The Wave is een van de vele relatief onbekende pareltjes in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Het gebied is eigenlijk een klein stukje van het gebied dat wordt genoemd dat op zijn beurt weer onderdeel is van de nog grotere Paria Vermillion Cliffs Wilderness Area. De Paria Vermillion Cliffs wilderniss Area is een ruig en erg ontoegankelijk gebied op de grens van Utah en Arizona en wordt slechts zelden bezocht door toeristen.
The Wave is een spectaculair golfvormig zandsteen. Oude zandduinen zijn hier door de eeuwen heen omgezet in hard gesteente en wind en regen hebben het landschap op een spectaculaire wijze geërodeerd tot een rood golvend landschap, waarbij iedere laag van de rots weer een andere kleur rood heeft. Naast de rode kleuren zijn het vooral de lijnen in het zandsteen die de aandacht trekken. Omdat het gebied erg fragiel is en drommen toeristen er voor zouden zorgen dat van the Wave binnen een paar jaar niets meer over is heeft het Amerikaanse Bureau of Land Management (BLM), dat het gebied beheerd, bepaald dat er dagelijks maar twintig mensen het gebied mogen bezoeken.
Bezienswaardigheden
De meeste mensen die het geluk hebben een permit voor North Coyote Buttes te bemachtigen beperken zich tot een wandeling naar The Wave (GPS N36° 59.803′ W112° 00.372′) en weer terug. De wandeling naar the Wave neemt zo’n anderhalf uur in beslag en is vooral vanwege het feit dat je continue in de volle zon loopt en regelmatig door het mulle zand moet lopen vrij pittig. Onderweg naar the Wave krijg je al een kleine voorbode van de pracht van het gebied. Eenmaal bij the Wave aangekomen ben je al snel een uur zoet om de onvoorstelbare pracht van het gebied in je op te nemen. Overal lijnen in het zandsteen die je ogen alle kanten op trekken. Meestal zijn er wel enkele andere toeristen maar als je even wacht is de kans groot dat je al snel helemaal alleen bent.
Ben je eenmaal klaar bij the Wave wandel dan niet terug maar ga op ontdekkingstocht in het gebied achter (ten zuiden) the Wave. Ongeveer 5 minuten lopen verderop vind je the Second Wave, een kleinere formatie van geel zandsteen (GPS N36° 59.593′ W112° 00.477′) Ga vanaf hier weer terug naar de hoofdformatie en daal dan rechts van the Wave de heuvel af. Je komt in een smalle canyon terecht waar je links in loopt (rechts zit een zeer steile afdaling, ga daar niet in!). Na een paar honderd meter kom je terecht in een gebied dat Sand Cove heet (GPS N36° 59.550′ W112° 00.678′).
Hier vind je prachtige witte en gele lijnen die dwars door het rode zandsteen heen lopen. Loop hier gewoon wat rond en ga zelf op ontdekkingstocht. Zorg dat je wel in de gaten houdt door welke canyon je hier bent gekomen, of maak een GPS point aan, zodat je de weg terug weer weet. Voordat je weer de klim terug naar the Wave maakt ligt links nog Fatali’s boneyard (GPS N36° 59.735′ W112° 00.782′), een klein gebied met bijzonder gevormde lace rocks. Dit hele rondje zal je ruim een uur kosten. Eenmaal weer terug bij the Wave kun je nogmaals genieten van the Wave voordat je je wandeling terug aanvangt.
Locatie
The Wave bevindt zich in het noordelijke gedeelte van de Paria Vermillion Cliffs Wilderniss Area. De enige weg door dit gebied is de onverharde House Rock Valley Road (BLM 1065). De afslag naar deze weg ligt tussen milemarkers 25 en 26 op de HWY89 tussen Page en Kanab. Vanaf de afslag is het ongeveer 8 mijl naar de parkeerplaats aan de WirePass trailhead (GPS N37° 01.133′ W112° 01.483′). De weg is een redelijk onderhouden dirtroad die bij droog weer prima te bereiden is, zelfs met een gewone personenauto. Bij (recente) regen of sneeuw kan de weg compleet onbegaanbaar worden, zelfs voor 4WD auto’s.
Eenmaal de auto geparkeerd steek je de weg over en begin je aan de ongeveer vijf km lange wandeling naar the Wave. Er is geen officiële route en er zijn ook geen wandelpaden, om tegen te gaan dat mensen zonder permit toch een poging gaan wagen om the Wave te bezoeken. Als je bent ingeloot voor een permit krijg je een duidelijke routeomschrijving mee waarmee je aan de hand van een aantal foto’s met landschapskenmerken de weg zou moeten kunnen vinden. Tevens krijg je gps coördinaten mee van een aantal markante punten onderweg. Zonder deze routeomschrijving is het echt bijna onmogelijk de route te vinden. Neem onderweg vooral de markante herkenningspunten in je op, want de weg terug is nog een stuk lastiger te vinden dan de heenweg. Een gps maakt de wandeling een stuk makkelijker.
Een wandeling naar the Wave zonder permit kan je, behalve een grote kans om te verdwalen, een boete opleveren van $300,-. Er wordt namelijk veelvuldig gecontroleerd. Ondanks het feit dat de route behoorlijk geheim wordt gehouden zijn hierboven toch de GPS coördinaten vermeld van de belangrijkste bezienswaardigheden in North Coyote Buttes. Zonder goede routeomschrijving zul je hier namelijk toch moeilijk geraken omdat er teveel obstakels onderweg zijn. Verder zijn de coördinaten met een beetje zoeken op internet tegenwoordig toch wel te vinden vandaar dat wij ze ook vermelden.
Permit Systeem
Zoals eerder al gemeld mogen dagelijks slechts twintig mensen dit gebied bezoeken. Om iedereen gelijke kansen te geven is een loterij ontwikkeld om permits te verkrijgen. Tien permits worden vier maanden van te voren verloot via een online loterij. Inschrijven voor deze loterij doe je op de site van de BLM. De andere tien permits worden een dag van te voren verloot in het Grand Staircase-Escalante National Monument Visitor Centre in Kanab. Ben je ingeloot dan betaal je nog $ 7,- per permit.
Deelname aan de online loterij kost je $ 5,-. Je kunt je gedurende een volle maand inschrijven volgens het onderstaande schema
- In januari; permits voor mei
- In februari; permits voor juni
- In maart; permits voor juli
- enzovoort
Je kunt je inschrijven met een groep van maximaal zes personen en tijdens het inschrijven kun je kiezen voor drie verschillende data. Direct na afloop van de maand wordt de loterij gehouden en krijg je per mail te weten of je bent ingeloot. De kans dat je via deze loterij permits krijgt is vrij klein. Voor de meest populaire maanden om the Wave te bezoeken (april, mei, september en oktober) zijn er vaak meer dan 1000 aanvragen per dag.
Een iets grotere kans heb je ter plekke. In het Grand Staircase-Escalante National Monument Visitor Centre in Kanab worden de andere tien permits verloot. Tussen 15 maart en 15 november wordt er elke dag geloot. Gedurende de wintermaanden, tussen 15 november en 15 maart, vindt de loterij enkel plaats op maandag t/m vrijdag. De permits voor zaterdag t/m maandag worden dan op de vrijdag verloot. Het adres van het kantoor is 745 E. Highway 89 in Kanab, Utah tegenover Walkers tankstation en restaurant Wendy’s. De loterij vindt plaats om 9 uur ’s ochtends en ben je ingeloot dan krijg je permits voor de volgende dag. Ook hier kan het druk zijn met soms tot wel 500 gegadigden op één dag.
Wil je the Wave bezoeken tijdens de iets rustigere maanden dan is het aantal gegadigden vaak beperkt tussen de 50 en 100 en is er een iets grotere kans. De grootste kans heb je in de wintermaanden op de vrijdag, dan worden de permits verloot voor zowel de zaterdag, de zondag en de maandag. Houd er rekening mee dat het in Kanab een uur vroeger is dan in Arizona.
Wanneer te bezoeken?
The Wave is het hele jaar toegankelijk, maar de beste tijd om the Wave te bezoeken zijn de maanden april, mei, september en oktober. De zomermaanden (met name augustus) zijn erg heet en in de winter kan de House Rock Valley road erg lastig begaanbaar zijn vanwege regen of sneeuwval.
The Wave kan het beste gefotografeerd worden net voor en net na de middag, wanneer hij helemaal door de zon wordt belicht. De rest van de dag ligt the Wave deels in de schaduw. De andere bezienswaardigheden in North Coyote Buttes zijn mooier te fotograferen in de namiddag en avond. Nadeel van fotograferen tijdens het laatste licht van de dag is dat je in het donker de weg terug moet zien te vinden.
Tot slot
Heb je een bezoek gebracht aan the Wave en North coyote Buttes denk er dan ook eens aan het nabijgelegen South Coyote Buttes en White Pocket te bezoeken. Anders maar ook zeer bijzonder!
Met dank aan Antwan Janssen | Foto’s Antwan Janssen
