Las Vegas blijft ons trekken, vooral als begin en/of eindpunt van een vakantie. De meeste vakantiegangers doen – helaas – Las Vegas 1, zelden 2 of meer nachten aan. Las Vegas is op doorreis een leuke onderbreking met veel afwisseling. Er is in en om de stad zoveel te zien, dat ik binnenkort van Las Vegas een apart verslag zal maken.
In de herfst ( en voorjaar ) is het weer ideaal, aangenaam warm, soms een frissere dag. ‘s Avonds koelt het vaak snel af .’s Zomers kan het buiten erg heet zijn, maar binnen zorgt de airco voor een aangename temperatuur..
Dit reisverhaal laat Las Vegas in de staat Nevada zien als startpunt voor een reis door de aangrenzende staat Arizona. Vorig jaar maakten we een trip in Utah en New Mexico (ook op deze Inter- site te lezen) v.a. L.A., terug v.a. Phoenix, maar ook hiervoor kan Las Vegas als start gebruikt worden. Via het reisbureau kan tevoren geregeld worden dat zonder “drop-off” kosten de auto gehaald in Las Vegas kan worden achtergelaten in bv. Phoenix Arizona of L.A. als de reis iets anders gemaakt wordt. Neem niet een TE kleine auto. In prijs maakt het nauwelijks wat uit ( mits in NL al gereserveerd!!) en voor de benzine- prijs hoeft U het zeker niet te laten.( Zie ook opmerkingen bij 11 oktober.) Ga uit van ca. 400 km. per dag als maximum indien U het comfortabel wilt houden, regelmatig wilt stoppen en onderweg het nodige wilt zien. Zelden zal de afstand langer hoeven zijn, eventueel alleen om van A naar B te gaan en er onderweg weinig te zien is. De reis wordt aantrekkelijker indien er 2 i.p.v. 1 nacht ergens overnacht wordt.
De voorbereiding kan leuk zijn als vooraf reisboeken, folders etc bestudeerd worden. Via de bibliotheek, www. internetsides etc. valt veel informatie op te vragen, ook om vast te stellen wat wel en wat niet in de interesse sfeer komt.Aan het eind van dit verslag zal ik een aantal websites vermelden. Probeer via de A.N.W.B. een AAA tourguide boek te krijgen voor de regio waar U heen reist. Indien niet voorradig, breng dan een bezoek aan een AAA kantoor in de USA. In de tourguides o.a. informatie over stad en streek, maar ook over hotels met vaak kortingscoupons. Lidmaatschap van AAA (Amerikaanse ANWB) geeft vaak korting op hotels.
Wij reserveerden alleen de vliegreizen, de auto, 2 overnachtingen in Las Vegas, 1 overnachting aan de Grand Canyon North Rim en 1 in Canyon de Chelly. Hierdoor waren we flexibel in het schema en konden eventl. besluiten ergens langer of korter te blijven.
De Reis
Op 11 oktober vliegen we per KLM naar Minneapolis om 11.00 ‘s ochtends, met doorverbinding via Northwest Airlines naar Las Vegas. De overstap in Minneapolis is simpel, vrij snel en om 18.00 lokale tijd staan we dezelfde dag nog in Las Vegas. De luchthaven ligt zo dichtbij de stad, dat veel hotels al zichtbaar zijn.
We nemen de shuttle naar Hertz, waar we de auto hebben gereserveerd. Dit keer omdat we maar met 2 personen zijn een Midsize Car, ruim genoeg voor 1 grote koffer en 2 grote reistassen. De auto is kompleet met o.a. cruise-control ( heerlijk op de grote weg), airco, en zelfs een radio met CD-speler.Onze ervaring met Hertz zijn uitstekend, in tegenstelling met diverse andere verhuurbedrijven, waar meestal via allerlei trucs verzekeringen, grotere auto’s etc. worden aangesmeerd tegen aanzienlijk hogere prijzen dan in NL te regelen valt. Bij een goede reisverzekering incl.ziekte-kosten, bagage etc, (bv. Europeesche met werelddekking) hoeft ter plekke geen extra verzekering voor inzittenden of bagage afgesloten te worden. Wel is aan te raden een auto inkl. CDW en LIS in NL te reserveren. Bij Hertz in Nevada en California telt de echtgenote ( mits in paspoort gemeld) als extra bestuurder ZONDER toeslag!! Overige bestuurders betalen eventl. een toeslag en moeten op het formulier vermeld worden!. Goedkoper is het om de auto in te leveren met een volle tank. Dus tanken net voordat de auto wordt ingeleverd. De regeling om een tank benzine te betalen bij afhalen en daarna de auto leeg af te leveren werkt nauwelijks. Immers is het moeilijk inschatten hoeveel benzine er voor de laatste rit nodig is, met gevolg dat er bijna altijd flink wat benzine in de tank zit, dus voordelig voor de verhuurder. Het loont alert te zijn op de benzineprijzen. Zelfs benzinestations in dezelfde straat, of aan dezelfde kruising kunnen een prijsverschil hebben van $0.20 of meer per galon. Aan Las Vegas Boulevard (De Strip) is benzine vaak $-.25 duurder, dan op de achtergelegen Koval Lane.
We logeren – net als voorgaande keren – in de Holiday Inn Boardwalk Casino op Las Vegas Boulevard naast het Monte Carlo Hotel, schuin tegenover het MGM Hotel. We blijven hier 2 nachten. Het uitzicht van de kamer is zuidelijk op de Strip en genoemde hotels. Hotelprijzen in Las Vegas variëren per dag, met toeslagen in de weekends en meestal ook als er een groot congres of evenement is.Via de Internetsite van hotels is al veel informatie te zien, oa.ligging, restaurants, maar vooral of er Specials op de prijzen zijn.Een paar dagen eerder of later kan soms veel uitmaken. Hotels via reisbureaus hebben meestal een vaste prijs (wel weekendtoeslag).(Binnenkort misschein een extra verslag (met internetsites over Las Vegas).
De reis die we gaan maken heb ik uitgestippeld naar eigen wens, ervaringen als voormalig reisbureau-medewerkster, eerder gemaakte reizen en informatie die ik via Internet heb opgevraagd etc. Oktober is een prima reistijd in deze streek. Meestal heel zonnig, droog en een aangename temperatuur. Wat frisser in de bergen door de hoogte. In Arizona kunnen er in juli, augustus en september soms hevige tropische regenbuien voorkomen.
13 oktober ca. 130 km. (Las Vegas – Mesquite)
Na 2 overnachtingen in Las Vegas vertrekken we over de I-15 voor een korte trip naar Mesquite, precies op de grens Nevada/Arizona, een tocht van net anderhalf uur. We overnachten in Hotel Rancho Mesquite (tot 1 maand eerder de Holiday Inn). Prima hotel met natuurlijk een zwembad en naast het hotel het casino.Dit hotel ligt aan de 2e afrit Mesquite vanuit Las Vegas. Eigenlijk willen we slapen in Hotel CasaBlanca (de 1e afrit), maar door een golftournooi is dit hotel vol. Heel jammer, want juist het zwembad en de entourage is hier bijzonder mooi
Net als in Las Vegas is eten en slapen erg goedkoop in Mesquite Een prima kamer met faciliteiten kost in de week ca. $ 30,– per nacht (Ook hier gaan de prijzen in het weekend omhoog.) Natuurlijk is de reden gokkers binnenhalen, maar gokken is niet verplicht.Verder bieden de hotels buffet-maaltijden etc. voor een lage prijs.
14 oktober ca. 300 km. (Mesquite – Grand Canyon North Rim)
Na een uitgebreid ontbijt buffet vertrekken we via de I-15 noord over een schitterend traject richting St. George. Langs de Interstate ligt in St George een kleine Outletmall, maar winkelen bewaren we tot het eind van de vakantie en rijden dus verder. Iets ten noorden van St.George ligt de afslag naar de noordzijde van de Grand Canyon. Via stadjes als Hurricane, Colorado City, Fredonia komen we bij Jacob Lake, een gehucht op ca. 2600m. hoogte. Het gelijknamige hotel(letje) heeft behalve een souvenirwinkel, coffeeshop en pomp- station wat motelkamers die het hele jaar open zijn. De naastgelegen cabins, alsmede de camping zijn tot medio oktober geopend. De 40 km. verderop gelegen Kaibab Lodge biedt ‘s winters wel slaapgelegenheid. Dit in tegenstelling tot de Grand Canyon Lodge, die vanaf ca. medio oktober tot medio mei gesloten is vanwege de vele sneeuw, die hier ‘s winters valt.
Het toerisme aan noordkant van de Grand Canyon is door het beperkte seizoen minder druk dan de zoveel bezochte zuidkant. Vanaf Jacob Lake gaat wegnr. 67 door bossen en weides met prachtige uitzichten naar de officiële ingangspoort van de Canyon. Toegangsprijs per auto $ 20,– is geldig voor 7 dagen. Als er op de route meer Nationale Parken zijn is het beter een Golden Eagle Pass ad $ 50,- geldig 1 jaar te kopen Er is een toeristische route als afslag aan de toegangsweg en omdat we redelijk vroeg zijn, doen we die eerst. De route is ca.36 km lang,met 2 afsplitsingen, op sommige stukken veel bochten, door bossen met blauwsparren, in herfstkleuren getooide espen etc.
Point Imperial is het 1e uitzichtspunt, 18 km.ten noordoosten van de Lodge, tevens het hoogst gelegen op 2900 meter. De Vermillion Cliffs, de Painted Desert en de Navajobergen zijn hiervandaan te onderscheiden. Onder de bomen ís een picknickplaats met schitterend uitzicht. Bovendien nog een paar wandelroutes. Hierna gaat de route iets terug en dan verder naar het zuiden.Op dit gedeelte ligt o.a. de spectaculaire Angel Window, een enorm gat in de rotsen en daarboven nog een geweldig uitzichtpunt en in de verte een stukje van de Colorado. Vanaf Angel Window is voor de betere wandelaar nog een mooie tocht over de Cliff Spring Trail naar een kleine Indiaanse ruine
Via o.a. de Walhalla Overlook gaat het naar het meest zuidelijke punt Cape Royal, waarvandaan o.a. de overkant van de Canyon, de “Vishnu Temple”, en de enorme grootte van dit landschap te zien zijn. Alle punten zijn per auto bereikbaar, maar telkens gaat het laatste stukje lopend over een klein pad of trail. Natuurlijk zijn er meer toeristen, maar lang niet zoveel als aan de zuidkant. Vanaf Cape Royal moet de route teruggereden worden om bij de Lodge te komen.
De Grand Canyon Lodge bestaat uit een hoofdgebouw waarin oa. de receptie, restaurant en een aantal lounges meteen aan de rand van de canyon met natuurlijk een fantastisch uitzicht. Ook zijn er 2 terrassen met schommelstoelen waar men kan genieten van de zonsonder- en opgang. Voor de deur is het Visitor Centre met informatie over wandel- en trektochten, kaarten,boeken over flora en fauna en souvenirs.
Reserveringen voor de Lodge kunnen 2 jaar tevoren gemaakt worden, buiten het seizoen wil het een paar weken vooraf wel eens lukken. Tegenwoordig kan dit via Internet, zie www.amfac.com. Deze concessionair beheert ook kamers in andere Nationale Parken. Als garantie dient een Creditcard gegeven te worden . Voor overige informatie en voorwaarden etc. zie genoemde www site.
Overnachten kan men in verderop gelegen motelkamers en cabins. Auto’s blijven op het grote parkeerterrein staan, zodat men (met bagage) best een eindje moet sjouwen. De goedkoopste cabins hebben douche,wc, wastafel,een 2-persoonsbed (type twijfelaar) en een 1-persoonsbed, maximaal voor 3 personen, alles vrij compact. Er zijn per hut 2 kamers en de buurman is hierdoor zeer goed te verstaan. Er zijn nieuwere cabins die 2 2-persoonsbedden,douche etc hebben en wat ruimer zijn, maximaal voor 5 personen. Verder wat standaardmotelkamers Alle accomodatie ligt in het bos en met wat geluk kan men eekhoorns en herten in de omgeving zien.
Camping, benzinestation en winkel liggen ca. 1 km. voor de Lodge.
Vanaf de Lodge is de wandeling naar Bright Angel Point van ca een ½ mijl een aanrader, vooral bij zonsondergang. Er loopt ook een trail van de Lodge naar de camping. Bij 2 of meer overnachtingen kan er bv. een tocht per ezel de canyon in gemaakt worden, die ook weer tevoren gereserveerd moet zijn. Uiteraard kan de geoefende wandelaar hier zelf ook tochten ondernemen. Denk aan de hoogte en het feit, dat er eerst naar beneden en terug naar boven gelopen wordt. Als U van plan bent hier 1 overnachting te maken is het aan te raden zo vroeg mogelijk te arriveren en dezelfde dag nog de toeristische route te rijden, voordat U in de Lodge incheckt. Checkin is vanaf 3 uur en het is meestal erg druk Bij binnenkomst geeft men een folder met zonsondergang- en opgangstijden en eventueel avondprogramma, bv. een dialezing van een Parkranger. Radio en televisie zijn hier niet aanwezig.
Het restaurant moet vaak bij kamerreservering al besproken worden, maar er is ook een cafetaria en bar..
Het koelt ‘s avonds door de hoogte -zeker in oktober- snel af, maar wij hebben een schitterende zonsondergang ( met trui in de schommelstoel op het terras) een beeld om nog lang te herinneren.
15 oktober ca. 200 km. (Grand Canyon – Page)
Om 6 uur komt de zon op en we zijn al wakker. Die trui dus weer aan en terug naar het terras. Er zijn nog wat mensen op de been en iedereen geniet nu van de zonsopgang Langzaam geeft de zon weer kleur aan de rotsen en wordt het licht. Echt een bijzondere belevenis.
Na het ontbijt vertrekken we weer. De Lodge zal nog 2 dagen open zijn en dan tot medio mei gesloten worden.Via de Vermillion Cliffs, langs Lee’s Ferry rijden we naar de Navajo Bridge. Er zijn 2 bruggen naast elkaar over de Colorado, één voor voetgangers en één voor auto’s. We zien een aantal rafters de rivier afzakken, die hier niet echt snel stroomt, maar het is toch een mooi gezicht. Zoals de naam aangeeft en ook te lezen is gaan we hier Navajo Nation in, een gebied dat zich uitstrekt niet alleen in Arizona, maar ook in Utah en New Mexico. Hier gelden een aantal eigen wetten en men heeft er eigen politie. Fotograferen wordt niet altijd op prijs gesteld en pas na toestemming van de persoon. Bovendien kan er een vergoeding voor gevraagd worden. Bij rituele samenkomsten is fotograferen meestal verboden. Arizona heeft geen zomertijd, Navajo Nation echter wel om dezelfde tijd als de Navajo’s in Utah en New Mexico te hebben. Hierdoor is het soms voor een toerist zeer verwarrend hoe laat het is.
Het gebied heeft weer veel rode rotsen en is erg ruig.Regelmatig staan er stalletjes langs de weg, waar handwerk als zilveren ringen, kettingen, armbanden e.d. verkocht worden.
Via weg nr. 89 komen we in het begin van de middag aan in Page, een klein stadje aan Lake Powell. Page is ontstaan als verblijfplaats voor de bouwers van de dichtbijgelegen Glen Canyon Dam in de Colorado. Door de bouw van de dam ontstond Lake Powell, een stuwmeer met een totale kustlijn van 3000 km. en meer dan 96 canyons.Uiteraard met veel watersport. Ten noorden van Page ligt in een Statepark (toegang $ 5.-) Wahweap met hotel en marina. Er zijn div. soorten boten per hele of halve dag en ook Houseboats voor 4-7 dagen te huur Vanaf het hotel zijn ook georganiseerde tochten per boot ,variërend van 1 uur varen op het meer tot een hele dagtocht naar Rainbow Bridge Arch, 80 km. verderop. Ook “Float trips”op de Colorado zijn mogelijk.
Wij kiezen voor een tocht van anderhalf uur naar Antelope Canyon. Via het meer vaart de boot de smalle canyon door, soms zo smal dat je denkt dat het niet past , precies tussen de hoge rotsen.We krijgen een goede indruk van zowel het meer als de canyon. Die avond slapen we in de Holiday Inn Express in Page, een prima hotel met zwembad, vlakbij het centrum. Er zijn natuurlijk talrijke restaurants in Page.
16 oktober ca. 250 km. (Page – Canyon de Chelly)
We vervolgen onze tocht door Navajo Nation. Via AZ 98 en AZ 160 rijden we naar Kayenta langs de elektriciteitscentrale, die het landschap buiten Page staat te verpesten. Kayenta is een klein dorp waar wat Tradingposts en hotels staan. Het is een uitgangspunt voor o.a. Monument Valley, dat we een paar jaar geleden al bezochten.Bij Burger King in Kayenta is een kleine expositieruimte gewijd aan de Navajo’s en de taal tijdens WO II.De Navajotaal werd gebruikt in geheime gecodeerde berichten en is nooit door de duitsers of de japanners ontcijferd of herkend.Pas onder President Reagon kwam dit in de publiciteit. We gaan ten noorden van Kayenta via AZ-59 naar Chinle. Een zeer rustige prima weg, die langs wat kleine woongebieden voert. Iets buiten Chinle aan AZ-7 ligt de Holiday Inn, die we gereserveerd hebben. Er zijn in dit gebied maar 3 hotels, dus reserveren is aan te bevelen, anders moet er een flink eind door- of teruggereden worden als alles vol is.
De Holiday Inn is gebouwd in de adobe stijl, op de plaats van de oude Garcia’s Tradingpost, een naam die nog steeds op de gevel staat. Zoals verwacht zijn de kamers uitstekend, ligt er een mooi zwembad in de tuin, is er een uitstekend restaurant en een mooie giftshop. Een paar honderd meter verder ligt het visitors centre – met “Hogan”een Navajo hut voor de deur – van Canyon de Chelly, ons doel voor die dag.
We laden de bagage uit en besluiten, omdat we vroeg zijn, de ca. 30 km. lange zuidelijke route te rijden.In verband met de lichtval is dit de beste keus voor ‘s middags, terwijl de noordelijke route het best in de ochtend gereden kan worden. Beide routes liggen aan de bovenrand van de canyon. Er wordt nog steeds gewerkt en gewoond in de canyon en daarom mag alleen in een groep, of met privé gids in de canyon gereden worden. Bij het uitzichtspunt “White House”ligt de enige (wandel)afdaling die zonder gids bezocht kan worden.
We rijden eerst naar het verste uitzichtpunt om op ons gemak via de andere punten terug te rijden. “Spiders Rock is één van de bekende punten. Midden in de canyon staan twee grote stijle rotsen met bovenop wat witte stenen. Het schijnt dat volgens Navajo verhalen deze stenen de botten van stoute kinderen zijn, die door een heks zijn meegenomen. De variant van Zwarte Piet dus. Ook hier moet bijna overal een stukje gelopen worden om beter van het uitzicht te kunnen genieten. Ver beneden ons loopt een zandweg, zien we de Chinle rivier stromen, een enkel huis, wat bomen en vooral veel ruige rotswanden. Het is bijzonder indrukwekkend. Ook de plaatsen “Face Rock”en “Sliding House”hebben een geweldig overzicht. Bij eerdergenoemde “White House”zijn nog wat resten van Anasazi woningen in de rotsspleet te zien en via een pad nader te bezichtigen. (Duur van de wandeling naar beneden en terug naar boven ca. anderhalf uur).
We zijn erg onder de indruk van deze canyon die zo heel anders is dan wat we tot nu toe gezien hebben en zien hier iets heel bijzonders.De hoogte is ca. 2300m. en laat in de middag wordt het koud, ofschoon de zon nog steeds schijnt. We rijden terug naar het hotel.
‘s Avonds in het hotel eten we een hamburger met Navajobread, een soort dikke lange plak brood op een bijzondere wijze gebakken en zeer smaakvol.
17 oktober ca. 270 km. (Canyon de Chelly – Show Low)
Na een uitgebreid ontbijt rijden we de noordelijke route bij de Canyon, die ligt aan de weg naar Tsaile. Het is wat drukker met lokaal verkeer. We besluiten niet de hele route te rijden, er is vandaag erg veel wind en het voelt wat koud aan bovenaan de canyon. We rijden tot “Antelope House Overlook”en hebben, na een stuk gelopen te hebben, op 2 verschillende punten een schitterend uitzicht over resten van oude Anasazi woningen. Beneden zien we de akkers, de rivier en er rijden jeeps, die tochten uitvoeren. Het is al met al heel boeiend. Even hebben we er spijt van niet 2 dagen gebleven te zijn en ook zo’n dagtocht (die helemaal tot Spiders Rock gaat) te kunnen maken..Er zijn ook tochten van een halve dag, maar die bieden niet zoveel meer dan de route bovenlangs de canyon.In het verleden maakten we tochten door Monument Valley en Mesa Verde (qua landschap anders) en alles bij elkaar hebben we een indruk gekregen van het leven van de Navajo’s. Het is een zeer interessant gebied.
We gaan terug en rijden naar het zuiden van Arizona in de richting Tucson.In elke staat zijn de afstanden groter dan wij nederlanders beseffen, dus schatten we dit in 2 of eventueel 3 dagen te rijden, al gelang hoe interessant de omgeving en hoe het weer is.
Ongeveer 50 km. ten zuiden van Chinle ligt de Hubbell Trading Post. Nu een National Historic Site, maar nog steeds in gebruik als handelspost. Gesticht werd de post in 1876 door John Hubbell, die vooral bekend werd door zijn eerlijke manier van zaken doen met de Navajo’s , die tot dan amper iets verdiende aan het zilverwerk, kleden etc. Verder was hij behulpzaam bij bv. correspondentie met de overheid. Er ligt een kapitaal aan geweven dekens, zilverwerk, lederen zadels te koop.Ook de kruideniersafdeling is in business. Een heel bijzonder soort winkel. Verder zijn het oude huis en de stallen te bezichtigen.
Via een uitstekende 2-baansweg, die kaarsrecht omhoog en omlaag gaat en nog een stuk I-40 rijden we naar Holbrook voor een lunchstop.Kort voor Holbrook passeren we de afslag naar het Petrified Forest National park, absoluut erg interessant, maar vorig jaar zijn we daar al doorheen gereden. Holbrook is bekend om de vele Navajo-spullen in de winkels, nieuw of als niet teruggehaalde “Pawn”te koop. We gaan iets zuidelijker en besluiten te overnachten in Show Low. Een leuk klein stadje, ziet er heel verzorgd uit en in een winkelcentrum is een “Big K-Mart”, de plaatselijke trots. Show-Low ( ca.2100m) ligt precies op de Mogollon Rim, het gedeelte waar een groot hoogteverschil te zien is bij de Overlook en Nature Trail. In de winter biedt de omgeving wat skimogelijkheden. Vanwege de mooie herfstkleuren maken wij een wandeling langs Fool Hollow Lake, een meer met visfaciliteiten en ‘s zomers geschikt om te zwemmen en te barbecuen.
De Holiday Inn Express is klein, vrij nieuw, heeft een overdekt zwembad en whirlpool en biedt een prima continental breakfast met veel vers fruit. Bij aankomst ‘s middags stonden er gratis snacks klaar. De ontvangst en de tips over wat in de omgeving te bekijken waren bijzonder plezierig ‘s Avonds wordt het in de herfst snel fris door de hoge ligging. Er zijn een paar kleine eethuisjes met net genoeg variatie.
18 oktober ca. 300 km. (Show Low – Tucson)
Vandaag de dag van temperatuursverschillen en uiteraard ook van landschap. We dalen af van de bergen naar de woestijn. De rit is hierdoor erg afwisselend en gaat voor een groot deel door het Apache reservaat. We zakken redelijk snel en flink bochtig af naar de Salt River Canyon,nu met laag water, maar in de regentijd wordt de rivier gebruikt voor wildwaterraften. Vooral vlakbij de Canyon is een schitterend gebied met een aantal uitzichtspunten. Meteen na het oversteken van de rivier stijgt de weg weer en gaat verder naar Globe, een oud mijnwerkersstadje. In deze buurt werd en wordt nog koper gewonnen. Buiten de stad zijn een aantal mijnen zichtbaar, die helaas het landschap niet verfraaien. We rijden verder naar Florence en via de Pinal Pioneer Parkway (AZ 79) gaan we door naar Tucson. In de buurt van Florence zijn veel gevangenissen en we zien regelmatig borden langs de weg met het advies geen lifters (!!) mee te nemen. De gevangenissen zelf zijn met rijen prikkeldraad, bewakingscamera’s, etc omgeven, wat bij ons wat vreemd overkomt. Al snel zien we velden vol Saguaro Cactussen staan, die echt metershoog kunnen worden met gaten die als vogelnest dienen. Een prachtig gezicht..
Via de buitenwijken voert de 79 naar centrum Tucson en je merkt meteen hoe uitgebreid de stad is. Omringd door 4 bergketens, de Santa Catalinas, Santa Ritas, Huachucas en Chirucahuas.Aan de namen is de geschiedenis te herleiden, ooit het centrum van indiaanse en spaanse culturen. In de bergen biedt Mount Lemmon in de winter skimogelijkheden, terwijl de stad door woestijngebied omgeven wordt.
19 oktober ca. 100 km. (Tucson stad en direkte omgeving)
De opvallendste bergtop in de stad de Sentinel Peak, ofwel “A”mountain biedt een perfekt uitzicht over het centrum en direkte omgeving. Met wat geluk zie je hier de “Roadrunner” ofwel renkoekoek rondlopen. De berg zelf is fraai begroeid met de grote Saguarocactus in vele lengtes. Het laatste stukje naar boven rijden vergt wat concentratie. Heel stijl en heel smal, zonder afscheiding gaat het naar de top van de berg. Een bekend Westernplaatje is dit landschap en zeker de rit waard.
De oude stad Tucson werd oorspronkelijk bewoond door de Hohokam en Pima indianen, waarna in ca. 1500 de spanjaarden via Mexico Arizona binnentrokken. Bijna niets van de oude Pueblo is bewaard gebleven, maar een paar oude huizen uit de spaanse en mexicaanse tijd zijn te bezichtigen. Het Touristoffice (met bijzonder vriendelijke mensen) geeft gratis wandelkaarten uit met de geschiedenis en ligging ervan. In 1862 werd de stad door de Confederatie heroverd.
Aan Stone Street staat de oude St.Augustine Kathedraal uit 1896.Een deel van de facade werd pas in 1920 toegevoegd, maar de kerk is nog steeds in gebruik en een bezichtiging waard. De Universiteit van Arizona staat sinds 1885 in de stad en geeft behalve studiemogelijkheden vaak concerten, theater, films en lezingen..
In Tucson Mountain Park ten westen van het centrum ligt het Arizona Sonora Desert Museum met alles over flora en fauna in de woestijn, meer dierentuin dan museum.Voor wie meer wil weten hoe alles groeit en bloeit zeker een aanrader. Er is er een deel waar kolibri’s rondvliegen, er zijn ratelslangen, bevers, otters en ruim 300 soorten dieren. Old Tucson Studio’s ligt hier vlakbij. Vroeger werden hier veel Westernfilms opgenomen, maar nu zijn er voor de toeristen shows, schietpartijen etc. Een aantal jaren geleden had men grote schade na een brand, maar alles is opnieuw en uitgebreider opgebouwd.
Nog iets verder ligt Saguaro National Park West, het gratis toegankelijk deel van het park. Het visitors centre geeft een overzicht van flora en fauna. Er liggen gratis informatiefolders, er zijn boeken en posters te koop.Een onverharde weg is de toeristische route dwars tussen de Saguarocactussen, die wel 4 meter hoog zijn. Bijzonder aantrekkelijk om hier te rijden.(Bij droog weer, anders alleen per 4WD) Er zijn een aantal wandeltrails en een picknickplaats. De toegangsweg via Gates Pass is stijl, smal en bochtig en alleen door personenauto’s te berijden. RV’s (Campers) moeten omrijden via Kinney Road.
Nog meer woestijn-vegetatie en informatie is te zien in het Tohono Chul Park, bij Ina & Oracle Road in het noorden van de stad. Toegang is gratis, er wordt een donatie gevraagd. Wandelroutes (nature trails) gaan langs meer dan 500 soorten planten uit het Zuidwesten en Mexico, met wat geduld ziet men eekhoorns, bepaalde soorten konijnen, veel soorten vogels ( waaronder kolibri’s) in de vrije natuur.Het park heeft een mooie Tearoom met buitenterras, waar het aangenaam zitten is.
Is er voldoende tijd dan is een bezoek aan Sabino Canyon een aanrader. Door de Canyon rijdt een treintje (tegen betaling). Er zijn mogelijkheden voor wandelen, picknicken, paardrijden etc. Door de hogere ligging is het net wat frisser dan in de stad. Mount Lemmon is via een mooie autorit van ca. 60 km. bijna een dagtocht op zich. De fauna en flora zijn door de hoogte totaal anders. Onderweg zijn er uitzichtpunten, picknickplaatsen, campings, zelfs een meer. Natuurlijk veel wandelmogelijkheden en van december tot april wordt er geskied op een hoogte van 2700m tot boven 3000m. Voor het gebruik van de weg en de liften (zomer en winter) moet betaald te worden.
Ca. 70 km. ten noordoosten van Tucson ligt Biosphere 2, in 1991 het projekt van Columbia University om te zien hoe en of de mens in een afgesloten ruimte de natuur kon nabootsen. Het water, voedsel en lucht werden gerecycled, er was een regenwoud, woestijn, akkers etc. Het wetenschappelijk deel is gestopt, maar nog steeds wonen en werken hier mensen. Het projekt is te bezichtigen, individueel of met een gids. Tegenwoordig is er ook een hotel.
20 oktober ca. 250 km. (Tucson – Tombstone en v.v.)
Via I-10 rijden we naar het oosten de stad uit. Onderweg zien we de afslag naar Pima Air en Space Museum aan de Valencia Road, maar wegens tijdgebrek moeten we dit overslaan. Voor luchtvaartfanaten is dit een interessant museum. Aan deze kant van de stad ligt het Saguaro National Park Oost, groter en ouder dan de westkant, maar hier moet een toegang van ca. $ 5.- betaald worden. Er is een mooie rondrit over een verharde weg en weer de nodige informatie bij het aanwezige visitorscentrum. Vooral de zonsondergang schijnt hier spectaculair te zijn. Bij Benson slaan we af naar de AZ-80.
In St. David, een klein dorp, maken we een korte stop bij het Holy Trinity Klooster en wandelen we door de tuinen. Een oase van rust net langs de snelweg, nauwelijks aangegeven en je rijdt er voorbij als je het niet kent.
Vandaag is ons doel een bezoek aan Tombstone.Een toeristenstadje, maar we willen het toch zien. Bij binnen rijden van Tombstone is links de souvenirwinkel te zien, waarachter het bekende Boothill Graveyard ligt. Welke graven er nog authentiek zijn weet je als toerist niet, maar er zijn opschriften met namen en toevoegingen als “opgehangen, doorgeschoten, onbekend ”. Het stadje werd bekend door Ed Schieffelin die er in 1877 zilver vond. Al snel kwam het inwoneraantal naar 10.000 mensen, met de bijbehorende saloons, banken, theaters, etc. Nadat de mijnen een paar keer overstroomd waren, was het uit met de bloeitijd en werd het een spookstad. De film over de schietpartij bij de O.K. Corrall heeft ervoor gezorgd, dat het toerisme het stadje heeft herontdekt. Dagelijks vinden er nagespeelde “shoot-outs”plaats, rijdt de postkoets, lopen er cowboys door de stad, zijn diverse saloons geopend, kan men de “Birdcage Theatre”bezoeken. Kortom voor wie ervan houdt is het een grappig reisdoel.
Buiten Tombstone liggen echte spookstadjes als Gleason en Courtland, die alleen per 4WD te bezichtigen zijn. Voor diegene die tijd over heeft kan de rit verder gaan naar Bisbee, ook eens een vermaarde mijnstad. Hier kan een bezoek gebracht worden aan de Queen Mijn, de Lavender Open Pit en het nog in gebruik zijnde luxe Copper Queen Hotel. Het Bisbee Grand Hotel en de Bisbee Inn stammen uit begin 1900 en zijn gerenoveerde hotels.
Op onze terugreis naar Tucson bezoeken we de ten zuiden van de stad aan de I-19 gelegen Mission San Xavier del Bac. De missiepost werd geopend door spaanse missionarissen in de 17e eeuw, midden in Indiaans gebied.Op het parkeerterrein staan stalletjes met etenswaren, kunst en souvenirs gemaakt door de Tohono O`odham stam. De kerk heeft de bijnaam “Duif in de woestijn” en is een opvallend gebouw. Voor een groot deel witgepleisterd is het middendeel echter in bruine zandsteen. Het blijft onverklaarbaar waarom de rechtertorenspits nooit is afgebouwd. Binnen vallen vooral de vele fresco’s op de muren en plafond op.
21 oktober ca. 300 km. (Tucson – Scottsdale via deel van de Apache Trail)
Tot aan Florence Junction rijden we dezelfde route als we gekomen zijn.Daarna gaan we via de Az-60 tot Apache Junction en via de Az-88 rijden we een deel van de Apache Trail. Een schitterende tocht, die ook als dagtocht van en naar Phoenix gemaakt kan worden. Een deel van de weg is onverhard, echt stijl met veel bochten en duurt daarom bijna een hele dag . Wij besluiten een klein stuk te rijden, namelijk tot aan Tortilla Flat en weer terug. De weg gaat door een afwisselend landschap, woestijn, meren, mooie doorkijkjes etc.
Tortilla Flat is niet meer dan wat winkeltjes,een eethuisje en heeft een inwoneraantal van 6 personen. Er is een quasi goudmijn, wat oude karren en mijnattributen en het oogt allemaal heel leuk. Even buiten Tortilla Flat begint het onverharde deel dat tot Roosevelt Lake gaat, (en verder tot Globe) maar wij rijden terug en gaan naar Scottsdale. Deze plaats iets buiten Phoenix is een luxe hotelresort stadje. Alles is even verzorgd, schoon en vriendelijk. In de zomer redelijk goedkoop, maar in de winter duur. Golfliefhebbers kunnen hun hart hier ophalen. Ook aan mooie winkels geen gebrek, zowel in de Fashion Square Mall ( meer dan 200 winkels, restaurants etc.), als ook in het centrum met galeries, boutiques en exclusieve eethuisjes rondom Main Street en 5th Avenue.
We slapen in het Ramada Valley Ho Resort Hotel, aan Main Street.Het hotel ligt in een grote tuin met meerdere zwembaden, tennisbanen, de kamers hebben balkon of terras. We hebben die avond een leuke afleiding als de galeries en kunstwinkels open huis hebben. Met muziek, hapjes en drankjes loopt men in en uit om de schitterende kunstwerken te bewonderen en een praatje met de kunstenaar te maken.. Heel gezellig en we amuseren ons kostelijk. Het weer is bijzonder mooi, we halen makkelijk de 28 graden overdag. ‘s Avonds koelt het iets af, maar het blijft aangenaam. Geen wonder dat het ‘s winters een populair oord is waar de prijzen omhoog schieten.
22 oktober ca. 50 km. (Scottsdale – Phoenix en v.v.)
Vandaag gewoon een lekker luie dag. We ontbijten in het hotel en lopen wat door de tuinen. Daarna even een blik op Scottsdale (Old Town). Erg oud is het niet, hooguit begin 1900, maar toch geeft het een leuk tijdsbeeld. Wat in 1928 het 1e postkantoor was en waar de dagelijks postkoets aankwam, is nu een kledingzaak. Als souvenir staat op het balkon van de 1e etage nog een “paard”. We wandelen door de Mall – géén winkelcentrum – maar een schitterend park met fonteinen, bloemen, palmbomen etc. Daarna een paar uur lekker luieren aan de pool. Niet te geloven dat het eind oktober is. Lekker warm…..
Om nog enigszins aktief te zijn rijden we in de loop van de middag naar Phoenix stad. Het centrum heeft wat historische gebouwen aan Heritage Square. Parkeren in het centrum is niet moeilijk, er zijn veel parkeergarages (betaald). We lopen wat rond, vinden inderdaad Heritage Square. Het is er doodstil, we zijn de enige mensen die daar rondlopen en raken zeker niet onder de indruk. Misschien dat er alleen in de weekends wat te doen is? De indruk van de rest van het centrum is wat positiever. Uiteraard veel hoogbouw, maar toch in grote variatie. Naast de wolkenkrabber van Bank One, staat de oude St Mary’s Basiliek uit 1881. Een mooi kontrast hoe oud en nieuw elkaar verdragen. Hier liggen ook het nieuwe Convention Center, Theaterzalen etc., deels ondergronds, en een aantal musea. Het ziet er allemaal zeer verzorgd, maar wel doods uit. We drinken een kop koffie in het Hyatt Hotel en rijden terug naar Scottsdale. Nog even een uurtje zon.Om de hoek van het hotel staat een leuk restaurant, met grote tuin waar onder de bomen gedineerd kan worden. Het ziet er erg aantrekkelijk uit, dus eten we mexicaans bij de “Old Tortilla Factory”.
23 oktober ca. 400 km. (Scottsdale – Laughlin Nv.)
Langzamerhand moeten we terug naar het einddoel van de reis nl. Las Vegas. Als het moet kan de trip in 1 dag gereden worden, maar in flink tempo. Wij willen dit in 2 of 3 dagen doen.en besluiten het eerste stuk via de I-10 te rijden en dan over de AZ-95 naar het noorden te gaan.Een klein deel is Interstate, maar na Phoenix is het rustig op de weg. Bij een van de rustplaatsen hebben we een leuk gesprek met een echtpaar uit Seattle. Beide zijn 85 (!) op weg naar huis per auto, dus nog een bijzonder lange rit te gaan. Hij is gepensioneerd kolonel uit het leger en heeft in WO II o.a. in Europa gevochten.
Bij Quartzsite gaan we naar de AZ 95. Een prima 2-baansweg die door de dorpen gaat. In de buitenwijken zien we dat er gigantische campings in orde worden gebracht voor de “Snowbirds”. Geen vogels, maar grote massa ouderen die met RV’s (campers) de kou uit het noorden ontvluchten en hier overwinteren. Werkelijk tienduizenden amerikanen en canadezen komen in de winter deze kant uit. Het is big business.
Bij Parker komen we weer bij de Colorado. Natuurlijk veel watersport, boten, jetski’s etc. Ziet er leuk uit. Bij Lake Havasu maken we een stop. Het blijft een vreemde ervaring hier London Bridge te zien. Afgebroken in Londen in 1967, overgebracht en hier weer opgebouwd. Eerst alleen over land, maar door een aftakking van de Colorado te maken later toch over het water. Eromheen is English Village gebouwd met winkels, souvenirs etc. Het stadje Lake Havasu is na de brug tot bloei gekomen, ziet er leuk uit en heeft in de winter een zeer aangenaam klimaat. Alleen in de zomer kan het hier bloedheet worden. Door de Colorado en de watersport is hier het nodige vertier.
De AZ 95 gaat een stuk via de I-40, maar volgt na een paar mijl de eigen route. Het is verwarrend dat juist op de grens tussen Arizona en California 2 wegen hetzelfde nummer hebben, dus let op in welke staat U rijdt. Ze lopen weliswaar redelijk parallel, maar de Californisch 95 komt niet in Lake Havasu. We besluiten vandaag door te rijden tot Bullhead City. De weg gaat door wat zeer kleine gehuchten met de nodige campings en wat paardenfokkerijen.
In Bullhead City (Arizona) liggen wat hotels. De stad zelf stelt niets voor, maar aan de overkant van de rivier ligt Laughlin, Nevada. Daar wordt volop gegokt met het nodige vertier. Laughlin heeft een aantal mooie hotels met een aantrekkelijke tarief. Alleen liggen de prijzen in het weekend hoog en zijn de hotels toch vaak vol!!! Ook nu is dit het geval, dus besluiten we in Bullhead te overnachten. De kamerprijzen zijn redelijk en naar Laughlin rijdt je binnen 10 minuten over de Davis-dam. ‘s Avonds dineren en gokken we in het Laughlin Flamingo Hilton. Een hotel met bijna 2000 kamers, maar vol dit weekend.
24 oktober ca. 5 km. (Laughlin Nv.)
Gisteravond hadden we bij de receptie van het Flaming Hilton gecheckt of er vandaag kamers vrij zijn. In het AAA Tourbook California-Nevada hebben we een coupon voor een overnachting inkl. 2 ontbijtbuffet voor US$ 25,–. We hebben geluk en krijgen een schitterende kamer met uitzicht op de Colorado !! De ramen in de kamer zijn bijzonder, nl.. vanaf de grond tot plafond, dus een onbelemmerd uitzicht. Uiteraard biedt het hotel, zwembad, tennisbanen, eigen boot op de rivier, casino’s, meerdere restaurants waarvan 1 met buffet etc. Een enorm bedrijf. Tegenover het hotel ligt nog een Outletmall met ca. 60 winkels. Langs de Colorado is een “riverwalk” om lopend de andere hotels te bezoeken en er varen watertaxi’s. Natuurlijk biedt Las Vegas nog meer, maar het is leuk om langs de Colorado in zo’n vreemd stadje te slapen. Deze dag luieren we wat aan het zwembad, lopen langs de Colorado en doen nog een gokje.
25 oktober ca. 5 km. (Laughlin Nv.)
Het laatste stukje. Via de CA. 95 rijden we naar het noorden. Een goede 2-baansweg, maar best wel druk. Bij Henderson zien we Las Vegas al liggen. Voor het eerst zien we duidelijk de smogvorming boven de stad. Een bruine deken ligt tussen de bergen.
Inchecken in het hotel kan pas v.a. 15.00 uur. Ofschoon we al wat souvenirs gekocht hebben staan er nog wat wensen op het lijstje voor de thuisblijvers. Vlakbij de Airport in Las Vegas ligt de Beltz Outlet Mall. Meer dan 120 – meestal fabriekswinkels – die div. soorten kleding, serviesgoed, sportartikelen etc. met korting aanbieden. Hier nog het een en ander kunnen aanschaffen.
We slapen weer in de Holiday-Inn B.W. Casino en krijgen nu een kamer met uitzicht naar het noorden, dus op de Hotels Bellagio, Paris, Ceasar’s Palace en de Strip. Weer 16 hoog en we zien de dansende fonteinen van het Bellagio Hotel vanuit de kamer Wat een stuk denkwerk is daaraan vooraf gegaan.
De laatste zonnestralen genieten we aan het zwembad. ‘s Avonds naar het buffet in het Monte Carlo Hotel. Voor $9,99 hebben een uitstekende maaltijd, naar keuze Amerikaans, Chinees en/of pasta op verzoek klaargemaakt. Natuurlijk een enorm dessertbuffet met bv. geflambeerde kersen met roomijs. Een lekker besluit van deze vakantie.De laatste munten verdwijnen in de gokkasten en met weemoed gaan we de laatste nacht van de vakantie in.
26 oktober Las Vegas (vertrek)
Na het laatste ontbijtbuffet rijden we naar het kantoor van Hertz .Auto ingeleverd en we laten ons per shuttle naar de airport brengen.
Om 12.00 uur vliegen we per Northwest naar Minneapolis Een prettig tijdstip omdat we ‘s ochtend rustig aan kunnen doen. Na de overstap gaat het verder naar Amsterdam, waar we de 27e op tijd aankomen.
Samenvattend:Dit reisverslag is een overzicht, door te veel details en informatie wordt het al snel een te lang verhaal. Ik heb geprobeerd te wijzen op mooie niet altijd bekende streken. Er is nog zoveel meer te zien. In ieder geval was het een prima vakantie met uitstekend weer. De herfst is voor deze regio een goede tijd. Niet meer zo heet maar aangenaam warm. In de bergen nog net geen sneeuw en niet te koud. Zelfs ruim 2 weken is aan de korte kant om Arizona te kunnen zien. Afstanden zijn groter dan we in Europa gewend zijn. Ook steden zijn uitgebreider dan we denken. De term “just a few blocks” kan betekenen dat iets een paar kilometer verder ligt!!
Het westen van de USA is erg boeiend, qua landschap erg varierend en ook historisch is er nog wat te zien. Zowel Las Vegas (ofschoon in Nevada) en Phoenix kunnen een prima start of eindpunt voor een cirkel door Arizona zijn.
Jammer dat touroperators hun klanten teveel in zo’n korte tijd laten rijden. De standaardtour van 2 weken door California, Arizona, Nevada en weer terug naar California geeft geen goed beeld van het westen. Teveel moet er gereden worden en veel moet te snel bekeken of zelfs overgeslagen worden.. Beter is het één staat intensief te bekijken en tijd beschikbaar te hebben om spontaan nog iets in het schema te kunnen lassen
Ook voor een ervaren USA- reiziger is een zekere voorbereiding is noodzakelijk, reisroutes berekenen en bekijken, zien of er over 2-baans of Interstates gereden wordt. Is het landschap vlak of rijdt men door de bergen etc. Checken waar wel of niet een reservering noodzakelijk is.
Informatie is te zien en/of aan tevragen bij de volgende websites.: www.travelnevada.com – via doorklikken hotels in Las vegas, Mesquite, Laughlin etc. en info betr. Nevada. www.lasvegas24hours.com – alles over Las Vegas. www.thegrandcanyon.com alle info betr. Hotels, natuur, div.plaatsen etc. www.arizonaguide.com – alle info betr. Arizona,hotels, steden, evenementen etc. www.visittucson.com betr. Tucson, en www.phoenix.com betr. Phoenix en omstreken. www.amfac.com betr. Info en overnachting div. Nationale parken. Natuurlijk hebben veel hotelketens een website zoals bv. www.holiday-inn.com en/of www.bestwestern.com, www.ramada.com etc. Interessante kortingscoupons voor div. hotels, echter meestal op walkin basis zijn te vinden o.a. bij www.exitguide.com en www.ustravelguide.com . Met wat zoeken is tevoren bijna alle informatie te verkrijgen. Ook lokale kranten geven veel informatie over evenementen, restaurants etc. Uiteraard kan een goed reisbureau ook zeker van dienst zijn!!
De reis moet dan een succes worden, dus heel veel plezier.
© USA4ALL & Ine van Dam
