Voor onze vijfde Atlantische oversteek hebben we (Jeannine & Ludo uit Riemst) het zuidoosten van de Verenigde Staten als bestemming gekozen. Het is een streek die misschien iets minder goed ligt in de toeristische markt maar daarom niet minder interessant is. Net als bij onze vorige reizen moeten er weer keuzes gemaakt worden. We willen absoluut de Smoky Mountains en de Blue Ridge Parkway op ons programma en daarom schrappen we New Orleans. We vertrekken in Atlanta en eindigen onze trip in – hoe kan het anders voor Disneyfans – Orlando. Ook nu hebben we zelf ons parcours samengesteld en naast het internet hebben we vooral veel bruikbare informatie uit de Moon reisgidsen gehaald. Wendy van Reizen Meyers in Hasselt heeft op een professionele maar zeer aangename wijze de rest geregeld.
DAG 1: VAN BRUSSEL NAAR ATLANTA (donderdag 16/05)
Met een diepe zucht van verlichting stappen we donderdagmorgen om 7:00 uur ’s morgens in de taxi naar de luchthaven. De voorbereidingen verliepen ontzettend vlot tot op dinsdagavond. Dan vernemen we van het reisbureau dat we, gezien de al dagen durende staking van het bagagepersoneel op de luchthaven van Zaventem, best enkel met handbagage reizen. Enkel handbagage meenemen voor 3 weken USA is geen lachertje maar na een grondige inspectie van wat wel en niet mee kan (een taak die Jeannine met glans en glorie uitgevoerd heeft) staan onze valiesjes vertrekkensklaar. We kunnen eraan beginnen en lopen al met ons hoofd in de wolken. Een telefoontje van het reisbureau op woensdagavond brengt ons vlug met beide voetjes op de grond. Omwille van de bagageproblemen wordt onze vlucht door US Airways afgelast. Nu is het bang afwachten of onze vlucht nog kan overgeboekt worden naar een andere maatschappij. Een uurtje later krijgen we het verlossende telefoontje dat er nog enkele plaatsen vrij zijn bij Delta Airlines.
Het vliegtuig vertrekt om 11:45 uur voor een rechtstreekse vlucht naar Atlanta waar we, dankzij het tijdsverschil van 6 uren, om 4:30 PM Amerikaanse bodem raken. Daar we enkel met handbagage reizen, staan we heel snel voor de immigratiedienst waar de verplichte foto en elektronische vingerafdrukken genomen worden. In geen tijd zitten we op de bus richting autoverhuurder National. Daar pikken we onze Chevrolet Impala op en na een kwartiertje rijden, stoppen we voor de inkom van het Melia hotel, onze eerste verblijfplaats tijdens deze trip. Het Melia hotel is gunstig gelegen op de grens van Downtown met Midtown zodat we de auto de komende dagen niet nodig zullen hebben.
Na een lekker etentje in het restaurant van het hotel en een korte wandeling in de omgeving zoeken we onze gezellige kamer op de zevende verdieping op. Daar hebben we een prachtig zicht op de stad en op “The Varsity”, het grootste drive-in fast food restaurant van de USA.
DAG 2: ATLANTA (vrijdag 17/05)
Het ontbijt in de Melia is de perfecte start van een drukke dag. Vandaag staat een bezoek aan CNN en de World of Coca Cola op het programma. Voor beide bezoeken hebben we de inkomtickets op voorhand via internet gereserveerd (elk 15 $ pp), daardoor ontlopen we een vrij lange wachtrij. De wandeling naar CNN leidt ons langs 191 Peachtree Tower waar we een kijkje nemen in de prachtige lobby. Nog snel even een Café Moccha bij Starbucks want we hebben een ticket voor de rondleiding bij CNN van 11:30 AM. CNN is gevestigd in een gebouw dat ontworpen werd om een indoor pretpark te huisvesten. Het pretpark had echter geen succes en sinds 1987 biedt het onderdak aan het hoofdkwartier van CNN. Het atrium is indrukwekkend en bevat de langste vrijstaande roltrap ter wereld. Tijdens de rondleiding krijgen we een volledig overzicht van de werking voor en achter de schermen van ’s werelds grootste kabeltv netwerk.
Tussen CNN en World of Coca Cola ligt het Olympic Park. Dit prachtige park werd aangelegd ter gelegenheid van de Olympische Spelen die in 1996 in Atlanta plaatsvonden. Het is de ideale locatie voor een korte lunch en van hieruit kan je al de gigantische Coca Colafles zien. Het bezoek aan World of Coca Cola staat geboekt voor 3:00 PM. Werkelijk alles wat met Coca Cola te maken heeft passeert de revue, tot zelfs de kluis waarin de meest geheime formule ter wereld bewaard ligt. Op het einde van de rondleiding staan drankautomaten waarin al de smaken en dranken zitten die Coca Cola wereldwijd verdeelt. Zelfs als je geen cola drinkt, zal je je hier niet snel vervelen.
Op ons programma voor vanavond staat een dinner in het Sun Dial Restaurant van het Westin Peachtree Plaza Hotel. Dit restaurant ligt op de 72ste verdieping en bied een spectaculair 360° zicht op Atlanta. Helaas is het gesloten voor restauratiewerkzaamheden. In Downtown Atlanta is er na 6:00 PM niet meer zoveel te beleven. Midtown is volgens onze reisgids veel levendiger en dat is inderdaad zo. Er heerst een gezellige drukte in de buurt van het in 1929 geopende en prachtig gerestaureerde Fox Theatre. We bekijken de affiches van de lopende voorstellingen als plots een politieagent ons aanspreekt met de vraag of wij al tickets hebben voor een voorstelling. We antwoorden ontkennend en vooraleer we het goed beseffen staan we met 2 tickets in onze handen en is de man verdwenen. Het blijken tickets voor een optreden van de ons onbekende countrygroep Alabama. Als we onze zitplaatsen toegewezen krijgen, vragen we aan onze buurman wat we te zien gaan krijgen en doen we ons verhaal. Hij weet ons te vertellen dat we “incredibly lucky” zijn want we zitten in één van de twee uitverkochte reünieoptredens van een van Amerika’s populairste countrybands. Dat is duidelijk te merken aan het enthousiasme van de zaal, van het eerste tot het laatste nummer veert iedereen recht en zingt uit volle borst mee, een onvergetelijke avond. Ondertussen is het 11:00 PM en begint onze maag behoorlijk te knorren.
DAG 3: ATLANTA (zaterdag 18/05)
Ben je in Atlanta, dan zou een bezoek aan het Martin Luther King Jr. Center zeker op het programma moeten staan. Het bezoek is een indrukwekkende belevenis waar je naast zijn geboortehuis en zijn begraafplaats tevens een schokkend maar realistisch beeld voorgeschoteld krijgt van de rassendiscriminatie in Amerika in de jaren ’50 en ’60. Dankzij het door King opgerichte African-American Civil Rights Movement werd de verhouding blank – zwart behoorlijk verbeterd. Je kunt er tevens de Ebenezer Baptist Church bezoeken waar zowel Martin Luther King Jr. als zijn vader predikte. Behoorlijk onder de indruk verlaten we het Sweet Auburn Historic District en wandelen door wijken die sinds eind jaren ’60 weinig veranderd zijn. Na een stevige wandeling belanden we terug in Downtown. We bezoeken de indrukwekkende lobby’s van het Hyatt Hotel en het Marriott Marquis Hotel maar op zaterdag is in Downtown nog minder te beleven, dan maar naar Midtown. Ook hier zijn al veel winkels voor 6:00 PM gesloten maar de vele restaurantjes en terrasjes zorgen toch voor een gezellig sfeertje. Na een lekker etentje en een wandeling voorbij het huis waar Margaret Mitchell de klassieker ‘Gone With the Wind’ schreef, belanden we terug in ons hotel. Groot is onze verbazing als we in de lobby posters en displays van de groep Alabama aantreffen. Blijkt dat er een VIP avond in ons hotel doorgaat voor 250 “Die Hard fans” van de groep, van toeval gesproken. Als afsluiter genieten we op het dakterras van ons hotel van een prachtig zicht op het nachtelijke Atlanta.
DAG 4: VAN ATLANTA NAAR MEMPHIS (zondag 19/05)
Vandaag hebben we een behoorlijke trip van meer dan 600 km en 4 staten voor de boeg. We vertrekken in Atlanta, hoofdstad van de staat Georgia om via Alabama (waar hebben we dat nog gehoord) en Mississippi vanavond in Memphis, de grootste stad van de staat Tennessee, aan te komen.
De weg van Atlanta naar Memphis is saai. Ontzettend langgerekte stukken groen maken zulke lange rit vrij eentonig. Wat een verschil met onze reis naar zuidwest USA van 2 jaren geleden. Daar was de trip tussen 2 Nationale Parken bijna net zo spectaculair als het bezoek aan het Park zelf.
We stoppen halverwege om te eten en te tanken en passeren de tijdsgrens zodat we onze klok 1 uur terug mogen draaien. We bereiken vlot ons hotel in Memphis. De Comfort Inn Downtown is gunstig gelegen zodat we ’s avonds nog een wandeling langs de oevers van de Mississippi kunnen maken. Prachtige zonsondergang, lekker rustig en aangenaam warm: “Who Needs More!”
Reisroute: van Atlanta naar Memphis (618 km)
DAG 5: MEMPHIS (maandag 20/05)
Hoe kan je een vakantiedag in Memphis beter starten dan met een bezoek aan de ‘ducks’ van het Peabody Hotel. Naar jarenlange traditie, wandelen er dagelijks om 11:00 AM eenden van hun dakverblijf via de lift naar de fontein in de lobby. Deze gebeurtenis is een echte toeristische attractie geworden, want als we rond 10:30 AM aankomen, is de rode loper uitgerold en staan er al heel wat kijklustigen. Rond 10:50 AM opent de ceremoniemeester de voorstelling met een toespraak over het ontstaan van het hotel en haar traditie. De wandelingen van de eenden van de lift tot aan de fontein duurt amper 30 seconden, maar die Amerikanen weten er toch maar weer een spektakel van te maken.
Om 11:45 AM moeten we in de Gibson Factory zijn want we hebben, weer via internet, een rondleiding geboekt in de ateliers van het wereldberoemde gitaarmerk (10$ pp). We krijgen een zeer gedetailleerde uitleg over de geschiedenis en de bouw van een Gibson gitaar en mogen aansluitend de ateliers bezoeken. Vol bewondering aanschouwen we de transformatie van een blok hout tot een prachtige gitaar. Hier werken geen arbeiders maar kunstenaars. Als we na anderhalf uur de factory verlaten, begrijpen we waarom Gibson gitaren zo duur zijn.
Het Lorraine Motel is onze volgende bestemming. Hier werd op 4 april 1968 Martin Luther King Jr. doodgeschoten tijdens een toespraak op het balkon van zijn kamer. Het motel maakt nu deel uit van het National Civil Rights Museum, dit is het Amerikaanse Nationale Burgerrechtenmuseum. Daar we in Atlanta veel tijd gespendeerd hebben aan King slaan we nu een bezoek aan het museum over.
Terug naar de muziek. Na een stevige wandeling onder een stralende zon arriveren we in de Sun Studios. Elke muziekliefhebber weet dat hier de wieg van de Rock ’n Roll stond. Naast Elvis Presley hebben hier onder andere Jerry Lee Lewis, Johnny Cash en Roy Orbison hun eerste hits opgenomen. Onze zeer enthousiaste gidse Rae bestookt ons met informatie en anekdotes zodat we echt het gevoel krijgen aanwezig te zijn bij die allereerste opnames. Een echte aanrader!
Het is ondertussen al 6:00 PM en als we richting Beale Street wandelen, komt ons de stevige bluesmuziek al toegewaaid. Beale Street is naast een gezellige toeristische attractie tevens de bakermat van de Memphis Blues. Onder andere B.B. King, Muddy Waters en Louis Armstrong hebben hier hun eerste noten gespeeld. Veel grote bluesartiesten hebben hier hun eigen club waar bekende artiesten optreden, maar ook de kleinere clubs hebben live bands die de pannen van het dak spelen. Gezellig maar druk en daarom wandelen we terug naar de oevers van de Mississippi waar we net als gisteren, genieten van een mooie zonsondergang.
DAG 6: VAN MEMPHIS NAAR NASHVILLE (dinsdag 21/05)
Memphis is synoniem van Graceland, en daar gaan we vanmorgen dan ook naartoe. We staan om 10:00 AM op de parking en merken onmiddellijk dat dit een behoorlijke organisatie is, alles duidelijk en netjes. Het prijskaartje is dan ook navenant: 10$ voor de parking en 37$ per persoon voor de Platinum Tour. Voor dat geld krijg je wel echt alles te zien en daarenboven een audio guided tour door de woning. Het blijkt echter zijn geld meer dan waard. We hadden eerder een kitscherige, opgeklopte toeristische attractie verwacht maar niets is minder waar. Films, kleding, gouden platen, auto’s, vliegtuigen, shops, restaurants, … meer dan voldoende om je een halve dag zoet te houden. Maar alles wordt op een respectvolle en aangename wijze getoond en de begraafplaats van de King is indrukwekkend door zijn eenvoud.
We hadden voor dit bezoek een 3tal uurtjes uitgetrokken, maar ondertussen is het al 3:00 PM en we moeten vandaag nog naar Nashville. De zon is ondertussen ook niet meer van de partij, donkere wolken komen opzetten en plots gaan de hemelsluizen open en valt het water met bakken uit de lucht. Drijfnat bereiken we de auto maar door de overvloedige regenval is het zicht te beperkt om verder te rijden. Het blijft echter stortregenen en willen we tijdig in Nashville aankomen, zullen we toch moeten vertrekken. Gedurende 2 uren rijden we in een stortvloed die onze ruitenwissers op de hoogste snelheid niet de baas kunnen. Dan klaart het gelukkig op en in de verte zien we Nashville badend in een warme avondzon. De volgend 2 nachten verblijven we in de Best Western Downtown. We merken onmiddellijk dat dit hotel geen aanrader is, verouderd en niet echt proper, maar dit gaat de pret niet bederven.
Reisroute: van Memphis via Graceland naar Nashville (363 km)
DAG 7: NASHVILLE (woensdag 22/05)
Nashville wordt, samen met Memphis, vernoemd als de muziekhoofdstad van de wereld. Ons programma voor vandaag is er dan ook eentje waar muziek inzit. Net als in Memphis is ook hier alles goed te voet te doen en al wandelend leer je een stad natuurlijk veel beter kennen. Onze eerste stop is het statige Tennessee State Capitol waar het bestuur van de staat Tennessee gevestigd is. Een volgende stop is de lobby van Nashville’s beroemde Hermitage Hotel, pure klasse.
Hoog tijd voor wat muziek en daarvoor trekken we naar Gruhn Guitars op Broadway. Deze guitarshop is een Mekka voor de gitaarliefhebber. Als het snaren heeft hangt het daar, onvoorstelbaar, net als de prijskaartjes trouwens. Nu we de smaak goed te pakken hebben, trekken we naar de Music Country Hall of Fame. Een prachtig museum waarvan de voorgevel lijkt op het toetsenbord van een piano. Binnen krijgen we op een aangename wijze een volledig overzicht van de countrymuziek voorgeschoteld. We zien er zowel Patsy Cline’s podium kleding als de met Svarovsky kristallen bezette gitaar van Taylor Swift.
Terug naar Broadway waar ondertussen in elk café of club een live countryband speelt. Hier is er nog meer muziek dan in Memphis. Broadway is, de naam zegt het al, een brede straat met vrij veel verkeer waardoor de charme van de straat helaas wat verloren gaat. Dit doet echter niets af aan de muziek, stuk voor stuk topmuzikanten.
Verschillende reisgidsen vermelden de Wildhorse Saloon als een must in Nashville, live bands, line dance, lekker eten, het zou er allemaal te vinden zijn. We betalen 6$ inkom per persoon en krijgen een mooie tafel toegewezen. De kelner van dienst is erg vriendelijk en binnen de kortste keren genieten we van de Wildhorse specialiteit: ‘fried pickles’. En ze zijn inderdaad lekker, so far so good. We bestellen het hoofdgerecht en ondertussen wordt de presentatie van het avondprogramma voorgesteld. Ze gaan van start met een line dance. De muziek is goed, de dansers zijn vrijwilligers uit het publiek die eerst de dans nog aangeleerd krijgen. Fijn voor de deelnemers, maar saai voor de toeschouwers. Na een uurtje wordt de liveband met veel bravoure aangekondigd. We horen graag muziek en staan open voor vele genres, maar dit was noch vis noch vlees, echt niet de naam countryband waardig (en vooral niet na een optreden van Alabama). We trekken dan maar terug richting Broadway waar het ondertussen zo druk is dat je nergens nog een stoeltje kan bemachtigen. Dan maar, snoepend van een lekker ijsje met de minder aantrekkelijke naam Nashville Mud, genieten vanop de stoep.
DAG 8: VAN NASHVILLE NAAR GATLINBURG (donderdag 23/05)
Vandaag doen we het rustig aan. We laten de drukke steden achter ons en vertrekken richting rust en stilte. De volgende dagen staan namelijk The Smoky Mountains en The Blue Ridge Mountains op het programma. Het wordt weeral een vrij eentonige route en tot Pigeon Forge is er weinig te beleven. Maar dan barst het los, kermisattracties, outlet malls, restaurants en last but not least Dollywood. Gelukkig is het 10 km verderop gelegen Gatlinburg rustiger. We verblijven er in het Hilton Garden Inn Hotel, en dat is toch wel van een andere klasse dan ons hotel in Nashville. We genieten van een erg lekker diner in het Great American Grill restaurant van ons hotel en daarna wandelen we naar het centrum van Gatlinburg. Hier heerst er echt een gezellige drukte, veel winkeltjes en leuke terrasjes met live countrybands. Dit alles tegen het prachtige decor van de Smoky Mountains en de ondergaande zon, maakt er een onvergetelijke avond van. De proeverij in de Ole Smoky Tennessee Moonshine Liquor Shop zal hier misschien ook wel voor iets tussen zitten.
Reisroute: van Nashville naar Gatlinburg (358 km)
DAG 9: VAN GATLINBURG NAAR ASHEVILLE (vrijdag 24/05)
De weergoden zijn ons gunstig gezind, er staat een stralende zon in een heldere lucht. Het is in het Great Smoky Mountains National Park vaak mistig (vandaar hun naam) omdat de gigantische oppervlakte groen de luchtvochtigheid verhoogt en dit veroorzaakt die mist. Maar vandaag dus niet. Na een kort bezoek aan het Sugarland Visitor Center trekken we naar het hoogste punt van de Smoky Mountains: Clingmans Dome. Na een behoorlijke klim met de auto, moeten we nog een steil stuk te voet afleggen. Halfweg staat er een groepje naar dezelfde plek te staren. Blijkt dat daar op een 50tal meter verwijderd, een berin met 3 jongen zit. Onmiddellijk komt er een Park Ranger bij die ons informeert over de beren maar er tevens ook voor zorgt dat niemand gevaarlijke stunts uithaalt. In het Smoky Mountain National Park wonen er nog een 1.500 tal zwarte beren. Het wordt ondertussen behoorlijk koud en als we de uitkijktoren beklimmen schuiven plots grijze wolken voorbij waardoor we even letterlijk met ons hoofd in de wolken zitten.
We zetten onze koers verder richting Cherokee. Deze kleine stad is Indiaans grondgebied en daarom zijn alle borden en aanwijzingen tweetalig in het Engels en het Cherokees. Het stadje bestaat uit een toeristisch deel met restaurantjes, shops en een casino en een historisch deel waar de leefgemeenschap van de Cherokees wordt getoond.
In Cherokee verlaten we het Smoky Mountain National Park en vervolgen onze weg via de Blue Ridge Parkway. De Smoky’s vloeien naadloos over in de Blue Ridge Mountains maar die zijn geen National Park. De Blue Ridge is een bergketen die deel uitmaakt van de Appalachen en de Blue Ridge Parkway loopt 750 km langs de kam van de zuidelijke Appalachen en verbindt twee nationale parken: Shenandoah (Virginia) en Great Smoky Mountains (Tennessee en North Carolina).
We maken op weg naar Asheville verschillende stops want aan het beeld van fonkelende watervalletjes tussen weelderig groen kan je nu eenmaal niet weerstaan, maar daardoor bereiken we ons hotel later dan gepland. De Brookstone Lodge ligt dicht bij de Blue Ridge Parkway maar buiten het centrum. Het hotel heeft geen restaurant maar men verwijst ons naar Biltmore Village (op 5 minuten met de auto). Biltmore Villlage lijkt een gezellig dorpje maar om 9:00 PM is er niets meer te beleven. Eén restaurant waar er een BBQ avond is en de plaatselijke Mc Donalds zijn nog open. Dit wordt onze eerste fast food in de States.
Reisroute: van Gatlinburg via Cherokee naar Asheville (203 km)
DAG 10: ASHEVILLE (zaterdag 25/05)
Asheville staat vooral bekend om het Biltmore Estate, de grootste particuliere woning in de USA met meer dan 250 kamers. De architectuur is gebaseerd op de landhuizen van de Loire vallei in Frankrijk. De Amerikanen zijn er zot van en dus laten wij de drukte van Memorial Weekend achter ons en nemen terug de Blue Ridge Parkway richting Blowing Rock.
Net buiten Asheville ligt het Visitor Center en dit is absoluut een bezoekje waard. De Blue Ridge Parkway heeft heel wat te bieden dus zullen er keuzes moeten gemaakt worden. We gaan voor Grandfather Mountain, dit North Carolina State Park heeft een erg rijke fauna met een grote populatie zwarte beren, zeearenden, otters en poema’s. De grootste attractie is echter de Mile High Swinging Bridge. Dit is een hangbrug die 2 van de hoogste toppen met elkaar verbind op een hoogte van 1 mijl (1.600 m) boven de zeespiegel. De brug hangt boven een ravijn van meer dan 200 m. diep. De toegang tot Grandfather Mountain bedraagt 18 $ per persoon. Daarvoor krijg je toegang tot het volledige domein, het museum, de hangbrug en de zoo waar je de plaatselijke fauna in bijna natuurlijke omstandigheden kan aanschouwen. Bij de inkom krijg je een CD die je tijdens de rit naar de top het verhaal doet van Grand Father Mountain, goed gevonden.
We zetten onze reis verder en arriveren via het Linn Cove Viaduct (een architectonisch hoogstandje) in Blowing Rock. De overvloed aan vlaggen en de opgewekte drukte laat geen twijfel, hier geniet men van het Memorial Weekend. Blowing Rock is een gezellig stadje waar je gemakkelijk een paar uurtjes kan vertoeven.
Op de terugweg bezoeken we de Linville Falls, prachtige watervallen langs een goed te bewandelen route. Het is ondertussen al 6:00 PM, het visitor center is dicht en de meeste toeristen zijn vertrokken. We genieten van de kalmte en de rust rond de watervallen en besluiten om hier onze sandwiches, die we in Blowing Rock gekocht hebben, op te eten (beter dan weer opnieuw naar de Mc Donalds). Op de terugweg genieten we van een prachtige zonsondergang en voor de laatste 25 miles is de Parkway voor ons alleen. We hebben een zalige dag gehad.
Reisroute: van Asheville langs Blue Ridge Parkway naar Blowing Rock en terug (334 km)
DAG 11: VAN ASHEVILLE NAAR COLUMBIA (zondag 26/05)
Het is alweer onze laatste dag in het schitterende Appalachengebergte. Vooraleer we het definitief verlaten, bezoeken we echter eerst nog Lake Lure. De weg ernaar is erg gevarieerd. We passeren paardenfokkerijen en landbouwgronden en kopen aardbeien aan een fruitkraampje tussen velden vol klaprozen en korenbloemen.
Lake Lure is een klein stadje met amper 1.000 inwoners, het is niet onmiddellijk een toeristische trekpleister, ware het niet dat hier de opnames van de film ‘Dirty Dancing’ plaatsvonden. Toevallig is dat dan ook nog een van de favoriete films van Jeannine, dus vandaar…
Op de website van Lake Lure hebben we ontdekt dat zij dagelijks boottochten op het meer organiseren met uitleg over de filmlocaties. Als wij om 12:00 AM arriveren, zijn er enkel nog plaatsen vrij op de tour van 3:00 PM. De juffrouw aan de kassa vertelt ons dat we ondertussen zeker de kunstmarkt in het stadje moeten bezoeken en het Lake Lure Inn & Spa hotel. Eerst trekken we naar het hotel. Tijdens een boeiend gesprek met de man in de lobby vernemen we dat dit in 1927 gebouwde hotel, onderdak heeft geboden aan de acteurs tijdens de opnames van Dirty Dancing en dat verschillende locaties in het hotel dienden als decor voor de film. Dat is mooi meegenomen!
De wandeling langs de boorden van het meer is best aangenaam en in de verte zien we de tentjes van de kunstmarkt. Dit is in Lake Lure een jaarlijkse traditie in het Memorial Day weekend en het is een heel gezellige bedoening. De tijd vliegt en we haasten ons naar de pier voor onze ‘three o’clock tour’.
De kapitein is tevens een aangename gids die ons heel wat anekdotes over de opnameperiode van de film weet te vertellen. We bezoeken ook de plek in het meer waar de beroemde ”liftscène” werd gedraaid. Omdat deze scène in het najaar werd opgenomen en de film over de zomervakantie gaat, werden de bladeren van de bomen die in beeld kwamen groen gespoten.
Lake Lure heeft ons een aangename en relaxte namiddag bezorgd, jammer dat we verder moeten. Onze eindbestemming voor vandaag is het Comfort Inn hotel in Columbia en om daar te geraken moeten we nog iets meer dan 200 km afleggen. Onderweg stoppen we nog even aan een kerkhof vol vlaggetjes ter ere van de oorlogsslachtoffers die daar begraven liggen. Alle voorbereidingen zijn getroffen voor de herdenking morgen. Indrukwekkend!
Reisroute: van Asheville via Lake Lure naar Columbia (245 km)
DAG 12: VAN COLUMBIA NAAR CHARLESTON (maandag 27/05, Memorial Day))
Onze eindbestemming vandaag is Charleston, maar we maken eerst een ommetje via Cypress Gardens en Boone Hall Plantation. Het Cypress Gardens dat op ons programma staat is een botanische tuin in Moncks Corner, South Carolina (niet het gelijknamige themapark in Florida) van 69 ha groot. De tuin maakte deel uit van de in 1750 gebouwde Dean Hall rijstplantage en werd in 1932 opengesteld voor het publiek. Het middelpunt wordt gevormd door een ‘blackwater swamp’, dit is een ondiep moerasmeer (ongeveer 50 cm) op een bodem van meters dik rottend blad. Het water is rimpelloos en zo donker dat de talloze moerascipressen die erin groeien perfect weerspiegelen op het wateroppervlak. Een uniek zicht. Dit vonden ook de makers van de film ‘The Notebook’ die deze locatie hebben uitgekozen voor de bekende roeibootscène. Filmlocaties bezoeken is een ‘déjà vu’ beleven. Hoewel je de plek enkel kent van de film, is het toch net alsof je er al ooit geweest bent. Een rare gewaarwording.
Reisgidsen waarschuwden voor de drukte op Memorial Day, maar hier is het erg rustig en dus kunnen we ongestoord genieten van ons romantisch boottochtje op het meer.
De begeleide boottocht van een half uur kost 5 $ pp en is een echte aanrader. Verder kan je voor de inkomprijs van 10 $ pp ook de vlinderserre, het reptielenhuis en de tamme papegaaien bezoeken. De hoofdattractie is echter het meer en de omliggende wandelweg van ongeveer 7 km.
Van Cypress Gardens naar Boone Hall Plantation is ongeveer drie kwartier rijden en is niet de kortste weg naar Charleston maar is een omweg meer dan waard. De wereldberoemde, anderhalve kilometer lange oprijlaan met de eeuwenoude eiken gedrapeerd met Spaans mos is zonder meer indrukwekkend. Het domein dateert van 1681 en de eikenlaan werd aangeplant in 1743, de huidige woning dateert van 1853. Op het domein staan nog de slavenhuisjes in baksteen gebouwd rond 1800 maar de houten hutjes zijn verdwenen. In de nog bestaande huisjes wordt nu de geschiedenis van de slavernij verteld.
De rondleiding in de woning en de bustour op het domein zijn erg leerrijk en brengen je even terug naar een periode in de Amerikaanse geschiedenis die toch wel zijn sporen heeft nagelaten. In de inkomprijs van 20 $ pp zit ook een bezoek aan de bloementuin en een kleine vlinderserre.
Boone Hall Plantation vormde het decor voor de miniserie ‘North and South’ en ook voor ‘The Notebook’.
Tot Charleston is het nog een half uurtje rijden en we verheugen ons al op het diner in het restaurant op de topfloor van ons 14 verdiepingen tellende Holiday Inn Riverview Hotel. Niets is echter minder waar want bij het inchecken merken we dat onze creditcard verdwenen is. We draaien in ons hoofd de film van vandaag even terug en stellen vast dat we ze deze morgen in het hotel in Columbia bij het uitchecken voor het laatst gebruikt hebben. Een telefoontje naar dat hotel bevestigt ons vermoeden. Omdat we maar 1 creditcard mee hebben (tip voor volgende keer) zit er niets anders op dan de terugweg naar Columbia (500 km heen en terug) aan te vatten. We vertrekken in Charleston om 7:30 PM en komen er terug aan om middernacht. We geraken niet meer op de hoogste verdieping en troosten ons met het feit dat we daar morgenvroeg het ontbijt geserveerd zullen krijgen.
Reisroute: van Columbia via Cypress Gardens en Boone Hall Plantation naar Charleston (246 km)
DAG 13: CHARLESTON (dinsdag 28/05)
Uitgebreid ontbijtbuffet met zicht op Charleston doen ons al vlug de tegenslag van gisteravond vergeten. Het Holiday Inn Riverview hotel ligt een 10tal kilometer verwijdert van het historisch centrum van Charleston maar door de gratis shuttle die er wordt aangeboden, is dat helemaal geen probleem.
We bezoeken eerst het Visitor Center en hebben al vlug door dat dit een stad naar ons hart is. De beste en tevens de aangenaamste manier om Charleston te ontdekken is met de paardenkoets. Onze enthousiaste paardenmenner overlaadt ons met feiten en anekdotes over de oudste stad van South Carolina. Na de rit kunnen we nog even de paarden- en koetsenstalling bezoeken en dan trekken wij er op eigen houtje vandoor. Eerst bezoeken we de overdekte City Market uit 1807. Dit is echt een gezellige plek waar over een lengte van ‘four blocks’ meer dan 100 winkeltjes te vinden zijn met een zeer gevarieerd aanbod van onder meer sieraden, kunstwerken, kledij, kerstversieringen maar vooral ‘sweetgrass baskets’. Dit zijn manden en kommen gevlochten volgens een aloude traditie die de eerste slaven destijds meebrachten uit Afrika. Heel mooi maar…heel duur, het is dan ook handwerk natuurlijk.
Voor onze lunch trekken we naar ‘Fleet Landing’ één van Charleston’s beste waterfront restaurants. Dit restaurant is ondergebracht in een US Navy loods die na Wereldoorlog II gesloten werd. De gewapend betonnen loods is ‘hurricane proof’ en sinds 2004 een vermaard visrestaurant met een uniek zicht op Charleston harbor.
De stadswandeling die we vanmorgen in het Visitor Center meekregen leidt ons naar ongeveer dezelfde locaties als onze koetsrit van vanmorgen maar nu kunnen we alles bezichtigen op ons eigen tempo. We starten in het ‘Waterfront Park’ en lopen dan richting ‘The Battery’. Deze dijkmuur die tevens als promenade dienst doet, biedt een prachtig zicht op de statige ‘antebellum’ huizen (‘antebellum’ is de periode tussen de oorlog van 1812 tussen de Verenigde Staten en Groot Brittannië en de Amerikaanse Burgeroorlog die startte in 1861). We trekken verder langs de voornaamste bezienswaardigheden en begeven ons daarna doelgericht naar 78 North Market Street. Daar bevindt zich namelijk ‘Kaminsky’s’ en, volgens onze reisgids, is dat het beste ‘dessert café’. Wel… onze reisgids is niet helemaal correct. Dit is het allerbeste ‘dessert café’. Het gebak, de koffie, het decor en last but not least het erg sympathieke personeel maakt van een gewoon vieruurtje een waar feest. Een echte aanrader.
We zetten onze wandeling verder, kwestie van de opgeslagen calorieën te verbranden, en houden halt bij het ‘Calhoun Mansion’, de grootste residentie in Charleston gebouwd in 1876. We bezoeken enkel de tuinen want voor de geleide bezoeken aan de woning zijn we te laat.
Charleston onder de aangename avondzon is zalig en daarom nemen we dan ook pas de laatste shuttle terug naar het hotel. Daar gaan we in de bar op de topfloor nog even nagenieten van een prachtige dag en het unieke uitzicht op de stad die ons hart heeft gestolen.
DAG 14: VAN CHARLESTON NAAR SAVANNAH (woensdag 29/05)
Helaas moeten we Charleston verlaten. Maar niet getreurd, het programma voor vandaag is de moeite en Savannah wacht. We verlaten Charleston via de Ashley River Road en rijden onder het overhangende Spaanse mos in eeuwenoude eiken die de weg afboorden, naar de ‘Magnolia Plantation and Gardens’, een van de oudste plantages in de South. De plantage werd in 1676 aangelegd door Thomas Drayton en is prachtig gelegen langs de Ashley River die gebruikt werd als wateraanvoer voor de rijstplantages. De woning werd tijdens de Burgeroorlog in de as gelegd en achteraf helemaal terug opgebouwd. De plantage is tot de dag van vandaag in handen van de familie Drayton gebleven en je krijgt er (mits een inkomprijs van 20 $ pp) een rondleiding in de plantagewoning en verder kan je er de landbouwgronden, de slavenhutten en de tuinen bezoeken. Net als bij de rondleiding in de Boone Hall Plantation is het kenmerkend dat de periode van de slavernij niet al te veel aandacht krijgt. En is het puur toeval dat beide plantages hun slaven blijkbaar heel goed behandelden, want ze kregen zelfs de mogelijkheid aangeboden om te leren lezen. Het is natuurlijk maar hoe je het bekijkt!
In de namiddag zetten we koers richting Savannah maar eerst maken we, op aanraden van onze Moon reisgids, een korte omweg via Beaufort (spreek uit: Bioefit). En hier moeten we hem voor de allereerste maal toch tegenspreken. Het Historic District van Beaufort is gezellig met enkel prachtige residenties daterend uit de periode van de Engelse kolonisatie maar voor de rest ligt het stadje er om 5:30 PM erg verlaten bij en zijn al heel wat handelszaken gesloten. Dan maar verder naar Savannah.
Op weg naar ons Comfort Suites Historic District hotel moeten we over de gigantische ‘Talmadge Memorial Bridge’. Deze brug werd in 1990 in gebruik genomen om de gigantische containerschepen toegang te verschaffen tot de belangrijke haven van Savannah. De brug heeft een vrije doorvaarthoogte van 56 meter en overspant de Savannah River over een breedte van 312 meter, de totale lengte van de brug is meer dan 3 kilometer. Deze gigantische brug vormt het imposante decor voor ons hotel. En niet alleen de brug maakt indruk op ons, ook het Comfort Suites hotel mag er zijn.
Daar dit hotel echter geen restaurant heeft, geeft de vriendelijke mevrouw aan de balie ons volgende tip: “Ga naar het 500 meter verderop gelegen ‘Churchill’s’ en geef hun mijn naamkaartje”. We volgen haar advies op en beleven een zalige avond op het dakterras van een oergezellige Engelse pub.
Reisroute: van Charleston via Magnolia Plantation en Beaufort naar Savannah (205 km)
DAG 15: SAVANNAH (donderdag 30/05)
Savannah is kleiner dan Charleston en ons hotel ligt op wandelafstand (15 min) van het Historic Disctrict, dus doen we het zonder auto vandaag. Hoewel je thuis op voorhand, met behulp van het internet en goede reisgidsen, vrij goed een dagprogramma kan samenstellen, is een bezoek aan het Visitor Center zeker geen verloren tijd. Onze eerste bestemming ‘Chippewa Square’, stond echter op voorhand al vast. Daar stond namelijk het bankje van waarop Forrest Gump zijn levensverhaal doet in de gelijknamige film. Voor we echter naar die locatie trekken, bezoeken we het Savannah Historic Museum, deels voor de zeer interessante voorstelling van Savannah’s geschiedenis en deels omdat daar de zitbank van Forrest Gump staat. Die bank heeft hier een onderkomen gevonden omdat ze op de originele locatie te veel te verduren kreeg van fans die dachten dat hun naam absoluut op die bank moest staan. Op naar de filmlocatie waar we James, een Vietnam veteraan, ontmoeten. Hij verloor een been in de Vietnamoorlog en hij heeft de filmopnames van Forrest Gump destijds van dichtbij meegemaakt. Zelfs het Visitor Center had ons nooit zoveel informatie op zo’n korte tijd kunnen verschaffen. Chippewa Square heeft echter nog een beroemdheid in huis, een standbeeld ter ere van generaal James Oglethorpe. Hij heeft in 1733 Savannah gesticht en is tevens de ontwerper van de unieke ‘squares’ waarrond de stad is opgebouwd. Aan één daarvan, het Lafayette Square, ligt de prachtige Cathedral of St. John the Baptist (Johannes De Doper). Volgende halte is de majestueuze Forsyth Fountain in het gelijknamige park helemaal aan het einde van het Historic District. We maken rechtsomkeer en begeven ons naar het andere eind van het Historic District namelijk de Savannah River. Aan Riverfront Plaza bewonderen we het standbeeld van de ‘Waving Girl’, dit beeld is gemaakt ter ere van Florence Martus die tussen 1887 en 1931 alle schepen die de haven van Savannah in- of uitvoeren, toezwaaide. Lunchen doen we op het balkonterras van ‘One Eyed Lizzy’s’ seafood restaurant waar we genieten van lekkere garnaalkroketten en het drukke scheepsverkeer op de Savannah River. We werken het lijstje van verplichte bezienswaardigheden verder af en keren in de late namiddag terug naar de kasseien van Riverfront Plaza waar we genieten van straatmuzikanten, ice cream en candy shops, en de meest kitscherige toeristenwinkeltjes. De ondergaande zon legt ondertussen een warme gloed over de Savannah River maar maakt het daardoor nog moeilijker om afscheid te nemen van deze zeer gezellige stad.
Charleston of Savannah? Moeilijke keuze.
DAG 16: VAN SAVANNAH NAAR ST AUGUSTINE (vrijdag 31/05)
Alweer volgens Moon, is Jekyll Island de ideale locatie voor een dagje aangenaam ontspannen ver van alle drukte en is het tevens het perfecte fietseiland. Reden genoeg voor een kleine omweg. Na ongeveer anderhalf uur rijden bereiken we via een ‘causeway’ (een opgehoogde weg) het Jekyll Island State Park dat deel uitmaakt van Georgia’s Golden Isles. Een deel van het eiland is Historic District en daar staan de gebouwen van de Jekyll Island Club die gebouwd werden eind negentiende, begin twintigste eeuw. Pronkstuk is het centraal gelegen Jekyll Island Club Hotel, een grandioos hotel dat in 1888 gebouwd werd als winterverblijf voor welgestelde Amerikaanse families als Rockefeller, Pulitzer en Vanderbilt. Tegen het einde van Wereldoorlog II werd de club opgedoekt en in 1947 kocht de staat Georgia het eiland.
In het Visitor Center, waar rust en kalmte duidelijk aanwezig zijn, ontvangen we een plannetje met alle belangrijke gegevens en begeven ons naar de fietsenverhuur. Stuur en zadel worden aangepast, bagage gaat in het stuurmandje en weg zijn we. Niet voor lang echter want we ontdekken een gezellig restaurantje met prachtig terras met zicht op zee. We genieten van overheerlijke crabcakes en vervolgen onze weg. De noordkant van het eiland is dicht begroeid, fietsen onder het overhangende groen is zalig. Sommige trajecten lopen vlak langs de zee en een van de meest unieke strandlocaties is Driftwood Beach. Dit is als het ware een kerkhof van afgestorven bomen die door de stroming allemaal naar die ene plek gevoerd worden.
Er heerst een vredige rust op het eiland waardoor je op de meest onverwachte ogenblikken oog in oog komt te staan met de ‘lokale bevolking’ die bestaat uit eekhoorns, wasberen, gordeldieren en vooral veel vogels. Laatste halteplaats op onze fietsroute is het Jekyll Island Club Hotel. Dit grandioze hotel is een streling voor het oog, het Victoriaanse gebouw is er eentje van pure klasse. In de omgeving van het hotel staan verschillende ‘cottages’, landhuizen die door de rijksten der aarde daar werden gebouwd om er een eigen winterverblijf te hebben. Samen met het hotel vormden zij ooit de meest exclusieve plek ter wereld. We wandelen door de lobby naar Cafè Solterra waar we in een schommelstoel op de veranda, genietend van een lekker ijsje, ons even ‘Rockefeller’ wanen. Vanuit dit clubhotel werd op 25 januari 1915 het allereerste intercontinentale telefoongesprek gevoerd door AT&T president Theodore Vail.
We moeten de fietsen jammer genoeg ter plaatse laten, het is ondertussen 5:00 PM en we moeten nog
een tweetal uurtjes rijden naar onze volgende halteplaats ‘Courtyard St Augustine’.
Onderweg genieten we nog na van die heerlijke fietservaring, bedankt Moon. We worden blijkbaar nog echte ‘Moon-aanhangers’, hopelijk zijn er geen verbanden met de gelijknamige sekte…
Reisroute: van Savannah via Jekyll Island naar St Augustine (357 km)
DAG 17: ST AUGUSTINE (zaterdag 01/06)
Het Courtyard St Augustine hotel is een echte aanrader en als kers op de taart is er een Starbucks. Dagelijks genieten we wel ergens van een Starbucks lekkernij maar nu kunnen we er de dag mee beginnen en dat is mooi meegenomen.
St Augustine is vooral bekend als oudste nog steeds bestaande Europese nederzetting in de Verenigde Staten. De stad werd in 1565 gesticht door de Spaanse admiraal Pedro Menéndez de Avilés en deed dienst als hoofdstad van Florida tot 1824, toen werd de fakkel overgedragen aan Tallahassee.
De eerste locatie die we bezoeken is dan ook de plaats waar de eerste Europese nederzetting werd gesticht, namelijk het ‘Fountain of Youth Archaeological Park’. Daarlangs ligt de ‘Nombre de Dios’ missiepost, de eerste Spaanse katholieke missie die in de Verenigde Staten gesticht werd. Op 8 september 1565 werd hier de allereerste mis opgedragen.
De volgende geschiedkundige bezienswaardigheid is het Castillo de San Marcos. Dit is het oudste, gemetselde fort in de Verenigde Staten en werd gebouwd in 1672. Zo zijn er in St Augustine nog meer ‘oudsten’ maar nu trekken we toch naar een pareltje van de Spaanse Renaissance architectuur, het Ponce de Léon Hotel. Dit hotel werd gebouwd in 1888 door de schatrijke Henry M. Flagler en was bestemd voor de allerrijksten. Vandaag biedt het onderkomen aan het Flagler College, een vermaarde ‘liberal arts’ (literatuur, wetenschappen, talen, …) universiteit. Tegenover dit gebouw ligt het even schitterende ‘Lightner Museum’ dat in dezelfde stijl gebouwd is als het Ponce de Léon Hotel. Beide gebouwen werden ontworpen door de architecten Carrère en Hastings en behoren tot de eerste gebouwen ter wereld die in ter plaatse gestort gewapend beton werden gebouwd.
We sluiten de dag af in St George Street, hier kom je als toerist wel aan je trekken want het aanbod hier is gigantisch. Van goedkope toeristenkitsch tot echte kunstwerkjes en van eenvoudige teenslippers tot dure merkkledij met daartussen restaurants en terrasjes in alle maten en kleuren en je begrijpt onmiddellijk dat je hier gemakkelijk enkele uurtjes kan spenderen.
Als we terug in ons hotel aankomen, is de Starbucks nog open en dus sluiten we de dag af net zoals we hem begonnen zijn.
DAG 18: VAN ST AUGUSTINE NAAR WALT DISNEY WORLD, ORLANDO (zondag 02/06)
Onze laatste autorit gaat naar ‘The Theme Park Capital of the World’, Orlando. Iedereen die ons kent en diegenen die de verslagen van onze vorige Amerika reizen gelezen hebben, weten dat wij daar echter maar 1 doel voor ogen hebben: ‘Walt Disney World’.
Vanaf de eerste dag is ons programma dagelijks goed gevuld geweest, maar vandaag staat er niets speciaals op het programma. Er is nog niet veel tijd geweest om te shoppen en we hebben vandaag maar een kleine 200 km te gaan, dus… op naar St Augustine Premium Outlets. Je merkt aan de lege parkings dat het zondagmorgen is, maar ons stoort het niet want zo kunnen we op ons gemak rondneuzen. Op de middag nemen we een hapje bij de plaatselijke Chinees maar de foto’s op het menu zien er veel smakelijker uit dan wat we op ons bord krijgen. Disney, here we come!
In Orlando logeren we in het Royal Plaza Hotel in Lake Buena Vista. Dit is een erkend Downtown Disney Resort Area hotel en ligt op amper 15 minuten wandelen van de ingang van Marketplace. We checken eerst in en leveren daarna onze huurauto af bij National die op amper 1,5 km van ons hotel gelegen is. In het hotel kopen we de inkomtickets voor de drie parken die we de volgende dagen willen bezoeken: Animal Kingdom, Hollywood Studios en Magic Kingdom. Epcot en Magic Kingdom hebben we 2 jaar geleden bezocht en bij onze eerste reis naar Florida in 2001 hebben we ze allemaal gehad.
Het is 5:00 PM als we onder de welkomstboog van Marketplace stappen en dit zijn zo van die zalige momenten die alleen echte Disneyfans waarderen. Het is er vrij rustig zodat we ongestoord het uitgebreide aanbod in de gigantische ‘World of Disney’ kunnen inspecteren. Als we richting ‘Pleasure Island’ wandelen komen achter ons donkere donderwolken opzetten. De ‘Portobello Yacht Club’ lijkt de meest geschikte plek om bij een lekker Italiaans gerecht te schuilen voor de komende regen. We komen echter van de regen in de drop terecht want de airco draait op volle toeren waardoor het binnen ongezellig fris is. Als we het restaurant verlaten, klaart het gelukkig op en genieten we van een zalige zomeravond. Rond 11:00 PM wandelen we terug richting Royal Plaza Hotel. We hebben daarstraks een kamer op het gelijkvloers gekregen en merken nu dat alle liften afgesloten zijn. Blijkt dat het hotel gerenoveerd wordt en dat enkel de kamers van het gelijkvloers nog in gebruik zijn. In onze kamer is het duidelijk merkbaar dat renovatie nodig is, het is er proper maar behoorlijk verouderd. Maar dat gaat onze nachtrust absoluut niet verstoren.
Reisroute: van St Augustine naar Orlando (198 km)
DAG 19: ANIMAL KINGDOM (maandag 03/06)
De Downtown Disney Resort Area hotels hebben een eigen busvervoer naar de parken. Om het half uur komt er een bus langs de hotels om de gasten naar een van de parken te voeren. Bezoekers van Animal Kingdom en Hollywood Studios moeten op dezelfde bus. De eerste stop is Hollywood Studios waardoor we toch bijna een half uur op de bus zitten vooraleer we onze bestemming bereiken.
Hoewel we Animal Kingdom al in 2001 bezocht hebben, zijn we opnieuw erg onder de indruk van de ongelooflijk mooie inrichting van dit park. Je gelooft haast niet dat alles door mensenhanden werd gerealiseerd. Indrukwekkend. Na de verplichte fotosessie rond ‘The Tree of Life” trekken we verder richting ‘Africa’. Daar stappen we op de ‘Wildlife Express Train’ naar ‘Rafiki’s Planet Watch’ waar je een interessante kijk achter de schermen krijgt. De ‘Kilimandjaro Safari’ is een verplicht nummer en daarna bezoeken we ‘Asia’. In 2001 was ‘Expedition Everest’ er nog niet, dus start hier voor ons een echte ontdekkingsreis. En in dit geval kan je echt van een ontdekkingsreis spreken, want de omgeving van de attractie is zo prachtig gevormd met zoveel oog voor detail dat je er niet op uitgekeken raakt. In ‘DinoLand USA’ bezoeken we ‘Nemo-The Musical’ en in de heftige ‘Dinosaur’ schrikken we toch weer even van de vervaarlijk brullende T-Rex. Omwille van de tijdrovende dierenverzorging sluit Animal Kingdom om 7:00 PM zijn deuren. Op naar Downtown!
Helaas is er geen enkel busvervoer van een Disney Park naar Downtown. Je moet eerst naar een hotel en daar kan je de bus nemen naar Downtown. Dan maar naar Animal Kingdom Lodge en van daaruit naar Downtown, totale reistijd: 45 minuten. Als we dat bij de 30 minuten van deze morgen tellen, dan hebben we vandaag 75 minuten op een bus gezeten. Zonde van de tijd.
In ‘Marketplace’ worden we weeral overdonderd door het prachtige aanbod van Disney Collectibles, met 1/10de van dit aanbod in Disneyland Paris zouden we al erg tevreden zijn.
DAG 20: MAGICAL KINGDOM (dinsdag 04/06)
Voor vandaag stonden eigenlijk de ‘Hollywood Studios’ op het programma maar het weerbericht van gisteravond voorspelde voor vandaag nog droog maar voor morgen veel regen. Daarom vandaag ‘Magic Kingdom’. Weer opnieuw hetzelfde verhaal met de bussen en vandaag doen we er bijna 45 minuten over vooraleer het Magic Kingdom te bereiken. Het is er behoorlijk druk en we schuiven aan voor de monorail. We nemen de tijd voor enkele foto’s aan Main Street Station en dan onder de spoorlijn door naar City Hall voor een exemplaar van het dagprogramma. Iedere echte Disney fan kent dat overweldigende gevoel dat je bij elk Disneybezoek overvalt als je de eerste stappen zet in Main Street USA, vast en zeker Disney Magic.
Via Internet hebben we al wat vernomen over de uitbreiding van Fantasyland. En na een ommetje rond Cinderella Castle trekken we naar New Fantasyland. De omvang en de pracht van de nieuwste Disneycreaties is indrukwekkend, dit is een verdubbeling van de huidige Fantasyland oppervlakte. Het is tevens de grootste uitbreiding van het Magic Kingdom ooit. De topattractie in New Fantasyland zal de Seven Dwarfs Mine Train worden, de opening is voor 2014. De constructie is in volle gang en te oordelen naar de omvang zal dit een klepper van formaat worden.
Ook nieuw is het Be Our Guest Restaurant waar je kan eten onder de enorme kroonluchters in de ballroom uit de film Beauty and the Beast. Graag hadden we hier geluncht maar er zijn wachttijden van meer dan een uur. Als geroutineerde Disneypark bezoekers hadden we beter moeten weten, in een Disneypark reserveer je altijd je maaltijden. Ook in Amerika kan de weerman zich blijkbaar vergissen want de grijze wolken die komen opzetten, betekenen zonder fout regen. We haasten ons naar de eerste de beste eetgelegenheid en dat wordt Pinocchio Village House. We zijn amper binnen of de regen valt met bakken uit de lucht. We hebben een leuk plekje op het overdekte balkon gevonden en wachten tot de bui overtrekt.
Met 30°C is de regen snel vergeten en we zetten onze tocht verder. De rest van de namiddag blijft droog en we kunnen ons programma volledig afwerken met om 11:00 PM als top of the bill, ‘Wishes’, het spectaculaire Disney vuurwerk. Rond 10:00 PM begint het echter opnieuw te regen en de regenval wordt steeds heviger. Het blijft echter warm en er staat geen wind waardoor het vuurwerk gewoon doorgaat. Dit levert een raar beeld op, duizenden mensen in Disney regenponcho’s onder plenzende regen, enthousiast applaudisserend voor een feeëriek vuurwerk, weer Disney Magic.
DAG 21: HOLLYWOOD STUDIOS (woensdag 05/06)
Ons laatste dagticket is bestemd voor de Hollywood Studios. Met ‘The Great Movie Ride’ is de sfeer gezet, vandaag zitten we tussen de filmklassiekers. Op naar ‘Star Tours’, deze klassieker onder de Disney-attracties is in een nieuw 3D kleedje gestoken en is buitengewoon goed. Het 3D effect is echt overweldigend. ‘The American Idol Expierience’ is dan wel geen klassieker, maar we gaan toch een kijkje nemen. Vlotte show, goede zangers en een enthousiast publiek maken er een aangename belevenis van. Minder aangenaam is de weersbelevenis als we de show verlaten. De gietende regen en de alom grauwe lucht geven weinig hoop op beterschap. De regenponcho’s die we ons gisteren aanschaften, komen vandaag opnieuw goed van pas. We doen nog enkele attracties maar de pret is er toch grotendeels af. De show van ‘Beauty and the Beast’ is een waardige afsluiter.
We verlaten de Hollywood Studios en zetten koers richting Downtown Disney. Daarvoor moeten we dan wel nog eerst een omweg via een Disney Resort maken waardoor we er weer 45 minuten over doen vooraleer we in Market Place aankomen. Op die drie dagen hebben we een halve dag verloren om met Disney transport naar de verschillende parken en Downtown Disney te reizen.
Als we in Market Place arriveren, regent het niet meer. We genieten van onze laatste avond in Downtown Disney en eindigen waar we onze Disney days gestart zijn: in ‘World of Disney’.
Het TV nieuws in onze hotelkamer meldt dat Orlando vandaag de voorlopers van ‘Andrea’, de eerste tropische storm van het seizoen, te verwerken kreeg. Voor de komende dagen worden er erg veel regen en wind voorspeld.
DAG 22: VAN ORLANDO NAAR BRUSSEL (donderdag 06/06)
De weerman had gelijk, als we de gordijnen opentrekken, zien we de regen letterlijk met bakken uit de lucht vallen. Wetende dat het de komende dagen niet zal beteren, maakt dat het afscheid van Amerika draaglijker. De bagage is veel sneller gepakt dan bij de heenvlucht. We hebben een reistas bijgekocht en hebben nu plots ruimte over.
De taxi naar de luchthaven pikt ons op om 1:30 PM en de vlucht naar New York vertrekt om 15.30 PM. Tijdens de afdaling naar de JFK luchthaven krijgen we een spectaculair zicht op de skyline van New York. Dit moeten we ook ooit nog eens van dichtbij zien.
Vrijdagmorgen 07/06 om 9:00 uur landen we in Brussel.
ACHTERAF
Ondertussen zijn we alweer een tijdje terug thuis. We hebben al vaak met weemoed de honderden foto’s bekeken en de stapels brochures doorgenomen. Onze vijfde trip naar de Verenigde Staten van Amerika was er weer eentje die een diepe indruk heeft nagelaten en we hebben in ‘Southeastern USA’ nieuwe ervaringen opgedaan die absoluut de moeite waard zijn.
Twee reizen in de ‘Southeast’ en twee in de ‘Southwest’ (de eerste was uitsluitend Walt Disney World en de Disney Cruise Line) maken van ons natuurlijk geen kenners maar bieden ons toch de mogelijkheid om te vergelijken. Toeristisch gezien zijn de twee regio’s heel attractief en hebben ze beide hun voor- en nadelen. Het zuidoosten is de bakermat van de huidige USA en heeft daardoor historisch heel wat te bieden. De steden in het zuidoosten zijn charmanter met als absolute toppers Charleston en Savannah. Landschappelijk is het zuidwesten dan weer aantrekkelijker. Daar zijn de routes tussen de nationale parken bijna even spectaculair als de parken zelf.
Het gemis aan bergen en het overvloedige groen van het zuidoosten maakt dat de ritten tussen steden als Atlanta, Memphis en Nashville vrij eentonig zijn. Dat weelderige groen maakt dan wel weer unieke locaties van de Smoky Mountains en de Blue Ridge Mountains en voorziet de kuststeden van de nodige groene oases van schaduw en rust. Dat er ontzettend veel ‘groen’ is, heeft natuurlijk te maken met de warmte en de vochtigheid. En dit is dan wel weer een nadeel voor het oosten want de droge warmte van het zuidwesten is veel aangenamer en dragelijker.
Na alles gewikt en gewogen te hebben, helt onze weegschaal toch over naar de westkant. De kans is dan ook zeer groot dat onze volgende USA trip die richting zal uitgaan.
Ludo Reynaerts
