Overal ter wereld hebben restaurants waar je moet/kunt reserveren hetzelfde probleem. De ‘no shows’: mensen die een tafel bestellen en niet komen opdagen. Zeker in restaurants met weinig tafels is dat rampzalig. Stel, je hebt een restaurant met 10 tafels voor 4 personen. Op het moment dat er dan aan meer dan de helft van de tafels 2 personen zitten, is het al een zwakke avond. Maar als er dan een tafel van 4 niet komt opdagen, is er die avond een grote verliespost.
Een restaurateur in Los Angeles zette de naam van de niet-komers op de sociale media. Ik snap dat je kwaad bent en je dit in een opwelling doet, maar verstandig is het niet. Niet voor je zaak en ook niet voor de gasten. Hij doet het dan ook niet meer.
Een nieuwe manier is het vragen van een ‘cancelation-fee’ aan degene die een tafel boekt. Als je niet komt opdagen moet je een bedrag betalen. Er was zelfs een beroemd restaurant in New York dat 150 dollar rekende als je niet 3 dagen van te voren had afgezegd. Maar ja, dat was dan ook een top restaurant, waar je minstens 3 maanden van te voren moest reserveren om er überhaupt te kunnen eten.
Tegenwoordig bestaat er nog een methode om te reserveren. Het is een beetje het ‘vliegtuigstoel’ effect. Je koopt van te voren, net als in het theater, voor een vast bedrag een kaartje voor een ‘tasting-menu’, inclusief drank. Dat is bij een aantal toprestaurants al een tijdje aan de gang, maar het systeem wordt uitgebreid.
Nick Kokanas, een restaurateur uit Chicago ontwikkelde er een software programma voor. Daarmee kun je kiezen of je goedkoper wilt eten door al een tafel om half 6 te reserveren, of iets meer te betalen door de beste tafel om 8 uur te reserveren.
Natuurlijk worden er dan ook meteen apps geproduceerd, die er op een niet zo nette manier aan willen verdienen, t.w. ‘scalping dining reservations’. Het woord komt van scalpel (ontleedmes); zij innen dan het geld, dat je moet betalen als je niet komt opdagen. De site, Table 8 voor restaurants in San Francisco en Resy in New York delen dit no-show geld keurig met het restaurant.
Interessant ook om te zien op deze sites welke restaurants er populair zijn. Als je niet teveel geld wilt uitgeven, kun je altijd nog bij het restaurant langsgaan en kijken of ze een lunchmenu hebben. Dan ben je er toch geweest en geef je veel minder uit.
Genoeg over het reserveren; op naar de ‘baby shower’. Voor het eerst maakte ik een baby shower mee. Mandy verwacht haar baby eind augustus en 2 vriendinnen hebben voor haar een baby shower geregeld. Een behoorlijk uitgebreide babyshower, want een bevriende cateraar, had als cadeau een lunch aangeboden. De shower begint om half 12 en iedereen die binnenkomt kan meteen aan de bar een cocktail krijgen. De keus bestaat uit twee cocktails.
Voor een meisje heeft barman Ron een cocktail van ‘raspberry limonade’ met verse frambozen gemaakt en voor een jongen een cocktail van ‘blueberry limonade’ met verse blauwe bessen, waar je eventueel een scheut wodka in kunt krijgen.
Ron vertelt dat hij zo aan het eind van de lunch ziet of het een meisje of een jongen wordt; dit keer was de jongenscocktail het populairst. Na een korte introductie van alle gasten, start de uitgebreide lunch. Van pannenkoeken tot uitgebakken spek en van super gebakken aardappelballetjes tot ‘eggs benedict’. De aardappelballetjes worden gemaakt door van een mooie aardappelpuree kleine balletjes te rollen en deze op een bakblik los van elkaar in de koelkast koud te laten worden. Vervolgens bak je ze mooi bruin in olie. Daarna volgde het uitpakken van alle cadeaus en tussendoor worden er snelle, simpele spelletjes gespeeld. Ik begrijp van onze dochter dat de ‘baby shower’ inmiddels ook hier al aardig ingeburgerd raakt. Ik moet er nog erg aan wennen,……
Nelleke – Amerika Culinair
Kaasdip van Charles
Voor een etentje bij vrienden in Amerika bracht iedereen, zoals vaak gebeurt, wat lekkers mee. Charles had een pittige, grove kaasdip gemaakt. Ik heb hem nu thuis al een paar keer gemaakt en houd altijd wat over om in een of ander gerecht te gebruiken. Een schepje in tomatensoep, op het laatst toevoegen aan spinazie die je wokt of verdelen over de bloemkoolroosjes die je roostert. Keuzes genoeg.
125 gram Pecorino Romano (de minst scherpe soort)
125 gram Parmezaanse kaas
1/2 eetlepel gehakte knoflook
2 eetlepel gehakte basilicum
1 theelepel rode pepervlokken
75 ml olijfolie.
Doe alle ingrediënten in de keukenmachine en hak tot de kaas heel grof gehakt is. Schep alles in een schaaltje en eet deze dip met crackers, stukjes brood, blaadjes witlof, e.d. Je kunt deze dip een aantal dagen in de koelkast bewaren.
Aardappelsalade uit Pennsylvania
6 personen
1 kilo rode aardappels, met schil in stukjes
4 hardgekookte eieren, in stukjes
1 rode ui, in stukjes
30 gram bieslook, gehakt
3 theelepels mosterd
100 gram mayonaise
Kook de aardappelen 18 tot 20 minuten en laat daarna goed uitlekken. Meng de rest van de ingrediënten erdoor terwijl de aardappelen nog heet zijn. Binnen 2 uur serveren of in de koelkast zetten.
Salade met geroosterde abrikozen
4 personen.
Omdat er volop abrikozen zijn, nog een heerlijke salade waar je abrikozen in verwerkt.
4 handen arugula salade, gewassen en droog geslagen
30 gram pistachenoten, licht geroosterd en gehakt
1,5 eetlepel gehakte basilicumblaadjes
1,5 eetlepel balsamico azijn
5 eetlepels olijfolie
60 gram betrof geitenkaas, verkruimeld
8 kleine rijpe abrikozen
Meng de arugula, de helft van de pistachenootjes en de basilicum in een slabak. Klop de balsamico azijn en 4 eetlepels olijfolie met zout en peper door elkaar.
Verhit een grillpan. Snijd de abrikozen doormidden en verwijder de pit. Besmeer de open kant met olijfolie. Leg ze met de open kant naar beneden ongeveer 2 minuten op de grill. Snijd de helft van de abrikozen in stukjes en meng ze, samen met de dressing door de arugula. Schep de salade op 4 borden en verdeel de overige abrikozen, feta en rest van de pistachenootjes erover.
