’s goede raad opgevolgd en ben niet opgestaan voor de zonsopgang. Als we om 7:30 AM de gordijnen openen, staat de zon stralend aan de hemel. We haasten ons naar het balkon maar zijn echter snel terug binnen want er staat namelijk een ijzig koude wind. Na het ontbijt is het een stuk warmer en we zetten koers richting Page. Maar voor we Page bereiken staat eerst nog één van de meest fotogenieke locaties van Utah op het programma: Antelope Canyon.
Deze canyon ligt op Navajo grondgebied en dus kan je er enkel via een door hun georganiseerde uitstap naartoe. We stoppen aan de eerste locatie waar die bezoeken aangeboden worden en kopen onmiddellijk onze tickets (31 $ per persoon). Hier gaat het er een stuk vriendelijker aan toe dan gisteravond. Het is ondertussen 11:00 AM en in de reisgidsen staat dat je er rond de middag moet zijn omdat dan het invallende zonlicht optimaal is. De rondleiding start om 12:30 PM, dus dat is perfect. We hebben dus nog even tijd en net voorbij de grote energiecentrale is een tankstation waar er ook iets te eten valt. Stipt 12:30 PM stappen we, samen met 4 andere toeristen, in een SUV voor een korte maar stevige rit door een ruige zandvlakte richting Antelope Canyon. Onze gids vertelt dat er 2 Indiaanse families zijn die rondleidingen aanbieden, de hunne in gesloten voertuigen en de andere in open voertuigen op houten banken. Als we door de zandvlakte schuiven en het opstuivende zand waarnemen, zijn we erg blij dat we de juiste keuze gemaakt hebben.
Antelope Canyon is een spleet in de rotsen van ongeveer 80 meter hoog en op sommige plaatsen amper 1 meter breed. Door wind en water zijn in die spleet de meest grillige vormen ontstaan en het invallende zonlicht zorgt door een afwisselend spel van licht en schaduw voor de meest wonderlijke kleuren. Dit is werkelijk uniek. Door de geringe oppervlakte is het hier behoorlijk druk maar de gouden tips van onze zeer ervaren gids, zorgen ervoor dat we schitterende foto’s kunnen maken.
Onze volgende halte is de Glen Canyon Dam. Qua omvang te vergelijken met de Hoover Dam maar de locatie van deze laatste is spectaculairder. Mooi en leerrijk Visitor Center, zeker een bezoek waard. En nu op naar Page.
Aangezien ons hotel in de Glen Canyon National Recreation Area ligt moet je inkom betalen om er te geraken. Met onze NP Annual Pass kunnen we er echter zo in. Het Lake Powell Resort is een aangename verblijfplaats met nette kamers, een erg leuke shop en een prima restaurant. Hier herwinnen het uur tijdsverschil dat we in Mesquite verloren. We genieten van de zachte avondzon en maken een wandeling langs de oevers van Lake Powell.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Monument Valley via de US-163, S-98 en US-89 naar Page (230 km)
* Info over Antelope Canyon: http://www.navajonationparks.org/htm/antelopecanyon.htm
* Inkom en geleid bezoek aan Antelope canyon bedraagt 30 $ per persoon
* Info Glen Canyon Dam: http://www.nps.gov/glca/index.htm
* Alles over Lake Powell op: http://www.lakepowell.com
* Info over Lake Powell Resort op: http://www.lakepowell.com/accomodations/wahweap-resort-accommodations.aspx
DAG 10: VAN PAGE NAAR GRAND CANYON NP (donderdag 19 mei)
Maar ook de ochtendzon doet goed en we bewonderen nog een laatste maal de rode rotsen die weerspiegelen in het blauwe water van Lake Powell. Op weg naar één van de grootste natuurlijke wereldwonderen op aarde (het park is 4927 km2 groot) stoppen we aan de Cameron Trading Post. Deze Indiaanse Trading Post werd opgericht in 1916 en biedt tegenwoordig onderdak aan een hotel, een restaurant, een erg interessante kunstshop met authentieke voorwerpen van verschillende indianenstammen en last but not least een gigantische toeristenshop met ontelbare southwest souvenirs.
Vooraleer de Grand Canyon te bereiken houden we nog even halt in het Little Colorado River Gorge NavajoTribal Park (what’s in a name?). De stopplaats wordt beheerd door Navajo indianen en het kost 2 $ per voertuig. Je passeert dan ook eerst tientallen souvenierstalletjes vooraleer het uitkijkpunt te bereiken. Mooi maar met de Grand Canyon in het vooruitzicht, houden we het er snel voor gezien.
Dan duikt plots het eerste infobord op: First View of Grand Canyon 500 ft. Die eerste halteplaats is Desert View en het is inderdaad dit allereerste beeld van de Grand Canyon dat op je netvlies gebrand blijft. We blijven hier gewoon een hele poos pal voor ons uitstaren, dit is zo indrukwekkend groot dat je echt even tijd nodig hebt om je aan deze nooit geziene omvang aan te passen. Hier staat ook de in 1933 gebouwde Watchtower. We maken de klim tot in de top maar als je aan een afgrond van meer dan 1.000 meter diep staat doen die extra 20 meter er niet meer toe.
We houden halt op de verschillende uitkijkpunten en rond 6:00 PM bereiken we de op de rand van de canyon gelegen Kachina Lodge. Als je hier overnacht dien je in te checken in het chique El Tovar. De kamers zijn prima, het uitzicht vanuit de kamer is minder. We hadden de upgrade naar Canyon View moeten nemen. Ook de parkeergelegenheid rond het hotel is miniem. Hoewel het toeristische seizoen nog van start moet gaan, is het hier behoorlijk druk.
Eten, doen we in het Maswik Cafetaria en met een bezoekje aan de schitterende collectie Native Art in Hopi House sluiten we de dag af.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Page via US-89 en S-64 naar Grand Canyon (240 km)
* Info Cameron Trading Post: http://www.camerontradingpost.com
* Alles over Grand Canyon op: http://www.nps.gov/grca/index.htm
* Info over Kachina Lodge: http://www.usparklodging.com/grandcanyon/kachina.php
DAG 11: VAN GRAND CANYON NP NAAR SEDONA (vrijdag 20 mei)
De aandachtige lezer heeft ondertussen al wel gemerkt dat we geen “neen” zeggen tegen een lekker ontbijt. Toen we gisteren in de El Tovar incheckten, viel ons oog onmiddellijk op het menu. En hier zitten we dan, in één van de schitterendste lodges van Zuidwest USA, voor een ontbijt dat de overige maaltijden van vandaag bijna overbodig maakt. Gelukkig staat een wandeling langs het Bright Angel Trail op ons programma.
Althans een klein stukje ervan want deze wandelroute naar de bodem van de canyon en terug bedraagt 25 km en heeft een hellingsgraad van gemiddeld 10 %. De zon schijnt heerlijk en we gaan op pad. De route is inderdaad behoorlijk steil en we vrezen voor de terugtocht maar stappen vol goede moed door.
Nu kan je de rotsen aanraken en daardoor krijgt de canyon weer “normale” proporties.
Na een klein uurtje dalen, nemen we de wijze beslissing om rechtsomkeer te maken. Onmiddellijk beseffen we dat er hier gezweet gaat worden. De steile helling, de hitte en de hoogte zorgen ervoor dat we heel wat rustpauzes moeten inlassen en dat de calorieën van ons ontbijt snel weggewerkt zijn.
De weerman had regen voorspeld vandaag maar daar is tot nu toe niets van uitgekomen. Als we het Visitor Center verlaten, komen er echter donkere wolken opzetten. We geraken droog aan onze auto maar we zijn amper vertrokken of we komen in een stevige hagelbui terecht. Als we in Flagstaff aankomen is de zon alweer van de partij.
Hier maken we een kleine omweg om een stukje van de originele Route 66 te kunnen doen. Richting Sedona komen de wolken weer opzetten. Geen regen maar het kleuriijke Oak Creek Canyon ligt er maar kleurloos bij. Jammer! We checken in, in het Amara Boutique Hotel en weten het onmiddellijk… dit is er weer zo eentje waar één nacht te weinig is. Tijdens het uitpakken komt een prachtige zon te voorschijn en we genieten van een buitengewoon mooie zonsondergang. Het restaurant is prachtig, de live gitarist grandioos en het eten buitengewoon lekker. Dit is leven als God in …de USA.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Grand Canyon via US-180 en S-89 naar Sedona (180 km)
* Alles over Sedona op: http://www.visitsedona.com
* Info over Amara Boutique hotel: http://www.amararesort.com
DAG 12: VAN SEDONA NAAR PHOENIX /SCOTTSDALE (zaterdag 21 mei)
Ontbijten in de tuin met zicht op de rode rotsen, wandelen langs de rivier achter het hotel, kunst kijken in de gezellige galeries van het Mexicaanse Tlaquepaque, shoppen in de charmante winkeltjes, genieten van een fris drankje op een beschaduwd terras… dit is op en top Sedona.
Jammer genoeg moeten we rond 3:00 PM weer verder en het valt ons zwaar om Sedona nu al te verlaten. Maar ja, Phoenix wacht! Eerst bezoeken we nog de in 1956 op de rode rotsen gebouwde Chapel of the Holy Cross. Absoluut de moeite waard, zowel voor de prachtige locatie als voor het zalige moment van rust en stilte.
Na Sedona verandert het landschap. Het rood verdwijnt uit de rotsen en de Saguaro cactussen komen te voorschijn. Ze worden steeds hoger, net als de temperatuur. Als we Phoenix bereiken is het 34° C en dan is een verfrissende duik in het zwembad van het Xona Resort Suites van harte welkom. Hier is het wel duidelijk dat het toeristische seizoen nog niet op gang gekomen is. Het is hier erg rustig maar wij klagen er niet om.
Het Xona Resort ligt in Scottsdale dicht bij Taliesin West, maar dat is voor morgen.
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Sedona via S-179, I-17 en S-101 naar Scottsdale (180 km)
* Alles over Tlaquepaque: http://www.tlaq.com
DAG 13: VAN PHOENIX/SCOTTSDALE NAAR SAN DIEGO (zondag 22 mei)
Taliesin West (spreek uit Tali-e-sin) was het winterverblijf van architect Frank Loydd Wright van 1937 tot Wrights overlijden in 1959. Deze meneer is één van de meest invloedrijke architecten ter wereld en als je van architectuur houdt, is een bezoek aan Taliesin West een absolute must. We zijn ruim op tijd voor de rondleiding van 11:00 PM en genieten ondertussen van de koelte in de erg mooie giftshop en bookstore. We hebben gekozen voor de 90 Minutes Insights Tour (32 $ per persoon) en genieten met volle teugen van de gedetailleerde uitleg van een zeer bekwame en aangename gids.
Het is inmiddels 1:00 PM, de temperatuur bedraagt 36° C en we moeten nog meer dan 600 km afleggen. Hoog tijd om te vertrekken. Gelukkig is het op zondagmiddag minder druk en binnen de kortste keren rijden we haast alleen over de lange I-8 richting San Diego. Aan onze rechterkant passeren we enkele gigantische veeteeltbedrijven. De stop in Yuma aan de uitlopers van de Imperial Sand Dunes houden we kort, het is hier meer dan 40°C en we moeten de klok in de gaten houden. Tijdens het ontbijt deze morgen vertelden we de serveerster over onze lange trip naar San Diego. Net voor ons vertrek komt ze nog snel enkele flesjes water brengen want “die gaan jullie zeker nodig hebben”. En gelijk had ze, ze komen erg goed van pas.
Na Yuma, start links van ons de kilometers lange draadafscheiding op de grens met Mexico. Na het zand en de vlaktes stijgen we opnieuw, hier passeren we de uitlopers van het Anza-Borrega Desert State Park. Eenmaal het hoogste punt bereikt laten we de laatste rotsen achter ons, en is het één lange afdaling richting San Diego. Helaas laten we hier ook de zon achter want richting San Diego is het behoorlijk bewolkt.
We arriveren rond 7:00 PM in het Bahia Resort. Het inchecken verloopt vlot en in plaats van een hotelkamer krijgen we een strandbungalow toegewezen. Klinkt goed, maar daar blijft het ook bij. De bungalow is een muffe onverzorgde kamer waar we absoluut geen 3 nachten willen verblijven. De receptionist van dienst aarzelt geen ogenblijk en overhandigt ons de sleutels van een mini suite in het hoofdgebouw op de 6de verdieping met uitzicht op Mission Bay. Klasse!
Nuttige informatie:
* ROUTE: Van Scottsdale via S-347 en I-8 naar San Diego (630 km)
* Alles over Taliesin West: http://www.franklloydwright.org/fllwf_web_091104/Home.html
* Info over Bahia Resort op: http://www.bahiahotel.com
DAG 14: SAN DIEGO (maandag 23 mei)
Via Internet hebben we bij “All San Diego Tours” voor vandaag een citytrip met havenrondvaart geboekt. We worden om 8:00 AM aan het hotel opgepikt en alle bezienswaardigheden van San Diego passeren de revue: Del Coronado hotel, Balboa Park, Old Town, Gaslamp Quarter, … maar de zon laat het volledig afweten. Tijdens de rondvaart in het havengebied regent het zelfs maar desondanks heeft die boottocht niet veel te bieden. Als de tourbus ons terug afzet voor het hotel komt de zon er opnieuw door.
We springen in de auto en rijden terug richting
Downtown. Er naartoe rijden is geen probleem, er parkeren echter wel. Uiteindelijk vinden we een plaatsje en opgelucht parkeren we onze auto. We genieten met volle teugen van onze allereerste Caffè Mocha bij Starbucks en daarna wandelen we langs Harbor Drive waar het reusachtige US Navy vliegdekschip de USS Midway aangemeerd ligt. Deze gigant is in 2001 uit de vaart genomen en fungeert nu hier als museumschip. Het laatste bezoek van de dag is om 4:00 PM dus dit is iets voor morgen. Op de oever rond het schip staan enkele schitterende kunstwerken ter ere van de marine. Eén daarvan is een ode aan Bob Hope die een groepje militairen toespreekt (de toespraak wordt continue herhaald). Erg mooi. We eindigen onze wandeling in het gezellige Seaport Village. Bij het afhalen van de auto valt ons oog op het parkingtarief: 30 $ per uur. Dit is een duur uitstapje geweest.
DAG 15: SAN DIEGO (dinsdag 24 mei)
Na de citytour van gisteren weten we waar de mooiste plekjes van San Diego liggen en die gaan we vandaag bezoeken. Maar… geen auto vandaag. De bushalte is aan de overkant van het hotel en met een zeer voordelige 5 $ kaart kan je 24 uur gebruik maken van het openbaar vervoer (trein, tram, bus). Onze eerste halteplaats is Old Town San Diego, een prachtige reconstructie van de begindagen van de stad. Historische gebouwen van de periode 1820 tot 1870 en acteurs in originele klederdracht maken het plaatje compleet.
Volgende halte is Balboa Park. Deze schitterende locatie dateert al van 1835 maar werd vooral bekend door de tentoonstelling ter gelegenheid van de opening van het Panamakanaal in 1915. Weelderige parken, prachtige gebouwen, schitterende musea en de San Diego Zoo maken dit park tot een absolute must. De uitgestrektheid van het park is echter enorm maar de gratis parktram is een handig transportmiddel.
Gisteren ontdekten we de USS Midway, vandaag staan we op het dek van dit gigantische vliegdekschip dat in 1945 voor het eerst in gebruik genomen werd. Toen was dit schip het enige van de US Navy vloot dat omwille van zijn omvang niet door het Panamakanaal kon. Het schip deed onder andere dienst in de Vietnam oorlog en de Operation Desert Storm. Haar laatste opdracht in 1991, was het evacueren van militairen na de uitbarsting van vulkaan Pinatubo op de Philipijnen. Sinds 2004 ligt het voorgoed aangemeerd langs de Broadway Pier in San Diego waar het dienst doet als museumschip. We lopen hier bijna 3 uren rond en vervelen ons geen seconde.
We krijgen maar niet genoeg van de US Navy want we stappen naar onze volgende stopplaats die ook in het teken staat van vliegdekschepen. We brengen namelijk een bezoek aan een locatie waar enkele opnamen voor de film Top Gun gemaakt zijn. De pianoscène en de finale barscène werden gefilmd in de Kansas City BBQ, op de hoek van Kettner Blvd. en W. Harbor Drive. Dit barbeque-restaurant bevat een schat aan memorabilia van deze succesfilm met Tom Cruise. Echt wel een bezoekje waard!
Het is nog steeds stralend weer dus stappen we verder richting Seaport Village. Daar genieten we in het Harbor House van het prachtige zicht op San Diego Bay en de Bay Bridge en van een uitstekend vismenu. San Diego heeft ons hart gestolen.
Nuttige informatie:
* Info over Old Town: http://www.oldtownsandiegoguide.com/
* Alles over Balboa Park
* Info over Harbour House: http://www.harborhousesd.com
DAG 16: VAN SAN DIEGO NAAR ANAHEIM (woensdag 25 mei)
Het is een stralende ochtend en de Stille Oceaan ligt op 150 meter van ons hotel verwijderd dus… het ideale moment voor een stevige strandwandeling. Buiten het bruisende geluid van de stevige golven en de krijsende meeuwen is hier absoluut niets te horen. Zalig!
De citytour van eergisteren bracht ons ook naar La Jolla (wordt uitgesproken als La Hoya) door het slechte weer die dag werd er daar echter geen halte gehouden. Daar deze locatie richting Los Angeles ligt, besluiten we om dat vandaag wel te doen.
Via Mission Boulevard verlaten we ons hotel en in La Jolla parkeren we ter hoogte van La Jolla Cove, één van de mooiste kusten in Zuid Californië. De gemiddelde verkoopprijs van de villa’s langs de kust, is de hoogste van de staat California.
De bijnaam van La Hoya is dan ook heel toepasselijk “Jewel City”. Vanaf de pier kan je de zonnebadende zeehonden goed observeren.
Wie ons verslag van de vorige trip naar Californië gelezen heeft, weet dat we grote Disneyfans zijn. En, we vertelden het al in de inleiding, Disneyland Resort wordt onze laatste bestemming.
Vorige keer logeerden we in Disney’s Paradise Pier Hotel, ditmaal kozen we voor Portofino Inn & Suites. We maakten deze keuze omwille van enkele belangrijke voordelen. Eerst en vooral het grote prijsverschil tussen de beide locaties, dan de ligging van het Alamo verhuurcenter vlakbij, de mogelijkheid tot aankoop van inkomtickets voor Disneyland in het hotel en het feit dat de Portofino een shuttledienst heeft naar de John Wayne luchthaven (10$ per persoon) vanwaar onze terugvlucht vertrekt. We kunnen dus onze huurauto deze namiddag inleveren.
De receptionist van Portofino Inn regelt vriendelijk en vlug de shuttle voor onze afreis, de bevestiging aan American Airlines voor onze terugvlucht en de inkomtickets voor Disneyland (3 Day Park Hopper Tickets).
Het is ondertussen 6:00 PM en we trekken richting Downtown Disney voor een lekker etentje en een ganse avond gezellig shoppen.
Nuttige informatie:
* Route: Van San Diego via I-5 naar Anaheim (170 km)
* Info over Portofino Inn & Suites: http://www.portofinoinnanaheim.com
DAG 17: DISNEYLAND (donderdag 26 mei)
Vandaag staat het Disneyland Park op het programma. Al vanaf onze eerste stappen in Main Street stellen we vast dat, ondanks dat het een weekdag is, er erg veel drukte heerst.
We bezoeken regelmatig Disneyland Paris en een drukte van deze aard zorgt in Parijs voor wachttijden van meer dan één uur. We houden ons hart vast. Alles verloopt echter zeer vlot met wachttijden van maximum 15 minuten.
Alle Disneyklassiekers passeren de revue en natuurlijk de toppers waarvan we in Parijs alleen maar kunnen dromen zoals Indiana Jones, Splash Mountain en Nemo’s Submarine Voyage.
Daar ons inkomticket de toegang tot beide parken verleent, kunnen we probleemloos vanavond naar de prachtige World of Color show in Disneyland’s tweede park, California Adventure gaan kijken. Disney ten top.
Nuttige informatie:
* Alles over Disneyland Resort op: http://disneyland.disney.go.com
* Info inkomtickets Disneyland: http://disneyland.disney.go.com/tickets
DAG 18: DISNEYLAND (vrijdag 27 mei)
We starten de dag in California Adventure. De stralende zon doet dit op “The Golden Sunshine State” gebaseerde themapark alle eer aan. Ook hier weer hetzelfde verhaal, veel volk maar korte wachttijden.
Wat onmiddellijk opvalt zijn de vele werkzaamheden die in dit park uitgevoerd worden: restauraties aan bestaande attracties en de bouw van nieuwe waaronder een gigantisch grote “Cars”. In Disneyland Paris wordt volgend jaar (2012) de 20ste verjaardag gevierd en daar zal het enige nieuwe, een show en een parade zijn. Jammer, maar dat zal de pret hier zeker niet bederven. Integendeel, onverwacht mogen we deelnamen aan een Sneak Preview (een avant-première) van de gloednieuwe attractie “The Little Mermaid” die binnen 2 weken officieel geopend wordt. Voor een Disney fan zijn dit natuurlijk magische momenten. In de namiddag keren we terug naar het Disneyland Park voor de parade, Fantasmic en het vuurwerk. Supercalifragi…!
DAG 19: DISNEYLAND (zaterdag 28 mei)
En wij die dachten dat het donderdagmorgen druk was. Main Street is overvol en de wachttijden lopen op tot 60 minuten. Gelukkig hebben we de voorbije twee dagen de voornaamste attracties gedaan zodat we vandaag op ons gemak kunnen shoppen en genieten van beide parken. Bij zulke drukte is het FASTPASS systeem, dat je lange wachttijden bespaart, erg handig. Ook met reservaties voor het dinner ’s avonds vermijden we het aanschuiven. We sluiten de dag af in Downtown Disney en rond 9:00 PM trekken we richting Portofino. Morgenvroeg staat de luchthavenshuttle om 6:00 AM voor de lobby van ons hotel en de valiezen moeten nog gepakt worden.
DAG 20: VAN ANAHEIM VIA CHICAGO NAAR BRUSSEL (zondag 29 mei)
Stipt op tijd pikt de shuttle ons op en levert ons tijdig af op de John Wayne Airport van Anaheim. Omwille van het vroege vertrekuur had Hanne van Uniglobe ons dit voorstel gedaan omdat de afstand naar deze luchthaven merkelijk korter is dan naar LAX. Het is heel rustig op de luchthaven. Inchecken gaat vlot maar door hevige onweders boven Chicago wordt de vlucht eerst met 1 uur maar uiteindelijk met 3 uren vertraagd.
De vlucht zelf verloopt probleemloos.Door het slechte weer in Chicago hebben alle toestellen vertraging opgelopen en is de luchthaven er een echte heksenketel. We hollen naar ons vliegtuig richting Brussel en binnen de kortste keren zien we de Verenigde Staten onder onze voeten verdwijnen. Nu beseffen we pas echt dat het voorbij is. Maar niet getreurd, we hebben weeral een fantastische vakantie gehad, we hebben ontzettend veel gezien en optimaal genoten. Thanks USA!
Morgenvoormiddag zullen we omstreeks 10:00 uur (plaatselijke tijd) in Brussel landen.
Nuttige informatie:
* Bij de bagagecontrole in de USA worden sommige koffers geopend. Indien ze afgesloten zijn worden de sloten opengebroken. Zijn je koffers voorzien van een TSA slot kan de controle probleemloos gebeuren. Eén van onze koffers (met TSA slot) werd gecheckt want er lag een controlemelding in de koffer.
Ludo Reynaerts
